ทะลุมิติมาเป็นภรรยาของตัวร้าย - ตอนที่ 479 เสาคานไม่ตรง เสาล่างก็ย่อมเบี้ยว
ตอนที่ 479 เสาคานไม่ตรง เสาล่างก็ย่อมเบี้ยว
ทุกคนในห้องฟังเข้าใจแล้ว ขอขมาอันใด เห็นชัดว่าเหล่าไท่ไท่คิดฉวยโอกาสแก้แค้น
แต่ละคนสีหน้าไม่ดีนัก
เซี่ยอวิ๋นจิ่นจ้องมองเซี่ยเหล่าไท่ไท่ด้วยแววตาเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง
เซี่ยเหล่าไท่ไท่มองลู่เจียว พบว่าเรื่องของนางถูกเปิดโปงแล้ว ก็หัวเราะน้ำเสียงประหลาดด่าทอขึ้นว่า “นังชั้นต่ำ เป็นพวกเจ้า เป็นพวกเจ้าที่ทำร้ายบุตรชายข้า ข้าจะไม่ให้บุตรชายข้าต้องรับทุกข์เช่นนี้”
นางกล่าวจบก็ตะกายลุกขึ้นพุ่งไปทางลู่เจียว
ลู่เจียวไม่ทันระวัง ชามในมือก็ร่วงลงมือแตกกระจาย
ซย่าซื่อหันหลังวิ่งออกไปด้านนอก วิ่งไปก็ร้องตะโกนไปว่า “ฆ่าคนแล้วๆ”
นางกล่าวจบก็ชักมีดสั้นเล่มหนึ่งออกมาแทงใส่หน้าอกตนเอง
ห้องเช่าที่ซย่าซื่อเช่าอยู่ มีคนอื่นเช่าอีกไม่น้อย คนเหล่านี้พอได้ฟังเสียงร้องโหยหวนของซย่าซื่อก็พากันวิ่งออกมาจากในห้อง
ทุกคนต่างเห็นหน้าอกซย่าซื่อมีมีดสั้นปักอยู่เล่มหนึ่ง วิ่งออกมาจากในห้องด้วยใบหน้าซีดขาวน่าสงสารยิ่ง
แต่ละคนส่งเสียงร้องตกใจ “สวรรค์ ฆ่าคนตายแล้ว”
“ไม่ได้การแล้ว มีคนฆ่าเซี่ยเหล่าไท่ไท่”
“คนที่ไหนโหดเหี้ยมฆ่าคนได้ลงคอ”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวก้าวออกมาจากในห้อง
นอกห้อง ซย่าซื่อล้มลงกับพื้นไปแล้ว นางมองคนที่เดินออกมาจากในห้องด้วยท่าทางเจ็บปวด มองไปยังเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวทั้งสองคนแล้วก็ตะโกนว่า “พวกเขาฆ่าข้า ช่วยข้าด้วย พวกเขาฆ่าข้า”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นมองซย่าซื่อด้วยสีหน้าเย็นเยียบ ลู่เจียวกลับไร้วาจาจะกล่าว นางคิดถึงเสิ่นซิ่วก่อนหน้านี้ที่คิดใช้วิธีการนี้ให้ร้ายนาง
เหตุใดคนเหล่านี้จึงชอบใช้วิธีการทำร้ายตนเอง หรือว่าเบื่อชีวิต
เซี่ยเหล่าไท่ไท่ตะโกนไปยังคนโดยรอบสุดเสียง “ขอร้องพวกเจ้า ขอร้องพวกเจ้า ช่วยไปแจ้งทางการให้ข้าด้วย”
คนในที่นั้นไม่น้อยสบตากัน จากนั้นก็มีคนกล่าวว่า “พวกเราพานางไปส่งหอยากันก่อนเถอะ”
“แจ้งทางการก่อนเถอะ”
ขณะทุกคนกำลังวิพากษ์วิจารณ์ มือปราบจ้าวก็พามือปราบหลายคนรีบก้าวเข้าประตูมาอย่างรวดเร็ว
พอซย่าซื่อเห็นมือปราบจ้าวก็ร้องตะโกนดัง “ช่วยด้วย พวกเขาฆ่าข้า พวกเขาฆ่าข้า”
มือปราบจ้าวพามือปราบเดินไปยืนนิ่งตรงหน้าซย่าซื่อ
