ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก - ตอนที่ 688 ข้อเสนอแนะ
ตอนที่ 688 ข้อเสนอแนะ
…………….
ตอนที่ 688 ข้อเสนอแนะ
เยว่จงจีเปลี่ยนหัวข้อ และไม่พูดถึงถังซวี่ไป๋อีก แต่กลับไปพูดถึงหลี่หมิงฮุยผู้ที่ทั้งคู่ต่างก็รู้จักแทน
“ถ้าหมิงฮุยรู้ว่าคุณอยู่เซินเจิ้น เขาคงจะตามมาด้วยแน่ๆ” พูดแล้วก็ถามเซี่ยปิงหรุ่ย อีก “ว่าแต่เซี่ยปิงหรุ่ยไม่ได้มาด้วยเหรอ?”
ฉินมู่หลานส่ายหน้าและตอบว่า “หล่อนไม่ได้มา พอดีฉันมาเป็นเพื่อนน้องชาย ไม่งั้นคงไม่มาไกลขนาดนี้”
“หลังเรียนจบ น้องชายของคุณอยากมาทำงานที่เซินเจิ้นงั้นเหรอ?”
ฉินมู่หลานไม่ได้ปฏิเสธก่อนจะพยักหน้า “ใช่ เซินเจิ้นเป็นเขตเศรษฐกิจพิเศษแล้ว การพัฒนาที่นี่คงไม่แย่ เคอวั่งมาที่นี่ก็คงดี”
ทั้งคู่คุยกันไม่หยุดจนกระทั่งสุดท้ายก็พูดถึงเรื่องความร่วมมือทางด้านเครื่องสำอาง
“มู่หลาน เรื่องเครื่องสำอางเธอไม่ได้รับผิดชอบแล้วเหรอ?”
“ใช่ หลังจากนี้ฉันจะรับผิดชอบโรงงานยาเป็นหลัก” ร้านเครื่องสำอาง มู่เสวี่ย มีความมั่นคงมากแล้ว คุณแม่ก็ชำนาญเรื่องการดูแลโรงงานเครื่องสำอางเป็นอย่างดี ดังนั้นเธอจึงวางแผนจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกแล้ว
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เยว่จงจีจึงพูดว่า “ดูท่าหลังจากนี้ หากจะพูดเรื่องความร่วมมือคงต้องคุยกับคุณแม่ของคุณแล้วล่ะ”
ฉินมู่หลานยิ้มแล้วพูด “ใช่ หลังจากนี้เรื่องของโรงงานเครื่องสำอางคุณแม่จะเป็นคนดูแล”
ทั้งคู่คุยกันไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเผลอคุยกันไปถึงเที่ยงวัน เยว่จงจีได้จองภัตตาคารไว้เรียบร้อยแล้ว จึงพาฉินมู่หลานไปรับประทานอาหารกลางวันที่แสนอร่อย จากนั้นก็ไปส่งเธอที่เกสต์เฮาส์
“ไว้เจอกันใหม่นะมู่หลาน”
“ได้”
หลังจากเยว่จงจีกลับไป ฉินมู่หลานก็เดินเข้าเกสต์เฮาส์ ส่วนคนอื่น ๆ ต่างก็ออกไปกันหมดแล้ว ทว่าไม่นานเกาเชี่ยนเชี่ยนและเกาอวิ๋นเซียวก็กลับมา
เมื่อเกาเชี่ยนเชี่ยนเห็นฉินมู่หลาน หล่อนก็เดินเข้ามาถามด้วยรอยยิ้ม ”พี่มู่หลาน กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”
“เพิ่งกลับมาเมื่อไม่นานมานี้เอง พวกเธอสองพี่น้องกลับมาแค่สองคนเหรอ เคอวั่งไปไหนล่ะ”
เมื่อพูดถึงฉินเคอวั่ง เกาเชี่ยนเชี่ยนก็รีบพูดว่า “เคอวั่งกับพี่เจ๋อเหว่ยนัดคนคุยเรื่องงานเอาไว้ค่ะ พวกเราก็เลยกลับมาก่อน”
เมื่อได้ยินดังนั้น ฉินมู่หลานจึงหันไปมองเกาเชี่ยนเชี่ยนแล้วพูดว่า “เชี่ยนเชี่ยน ถ้าเคอวั่งไม่ว่าง ไว้ตอนบ่ายพี่ไปเดินเที่ยวเล่นเป็นเพื่อนดีไหม?”
