ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก - ตอนที่ 689 ฝึกงาน(1)

ตอนที่ 689 ฝึกงาน(1)

…………….

ตอนที่ 689 ฝึกงาน(1)

ฉินเคอวั่งสนใจตัวอย่างที่พี่สาวพูดถึงด้วยเช่นกัน เขาจึงถามลงไปในรายละเอียดเพิ่มเติม

ฉินมู่หลานเล่าทุกอย่างที่เธอรู้ออกมา แล้วกล่าวทิ้งท้ายว่า “พวกนายลองทำดูได้เลย”

“พี่ ผมกับพี่เซี่ยจะออกไปหาเถ้าแก่อีกที แล้วจะคุยกับเขาให้ดี”

เมื่อเห็นฉินเคอวั่งพูดเช่นนั้น ฉินมู่หลานก็กล่าวพร้อมเสียงหัวเราะว่า “ความคิดนี้คงจะดีไม่น้อยนะ พวกนายอาจจะให้เถ้าแก่จางใช้ตัวอย่างแบบนี้ แล้วให้เขาลดราคาให้เราอีกหน่อย”

เซี่ยเจ๋อเหว่ยได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเสียงดัง “น้องสะใภ้มีความคิดดีจริง ๆ พี่ว่าเถ้าแก่จางคงจะต้องยอมแน่ ๆ” เขาคิดแบบนั้นในใจ

แม้แต่ฉินเคอวั่งเองก็คิดแบบนี้เช่นกัน

ทั้งสองคนถามคำถามเพิ่มเติมกับฉินมู่หลานอีกเล็กน้อยจากนั้นก็รีบออกไป

เกาเชี่ยนเชี่ยนมองท้องฟ้ายามเย็นแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “นี่ก็เย็นมากแล้ว ไม่รู้ว่าเถ้าแก่จางจะว่างหรือเปล่า?”

ฉินมู่หลานได้ยินดังนั้นจึงกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร เถ้าแก่จางไม่ว่างตอนนี้ก็ไม่เป็นไร ไว้รอเขาว่างก็ได้” กล่าวจบฉินมู่หลานก็พาเกาเชี่ยนเชี่ยนและเกาอวิ๋นเซียวไปกินข้าว เดิมทีเธอกะว่าจะรอฉินเคอวั่งและเซี่ยเจ๋อเหว่ยมากินอาหารเย็นด้วยกัน แต่ใครจะคิดว่าพวกเขาจะออกไปข้างนอกอีกครั้ง เธอจึงไม่รอช้าและกินข้าวกับน้องสาวทั้งสองก่อน

จนกระทั่งฉินมู่หลานและน้องอีกสองคนกินข้าวเสร็จแล้วกลับมา เซี่ยเจ๋อเหว่ยและฉินเคอวั่งก็ยังไม่กลับมา

เกาเชี่ยนเชี่ยนเกิดความกังวลขึ้นมาอีกครั้ง

“ทำไมดึกขนาดนี้แล้วยังไม่กลับ จะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”

ฉินมู่หลานปลอบว่า “วางใจเถอะเชี่ยนเชี่ยน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก” ก่อนหน้านี้ตอนที่เซี่ยเจ๋อเหว่ยและฉินเคอวั่งออกไป เธอได้ให้ชุยเสี่ยวผิงแอบติดตามพวกเขาไปด้วย ดังนั้นไม่น่าจะเกิดอะไรขึ้นหรอก

เมื่อเห็นฉินมู่หลานพูดเช่นนี้ เกาเชี่ยนเชี่ยนจึงวางใจได้บ้าง

เกาอวิ๋นเซียวอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “เชี่ยนเชี่ยน การเจรจาธุรกิจมันไม่เร็วขนาดนั้น เธอไม่ต้องกังวลไปหรอก”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เกาเชี่ยนเชี่ยนจึงจ้องมองเกาอวิ๋นเซียวและพูดว่า “พูดมากเสียจริง”

ฉินมู่หลานมองทั้งสองพี่น้องที่โต้เถียงกันด้วยรอยยิ้ม จากนั้นจึงหันมาทางเกาเชี่ยนเชี่ยนพร้อมพูดว่า “เชี่ยนเชี่ยน พวกเรากลับเข้าห้องกันเลยดีกว่า”

“ค่ะ”

เกาเชี่ยนเชี่ยนก็ไม่ได้ปฏิเสธและกลับเข้าห้องพร้อมกับฉินมู่หลาน

เมื่อถึงเวลาประมาณสามทุ่ม เซี่ยเจ๋อเหว่ยกับฉินเคอวั่งก็กลับมาพร้อมรอยยิ้มบนใบหน้า เมื่อทั้งคู่พบกับฉินมู่หลานจึงเล่าข่าวดีให้เธอฟัง

