ตัวของผมในต่างโลก.... แม่งบ้า!!! - บทที่ 2 ตอนที่ 56 เรื่องระแวงเล็กๆน้อยๆของข้ารับใช้
” … ชั้นสูญเสียทุกอย่างไปตั้งแต่ช่วงสงครามล้างเผ่าพันธ์แล้วล่ะ “บี๋
” ตอนนั้นชั้นน่าจะอายุประมาณ 30 ปีได้ “บี๋
ตอนนี้ผมกำลังนั่งฟังตัวผมอีกคนที่กำลังเล่าถึงอดีตตัวเองอยู่
ท่ามกลางพายุหิมะแบบนี้ และมีเพียงกองไฟเพียงหนึ่งที่กำลังให้ความอบอุ่นอยู่ ทำให้บรรยากาศมันดูเศร้าหมองผิดปกติ
” ถ้าตอนนั้นคุณ 30 งั้นตอนนี้.. ก็ 40 หรอครับ? “
” หลังจากตอนที่ชั้นตายตอนอายุ 300 ปี มาตอนนี้ก็อยู่ที่นี่มาร่วม 100 ปีแล้วล่ะ “บี๋
” อายุ 400 เลย แก่อ่ะ “
” ฮ่าฮ่า ใช่ชั้นแก่แล้ว.. ชั้นเลยอยากจะพักผ่อนน่ะ แต่ตอนนี้มันคงไม่ใช่เวลาที่จะนอนอยู่เฉยๆล่ะนะ “บี๋
คงเป็นเพราะต้องมาฝึกผมนั่นแหละ
” เล่าต่อสิครับ เล่าต่อๆ “
” แน่นอน “บี๋
ผมค่อนข้างสนใจในเรื่องราวของเขามากเลยทีเดียว
คือ มันไม่ได้มีกันบ่อยๆหรอกนะที่จะได้ฟังประวัติชีวิตของตัวเองจากอีกโลกหนึ่งน่ะ เพราะงั้นขอผมฟังสักหน่อยเถอะ
” ในช่วงนั้นจะมีสิ่งที่เรียกว่าวอยด์ปรากฏตัวขึ้น พวกมันมารุกราน และทำลายดินแดนของเรา ไม่มีใครในตอนนั้นสามารถสู้กับพวกมันได้แม้แต่ชั้นก็ตาม”บี๋
” งั้น.. ตอยนั้นทุกคนก็น่าจะตายไปแล้วสิ ทำไมถึงยังอยู่ตรงนี้ได้ล่ะครับ? “
” เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะพวกทูตสวรรค์เอาชีวิตเข้าแลกหลังจากที่ฉันกำลังจะถูกฆ่าน่ะสิ พวกเธอได้ฝากฝังชั้นไว้ว่า ขอให้ชั้นสามารถจัดการกับพวกมันจนสิ้นเผ่าพันธ์ ไม่เช่นนั้นมันก็จะเป็นอันตรายต่อจักรวาล ชั้นก็ทำตามนั้น “บี๋
” ทว่า.. เมื่ออยู่แบบนั้นไปนานเข้า มันก็เริ่มเขว้งคว้าง ลองนึกสภาพสิ ว่าตัวแกที่เดินทางอยู่คนเดียวตลอดเวลาร่วมร้อยปีจะรู้สึกยังไง และทั้งชีวิตของแกก็จะมีแต่การฆ่าฟันไม่รู้จบ “บี๋
” เพราะแบบนั้น มันถึงถูกเรียกว่าสงครามล้างเผ่าพันธ์ มนุษย์ทั้งโลก ถูกฆ่าโดยเหล่าวอยด์รวมถึงพวกทูตสวรรค์ด้วย.. และพวกวอยด์ทั้งเผ่าพันธ์มันก็ถูกชั้นล้างบางไปจนหมดแล้ว.. “บี๋
” วอยด์.. มันเก่งขนาดที่ทูตสวรรค์ยังสู้ไม่ไหวเลยหรอครับ? “
” ไม่เชิงหรอก ประมาณว่าแพ้ทางมากกว่า “บี๋
” ทั้งลูซิเฟอร์ มิคาเอล กาบริเอลและทุกคน เอาชีวิตของตัวเองมาเดิมพันกับชั้นมอบพลังทั้งหมดมาให้กับชั้นเพียงคนเดียว แต่ถึงชั้นจะกำจัดพวกมันไปได้หมด ตอนนั้นมันก็ไม่มีอะไรเหลืออยู่อีกแล้ว.. “บี๋
