“หอมรักพี่ อย่ามาปดเลยครับ” ชายหนุ่มหัวเราะร่วน ก้มหน้าลงมาจูบแก้มนวลอย่างอดใจไม่ไหว หญิงสาวจะเอียงหน้าหลบแต่ไม่พ้นถูกจูบไปหลายฟอดเลยทีเดียว

“ปล่อยหอมนะคะ”

“ทำไมต้องดื้อกับพี่นักหนาด้วยหอม รักพี่ก็พูดดีๆ ทำตัวน่ารักกับพี่สิครับ”

“หอมก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ นิสัยไม่ดี เอาแต่ใจ ปล่อยค่ะ”

“ไม่ปล่อย”

“หอมบอกให้ปล่อย นี่ปล่อยนะ” หล่อนทุบอีก

“ทุบพี่ให้ตายไปเลย เพราะถึงยังไงพี่ก็ไม่มีวันปล่อยหอมไปเด็ดขาด”

ดวงตาของทั้งสองคนประสานกัน ก่อนที่เข็มหอมจะหยุดทุบ และเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ

“ทำไมคะ ยังรังแกหอมไม่พอใจใช่ไหมคะ” หญิงสาวตัดพ้อทั้งน้ำตา และเมินหน้าหนี นิ้วแกร่งรีบเลื่อนตรึงปลายครางเอาไว้ และบังคับให้สบตากันอีกครั้ง

“ที่พี่ทำกับหอม… มันไม่ใช่การรังแกหรอกนะ มันคือการแสดงความรักต่างหาก”

“ไม่ใช่การแสดงความรักสักหน่อย มันคือการแสดงออกของความใคร่ต่างหากล่ะคะ” คนพูดเต็มไปด้วยความน้อยใจ พยายามจะใจแข็งให้มากที่สุด

“ความใคร่กับความรักต่างกันมากนะหอม พี่ว่าหอมก็รู้ว่าพี่แสดงออกมาแบบไหน”

“หอมไม่รู้”

“ต้องให้พี่แสดงให้ดูอีกรอบใช่หรือเปล่า ถึงจะแยกออก” น้ำเสียงที่เคยนุ่มทุ้มตอนนี้เปลี่ยนเป็นแปร่งพร่าแปลกหู

“พี่เนล…” หล่อนเงยหน้าสีแดงก่ำขึ้นมองเขา

“พี่รักหอม ทำไมหอมไม่รู้เลย หึ”

ในที่สุดเขาก็พูดมันออกมา คำที่หล่อน… คำที่หล่อนเฝ้าฝันถึงมาตลอด

“พี่เนล… พูดว่าอะไรนะคะ”

ใบหน้าหล่อจัดเปื้อนยิ้ม โหนกแก้มสูงมีสีแดงระเรื่อขึ้นยามที่ริมฝีปากเซ็กซี่เอื้อนเอ่ยอีกครั้ง

“พี่รักหอม… รักมาตั้งนานแล้ว”

คราวนี้ชัดเจนเต็มสองหู และมันก็ทำให้หัวใจสาวเต้นแรงระรัว สองขาอ่อนแรงคล้ายจะเป็นลม

“พี่เนลรักหอม?”

“ครับ รักมากที่สุดด้วย”

“ไม่จริง… หอม… หอมไม่เชื่อ” ดวงหน้างามส่ายไปมาด้วยความสับสน “เป็น… เป็นไปได้ยังไงคะ หอม… หอมไม่เชื่อหรอก พี่เนลกำลังหลอกหอม”

“หน้าตาซื่อๆ แบบพี่โกหกเป็นที่ไหนกันครับ”

“ไม่ต้องทำมาพูดดีเลยค่ะ คนรักกันเขาทิ้งกันที่ไหนคะพอกลับมาก็มารังแกหอม แล้วแบบนี้จะเรียกว่ารักกันได้ยังไงคะ”

