เรือนดอกไม้เบื้องหน้าไม่ได้ใหญ่เลยหากเทียบขนาดกับคฤหาสน์หลังงามแต่มันกลับถูกดึงดูดสายตาของเขาให้ตรึงแน่นไม่คลายไปไหนได้อย่างง่ายดาย
เป็นเพราะดอกไม้สวยๆ นานาพันธุ์ที่กำลังแข่งกันออกดอกบานสะพรั่งมากมายภายในโรงเรือนเล็กๆ หรือเป็นเพราะร่างอรชรในชุดลำลองสีฟ้าสดใสกันแน่
ฉับพลัน ร่างอรชรสมส่วนนั้นก็หมุนกลับมาทั้งๆ ที่ในมือยังถือสายยางรดน้ำเอาไว้แน่น
ดวงตากลมโตเบิกกว้างจนสุดยามแรกที่สบประสานสายตากัน ก่อนที่ค่อยๆ หรี่แคบลงเล็กน้อยเมื่อเวลาผ่านไป
เข็มหอม สวัสดิกุล
เวลา 8 ปีที่เลยผ่านไปสามารถเปลี่ยนแปลงเด็กสาวคนหนึ่งให้กลายร่างเป็นนางฟ้าได้จริงๆ หรือนี่
เห็นได้อย่างชัดเจนว่าใช่ เด็กสาววัยกระเตาะอายุแค่สิบหกปีในวันนั้น วันเวลาได้เปลี่ยนให้กลายเป็นสาวสะพรั่งวัย 24 ปีเต็มตัวเสียแล้ว และหล่อนก็งดงามจนผู้ชายที่กำลังเบื่อหน่ายผู้หญิงเช่นเขาแทบหยุดหายใจเลยทีเดียว
เข็มหอมมีดวงตาสวยที่สุด เท่าที่เขาเคยเห็นมาก่อน ไม่สิ… ไม่ใช่แค่ดวงตา แต่ริมฝีปากสีเชอรี่สุกของหล่อนก็อวบอิ่มน่าค้นหาเหลือเกิน สายตาคมกริบไม่ได้หยุดแค่นั้น เมื่อดวงตาของเขาจับจ้องกวาดมองไปทั่วดวงหน้ากระจ่างใส และเลื่อนต่ำลงไปยังลำคอระหง ก่อนจะหักห้ามใจเอาไว้ไม่ได้ เมื่อสุดท้ายแล้วสายตาคมกริบก็จับจ้องมองไปยังก้อนเนื้ออวบอัดที่พุ่งดันเสื้อยืดสีฟ้าออกมาเด่นชัดเต็มตา ท้องไส้ของเขาบิดเกร็งจนน่าตกใจ รู้สึกราวกับกำลังจะหายใจไม่ออก
ทำไมเขาถึงได้รู้สึกอ่อนไหวรุนแรงขนาดนี้นะ ทั้งๆ ที่เข็มหอมไม่ใช่ผู้หญิงสวยคนแรกที่เขาได้พบเจอ แต่ชีวิตในวัยหนุ่มของเขาได้พานพบมามากมายจนเกิดความเบื่อหน่าย แต่กับเข็มหอมมีอะไรบางอย่างที่ดึงดูดเขาเอาไว้ ทำให้ร่างกายของเขาขานรับต่อเสน่ห์นางได้จนน่าตกใจ
เพราะเข็มหอมคือภรรยาของเขาใช่ไหม? เพราะเหตุผลนี้ใช่ไหมเขาถึงได้รู้สึกรุนแรงกับหญิงสาวมากมายนัก
ใช่… มันต้องใช่อยู่แล้ว ที่เขารู้สึกต้องการผู้หญิงตรงหน้าจนหงุดหงิดงุ่นง่านแบบนี้ ก็เพราะว่าตอนนี้ในหัวสมองมันคิดอยู่เสมอว่าหล่อนคือสมบัติของเขา แม้ว่าเขาจะพึ่งมาทวงสิทธิ์ความเป็นสามีหลังจากผ่านมา 8 ปีกว่าแล้วก็ตาม
เนโลคลิสสูดลมเข้าปอดเชื่องช้าเพื่อควบคุมจังหวะการหายใจของตัวเองให้เป็นปกติที่สุด หลังจากที่มันเริ่มรวนตั้งแต่ได้เห็นแม่ภรรยาทางนิตินัยเต็มสองตาอีกครั้ง
“สวัสดีเข็มหอม สวัสดิกุล อ้อ ไม่ใช่สิ เราแต่งงานกันแล้วนี่ เข็มหอม ซาเวลลาส”
ความตื่นเต้นดีใจในสายตากลมโตสุกใสถูกกลืนกินด้วยความโกรธเคืองอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากอิ่มเต็มสีเชอรี่สุกเม้มสนิทแน่นกันจนเป็นเส้นตรง จนเขาอดกังวลกับมันไม่ได้ เกรงว่าเนื้อนุ่มจะชอกช้ำไปเสียก่อนที่ตัวเขาเองจะได้ทันสัมผัส
