ตัวของผมในต่างโลก.... แม่งบ้า!!! - บทที่ 2 ตอนที่ 73 ส่งท้ายความสุข เผชิญหน้ากับนรก (5)

 

 

 

ผมเก็บอินเฟอโน่ให้กลายเป็นรอยสักไป ก่อนจะเข้าไปนัวกับซาตานอีกครั้ง

 

 

ART – พญานาคราชร่ายรำ

 

 

ระบำนาคกัมปนาท

 

 

กระโดดหมุนตัวมาพร้อมกับร่างของพญานาคราชสีฟ้าที่วนมาล้อมรอบขาขวาของผม แล้วบิดตัวเอง ออกแรงฟาดหน้าแข้งใส่ซาตานเต็มเหนี่ยว

 

 

ตู้ม!!

 

 

ทันทีที่ซาตานยกแขนขึ้นมาป้องกัน ก็ได้เกิดระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง  ทำให้ซาตานชะงักไปชั่วขณะ

 

 

ผมใช้จังหวะนั้นในการคงจุดศูนย์ถ่วงของตัวเองก่อนจะตีลังกากระโดดถีบขาคู่ไปเต็มๆหน้าท้องของหล่อน

 

 

แต่ซาตานกลับ ไม่ได้สะท้านอะไรเลย และยังเข้ามาประชิดตัวผมทันทีที่สบโอกาส

 

 

โทสะ – ต่อย

 

 

อุ่ก!!-

 

 

หมัดตรงอัดเข้ากลางหน้าอกของผมเต็มๆ ไม่เพียงเท่านั้น มือผีที่เป็นพาสซีพของซาตานก็ได้ผุดขึ้นมาจากพื้นดินที่กลายเป็นสีแดง ทะลวงหัวใจของผมอีกครั้ง

 

 

สวบ!!

 

 

” แฮ่ก.. แฮ่ก.. “

 

 

จากนั้นหล่อนก็ใช้มือทั้งสองข้างจับหัวของผมเอาไว้ แล้วกระชากลงมาตีเข่าเข้าเบ้าหน้าผม ดั่งแทบหักจนเลือดออกจมูกเป็นจำนวนมาก

 

 

ปั๊ค!!

 

 

” อึ่ก!- … “

 

 

ผมกัดฟันแน่น พยายามเหนี่ยวรั้งความเจ็บปวดเอาไว้ ก่อนที่จะจับแขนของซาตานเอาไว้อย่างเหนียวแน่น

 

 

ฟูบบบ-

 

 

วิ๊ง-

 

 

ART – ดุจแสงผสาน

 

 

กิก้า-อิมแพ็ค (ขนาดย่อ)

 

 

” ย๊ากกกก!!! “

 

 

ผมรวบรวมพลังจิตไว้ที่จุดเดียวภายในร่าง ก่อร่างสร้างเป็นแก่นเพลิง แล้วระเบิดมันออกมาอย่างรุนแรง เป็นกิก้าอืมแพ็คขนาดย่อมอีกครั้งในระยะเผาขน

 

 

” ฮ่า.. ฮ่า.. “

 

 

ยังดีที่ผมสามารถทำให้ซาตานถอยออกไปตั้งหลักได้ พอสังเกตดูดีๆแล้ว เหมือนว่าชุดของเธอจะมีรอยไหม้อยู่เล็กน้อย

 

 

ถือว่าสำเร็จล่ะนะ แม้จะเป็นเพียงแค่ชายผ้าชุดราตรีก็ตาม

 

 

” … ” ซาตาน

 

 

ปีศาจตัวนั้นไม่ได้พูดอะไร

 

 

เธอแสดงออกอย่างไร้อารมณ์มากกว่าที่ผมคิด สานตาของเธอเชิดขึ้นมามองผม จับจ้องอย่างไม่ลดละ

 

 

ก่อนที่เสียงหนึ่งจะได้ดังขึ้น 

 

 

[ บี๋ ] ลูซี่

 

 

ลูซิเฟอร์ปรากฏตัวขึ้นมาจากละอองแสง เธอกอดคอผมแล้วเอาหูผมเข้าไปใกล้กับใบหน้าของเธอ

 

 

น่าแปลกที่ลูซิเฟอร์ทำเหมือนมิคาเอลได้ แต่คิดไปก็ไม่ได้อะไร ตแนนี้ผมควรจะฟังสิ่งที่หล่อนพูดมากกว่า

 

 

” ระหว่างที่ยัยนั่นชะงักอยู่ ข้ามีโอกาสเพียงครู่เดียวเท่านั้น “ลูซิเฟอร์

 