” จะเหลือเพียงแค่เพียงกองศพปริมาณเท่ากับดวงดาวก็เท่านั้น กับชั้น..ที่นั่งอยู่บนจุดยอดสุดของที่นั่น “บี๋
” จนกระทั่งนายเข้ามายังขอบฟ้าในตอนนั้น “บี๋
” … !!!?? ขอบฟ้า!? “
” ใช่ ตัวนายที่มองผ่านนิมิตรของซาตาน ได้เข้ามายังขอบฟ้าแล้ว แต่ก็ถูกดีดออกไปหลังจากนั้นล่ะนะ “บี๋
เหลือเชื่อเลย.. ไม่คิดว่าผมจะเคยเข้ามาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง คาดไม่ถึงเลยแฮะ
” เพราะฉันเห็นแววในตัวนายเลยคิดว่าอยากจะสอนอาร์ตอย่างหนึ่งให้ “บี๋
” คือ? “
” Void destruction “บี๋
” เป็นชื่อที่ดู.. โหดดีนะครับ “
” ก็นะ โหดตามชื่อมันเลย มันเป็นอาร์ตที่เมื่อได้ใช้งานจะทลายความว่างเปล่า และส่งมันกลับสู่จินตภาพ นายคงรู้ว่าจินตภาพคืออะไรใช่ไหม? “บี๋
” ครับ พอรู้อยู่ “
” อื้ม แล้วก็ฉันจะเสริมเพิ่มให้อีกหน่อยละกัน “บี๋
” นายรู้ใช่ไหมว่าทุกๆที่ที่พวกเราอยู่ล้วนเกิดมาจากจินตภาพ “บี๋
” จินตภาพ? ไม่ใช่ว่าเป็นสสารหรอครับ? “
” สสารเองก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่จินตภาพสร้างขึ้นนั่นแหละ “บี๋
” แรกเริ่มเดิมทีแล้วมันเป็นต้นไม้น่ะ เป็นต้นไม้จินตภาพนับล้านๆต้นที่แตกกิ่งก้านแขนงออกเป็นเอกภพต่างๆ พวกเราเรียกต้นไม้พวกนั้นว่า Genesis tree “บี๋
” ฉันจะพาแกไปดูเจ้านั่นด้วยตาของตัวเอง ตามมาสิ “บี๋
เขาลุกขึ้น ดื่มโกโก้ร้อนที่กำลังอุ่นๆอยู่จนหมดแก้ว ก่อนที่จะเปลี่ยนสถานที่ที่เรากำลังอยู่ ให้เป็นอีกที่หนึ่ง
ที่มีแต่ต้นไม้สีขาวที่ทั้งลำต้นและใบของมันต่างก็สว่างไสวไปด้วยดวงดาวนับล้านๆดวงและเหล่ากงจักรของจักรวาลมากมายจนนับไม่ถ้วน
สำคัญเลยคือพวกมันเป็นต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่ๆมากๆ ถึงขนาดที่เมื่อผมไปยืนเทียบ ผมก็กลับกลายเป็นเพียงเศษฝุ่นเศษเล็กๆไปเลย
” นี่แหละคือต้นไม้แห่งการกำเนิด “บี๋
” หรือก็คือ.. ต้นไม้จินตภาพ สุดยอดไปเลย “
มันงดงามเหนือคำบรรยาย
มันสุดยอดซะยิ่งกว่าต้นอิกดราซิลในตำนานซะอีก
ไม่นานนัก ก็มีสายลมอุ่นๆพัดโชยมา มันแรงพอที่จะพัดผมที่ยาวของลุงคนนั้นจนปลิวไสวได้ มันให้ความรู้สึกอบอุ่นช่วนให้นึกถึงวันวาน
เพียงแค่ได้สำผัสกับมันนั้นรางกับว่าผมได้ตกไปอยู่ในความฝันอันหอมหวาน..
