ตำนานเทพยุทธ์ - ตอนที่ 95

((((เพล้ง!)))) อ๊ากกกกกกก!!!!

เสียงกรี๊ดร้องที่มีของนางทำให้ เต้าอิงเฉิงไม่อาจจะทานทนได้ ทะยานร่างออกไปรับตัวของหย่วนซิวหยูเอาไว้ ภาพที่เหล่าผู้คนเห็น กลับปรากฏต่อหน้ากลุ่มยอดฝีมือทั่วทั้งลานประลอง -ภาพนั้นกลับเป็นสิ่งที่เป่าฮู่รอคอย

แต่ขณะที่เร่อเว่ยซูจะพุ่งไปสังหารหย่วนซิวหยูนั้นเอง ทุกอย่างกลับต้องชะงักลง เพราะพิษสะกดลมปราณที่ได้ควันของเปลวเพลิงก่อนหน้าอำพราง ได้เข้าไปส่งผลต่อร่างกายของเหล่าชาวยุทธ์ในงานจนทำให้ แม้แต่เต้าอิงเฉิงยังหมดเรี่ยวแรงในพริบตา

“พิษ! สะกดลมปราณ”

เสียงจากหยางซิฟางที่ได้รับรู้ถึงความผิดปกติ แต่ขณะที่หัวหน้าของกลุ่มผู้ลงมือหรือก็คือรองหัวหน้าพรรคหุบเขาซูเวิน ได้เห็นผู้ที่ชนะในการประลอง ก็เร่งส่งคนไปนำตัวเร่อเว่ยซูไปแทนที่จะเป็นหย่วนซิวหยู เพราะนางมีจิตใจที่เหี้ยมเกรียมมากกว่า ซึ่งตรงกับเจตนารมณ์ของพรรค

ส่วนเป่าฮู่ที่แกล้งทำเป็นหมดสภาพ เพื่อหาโอกาสลงมือ ในแผนที่กลุ่มชายชุดดำสร้างทิ้งเอาไว้ เมื่อกลุ่มหนึ่งจับตัวเร่อเว่ยซูไป อีกสองกลุ่มก็พุ่งเป้าไปที่ มู่เจี้ยนหลิงในทันที แต่ขณะที่ชายชุดดำจะไปถึง ก็ปรากฏว่ารอบกายของ

มู่เจี้ยนหนิงนั้นได้มีกำแพงหมอกพิษที่นางสามารถควบคุมได้เกิดข้ึน และยิ่งไปกว่านั้น เจ้ามังกรเขียวที่เคยเป็นสัตว์อสูรของเป่าฮู่ กลับปรากฏคุมครองผู้เป็นนายใหม่ของมัน ด้วยขนาดตัวที่เล็กลงมาก และยังเลื้อยพันรอบตัวของมู่เจี้ยนหลิงดั่งนางคือเทพธิดามังกรฟ้าก็มิปราณ

เพียงลู่จื่อได้เห็นก็เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น และหลังจากสลายพิษสะกดลมปราณได้“ไอ้พวกบัดซบ! พรรคซูเวิน กล้าดีเช่นไรคิดล่วงเกินคนของพรรควายุอัคคี”

ด้วยเสียงนั้นทำให้เป่าฮู่ที่แกล้งนอนอยู่ที่จุดเดิมได้รู้ และคิดได้ว่า พรรคใหญ่ทั้งสามในดินแดนต้าหลั๋วต้องมีอะไรที่สนุกและน่าสนใจมากเป็นแน่

การที่จะเล่นงานพวกมันควรจัดการจากรากเง้า และการที่หย่วนซิวหยูได้แทรกตัวเข้าไปในพรรควิหคอัสนี ผู้บงการตระกูลศักดิ์สิทธิ์ที่ทำลายนิกายเสวียนอู่ลง ตัวเป่าฮู่จะทำให้พวกมันต้องได้สำนึก

จากนั้นในช่วงที่เงียบงันนั้น เป่าฮู่ก็ได้ส่งเสียงไปทางช่องลมปราณบอกถึงสิ่งที่ หย่วนซิวหยูต้องทำ และแผนการนี้จะทำให้นางได้มีตัวตนและฟื้นฟูตระกูลของนางอีกครั้งในดินแดนที่ใหญ่กว่าที่แห่งนี้

แต่ขณะที่ทุกสิ่งกำลังดำเนินไปนั้น หากท่านและเจ้ามังกรเขียวได้สู้กัน คิดว่าใครจะเป็นผู้ที่เหนือกว่ากัน?”