เกาเชี่ยนเชี่ยนโบกมือไปมาแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรค่ะพี่มู่หลาน ฉันกับพี่ชายเดินกันมาทั้งเช้าแล้ว ตอนบ่ายว่าจะพักสักหน่อย”
เมื่อเห็นเกาเชี่ยนเชี่ยนพูดแบบนั้น ฉินมู่หลานจึงไม่ได้พูดอะไรอีก
พอตกเย็น เซี่ยเจ๋อเหว่ยและฉินเคอวั่งก็กลับมาพร้อมกัน เมื่อทั้งคู่เห็นฉินมู่หลานพวกเขาจึงเล่าเรื่องที่น่าตื่นเต้นให้ฟัง “พี่ เราตกลงเรื่องซื้อของกับเถ้าแก่จางเรียบร้อยแล้วล่ะ เขาจะขายให้กับเราในราคาที่ถูกที่สุดเลย ดีมากเลยล่ะ”
เมื่อเห็นท่าทางที่ตื่นเต้นของสองคน ฉินมู่หลานก็รู้สึกดีใจไปกับพวกเขาด้วย
“ดีใจด้วยจริง ๆ อย่างนี้เราก็เหลือแค่ไปเตรียมร้านให้พร้อมอย่างเดียว”
เซี่ยเจ๋อเหว่ยพยักหน้าตาม “ถูกต้องเลย ตอนนี้เราเหลือแค่การตกแต่งหน้าร้านให้เรียบร้อยเท่านั้น”
ในเรื่องนี้ ฉินมู่หลานไม่ได้กังวลอะไรเลย เพราะว่าคุณพ่อ อาจารย์เหลียง และเคอวั่งก็อยู่ที่นี่แล้ว เรื่องการตกแต่งร้านคงไม่ใช่ปัญหา เธอรู้สึกกังวลแค่เรื่องวัสดุก่อสร้างต่างหาก
“พี่ใหญ่คะ ที่ร้านเถ้าแก่จางมีอะไรบ้างคะ?”
“ที่ร้านเถ้าแก่จางมีครบครับ จนพี่ตาลายไปหมดเลยล่ะ”
เมื่อฉินมู่หลานได้ยินดังนั้น จึงถามต่อว่า “แล้วมีตัวอย่างสินค้าไหมคะ?”
“ตัวอย่างสินค้าเหรอ?”
เซี่ยเจ๋อเหว่ยได้ยินอย่างนั้นก็ชะงักไป จากนั้นก็ส่ายหัวพร้อมกล่าวว่า “ไม่มี แต่เถ้าแก่จางแสดงรูปภาพให้พวกเราแล้ว มันมีทุกอย่างจริงๆ”
ฉินมู่หลานคอบว่า “จริง ๆ แล้วพวกพี่นำตัวอย่างของสินค้านั้น ๆ มาจัดทำเป็นรูปเล่มได้ ลูกค้าก็จะสามารถเห็นภาพมากขึ้น เหมือนกับการอ่านหนังสือ โดยไล่ดูทีละหน้า”
พูดมาถึงตรงนี้ ฉินมู่หลานก็ยกตัวอย่างเกี่ยวกับพรม
“เช่นการตัดตัวอย่างพรมเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสเล็กๆ จากนั้นก็ทำแบบนี้กับพรมทุกลาย แขกก็จะได้เห็นเนื้อผ้าและลายของพรมอย่างชัดเจน ในส่วนของกระเบื้องก็ทำได้แบบนี้เหมือนกัน”
เมื่อได้ยินฉินมู่หลานพูดแบบนี้ เซี่ยเจ๋อเหว่ยและฉินเคอวั่งต่างก็มีแววตาเป็นประกาย
“เหมือนจะทำแบบนี้ได้จริงๆ ตัวอย่างสินค้าทุกอย่างก็จะได้แจ่มแจ้งชัดเจน”
ขณะพูด เซี่ยเจ๋อเหว่ยก็อดไม่ได้ที่จะอยากกลับไปหาเถ้าแก่จางอีกครั้ง
……………………………………………………………………………………………………………………….
สารจากผู้แปล
มีตัวอย่างของจริงให้ดูจะได้เลือกของได้ทรงสเปคมากขึ้น มู่หลานความคิดเฉียบอีกแล้ว
ไหหม่า(海馬)