” มันคือลมจินตภาพ เป็นลมที่พัดผ่านต้นไม้พวกนี้อย่างสม่ำเสมอ มีทำให้คนที่สัมผัสรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังฝันอยู่ มันเป็นสิ่งที่อัศจรรย์มากเลยทีเดียว “บี๋
” มันจะมีคนมาทำลายต้นไม้พวกนี้ได้ไหมครับ? “
” หืม? “บี๋
” คือ.. จะมีคนที่สามารถโค่นพวกนี้ได้ไหมอ่ะครับ? “
” ไม่ล่ะมันไม่สามารถถูกทำลายได้ ถึงแม้จะได้รับความเสียหายมันก็ฟื้นฟูขึ้นมาอย่างรวดเร็วอยู่ดี “บี๋
” แม้แต่ตัวของพวกเราที่แข็งแกร่งที่สุดอย่าง เธอคนนั้น ก็ทำได้เพียงแค่ตัดกิ่งของมันเพียงก้านเดียวก็เท่านั้น “บี๋
” แต่กิ่งก้านหนึ่งของมันคือ.. หนึ่งเอกภพ? “
” อืม “บี๋
คนคนนั้นทำลายเอกภพด้วยตัวเองเลยหรอ..
โคตรเว่อร์อ่ะ แค่พลังของลูซี่ตอนที่เอาจริงกับซาตานก็ทำเอาผมกลัวมากอยู่แล้ว นี่ยังมีผมอีกคนที่น่ากลัวขนาดนั้นอยู่ด้วยหรอ?
ระดับของลูซี่กับซาตาน อย่างมากก็คงทำได้แค่เปลี่ยนกฏของธรรมชาติและควบคุมวัฐจักรภายในจักรวาลดั่งใจ แต่ผู้หญิงคนนั้นที่ลุงบี๋พูดถึง.. เธอทำลายได้แม้กระทั่งเอกภพที่มีจักรวาลนับอนันต์รวมอยู่
ไม่อยากจะนึกสภาพเลยแฮะ ว่าถ้าเธอโกรธมันจะเป็นยังไง
เอาเถอะ หลังจากนี้คงจะไม่มีเรื่องที่ผมต้องตกใจเพิ่มอีกแล้วล่ะมั้ง หวังว่านะ..
” เอาล่ะ เรากลับไปพักผ่อนกันเถอะ พรุ่งนี้ค่อยมาเริ่มการฝึกกันอีกที “บี๋
” ครับ “
หลังจากวันนี้จะเป็นการฝึกเพื่อเพิ่มความรู้ทางด้านเทคนิคในการต่อสู้ล่ะ มันจะมีประโยชน์อย่างมากในภายภาคหน้าอย่างแน่นอน
เพราะวันหนึ่ง ผมเองก็คงจะได้สู้กับซาตานแน่ๆล่ะ
ด้วยเหตุนั้นเลยต้องฝึกเอาไว้ให้มากๆ เพราะด้วยกำลังทั้งหมดของผมในตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าจะสามารถชนะเธอได้รึเปล่า.. แต่ที่แน่ๆเลยก็คือ ผมน่าจะถูกอัดน่วมก่อนน่ะสิ
ยังไงซะ เธอคงจะไม่ซัดผมจนตายหรอก
มั้งนะ
…
นี่ก็หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปแล้วหลังจากที่บอสได้หลับไหลไป จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าเขาจะตื่นขึ้นมาเลย
“ นี่ก็หนึ่งอาทิตย์แล้วนะที่เธอได้เฝ้าเขามาไม่อยากไปทำอย่างอื่นบ้างเรอะ? ”คุณหนู
“ ไม่ค่ะ ”จือหนาน
อย่างที่คุณหนูว่า ข้าอยู่ที่คฤหาสถ์รองมานานกว่าอาทิตย์แล้ว บอสก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
นับวัน ความหวังยิ่งริบหรี่