“เซี่ยเหล่าไท่ไท่ มิน่าเจ้าจึงได้มีบุตรชายเช่นหลี่เหวินปิน ที่แท้เสาคานไม่ตรง เสาล่างก็ย่อมเบี้ยว เห็นอยู่ว่าเจ้าทำร้ายเซี่ยซิ่วไฉไม่สำเร็จ จึงแทงตนเองแผลหนึ่ง”
เซี่ยเหล่าไท่ไท่ได้ฟังมือปราบจ้าว สีหน้าก็ย่ำแย่อย่างยิ่ง นางกัดฟันร้องตะโกนดังทันที “ข้าไม่ได้ทำ เจ้าใส่ความข้า ข้าไม่ได้ทำร้ายเขา”
มือปราบจ้าวรีบกล่าวว่า “เมื่อครู่พวกเรายืนอยู่นอกหน้าต่างเห็นสิ่งที่เจ้าทำทั้งหมด พวกเราเห็นกันชัดเจนแจ่มแจ้ง”
“ไม่ พวกเจ้าเป็นพวกเดียวกัน ข้านึกได้แล้ว เจ้ากับเซี่ยอวิ๋นจิ่นเป็นพวกเดียวกัน ดังนั้นเจ้าจงใจปกป้องเขา”
ยามนี้ซย่าซื่อสติแตกจนไม่อาจควบคุม ใบหน้าแดงก่ำเริ่มซีดจางลง ความจริงนางไม่ได้แทงโดนจุดสำคัญ น่าเสียดายสภาพร่างกายนางย่ำแย่มาก ดังนั้นพอหลั่งโลหิตก็ทนไม่ไหวหน้ามืดจะเป็นลม
แต่พอคิดถึงบุตรชายที่ถูกส่งไปชายแดน นางก็ฝืนทนจ้องมองมือปราบจ้าว “พวกเจ้าเป็นพวกเดียวกัน เจ้าช่วยเขา”
มือปราบจ้าวแค่นหัวเราะ หันไปโบกมือ ด้านหลังมีคนเดินออกมาสามคน สามคนนี้เป็นคนเช่าห้องเช่นกัน
มือปราบจ้าวเป็นมือปราบอำเภอชิงเหอ ทำคดีมามากมาย พบเห็นคดีมามากมายที่คนร้ายไม่ยอมรับผิด
เขามีสายสัมพันธ์อันดีกับเซี่ยอวิ๋นจิ่นจริง หากเซี่ยเหล่าไท่ไท่หันมาแว้งกัดเขา เขาก็ยากจะรอดพ้นข้อสงสัย
ดังนั้นมือปราบจ้าวจึงสั่งการให้ลูกน้องมือปราบไปหาคนเช่าห้องสองสามคนมาเป็นพยาน
พอคนเหล่านี้เห็นว่าเป็นมือปราบขอให้พวกเขาช่วย ย่อมไม่ปฏิเสธ
ดังนั้นทุกคนจึงได้เห็นตอนเซี่ยเหล่าไท่ไท่กำกับบทและแสดงเอง
“พวกเราเห็นนางแทงตนเองจริง นางวางยาเซี่ยซิ่วไฉ ปรากฏเซี่ยซิ่วไฉไม่หลงกล นางจึงแทงตนเองแผลหนึ่ง”
“ใช่ พวกเราล้วนเห็น เซี่ยซิ่วไฉกับลู่เหนียงจื่อยืนห่างจากนางมาก ไม่ได้เข้าใกล้นาง”
ซย่าซื่อยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้อีกต่อไป นางทุ่มเทวางแผนมานานเพียงนี้ ขายสมบัติทุกชิ้นในบ้านก็เพื่อซื้อมีดสั้นเล่มนี้ ปรากฏทุกอย่างล้มเหลวหมดสิ้น
ในที่สุดนางก็นิ่งสงบลง กลายเป็นคนเสียสติไปทันที
“เซี่ยอวิ๋นจิ่น เจ้าควรตกนรกขุมสิบแปด ไร้คุณธรรม ชั้นต่ำ ทำไมเจ้าไม่ไปตายซะ ที่ควรตายก็คือเจ้า ข้าอดทนลำบากเลี้ยงดูบุตรชายจนโต กลับถูกเจ้าทำร้ายจนสูญเสียตำแหน่งซิ่วไฉ ยังถูกส่งไปใช้แรงงานชายแดน ต้องทำงานหนัก”
“สวรรค์ ทำไมท่านไร้ความยุติธรรมเยี่ยงนี้ ชั้นต่ำ ทำไมเจ้าไม่เอาชีวิตเขาคืนไป กลับให้บุตรชายข้าต้องมารับทุกข์ทรมาน บุตรชายข้าแต่เล็กไร้บิดา ชีวิตน่าสงสารพอแล้ว ปรากฏท่านยังทำกับเขาอย่างไร้ความยุติธรรมเยี่ยงนี้หรือ”