 

แม้ว่าตามจริงแล้วลูซิเฟอร์จะบอกผมผ่านทางจิตได้ แต่วิธีนั้นมีข้อจำกัดเยอะเกินไป ที่เห็นๆว่าพูดกันไปเรื่อยนี่จริงๆแล้วกินพลังจิตของพวกเธอไปมากกว่าการออกมาพูดตรงๆแบบนี้ซะอีก

 

 

เพราะงั้นการสร้างร่างอวตารขึ้นมาคุยกันตัวต่อตัวจึงง่ายกว่า แถมยังต่อเนื่องกว่าด้วย ทีนี้ก็กลับเข้าเรื่องกัน

 

 

” บี๋ นังปีศาจนั่นมีข้อจำกัดอยู่ ,ไอ้ซาตานใช้พลังเต็มที่ได้ก็ต่อเมื่ออยู่ในนรกของมันเท่านั้น ,เพราะงั้นตอนนี้ยัยนั่นมีพลังอยู่ราวๆ 40% “ลูซิเฟอร์

 

 

” 40 … ทั้งๆที่ทำชิบหายขนาดนี้อ่ะนะ!? “

 

 

” เออ “ลูซิเฟอร์

 

 

ระหว่างที่คุยกันอยู่ ซาตานก็เริ่มขยับ

 

 

” ไม่มีเวลาแล้ว!! ข้าจะช่วยเจ้าอีกแรง! “ลูซิเฟอร์

 

 

[ ข้าจะช่วยอีกแรง! ] เมตตี้

 

 

[ … ข้าจะปกป้องท่านด้วยปีกของข้าสุดชีวิต ] มิคาเอล

 

 

” น่ารำคาญ… ยัยพวกนกพิราบหน้าโง่ “ซาตาน

 

 

” อย่า ..”ซาตาน

 

 

ทันทีที่ซาตานกำลังจะกล่าวอีกคำ ความรู้สึกขนลุกอย่างแปลกๆก็ได้ผ่านเข้ามายังจิตสำนึกของผม

 

 

ภาพตรงหน้าผมบิดเบือนไป ออร่าของหล่อนที่ปรากฏขึ้นมานั่นราวกับสิ่งอัปมงคลสุดยิ่งยวด

 

 

” เสือก!!! “ซาตาน

 

 

เสียงคำรามของซาตานทำให้ร่างอวตารของลูซี่หายไป อีกทั้งการเชื่อมต่อผ่านจิตของผมไปถึงอีเดนนั้นก็ได้ถูกตัดขาดลงไป

 

 

..นี่มันไม่ใช่พลังเพียงแค่ 40% แล้ว!!

 

 

สิ่งที่ซาตานเรียกว่าพลังนั้นมันเหนือกว่าจินตนาการของผมเป็นอย่างมาก เพียงแค่ออร่าแห่งความโกลาหลเพียวๆของนาง ก็มีความรุนแรงมากพอที่จะทำให้ประเทศนี้หายไปได้เลย

 

 

มันไม่ใช่แค่การสกัดกั้นของผมแล้ว นี่มันการทำลายล้างอย่างสมบูรณ์ของซาตานต่างหาก

 

 

โทสะ – ?????

 

 

โ_@฿_+ท&฿&สะ – @&฿–+_#หาย+฿นะ

 

 

ออร่าของซาตานรุนแรงยิ่งกว่าเดิมมาก

 

 

ราวกับว่าหล่อนกำลังโกรธอยู่ยังไงยังงั้น

 

 

มองกลับไปที่เธอดูอีกที ก็ได้เห็นในสิ่งที่ผมไม่เคยได้เห็นมาก่อน

 

 

บาปแห่งโทสะ – โกรธานำพาหายนะ

 

 

เขาอีกสองอันงอกขึ้นมาบนหัวด้านขวาของตัวเธอ รวมกับของเดิมแล้ว ตอนนี้ซาตานมีเขาทั้งหมด 2 คู่

 

 

พลังของหล่อนเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ แรงกดดันของเธอรุนแรงเสียยิ่งกว่าที่ลองกินุสจะรับไหวเสียอีก

 

 

อึ่ก!?-

 

 

ร่างของผมหนักอึ้งอย่างบอกไม่ถูก พยายามจะเคลื่อนไหว แต่ลำบากชะมัด

 

 

นี่หรอ.. คือพลัง 60% ของหล่อน

 

 

มันแทบจะทำให้พื้นที่รอบตัวถูกทำลายกลายเป็นผุยผงไปเลย

 

 

น- น่ากลัวโคตร!!