แต่ใช่ว่าข้าจะยอมแพ้ ในทุกๆวันข้าจะคอยนำร่างอันว่างเปล่าของบอสมาชำระล้าง(อาบน้ำ) แม้จะมีบ้างที่ข้านั้นเขินอาย แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาเลยสำหรับข้าเพราะเพราะในภายภาคหน้ามันคงจะกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปแล้วล่ะ
อืม ..ข้าไม่เคยสำผัสเรือนร่างของบอสมาก่อนเลย จนกระทั่งมาถึงวันที่ข้าได้มาอาบน้ำให้ จะว่ายังไงดี มันทั้งแน่น แข็ง แล้วก็อุ่น
ทุกครั้งที่ข้านึกถึงมัน หัวใจของข้าก็เริ่มบรรเลงเพลงของมัน.. แต่ก็มีบ้างที่ข้าสงสารเขาหลังจากที่ได้เห็นรอยฟกช้ำและแผลเป็นจากการต่อสู้ที่ไม่จางหายไป
ทั่วทั้งร่างกายของบอสนั้นเต็มไปด้วยร่องรอยของความบาดเจ็บ ไม่เว้นแม้กระทั่งใบหน้าที่ตอนนี้ยังมีรอยแตกบางๆปรากฏให้เห็นอยู่เลย
เขาคง.. จะผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ ถึงแม้ว่าเขาจะมาอยู่ที่นี่ได้แค่เดือนเดียวก็เถอะ.. (ได้ยินมาจากเมเดียร์อีกทีว่ามาจากต่างโลก)
” ว่าไปแล้ว เห็นว่าวิคตอเรียมาเยี่ยมด้วยหนิ? คงจะไม่ตีกันใช่ไหม? “คุณหนู
” ตอนที่นางมา พวกเราก็ช่วยกันเฝ้า และดูแลบอสค่ะ “จือหนาน
ต้องบอกว่าข้าไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ ที่มีผู้หญิงคนอื่นเป็นข้ารับใช้ส่วนตัวนอกจากข้า
แต่ข้าก็เข้าใจได้ว่าข้านั้นเป็นลำดับสองเพราะมาทีหลัง แต่ดูท่าลำดับความสำคัญของข้ากับวิคตอเรียนั้นจะต่างกันโดยสิ้นเชิง
ข้าเป็นเมด ส่วนวิคตอเรียนั้นเป็นอัศวิน เพียงแค่สองตำแหน่งนี้ก็สามารถบ่งบอกถึงความเหนือชั้นในการใกล้ชิดผู้เป็นนายได้มากแค่ไหนแล้ว
อัศวินนั้นเป็นผู้ปกป้องนายเพียงคนเดียวจากอันตรายก็จริงอยู่ แต่ก็ต้องอย่าลืมว่าผู้ที่อยู่กับนายทุกสถานการณ์นั้นก็คือเมด เพียงเท่นี้ข้าก็เหนือกว่าแล้วล่ะ
ยังไงซะ ข้าก็เข้าใจว่าเธอนั้นเป็นห่วงนายของข้ามากเพียงใด จึงไม่ได้ว่าอะไรที่วิคตอเรียเข้ามาเยี่ยมบอสด้วย แต่นางก็มาบ่อยนักไม่ได้หรอก
ก็ทั้งนางและคุณหนูนั้นติดเรียนอยู่นี่นา
แม้ว่าบอสจะยังคงหลับไหลอยู่เช่นนี้ การเรียนการสอนก็ต้องดำเนินต่อไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ นั่นทำให้เขาต้องขาดเรียนในทุกๆวันจนกว่าเขาจะตื่น
ในไม่นาน เขาจะต้องถูกไล่ออกอย่างแน่นอน
ก็.. ใช่ว่าการถูกให้ออกนั้นเป็นเรื่องที่ดีอะไรนะ แต่ข้าค่อนข้างชอบเลยล่ะ เพราะหลังจากนั้นข้าจะได้อยู่กับบอสตลอดเวลาเลยไงล่ะ
คู๊ว~
” ออร่า? พึ่งตื่นเรอะ? “คุณหนู
คู๊ว~ คู๊ว~!