“สวรรค์ชั่ว เจ้าทำไมไม่ไปตายซะ เจ้าไปตายได้แล้ว พวกเจ้าทุกคนสมควรตาย บุตรชายข้าบริสุทธิ์ เขาบริสุทธิ์ พวกเจ้ามันพวกเดียวกัน ล้วนเป็นคนเลว พวกเจ้าควรถูกฟ้าผ่า ห้าม้าแยกร่าง ตกนรกขุมสิบแปดถึงจะถูก”
ซย่าซื่อด่าจบก็เป็นลมล้มลง
คนโดยรอบสบตากัน สุดท้ายพากันวิพากษ์วิจารณ์
“มิน่าหลี่ซิ่วไฉจึงเป็นเช่นนี้ ที่แท้เสาคานไม่ตรง เสาล่างก็ย่อมเบี้ยว”
“ใช่ มารดาเขาเป็นเช่นนี้ เลี้ยงบุตรออกมาก็เป็นเช่นกัน คนเราแค่เรียนหนังสือไม่ได้จริงๆ”
“มิน่าจิตใจหลี่ซิ่วไฉจึงบิดเบี้ยว ที่แท้ล้วนเป็นเพราะมารดาอบรมสั่งสอน เช่นนี้ดูท่าคนผิดก็ควรเป็นมารดาเขา ไม่ใช่หลี่ซิ่วไฉ”
ลู่เจียวเคลื่อนไหวรวดเร็ว เดินไปตรงหน้าซย่าซื่อ นางดึงเข็มออกมาสกัดชีพจรให้ซย่าซื่อเพื่อห้ามเลือด จากนั้นนางมองไปยังหลี่หนานเทียนข้างๆ สั่งการว่า “รีบพานางไปส่งโรงหมอ พันแผลให้นางแล้วก็ให้มือปราบจ้าวพาไปสอบสวนที่ว่าการอำเภอ ซย่าซื่อเป็นเพียงหญิงบ้านนอก เหตุใดจึงคิดทำร้ายท่านพี่ข้า เบื้องหลังนางย่อมต้องมีคนบงการ พวกเราต้องหาตัวคนบงการนางออกมาให้ได้”
ส่วนเซี่ยเหล่าไท่ไท่เดิมสุขภาพร่างกายอ่อนแออย่างมากแล้ว คนเช่นนางแม้ให้มีชีวิตอยู่ก็คงอยู่ได้อีกไม่นานแล้ว
ดังนั้นลู่เจียวจึงไม่คิดทำร้ายนางอีก ตอนนี้เรื่องแรกที่สำคัญก็คือหาตัวคนบงการซย่าซื่อออกมา ดูว่าแท้จริงแล้วเป็นผู้ใดบงการนางมาทำเรื่องพวกนี้
หลี่หนานเทียนรับคำไปจัดการเรื่องนี้
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวนำคนออกจากห้องเช่าไป
ทั้งสองคนสบตากันแล้วก็ถอนหายใจ ตอนนี้พวกเขารู้สึกเห็นใจหลี่เหวินปินแล้ว หากหลี่เหวินปินไม่ใช่บุตรชายซย่าซื่อ เขาคงไม่ชั่วร้ายเช่นนี้
ดังนั้นจึงกล่าวว่าคำสอนบิดามารดาสำคัญมากจริงๆ
เซี่ยอวิ๋นจิ่นยื่นมือไปคว้ามือลู่เจียวขึ้นรถม้า เขากุมมือลู่เจียวแน่น
เขาโชคดีเพียงใดที่ได้พบกับเจียวเจียว เจ้าหนูน้อยทั้งสี่โชคดีเพียงใดที่ได้พบกับมารดาเช่นลู่เจียว
ลู่เจียวเป็นคนเช่นนี้ เจ้าหนูน้อยทั้งสี่ที่อบรมออกมาก็ย่อมมีความคิดซื่อตรง ไม่ชั่วร้ายเช่นหลี่เหวินปิน
เช้าวันรุ่งขึ้น ทั้งครอบครัวกำลังกินอาหารเช้ากันอยู่ มือปราบจ้าวก็เข้าอย่างรีบร้อน
เซี่ยอวิ๋นจิ่นเห็นสีหน้าเขาไม่ดีนักก็รีบถามว่า “เกิดอันใดขึ้น หรือว่าเกิดเรื่องกับซย่าซื่อ”
ไม่เช่นนั้นมือสีหน้าปราบจ้าวย่อมไม่มีทางดูไม่ดีเช่นนี้