“พวกเราตกลงกับเถ้าแก่จางเรียบร้อยแล้วล่ะ คราวนี้จะได้ออกตัวอย่างสินค้าด้วยกัน และเพราะตัวอย่างสินค้านี้ เถ้าแก่จางยังให้ส่วนลดกับพวกเรามากขึ้นด้วย ต่อไปนี้หากเราสั่งซื้อสินค้าจากร้านของเขา ราคาจะถูกลง” แม้ว่าราคาจะถูกกว่าเพียงไม่กี่เหมาแต่หากซื้อสินค้าเป็นจำนวนมาก ราคาก็จะถูกกว่าเดิมมากมายทีเดียว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ฉินมู่หลานก็อดมีรอยยิ้มไม่ได้ “ดีแล้วล่ะ ฉันเองก็แอบคาดหวังตัวอย่างสินค้านั้นเหมือนกัน”

“ผมก็ด้วย”

ฉินเคอวั่งพูดตามด้วยความดีใจ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าช่วงหลังมัวแต่ยุ่งจนไม่มีเวลาอยู่กับเกาเชี่ยนเชี่ยน เขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อยจึงหันมาพูดกับหล่อนว่า “เชี่ยนเชี่ยน ฉันต้องขอโทษจริง ๆ ที่เธอมาเซินเจิ้นกับฉัน แต่ฉันกลับไม่ได้พาเธอไปเที่ยวเล่นที่ไหนเลย”

ทว่าเกาเชี่ยนเชี่ยนกลับส่ายหัวและพูดว่า “เคอวั่ง ระยะหลังนี้ฉันก็ไม่ว่างเหมือนกัน ฉันเที่ยวชมเซินเจิ้นจนทั่วแล้วล่ะ นายไม่ต้องสนใจฉันหรอก ตั้งใตทำงานของนายเถอะ”

เมื่อเห็นว่าเกาเชี่ยนเชี่ยนเข้าใจเขาแบบนี้ ฉินเคอวั่งก็รู้สึกยิ่งรู้สึกขอบคุณ

เซี่ยเจ๋อเหว่ยหัวเราะและตบไหล่ฉินเคอวั่งเบาๆ “เคอวั่ง พรุ่งนี้ไม่มีอะไรหรอก นายก็อยู่เป็นเพื่อนเชี่ยนเชี่ยนแล้วไปเที่ยวให้สนุกเถอะ ถ้าเซินเจิ้นไม่มีที่เที่ยวแล้ว ก็ไปที่กว่างโจวดูก็ได้ หรือไม่อย่างนั้นฉันจะหาวิธีให้พวกนายไปฮ่องกงสักหน่อย”

ถึงแม้การไปฮ่องกงจะยุ่งยาก แต่หากหาวิธีดี ๆ ก็ไปได้อยู่

เมื่อได้ยินเช่นนั้นดวงตาของเกาเชี่ยนเชี่ยนก็เป็นประกายขึ้นมา

“พี่ใหญ่เซี่ย เราไปฮ่องกงได้จริง ๆ เหรอคะ?”

เซี่ยเจ๋อเหว่ยก็ไม่กล้ารับปาก ได้แต่บอกว่าไปลองดูก่อน

ส่วนฉินมู่หลานเห็นเกาเชี่ยนเชี่ยนสนใจก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “พวกเธออยากไปฮ่องกง งั้นพรุ่งนี้ฉันจะไปถามเยว่จงจีให้ เผื่อเขาจะมีทางให้พวกเธอไปได้เลย”

ทว่าเกาอวิ๋นเซียวแอบคิดมาก

“แต่ว่า…เราจะไปกันดื้อ ๆ อย่างนี้ได้เหรอ จะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”

“ตอนนั้นฉันจะหาคนให้ไปกับพวกเธอด้วย พวกเธอก็แค่ไปเที่ยวเฉย ๆ น่าจะไม่มีอะไร” ฉินมู่หลานนึกถึงโหยวหย่ง ตั้งแต่โหยวหย่งมาเซินเจิ้น ก็เริ่มตั้งบริษัทรักษาความปลอดภัยของตัวเอง ตอนนี้ก็ยิ่งใหญ่โตขึ้นทุกที ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็ตั้งใจว่าจะหาเวลาไปเยี่ยมเขาอยู่แล้ว

พอฉินมู่หลานพูดอย่างนั้น เกาอวิ๋นเซียวก็เลยไม่ได้พูดอะไรต่อ

วันรุ่งขึ้นฉินมู่หลานก็ไปหาโหยวหย่ง

พอโหยวหย่งรู้ว่าฉินมู่หลานอยากหาคนคอยดูแลฉินเคอวั่งกับเกาเชี่ยนเชี่ยนให้ไปฮ่องกงก็รีบยิ้มรับรองว่า “พี่สะใภ้วางใจเถอะ ผมจะจัดคนเก่งๆ ที่สุดให้ไปกับพวกเขา รับรองว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน”

“ดีมากค่ะ งั้นก็ต้องรบกวนด้วยนะ”

………………………………………………………………………………………………………………………..

สารจากผู้แปล

ดีมาก จะให้น้องไปฮ่องกงก็ต้องมีทีมคุ้มกัน ไม่ใช่ปล่อยให้ฉายเดี่ยว

ไหหม่า(海馬)