เหมือนออร่าจะกำลังปลุกนายท่านอยู่นะ แต่..
” เสียใจด้วย นายท่านยังไม่ตื่นเร็วๆนี้หรอกนะออร่า”จือหนาน
คู..
เจ้านี่เองก็คงจะเสียใจไม่น้อยเลยล่ะ ที่เจ้านายของมันนอนเป็นตายแบบนี้ มันเองก็ทำอะไรไม่ได้.. ก็คงได้แต่รอนั่นแหละ
ข้าคิดว่าสถานที่ที่วิญญาณของบอสอยู่ในตอนนี้คงจะไม่ใช่ที่ที่สามารถเข้าไปได้โดยง่ายเป็นแน่ ไม่เช่นนั้นคุณหนูคงจะปลุกบอสขึ้นมานานแล้ว
” ฉันขอเช็คสภาพวิญญาณของเขาแปป “คุณหนู
คุณหนูกลายเป็นร่างครึ่งเอล์ฟ ก่อนที่จะจับมือของบอสขึ้นมาทาบอกของตนไว้
“ ยังสบายดีอยู่ล่ะ คลื่นวิญญาณยังเสถียรดีอยู่ ”คุณหนู
ก็ดีแล้วล่ะค่ะคุณหนู
“ ขออนุญาตนะครับ/คะ ”ราซ/โรเซ่
ผ่านไปสักพักนายน้อยราซกับคุณหนูโรเซ่ก็เปิดประตูเข้าห้องมา พร้อมๆกับหลิงฉือที่ดูแล้วน่าจะขอให้นายน้อยเป็นคนนำทางมาที่นี่เป็นแน่
“ เสี่ยวหลิง ไม่มีเรียนกันหรอ? ”จือหนาน
“ วันนี้วันหยุดนะคะท่านพี่ ”หลิงฉือ
“ ออ.. ลืมไปเลย ”จือหนาน
“ พี่อัลเลียนเป็นยังไงบ้างครับ? ”นายน้อยราซ
“ พี่แกปางตายแล้วล่ะราซ ”คุณหนู
“ หยุดปากเสียสักวันจะตายไหมคะเนี่ยพี่? ”คุณหนูโรเซ่
สองพี่น้องคู่นี้ก็ยังคงพูดจาไม่สนอายุกันและกันดังเช่นเคย ก่อนที่ตัวน้องสาวจะหันมาหาข้า
“ แล้ว.. ดูแลพี่บี๋ทุกวันเนี่ย ไม่ลำบากหรอคะพี่หนาน? ”คุณหนูโรเซ่
“ ไม่เลยค่ะ ข้ารักมันเสียด้วยซ้ำ ”จือหนาน
ด้วยความรัก ไม่ว่าข้าจะทำอะไรเพื่อบอสแรงของข้าก็จะไม่มีวันหมดนั่นแหละ
“ คือว่า.. ที่พวกเรามาเนี่ยไม่ได้จะมาคุยเล่นกันนะ ”หลิงฉือ
ก็นะ ดูจากสีหน้าและความร้อนรนของพวกเขาแล้ว ข้าก็พอเดาได้อยู่ว่าพวกเขามาที่นี่เพราะมีเรื่องสำคัญจะมา บอกพวกเรา
“ มีเรื่องอะไร? ”คุณหนูเม
“ พี่นี่ก็นะ ไม่ตามข่าวบ้านข่าวเมืองบ้างเลยรึไงเนี่ย.. อะแฮ่ม! คืองี้นะ! เร็วๆนี้เห็นว่ามีคดีแปลกๆเกิดขึ้นในเมืองหลวงล่ะ เขาบอกว่าเป็นคดีคนหายน่ะสิ ”คุณหนูโรเซ่
“ คนหาย? ”คุณหนูเม
“ คนหายหรอคะ? ”จือหนาน
“ ใช่ครับ! ”นายน้อยราซ
“ แค่นั้นเองหรอ? ”คุณหนูเม
“ ไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ เห็นว่าสองสามวันที่ผ่านมานี้ผู้คนหายตัวไปวันละคนสองคนเลยนะ! ทางทหารองครักษ์เองก็เร่งค้นหาตัวคนร้ายกันอยู่ แต่ก็ยังไม่เจออะไรเลย ฉันเกรงว่าตัวเลขของเหยื่อจะพุ่งขึ้นสูงมากกว่านี้และไม่อยากให้บี๋เป็นอะไรไปน่ะ เลยมาบอกไว้ก่อน! ”หลิงฉือ
“ .. เสี่ยวหลิง.. นี่เจ้าเป็นห่วงบอสของข้าขนาดนั้นเลย? ”จือหนาน
ข้าเองก็ไม่ได้รู้ถึงเจตนาของน้องสาวของข้าผู้นี้มากนัก แต่ข้ามั่นใจได้ว่านางจะกลายมาเป็นศัตรูหัวใจของข้าอีกคนอย่างแน่นอน.. ไม่สิ ข้าไม่ควรเรียกว่าศัตรูหัวใจ
เพราะศัตรูของข้าไม่ได้มีแค่คนเดียว งั้นคงต้องบอกว่าเป็นผู้ท้าชิงเสียมากกว่า
ก็.. จากแววตาที่พุ่งตรงมาที่บอสของนางข้าก็สามารถสรุปได้เลยว่านางมีความรู้สึกดีๆให้กับเขา เหมือนกับข้าและวิคตอเรียรวมถึงคุณหนูด้วย
“ น- หนูก็แค่.. อยากให้เขาปลอดภัยแค่นั้นเอง .. ”หลิงฉือ
เธอทนกับสายตาของข้าไม่ไหว จึงต้องหลบสายตาไป
ไม่นานนักเสียงหนึ่งก็ได้ดังขึ้นข้างหลังประตู
ไม่รู้ทำไมวันนี้คนถึงได้มากนัก นี่บอสข้าน่าดึงดูดขนาดนั้นเลยรึ?
“ งั้น ฉันจะปกป้องคฤหาสถ์นี้อีกคนเอง ” วิคตอเรีย
เสียงนั้นเป็นของวิคตอเรีย ผู้เป็นอัศวินของบอส และข้ายังจับสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตที่นอกเหนือจากเธออีกหกดวง ..คงจะเป็นคณะของพวกเธอสินะ
วาคิวเรีย
“ ถ้าวิคตอเรียอยู่นี่ งั้นฉันกับคนอื่นจะตามหาคนร้ายเอง ”เร็กซ์
พวกเธอเปิดประตูเข้ามา นำโดยเร็กซ์
เร็กซ์เดินเข้ามาภายในห้อง ส่วนคนอื่นๆก็ยืนรอกันที่โถงทางเดิน
“ พวกเธอคือ? ”จือหนาน
“ เพื่อนของอัลเลียน.. ล่ะมั้งนะ ”เร็กซ์
ไม่ล่ะ
ข้าว่าพวกแกคือศัตรูแหงๆ หัวใจของข้ามันกูร้องขึ้นมาแบบนั้น
และเซนส์ผู้หญิงของข้าจะไม่มีเรื่องไหนผิดพลาดเสมอ เพราะงั้น.. พวกเจ้าทุกคนคือศัตรูของข้าทั้งหมดเลย
..ทำไมกันนะบอส..
ทำไมท่านถึงได้ทำวีรกรรมไว้มากมายถึงเพียงนี้
อะไรที่ทำให้สตรีพวกนี้มาหาท่านกัน
ข้าไม่เข้าใจเลย..
ตัดจบตอน
ศัตรูเยอะก็จะลำบากหน่อย