“เร็วเข้า!…สหายลู่จื่อ เจ้าหมอนี่มันไม่เกรงกลัวพิษของเจี้ยนหลิง!!! ”

เสียงตระโกนที่ดังออกมา ทำให้ตัวของลู่จื่อที่กำลังสังหารเหล่าศิษย์พรรคหุบเขาซูเวินต้องหยุดชะงัก

“ไอ้ตัวบัดซบ! กล้ายุ่งกับศิษย์ข้า”

ด้านมู่เจี้ยนหลงที่บัดนี้ยืนตัวแข็งค้าง เพราะว่า ชายผู้ที่กำลังฝ่าทลายม่านกำแพงหมอกพิษเข้ามาพร้อมกับกำลังจ้องมองมายังตัวของนางและพลังกดดันนี้ แม้นางจะพยายามมากเท่าไหร่ ก็ไม่อาจหลุดจากพลังที่สะกดร่างของนางไว้ได้

ลู่จื่อที่ผนึกลมปราณมากกว่า 8 ส่วนของตนลงในฝ่ามือเดียว และพุ่งเข้าไปหาเป่าฮู่จากด้านหลัง เพื่อปลิดชีพของคนผู้นี้ที่สลายกำแพงพิษของศิษย์รักของ ผู้เฒ่าลู่จื่อลงได้

“ปล่อยศิษย์ของข้า……..ครึ่ม!……”

เสียงปะทะกันของฝ่ามือที่ผนึกวิชาอัคคีทลายฟ้าหนึ่งในเคล็ดวิชาของพรรควายุอัคคีเอาไว้แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากที่ฝามือปะทะกับบางสิ่งที่แข็งแกร่งและมีพิษเย็นแอบแฝงสะท้อนหลับมาจากการปะทะครั้งนั้นของผู้อาวุโสลู่จื่อ

ด้านของเป่าฮู่ที่บัดนี้ได้สกัดจุดของมู่เจี้ยนหลิงไว้ทำให้นางหมดสติไป ก่อนที่จะหันมามองอาวุโสพรรควายุอัคคี นามลู่จื่อ ด้วยรอยยิ้มที่มีแผนการร้ายแอบแฝง

“ฮ่าๆๆๆๆ เป็นถึงอาวุโสแห่งพรรควายุอัคคี กลับมีปัญญาทำได้เพียงเท่านี้ เช่นนี้พรรควายุอัคคีคงมาได้เท่านี้”

จากนั้นเป่าฮู่ก็ระเบิดลมปราณระดับราชันจักรพรรดิขั้นต้นออกมา ก่อนที่จะปรากฏเป็นรูปสัตว์เทพที่หายสาบสูญไปนานกว่า 100 ปี เทพเสวียนอู่ แห่งแดนเหนือ ปรากราน้ำแข็งสีขาวที่ก่อเกิด พร้อมกระแทกร่างของอาวุโส

ลู่จื่อกระเด็นออกไป แม้รับลมปราณจะทัดเทียมกัน แต่ที่เป่าฮู่มีมากกว่านั่นคือ พลังน้ำแข็งจากมุกข์เหมันต์ที่ตัวเป่าฮู่ดึงเอาพลังลมปราณในนั้นออกมา

(((((พรึ่ม!))))) อ๊ากกกกกก!!!! เสียงของสมาชิกตระกูลมู่ที่อยู่ใกล้ๆ ถูกลมปราณที่กล้าแกร่งระดับ

ราชันจักรพรรดิ กระแทกออกไป จนร่างกายกลายเป็นเศษละอองน้ำแข็งสีแดงจนเกิดเป็นภาพที่โหดร้ายยิ่งนัก ทำให้ตัวของลู่จื่ออาวุโสหลักของพรรควายุอัคคีระเบิดความกราดเกรี้ยวออกมา

แต่ก็ทำได้เพียงคำรามเท่านั้น เพราะเพียงหันกลับมาเป่าฮู่พร้อม ร่างของมู่เจี้ยนหลิงก็หายไปจากสถานที่แห่งนั้น พร้อมถ้อยคำที่ทำให้ลู่จื่อและหยางซิฟางต้องสะท้าน

“คิดล้างแค้นจงไปหาข้าที่ พรรคหุบเขาซูเวิน”

เป่าฮู่ได้สร้างรอยร้าวไว้กับพรรคใหญ่เพื่อให้คนเหล่านี้เข่นฆ่ากันเอง เพราะคนเหล่านี้ชอบที่จะเข้ามาแทรกแซงความเป็นอยู่ของดินแดนที่สุขสงบจนทำให้ดินแดนเหล่านี้เกิดคลื่นใต้น้ำที่รุนแรง จนลุกลามเป็นสิ่งที่ยากเกินควบคุม