ทะลุมิติสู่ยุค 70 ไปแต่งงานกับผู้ชายคลั่งรัก - ตอนที่ 687 ไม่คุ้นเคย

687 ไม่คุ้นเคย

…………….

ตอนที่ 687 ไม่คุ้นเคย

ฉินเจี้ยนเซ่อได้ยินลูกชายพูดเช่นนั้นก็อดเป็นกังวลไม่ได้ “ที่แท้ก็เป็นลูกชายของแม่เฒ่าที่พวกลูกเคยช่วยเหลือเอาไว้ แล้วแบบนี้จะถือเป็นการตอบแทนบุญคุณมากเกินไปหรือเปล่า” เพราะเดิมทีโรงแรมเผิงเฉิงเป็นงานที่พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดถึง

ฉินมู่หลานก็มีความกังวลเช่นเดียวกัน

ส่วนเหลียงถงกลับยิ้มพลางพูดขึ้น “เรื่องนี้ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ถึงจะได้งานนี้มาแต่นั่นก็เป็นเพราะแบบของเราดีมากด้วย ยิ่งไปกว่านั้นมันก็แค่โรงอาหารพนักงาน เป็นแค่โครงการเล็ก ๆ เท่านั้น”

ฉินเคอวั่งก็พยักหน้ารับ “ใช่แล้ว อาถังได้แอบบอกผมแล้วล่ะว่าเขาไม่ได้ลำเอียงหรอก แต่เพราะเรามีความสามารถที่จะรับงานนี้ไปได้ จึงได้ช่วยเหลือเรา”

เมื่อได้ยินฉินเคอวั่งพูดอย่างนั้นแล้ว ฉินเจี้ยนเซ่อและเซี่ยเหวินปิงต่างก็โล่งใจ

ส่วนฉินเคอวั่งก็ได้เล่าเรื่องของเยว่จงจีให้ฉินมู่หลานฟัง “ตอนแรกผมจำเขาไม่ได้เลย จนกระทั่งเขาเข้ามาทักทายผมก่อน ผมก็เลยจำได้ ผมบอกว่าพี่เองก็มาที่นี่เหมือนกัน เขาก็เลยอยากจะหาโอกาสเลี้ยงข้าว”

ฉินมู่หลานไม่คิดว่าเยว่จงจีจะอยู่ที่นี่ด้วย พร้อมกันนั้นเธอก็รู้ว่าบริษัทของพวกเขาไม่ได้รับหน้าที่ก่อสร้างโรงแรมเผิงเฉิง

“งั้นเดี๋ยวรอให้เขาติดต่อมาก็แล้วกัน ฉันจะได้พูดคุยเรื่องเก่า ๆ กับเขา”

เพียงแต่ฉินมู่หลานไม่คาดคิดว่า เยว่จงจีจะมาตั้งแต่เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น

“มู่หลาน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”

ฉินมู่หลานมองเยว่จงจีที่สวมสูทผูกไทอยู่ตรงหน้า เธอก็ยิ้มรับเช่นกัน “ไม่ได้เจอกันนานจริง ๆ เพื่อนร่วมชั้นเยว่”

เมื่อเห็นรอยยิ้มอันสดใสของฉินมู่หลาน เย่วจงจีก็พลอยยกยิ้มตาม

“เป็นโอกาสหายากยิ่งที่ได้มาเจอเพื่อนร่วมชั้นมู่หลานที่เซินเจิ้นนี้ ไม่ทราบว่าจะให้เกียรติผมได้เลี้ยงข้าวคุณสักมื้อได้ไหม?”

“ได้เลย”

เมื่อเห็นฉินมู่หลานตอบตกลง เยว่จงจีจึงยิ่งยิ้มกว้างขึ้น “ถ้าอย่างนั้นเราไปกันเลยไหม?”

ฉินมู่หลาน เหลือบมองเวลาแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฉันเพิ่งกินอาหารเช้าไปเอง”

เยว่จงจีหัวเราะแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเราไปหามุมสงบ ๆ นั่งคุยกันก่อนเถอะ เดี๋ยวตอนเที่ยงค่อยหาร้านอาหารกินด้วยกัน”

ฉินมู่หลานได้ยินดังนั้นก็ไม่ปฏิเสธ “เอาอย่างนั้นก็ได้”

หลังจากบอกฉินเจี้ยนเซ่อ ฉินมู่หลานก็ออกเดินทางไปพร้อมกับเยว่จงจี

เกาอวิ๋นเซียวมองตามหลังทั้งสองคนด้วยความอยากรู้อยากเห็นแล้วพูดว่า “คุณหมอฉินกับเขาดูสนิทสนมกันดีนะ”