เนโลคลิสจำต้องสะกดกลั้นความต้องการของตัวเองเอาไว้อย่างสุดความสามารถ ความรู้สึกที่อยากจะกระชากร่างอวบอิ่มเข้ามากอดให้แน่นแล้วกดปากบดขยี้ลงไปหาหนักๆ ให้คลายความต้องการที่กำลังบ้าคลั่งอยู่ภายในอก นี่เขากำลังต่อสู้กับอะไรกัน ทำไมถึงรู้สึกอยากครอบครองผู้หญิงตรงหน้าจนน่าอาเจียนแบบนี้
กรามแกร่งที่มีไรหนวดหร็อมแหร็มขบกันแน่นจนขึ้นสันนูนเป่ง น้ำลายเหนียวเป็นยางถูกกลืนลงไปในลำคอแกร่งเฮือกใหญ่เพื่อลดความพุ่งพล่านบ้าคลั่งของตัวเอง
“เธอเปลี่ยนไปมากเลยนะ เข็มหอม”
คนตัวเล็กที่กำลังยืนงงอยู่กับที่ เหมือนกับถูกหมัดของนักมวยซัดเข้าใส่เต็มปลายคาง นี่ขนาดหล่อนเตรียมตัวเตรียมใจที่จะเผชิญหน้ากับผู้ชายคนนี้มาสักพักแล้วนะ ตั้งแต่ที่ทำใจกล้าโทรไปขอหย่ากับเขาถึงกรีซ แต่พอต้องมายืนประจันหน้ากันตรงๆ แบบนี้ สายตาประสานกันแบบนี้ หล่อนกลับมีความรู้สึกราวกับถูกหย่อนร่างลงไปในบ่อจระเข้ไม่มีผิด
หวาดกลัว
พรั่นพรึง
และหวั่นไหว
หล่อนไม่ควรจะสั่นเทา ไม่ควรจะรู้สึกหวั่นไหวมากมายขนาดนี้ จำไม่ได้หรือไงว่าเนโลคลิส ซาเวลลาสคนนี้ใจจืดใจดำมากแค่ไหน เขาทอดทิ้งหล่อนไปนานถึง 8 ปีเต็มๆ เพราะเขา… หล่อนถึงต้องถูกจองจำด้วยความทรมานโดยไร้ทางออกเช่นนี้
เข็มหอมกำสายยางรดน้ำในมือแน่น ดวงหน้านวลเชิดสูง นัยน์ตาจ้องมองผู้ชายเบื้องหน้าอย่างแค้นเคือง
หล่อนเกลียดเนโลคลิส ซาเวลลาส เกลียดที่เขาจองจำให้หล่อนทุกข์ทรมานในทุกคืนค่ำ ไม่เคยมีวันไหนเลยที่หล่อนไม่คิดถึงเขา ทุกค่ำคืนหล่อนเฝ้าวิงวอนให้เขาเดินทางกลับมา แต่ 8 ปีเต็มๆ ที่เขาไม่เคยแม้แต่จะส่งข่าวคราวกลับมาเลย
หล่อนทำได้แค่เพียงติดตามข่าวสารเขาจากทางอินเตอร์เน็ต จากนิตยสารประเทศบ้านเกิดของเขาที่พอจะมีรูปถ่ายและเรื่องราวของเขาลงให้ดูคลายความคิดถึงได้บ้าง รวมไปถึงข่าวคราวร้อนๆ คาวๆ ของเนโลคลิสกับบรรดาสาวสวยมากหน้าหลายตา
ก้อนแข็งๆ อัดแน่นอยู่ที่ลำคอ กระบอกตาของหล่อนร้อนผ่าวปวดแสบปวดร้อนทรมาน
หญิงสาวหรี่ตาจ้องมองใบหน้าแกร่งกระด้างที่ยังหล่อเหลาไม่เปลี่ยนแปลง
ใช่… เขายังคงหล่อ ยังคงสมบูรณ์แบบจนน่าตื่นตะลึง กาลเวลาไม่อาจทำให้ผู้ชายตรงหน้าเปลี่ยนไปในทางที่เลวร้ายได้เลย ตรงกันข้าม เขากับยิ่งดูแกร่ง ดูกล้า และน่าค้นหามากยิ่งขึ้น
น้ำลายในลำคอเริ่มเหนียวข้น เมื่อหล่อนไล่สายตาจากใบหน้าหล่อจัดคมคายลงมายังบริเวณช่วงบ่ากำยำ เนโลคลิสเป็นผู้ชายที่มีช่วงไหล่กว้างมาก อาจจะเป็นเพราะกรรมพันธุ์ หรือเพราะเขาเป็นนักกีฬาก็เป็นได้ หล่อนก็ทำได้แค่เพียงคาดเดาเท่านั้น เพราะแท้จริงแล้วหล่อนแทบไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้มาก่อนเลย
รู้เพียงแต่ว่าเขาเดินเข้ามาในชีวิตหล่อน มัดจิตวิญญาณของหล่อนเอาไว้ด้วยตรวนร้าย ก่อนจะทอดทิ้งไปอย่างไม่ไยดีโดยไม่แม้แต่จะทิ้งลูกกุญแจตรวนหนาเอาไว้ให้ หล่อนถูกผูกมัด รัดด้วยความเสน่หา โดยที่เป็นตัวหล่อนเองที่มีใจให้กับเขาแค่ฝ่ายเดียวเท่านั้น