 

 

หล่อนมองค้อนมาที่ผม แววตาของเธอเต็มไปด้วยอารมณ์ ผมสัมผัสได้ถึงความโกรธเกรี้ยวจากดวงตาคู่นั้น

 

 

ก่อนที่ร่างของเธอจะหายไปในพริบตา

 

 

แล้วซาตานก็ได้มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของผมอีกครั้งโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลยแม้แต่น้อย

 

 

ตู้มมมม!!!!

 

 

จังหวะที่เธอต่อยเข้ามา โชคดีที่ลูกบากศ์เวทมนตร์ที่ได้ผนึกเมตาตรอนเอาไว้ได้เข้ามาขวางหมัดนั้นได้อย่างทันท่วงที

 

 

แต่น่าเสียดายอาวุธดีๆชิ้นนี้ ที่หลังจากถูกต่อยได้เพียงครั้งเดียว ก็กลับกลานเป็นผุยผงไปแล้ว-

 

 

ทั้งๆที่ผมยังไม่ทันได้ใช้มันเลยแท้ๆ!!

 

 

” เมตาตรอน!!! “

 

 

ผมยังเชื่ออยู่ว่าภายในนั้นยังมีเมตาตรอนอยู่ และเชื่ออย่างสนิทใจเลยว่าเธอนั้นถูกฆ่าไปพร้อมกับผนึกนั้นแล้ว

 

 

แต่ผมนั้นไม่ได้คิดเลยว่าแท้จริงแล้ว เมตาตรอนจะอยู่ในร่างของผม

 

 

เพียงเพราะว่าการที่ถูกตัดขาดกับอีเดน และได้เชื่อว่าคนที่ผมดูแลอยู่นั้นได้ตายไปแล้ว

 

 

ก็เพียงพอที่จะทำให้ผมแทบจะตั้งสติไม่อยู่

 

 

” ซาตานน!!! “

 

 

ความโกรธ เริ่มเข้าครอบงำผม จนผมเริ่มดึงสติคืนมาได้ยากขึ้น ซึ่งก็เข้าทางซาตานเลย

 

 

ยิ่งผมโกรธมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งแกร่งมากยิ่งขึ้นเท่านั้น งานนี้ยากแล้วสิ แค่มีตัวตนแบบซาตานอยู่ตรงหน้ามันก็ยิ่งทำให้ผมอ่อนไหวง่ายมากยิ่งขึ้นไปอีก

 

 

อินเฟอโน่!!

 

 

ผมเรียกคืนอินเฟอโน่ออกมาอีกครั้ง ก่อนจะใช้ทักษะของทูตสวรรค์

 

 

ART – ดุจแสงผสาน

 

 

” พรุนไปซะ!!! “

 

 

ปรายแสงกระหน่ำ!!

 

 

ชิ้งๆๆๆๆๆๆ!!!

 

 

ปลายหอกนับร้อยพุ่งเป้าไปที่ซาตานคนเดียว หล่อนปัดปรายแสงนั้นได้ทั้งหมดก่อนจะใช้อุ้งฝ่ามือกระทุ้งหน้าอกผมหนึ่งที

 

 

อุ่ก!!

 

 

ถึงกับจุกเลยล่ะ

 

 

” อึ่ด- !! “

 

 

แต่ก่อนที่ซาตานจะต่อยซ้ำ ผมใช้แรงฮึดที่มีเฮดบัดใส่หล่อน

 

 

ปั๊ก!!

 

 

แล้วกอดตัวของเธอไว้ รวบรวมพลังจิตไว้ที่แก่นกลางอีกครั้งหนึ่งเพื่อที่จะปล่อยทักษะนั้นออกมาเป็นครั้งที่สาม

 

 

ART – ดุจแสงผสาน

 

 

กิก้า อิมแพ็- !!

 

 

ทว่า ซาตานที่ประสบกับทักษะนี้มาถึงสองครั้ง ย่อมรู้ดีถึงกระบวนการของมัน และไม่ปล่อยให้มันได้แสดงผลอันร้ายแรงนั่นอีกครั้ง

 

 

บาปแห่งโทสะ – โกรธานำพาหายนะ

 

 

หอกเลือด

 

 

หอกสีเลือดนับร้อยปรากฏขึ้น และจ่อร่างผมในระยะเผาขน ด้วยวิธีนี้จะสามารถทำให้กิก้า อิมแพ็คไร้ผลได้

 

 

เพราะเป็นการขัดขวางการรวบรวมพลังจิต ที่จะทำให้สร้างภาระกับผู้ใช้อย่างมหาศาล

 

 

– ฆ่า

 

 

พวกมันแทงทะลุร่างผมในรวดเดียว

 

 

พรวด!!