“ตั้งแต่สบตากับหอมครั้งแรก พี่ก็รู้แล้วล่ะว่าความโสดของพี่อยู่ในสภาวะอันตราย” เนโลคลิสยิ้มบางๆ ดันร่างเล็กตรงไปยังเตียงนอน กดบ่าบอบบางให้หล่อนนั่งลงกับที่นอน และเขาก็คุกเข่าอยู่ตรงหน้า“รู้ไหมว่าครั้งแรกที่พี่ได้ยินเงื่อนไขจากคุณย่าของหอม พี่โกรธมาก เพราะพี่เกลียดการถูกบีบบังคับมากที่สุด”

“แล้วพี่เนลยอมจดทะเบียนสมรสกับหอมทำไมล่ะคะ”

“เพราะพี่ยอมให้หอมตกเป็นของคนอื่นไม่ได้ยังไงล่ะ พี่ถึงยอมกระโดดลงไปในหลุมกับดักที่คุณย่าของหอมขุดล่อเอาไว้”

“พี่เนลรู้ตัวว่ารักหอมตั้งแต่ตอนนั้นเหรอคะ” หญิงสาวถามอย่างอัศจรรย์ใจ

ศีรษะทระนงส่ายน้อยๆ “ไม่ใช่หรอกครับ”

“อ้าว ไหนพี่เนลบอกว่ารู้สึกว่าความโสดของตัวเองตกอยู่ในสภาวะอันตรายตอนที่สบตากับหอมครั้งแรกยังไงล่ะคะ”

“พี่ไม่เคยมีความรัก พี่ไม่มีทางรู้หรอกว่าความรู้สึกแบบไหนถึงเรียกว่ารัก จนกระทั่ง…”

เขาหยุดพูดเล็กน้อย รวบมือเล็กของหล่อนมากุมเอาไว้แน่น ดวงตาคมกล้ายามนี้ไม่ได้มืดลึกอีกต่อไปแล้ว มันอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกเต็มเปี่ยมอยู่ภายใน

“ที่… เอ่อ… ที่คนงานประท้วงกันก็เพราะ… เรื่องนี้เหรอคะ” เข็มหอมละอายใจนักที่โกรธผู้ชายที่พยายามทำเพื่อหล่อนมาตลอด

“ครับ ก็พี่วางแผนจะย้ายมาอยู่กับหอมที่เมืองไทยนี่”

“หอม… หอมขอโทษค่ะ ที่หอมงี่เง่าใส่พี่เนล หอม…”

เนโลคลิสอมยิ้มแพรวพราวเมื่อเห็นภรรยาสาวแสดงท่าทางสำนึกผิดออกมา

“ใช่ งี่เง่าหนักมากด้วย พี่อุตส่าห์ทำเพื่อหอม เคลียร์ตัวเองเพื่อที่จะได้มาอยู่กับที่นี่ แต่หอมก็เอาแต่งอนใส่พี่” ชายหนุ่มแกล้งพูด แต่เข็มหอมคิดว่าจริงจัง

“พี่เนลขา… หอมขอโทษนะคะ หอมผิดไปแล้ว”

“ไม่ยกโทษให้หรอกครับ” ชายหนุ่มแกล้งจะผละออกห่าง แต่หญิงสาวรีบดึงแขนล่ำเอาไว้

“พี่เนลขา… ให้หอมทำยังไงคะ พี่เนลถึงจะให้อภัยในความงี่เง่าของหอม” หล่อนทำเสียงออดอ้อนน่าสงสาร “นะคะ อย่าโกรธหอมเลย หอมรักพี่เนลมากนะคะ”

เนโลคลิสแทบจะหลุดหัวเราะ โชคดีที่กลั้นเอาไว้ได้ทัน “ถ้าพี่บอกแล้วหอมจะทำหรือเปล่า”

“หอม… หอมยินดีทำทุกอย่างที่พี่เนลต้องการค่ะ”

“แน่ใจนะครับว่ายอมทำทุกอย่าง” สาวน้อยพยักหน้ารับ และนั่นก็ทำให้ได้เห็นรอยยิ้มมีเลศนัยของเนโลคลิสชัดเจนขึ้น

“พี่อยากกินหอม ทั้งตัว”

“พี่เนลน่ะ…”

หล่อนรู้ทันทีเลยว่าชายหนุ่มต้องการอะไร

“ได้ไหมครับ”