เข็มหอมถอนใจแผ่วเบา พยายามจะละสายตาจากเรือนร่างกำยำสมบูรณ์แบบ แต่กลับยิ่งตรึงตราไม่อาจจะขยับหนี เมื่อผู้ชายตรงหน้าหล่อเหลาเกินคำบรรยาย
เนโลคลิสเสมือนเทพบุตรแห่งความงาม พระเจ้าสร้างสรรให้เขาด้วยความปราณีตบรรจง จนเขางดงาม สมบูรณ์แบบจนแทบไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นมนุษย์ที่แท้จริง แต่ใครจะรู้เล่าว่า เทพเจ้าที่เฝ้าสรรสร้างมนุษย์โลกอย่างช่ำชองจะลืมใส่ก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจเอาไว้ในอกข้างซ้ายของผู้ชายคนนี้ เขาถึงได้ไม่มีหัวใจอย่างนี้ไงล่ะ
หญิงสาวพยายามสะกดความสั่นเทิ้มของหัวใจ พยายามคิดถึงความร้ายกาจของเนโลคลิสให้มากที่สุด เพื่อที่จะต่อต้านอำนาจจากเสน่ห์ของบุรุษเพศที่สะท้อนออกมาทิ่มแทงตาอยู่ในขณะนี้ให้ได้ แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน พยายามยังไง หล่อนก็คือทาส… ทาสเสน่หาของผู้ชายที่ชื่อเนโลคลิส ซาเวลลาสอยู่ดี เพราะไม่ว่าจะเป็นวันนี้ หรือเมื่อ 8 ปีก่อน เขาก็คือสามีของหล่อน คนที่คุณย่าเลือกให้ และก็ยังคงเป็นคนที่หัวใจของหล่อนต้องการอยู่ดี
“สวัสดีค่ะ คุณเนโลคลิส ซาเวลลาส”
น้ำเสียงที่หลุดออกมาจากริมฝีปากอิ่มนั้นสั่นเทาจนคนพูดอดเกลียดตัวเองไม่ได้
“ใช่ค่ะ ฉันเปลี่ยนไปมาก แต่คุณไม่เปลี่ยนไปเลยนะคะ” ดวงตากลมโตมีประกายความน้อยใจชัดเจน
“ยังคงเต็มไปด้วยความเหี้ยมเกรียม และไร้หัวใจเหมือนเดิม”
“เข็มหอม” น้ำเสียงทุ้มไม่ได้กระด้างหูนัก แต่กลับทำให้คนฟังอย่างเข็มหอมยิ่งสั่นเทา หล่อนแทบหยุดหายใจเมื่อเขาค่อยๆ สาวเท้าเข้ามาหา ไม่ใช่ด้วยท่าทีคุกคาม แต่มันคือท่าทางที่แสนยั่วยวนใจ
“อย่าเข้ามานะ”
หล่อนตวาดแว๊ด และขยับเท้าถอยออกห่างไปเรื่อยๆ แค่อยู่ห่างกันหลายสิบก้าวหล่อนยังสั่นขนาดนี้ แล้วถ้าอยู่ตรงหน้า ลมหายใจเป่ารดกันล่ะ หล่อนคงจะล้มหายตายจากกันไปเลยทีเดียว
เข็มหอมคิดอย่างทดท้อในใจ แต่ก็ยังคงขยับเท้าถอยหลังไม่หยุด ส่วนเขาก็ก้าวตามติดตลอดเช่นกัน
“จะถอยหลังหนีไปไหน”
“อย่าเข้ามาเชียวนะ”
“ลืมไปแล้วหรือว่าเราสองคนเป็นสามีภรรยากัน”
คนที่ถอยหลังห่างชะงักเท้ากึก หน้าตายิ่งทวีความกรุ่นโกรธมากยิ่งขึ้น
“พึ่งมาจำได้เอาตอนนี้เหรอคะ มันสายไปแล้วล่ะค่ะ”
“ไม่มีอะไรสายไประหว่างเราหรอก”
“มีค่ะ ก็ความสัมพันธ์ระหว่างเราไงคะ” คนตัวเล็กตวาดแว๊ดมองผู้ชายตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง
“คุณรีบหย่ากับฉัน แล้วก็กลับไปใช้ชีวิตกับบรรดาสาวๆ ของคุณเถอะค่ะ แม่อะไรนะที่คุณคั่วอยู่เมื่อปีก่อนน่ะ โรซี่ใช่ไหม”
เนโลคลิสคลี่ยิ้มที่มุมปาก ดวงตายังไม่ละไปจากแม่ภรรยาทางนิตินัยแม้แต่วินาทีเดียว
MANGA DISCUSSION