ถือกําเนิดของ แวมไพร์ที่ปกครองโลก - ตอนที่ 4

ฉันสลบลงไปทำให้ฉันฝันถึงอดีตของ เรย์ 

“เรย์….วันนี้พี่จะไม่ได้อยู๋บ้านจะชักพัก”

“ไม่ฉันจะไปด้วย!”

เรย์…. เอามือดึงแขนเสื้อของเธอไว้เธอมองลงมา ขาของเธอค่อยๆ ย่อลงมันให้เท่ากันแล้วยืนมือออกมาลูบหัวแบบเบาๆ

“ไม่ได้ เรย์…. เธอยังเด็กเอาไว้โตกว่านี้เดี๋ยวจะพาไปด้วยนะ……”

“…..แต่…..”

เธอเอามือมาไว้ที่ปากผม เธอคงจะรู้อยู่แล้วว่าฉันกำลังจะหาข้ออ้าง เธอยกตัวขื้นแล้วหันหลังให้ฉัน

แต่ฉันก็ยังเป็นเด็กหัวดื้อที่ไม่ฟังคำของใคร ในตอนที่พี่่ออกไปฉันก็แอบตามไปด้วย

ทันใดนั้น ปีศาจสามเขาก็ใด้ปรากฏต่อหน้าของเธอ

“โฮกกกกกก!”

“แย่แล้ว! ปีศาจทำไมถึงมาอยู่แถวนี้!”

“เรย์ มาที่นี่ได้ยังไง! รีบหนีไป!”

เธอตะโกนให้ เรย์ หนีไป แต่ปีศาจสามเขาก็เปลี่ยนเป้าหมายมาที่ฉันแทน ในตอนนี้ร่างกายของ เรย์ ถูกความกลัวกัดกินทำให้ชยับตัวไม่ใด้

“แย่แล้วไม่ทันแน่!”

เธอเห็นฉัน ที่กำลังจะเกิดอันตราย เธอเห็นดังนั้นเธอเลยรีบวิ่งไปหาฉันอย่างรวดเร็ว เธอวิ่งเข้ามากอดฉันพร้อมรับกรงเล็บของปีศาจสามเขา

เธอไม่สนว่าชีวิตของเธอเป็นยังไง ขอเพียงแค่ตัวฉันมีชีวิตรอดก็เพียงพอสำหลับเธอ ในหน้าของเธอค่อยๆ ยิ้มออก เธอคงจะบอกในใจว่าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว

“ไม่เอา! ไม่เอา! อย่าปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียว!”

ตัวของเธอค่อยๆ ล้มลงมาทางฉันเลือดสีแดงค่อยๆ ย้อมตัวเธอ

“พี่….! เลือดมัน…..!”

แม้ว่าฉันจะเรียกเสียงในลำคอแตกเป็นเสี่ยงๆ เขย่าตัวเธอมากชักแต่ไหนเธอก็ไม่ยอมตอบอะไรฉันเลย ร่างกายของฉันเต็มไปด้วยเลือดของเธอ เธอเป็นครอบครัวเพียงคนเดียวของฉันตัวแต่ที่ฉันเกิดมาฉันก็ถูงทิ้งให้อยู่กันสองคน

ไม่ว่าฉันจะร้องไห้เป็นเด็กขี้แย เธอก็เป็นคนเดียวที่คอยปลอบฉันแต่ตอนนี้ฉันได้เสียเธอไปแล้ว ฉันในตอนนี้ทำอะไรไม่ถูก เอาจริงๆ คือไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปได้ยังไง การที่ไม่มีเธอทำให้จุดหมายในการมีชีวิตของฉันหายไป ฉันแทบจะปลิดชีพตัวเองลง ณ ตรงนี้แต่ร่างกายของฉันก็ไม่ทำตามคำสั่งฉันเอามือทั้งสองข้างกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของฉัน

“……ปีศาจ! ใช่แล้ว! ทั้งหมดมันเป็นเพราะมัน! ฉันจะฆ่ามันให้หมด!”