 

 

” อั่ค!!- “

 

 

เลือดกองโตทะลักออกมาจากปาก ทั้งแขนขา และลำตัว ต่างก็ถูกหอก ลิ่มของซาตานประดับไว้ทั่งสิ้น

 

 

ไม่นานจากนั้น หลังจากที่หอกนั้นได้แทงผ่านร่างของผม พวกมันก็ระเบิดออกเป็นหนามเลือดคล้ายราก ที่จะตรึงร่างของผมเอาไว้ไม่ให้ขยับ หริอหนีไปไหนได้

 

 

แล้วคือ มันตรึงร่างของผมเอาไว้เหมือนกับว่าผมกำลังถูกตรึงกางเขนอยู่เลย แต่เป็นกางเขนสีเลือดน่ะนะ

 

 

” (แสยะยิ้ม )” ซาตาน

 

 

ซาตานยิ้มแสยะอย่างน่าสยอง

 

 

น่าแปลกที่แรงกายของผมที่ผสานกับลองกินุสนั้นไม่สามารถทำลายพันธนาการนี้ได้ด้วยพลังเพียงเท่านี้ มีเพียงแค่ผมจะต้องเร่งพลังของลองกินุสให้สูงยิ่งขึ้นไปอีกเท่านั้นจึงจะหลุดพ้นออกมาได้

 

 

” ที่รัก… “ซาตาน

 

 

เธอเรียกชื่อของผมขณะที่กำลังลูบไล้ไปตามหน้าท้องที่มีแต่รอยแผลเป็น เสียงของเธอตอนนี้ช่างเย็นชา และไร้ซึ่งชีวิตชีวาไม่เหมือนกับทุกที

 

 

” … “ซาตาน

 

 

หล่อนเงียบลง 

 

 

ก่อนจะฉีกยิ้มกว้างยิ่งกว่าเดิม แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างหนักหน่วง

 

 

ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า !!!!!

 

 

“…. “

 

 

เสียงหัวเราะร่าอันบ้าคลั่งของซาตาน ดังกุก้องไปทั่วสนามรบแห่งฝันร้ายนี้

 

 

หล่อนกำหมัด ง้างออกไปข้างหลัง

 

 

บาปแห่งโทสะ – โกรธานำพาหายนะ

 

 

พลังจิตและพลังเวทรวมกันอยู่ที่หมัดขวาของซาตานอย่างโกลาหล พลังเหล่านั่นเหวี่ยงไปมา จนทำให้ชั้นบรรยากาศเกิดการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

 

 

โกลาหล

 

 

ตุบ-

 

 

ตู้มมมมมมมมม!!!!!!!!

 

 

แล้วก็ออกแรงชกเข้ากลางหน้าท้องของผมซะเต็มเหนี่ยวเลย ซึ่งความรุนแรงระดับนี้ทำให้ผมกระเด็นออกไปไกลด้วยความเร็วที่สูงยิ่งกว่าเสียง

 

 

แรงอัดกระแทกทำให้ที่ดินโดยรอบพังทลายในทันใด 

 

 

ผมที่ปลิวห่างออกไปนั้น ได้พุ่งชนเข้ากับภูเขาลูกแล้ว ลูกเล่า อีกทั้งภูเขาพวกนั้นที่ผมได้ชนเข้าต่างก็พังทลายลงมาทั้งลูก

 

 

จนสุดท้ายแล้ว ผมก็ไปจบที่ทะเลสักแห่ง แต่น่าจะห่างไกลจากที่นั่นมากๆเลยล่ะ

 

 

…

 

 

บุ๋ม

 

 

ความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ราวกับว่าร่างกายของผมนั้นกำลังแตกสลายได้ผ่านเข้ามายังสมองของผม

 

 

ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะผมใช้ลองกินุสนานเกินไป เลยทำให้รอยร้าวบนร่างนั้นเด่นขึ้นอย่างเก็นได้ชัด

 

 

ทั้งๆที่ความเจ็บได้โถมเข้ามา ผมกลับแทบไม่รู้สึกอะไรเลย.. มันชา และมันก็ปวดสุดๆ

 

 

ขณะที่ผมกำลังค่อยๆจมลงสู่ใต้ทะเลพร้อมกับเศษซากหอกเลือดที่ประดับในร่าง สติของผมก็ยิ่งเลือนลางยิ่งกว่าเดิม

 

 

เหมือนดั่งน้ำทะเลนั้นคอยโอบอุ้มผม ยิ่งผมดำดิ่งลงไปลึกเท่าไร ก็ยิ่งสบายตัวมากยิ่งขึ้นเท่านั้น..