“ก่อนหน้านี้เยว่จงจีเคยไปที่การประชุมทางวิชาการที่มหาวิทยาลัยปักกิ่ง ตอนนั้นพี่กับปิงหรุ่ยก็พาพวกนักศึกษาไป แล้วบริษัทเครื่องสำอางกับบริษัทที่ฮ่องกงของตระกูลเยว่ก็มีความร่วมมือกันอยู่ ดังนั้นจึงรู้จักกันดี”

เมื่อได้ยินคำอธิบายของฉินเคอวั่ง เกาอวิ๋นเซียวจึงพูดว่า “แบบนี้เองเหรอ”

แม้แต่ร้านเครื่องสำอางมู่เสวี่ยเขายังรู้จัก แสดงว่าประสบความสำเร็จมากขนาดไหน

จริง ๆ แล้วเขาก็รู้สึกว่าพ่อมีอคติมากเกินไป ครอบครัวของฉินเคอวั่งอาจจะมาจากชนบท แต่ในตอนนี้ทั้งพ่อและแม่ของเขาต่างก็ประสบความสำเร็จ ส่วนตัวฉินเคอวั่งเองก็เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยชิงหัว อนาคตต้องสดใสแน่ ดังนั้นพ่อของเขาไม่ควรปฏิเสธตั้งแต่แรก สุดท้ายแล้วก็ต้องยอมรับอยู่ดี เป็นเช่นนี้ตกลงตั้งแต่แรกจะไม่ดีกว่าเหรอ ครอบครัวฉินอาจจะประทับใจครอบครัวของเขามากกว่านี้ด้วยซ้ำ

ขณะเดียวกันฉินมู่หลานก็เดินทางมาถึงร้านน้ำชาแห่งหนึ่งพร้อมกับเยว่จงจี ทั้งสองคนนั่งลงแล้วก็เริ่มพูดคุยกันอย่างค่อยเป็นค่อยไป

“ที่มาเซินเจิ้นในครั้งนี้ เดิมทีผมตั้งใจจะเข้าประมูลโครงการของโรงแรมเผิงเฉิง แต่สุดท้ายก็ล้มเหลว แต่น้องชายของคุณคว้าโครงการเล็ก ๆ โครงการหนึ่งไปได้ใช่ไหม”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินมู่หลานจึงพยักหน้าและพูดว่า “ใช่ เขาคว้างานประมูลเล็ก ๆ มาได้ เดิมทีพวกเขาแค่ไปดู แต่เมื่อพวกเขาไปถึงที่นั่นแล้วพวกเขาก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม ฉันไม่คิดว่าพวกเขาจะได้โครงการนี้มาเหมือนกัน”

ในขณะที่เยว่จงจีกลับพูดอย่างครุ่นคิด “ผมเห็นว่าน้องชายของคุณเหมือนจะรู้จักถังซวี่ไป๋ ถ้าพวกคุณรู้จักกัน ก็ขอความช่วยเหลือจากท่านผู้นั้นได้ เพื่อให้พวกคุณได้โครงการที่ใหญ่กว่า”

ฉินมู่หลานได้ยินดังนั้นจึงมองเยว่จงจีอีกครั้งแล้วพูดว่า “เราไม่ได้คุ้นเคยกับถังซวี่ไป๋ แต่เคยเจอกันแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ถือว่าไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ”

เยว่จงจียังไม่ค่อยเชื่อเท่าไร เพราะเขาเคยสอบถามเรื่องนี้มาว่าตอนที่ถังซวี่ไป๋ได้พบกับฉินเคอวั่ง สีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม แถมยังเป็นฝ่ายพาฉินเคอวั่งเข้าไปห้องประชุมด้วยตัวเอง ท่าทางนั้นไม่เหมือนคนไม่รู้จักกันเลย แต่ในเมื่อฉินมู่หลานพูดแบบนี้ก็ไม่ว่ากัน เขาเลยไม่ได้ซักถามอะไรต่อ

“งั้นก็แสดงว่าเคยเจอกันเท่านั้นเอง ผมยังนึกว่าสนิทกันซะอีก”

……………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

มาเซินเจิ้นครั้งนี้นับว่าคุ้มเกินคุ้มจริงๆ เจอเส้นสายใหญ่เยอะเลย

ไหหม่า(海馬)