หญิงสาวแก้มแดงก่ำ ก้มหน้าหลบสายตาคมกริบที่จ้องมองมาอย่างหิวกระหาย

“ได้ไหมครับ ทูนหัวของพี่”

“หอม… หอม…” หญิงสาวพูดตะกุกตะกักเพราะขัดเขินจนเนื้อตัวร้อนผ่าว

“ว่าไงครับ ทูนหัว ได้ไหม…”

เขาก้มลงกระซิบที่ข้างหูแผ่วเบา

“ได้… ได้… ค่ะ…”

เสียงหัวเราะที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจดังกระหึ่มขึ้น ก่อนที่ร่างอรชรจะถูกผลักให้นอนหงายลงกับเตียง มือใหญ่ตามลงมากระชากชุดสวยจนขาดหวิ่น กายสาวขาวเนียนตาปรากฏแก่สายตา

เนโลคลิสกวาดตามองแล้วคำรามด้วยความพอใจ “สวยเหลือเกินเมียของพี่”

บราเซียร์และกางเกงชั้นในถูกกระชากทิ้งไปเป็นลำดับสุดท้าย ก่อนที่พ่อเทพบุตรกรีกจะเปลื้องผ้าออกจากเนื้อตัวกำยำจนเกลี้ยงเกลา และตามคร่อมทับลงมาหา

“พี่รักหอมนะครับ รักมากเหลือเกิน” เขาครางใส่ผิวสาว กัดเม้มจนผิวสาวแดงช้ำ ฝ่ามือใหญ่บีบเคล้นเบาสลับหนักหน่วง ปลุกเร้าให้สาวน้อยดิ้นพล่านราวกับหญิงคลั่ง

“อา… พี่เนลขา… อา…”

ร่างสวยถูกกัดกิน ทุกส่วนสัดของกายสาวถูกฟอนเฟ้นจากฝ่ามือใหญ่ หล่อนดีดดิ้นตอบรับการคุกคามแสนหวานของสามีหนุ่มด้วยความยินดี ร่างเล็กแอ่นหยัด ยามที่ปากเซ็กซี่ดูดกัดลงมาหา

“อา… พี่เนลขา… อา…”

ชายหนุ่มแลบลิ้นยาวตวัดเลียยอดถันจนมันบ่วมใหญ่ชูชัน จากนั้นก็ดูดอมเข้าไปโรมรันต่อในอุ้งปากร้อนจัด เขาทั้งดูดทั้งเลียจนเจ้าของยอดถันถึงกับกรีดร้องก่อนจะสุขสมอย่างแรงกล้า

“อ๊า… อา…” สะโพกอวบยกหยัดขึ้นสูงถูไถเรียกร้องท่อนชายยาวใหญ่อย่างวิงวอน

“พี่เนลขา… ได้โปรด… หอม… หอมต้องการพี่เนลค่ะ อา…”

หล่อนได้ยินเสียงหัวเราะกระหึ่มลำคอแกร่ง พร้อมกับการสอดใส่เข้ามาสุดแรง บั้นท้ายอวบยกหยัดขึ้นหาด้วยความยินดี

“อ๊า… พี่เนลขา… โยก… อย่าหยุดค่ะพี่เนล… อา…”

เนโลคลิสโยกคลึงใส่ร่างเล็กที่หยัดแอ่นขึ้นหาด้วยจังหวะสอดประสานที่แสนจะเร้าใจ มีแค่เขากับหล่อนแค่สองคนเท่านั้นที่รู้ว่าจังหวะนี้คือจังหวะของอะไร มันคือของความรักยังไงล่ะ

รัก…

คำๆ นี้ทำให้เขายอมสละทุกอย่าง เพื่อเดินทางมาหาเจ้าของหัวใจที่ชื่อเข็มหอม

ต่อจากนี้ไป… เขากับหล่อนจะไม่มีวันพรากจากกันอีก

“พี่รักหอมนะครับ พี่รักหอม…”

มันคือคำสัญญาของบุรุษนักล่าที่ยอมสยบลงแทบเท้าของสตรีผู้เป็นจ้าวของหัวใจทั้งดวง และจะเป็นแบบนี้ไปตลอดกาล…

อวสาน