 

 

นี่ผมจะตายตรงนี้หรอ?

 

 

ผมไม่รู้สึกถึงใครเลย

 

 

ลูซิเฟอร์? มิคาเอลล่ะ? เมตาเตรอน.. เธอยังอยู่รึเปล่า?

 

 

ทุกสิ่งล้วนเงียบงัน

 

 

มันเหงา ใครก็ได้.. ช่วยผมที..

 

 

ผมยัง.. ไม่อยากตายโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรแบบนี้..

 

 

” ชั้นจะช่วยนายอีกแรง “

 

 

เสียงของใครบางคนดังขึ้น

 

 

เป็นเสียงผู้ชาย.. ไม่สิ มันคือเสียงของผม

 

 

คงจะเป็นตัวผมด้านมืดนั่นแหละนะ

 

 

” นายยังตายไม่ได้ “

 

 

..ทำไมล่ะ 

 

 

” เรายังไม่ได้ซัดหน้าซาตานด้วยกันเลยนะ “

 

 

ยังไงเราก็สู้หล่อนไม่ได้อยู่ดี..

 

 

ทำไมถึงต้องดิ้นรนขนาดนั้นด้วย?

 

 

” นายยังเหลือทักษะอีกตั้งเยอะที่ยังไม่ได้โชว์ “

 

 

” เชื่อฉัน ฉันจะเป็นพลังให้นายเอง “

 

 

แต่นั่นหมายความว่า.. นายจะหายไปนะ

 

 

” นั่นไม่สำคัญหรอก ตราบใดที่เรายังคงสู้ได้อยู่ ฉันก็จะอยู่กับนาย  “

 

 

” ยอมรับมันซะสิ ร่างปีศาจนั่นน่ะ “

 

 

อา…

 

 

เอาไง

 

เอากันวะ!!!

 

 

หัวใจของผม กลับมาเต้นอีกครั้ง

 

 

ตุบ ตุบ ตุบ!!!

 

 

และยังคงเต้นรัวเต้นแรงยิ่งกว่าเก่า!! ความรู้สึกมันพลุพล่านมากกว่าตอนที่ลองกินุสสร้างหัวใจอันนี้ให้ผมเสียอีก!

 

 

เปรี๊ยะ!! เปรี๊ยะ!!!

 

 

สายฟ้าสีดำแดงปรากฏขึ้นจากหัวใจ ไปจนถึงทั่วร่าง

 

 

ชั้นของน้ำเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ น้ำทะเลเริ่มระเหยกลายเป็นไอ ความเจ็บทั้งหมดกลายเป็นเพียงแค่ความฝัน

 

 

และแล้วเขาทั้ง 2 คู่เหมือนดั่งซาตานของผมก็ได้งอกขึ้นมา

 

 

ฟูมมม!!!!!!!!

 

 

พลังและเปลวเพลิงจากร่างปีศาจนั้นรุนแรงมากอย่างถึงที่สุด ชนิดที่ว่าเพลิงชำระล้างนั้น แทบจะเทียบไม่ติดกันเลยจนทำให้ท้องทะเลในจุดที่ผมอยู่นั้นได้หลอมระเหยกลายเป็นไอไปจนสิ้น

 

 

“ ฮว๊าาากกกกกกกกกกก!!!!!!!!! ”

 

 

ผมคำรามขึ้นมาอีกครั้ง

 

 

แรงกดดันอันมหาศาลจากร่างปีศาจนี้ รุนแรงมากพอที่ซาตานจะสัมผัสถึงมันได้เลย

 

 

ในพริบตา

 

 

ทั้งผมและซาตาน ได้พุ่งเข้าหากันอีกครั้ง ซึ่งการปะทะกันในคราวนี้นั้นรุนแรงยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

 

 

ผมมีเวลาเพียงแค่ 5 นาทีเท่านั้นในการสู้กับเธอ

 

 

จะอยู่หรือตาย

 

 

วัดกันตรงนี้นี่แหละ!!!

 

 

 

 

 

ตัดจบตอน

 

 

 

 

ตอนเขียนฉากสู้คุณภาพดรอปลงไปเยอะเลยแฮะผม