“ฉันตกลงค่ะ”

เมื่อเห็นคนตัวโตรวบช้อน และทำท่าจะลุกขึ้น หล่อนจึงต้องรีบตอบรับเสียงดัง

รอยยิ้มพึงพอใจจากริมฝีปากสวยของเนโลคลิสกระชากลมหายใจจากปอดของหล่อนได้อีกแล้ว

หล่อนวิงเวียนแทบจะเป็นลม ในหัวเอาแต่คิดถึงการร่วมรักกับเขาเพียงอย่างเดียวจนน่าละอาย

นี่หล่อนเป็นผู้หญิงแบบไหนกันนะ ทำไมถึงต้องคิดเรื่องน่าสะอิดสะเอียนแบบนี้เต็มหัวด้วย ทั้งๆ ที่เห็นอย่างชัดเจนว่าเนโลคลิส ไม่ได้คิดเรื่องเดียวกับหล่อนเลยสักนิด

“ผมไม่ได้ฝืนใจคุณใช่ไหมครับ”

“มะ ไม่ได้ฝืนใจฉันค่ะ ฉันเต็มใจ”

เขาอมยิ้ม และลุกขึ้นยืน ท่าทางของเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจยิ่งนัก ขณะเดินมาหยุดด้านข้างของหล่อน และยื่นมือออกมาหา

เข็มหอมรู้สึกเหมือนกำลังจะตาย หล่อนเงยหน้าขึ้นมองเขา สายตาคมกล้าทำให้หล่อนสะท้านไปทั้งตัวและหัวใจ

หล่อนอาจจะขาดใจตายเพราะความโหยหิวก็เป็นได้ หากได้แนบชิดกับเขายามที่เต้นรำด้วยกัน

แต่หล่อนไม่มีทางเลือก!

มือเล็กสั่นเทาวางลงบนมือใหญ่ และก็ถูกรั้งให้เดินตามออกไปยังฟลอร์เต้นรำที่ทางโรงแรมจัดเตรียมเอาไว้ให้อย่างรู้ใจ

มือใหญ่อบอุ่นแตะที่เอวคอดแสดงความเป็นเจ้าของ รั้งร่างของหล่อนให้แนบชิดเข้ามาหาจนเกินความพอดี เข็มหอมหน้าร้อนฉ่า รู้สึกได้ว่าทุกส่วนของกายสาวแนบชิดกับความเป็นชายชาตรีมากเกินไป

เสียงเพลงไพเราะบรรเลงดังกังวาน ร่างของหล่อนกับเขาก็โยกไหวไปตามเสียงเพลงด้วยจังหวะที่ไม่อาจจะควบคุมได้

หล่อนเหมือนกำลังจะขาดใจจริงๆ เสียแล้ว กลิ่นกายจากเนโลคลิสช่างทำให้หล่อนปั่นป่วนทรมานเหลือเกิน

“ดิฉัน… เต้นไม่ได้แล้วค่ะ”

หล่อนวิงวอน แต่คนตัวโตที่กลับยิ่งรัดร่างของหล่อนแนบแน่นขึ้น จนเนื้อตัวของสองคนเสียดสีถูไถกันไปมา เข็มหอมสะท้านยะเยือก พยายามจะผลักไส แต่ยิ่งถูกกอดแน่นจนไม่อาจจะขยับตัวหนีได้ หล่อนเงยหน้าขึ้นมองคนตัวโต

“ได้โปรด… ดิฉัน… เต้นไม่ได้แล้วค่ะ”

เขาส่ายหน้าน้อยๆ อมยิ้มเพียงบางเบา “กลัวอะไรผมหรือเปล่า คุณเข็มหอม”

หล่อนอยากจะบอกเขาเหลือเกินว่า หล่อนไม่ได้กลัวเขาเลย ไม่กลัวเลยสักนิด แต่สิ่งที่หล่อนกำลังหวาดกลัวคือหัวใจของตัวเองต่างหาก เพราะตอนนี้มัน… มันกำลังจะละลาย

ชายหนุ่มผละออกห่าง และสั่งเสียงเข้ม “ขึ้นไปส่งผมที่ห้อง แล้วหน้าที่ของคุณจะจบลง”

เข็มหอมยืนมองร่างสูงใหญ่ที่เดินออกไปจากห้องอาหารด้วยความรู้สึกสับสนระคนอับอาย แต่หล่อนไม่มีทางเลือกใดอีก นอกจากรีบเดินตามเขาไปเท่านั้น

ไปส่งเขาที่ห้อง แล้วหน้าที่ของหล่อนจะจบลง ใช่… มันจะได้จบลงเสียที

อลงกรณ์เลือกห้องพักที่หรูที่สุดต้อนรับเนโลคลิส หล่อนเดินตามเขามาจนถึงประตูห้อง

“ราตรีสวัสดิ์ค่ะ คุณเนโลคลิส ซาเวลลาส”

เขาหันกลับมาหา หรี่ตาแคบสำรวจใบหน้าของหล่อน ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเข้มจัด

“ผมอยากอาบน้ำอุ่น และหวังว่าคุณจะเข้าไปจัดเตรียมให้”

“แต่… ฉัน…” หล่อนไม่ไว้ใจตัวเองเลย

“คุณไม่สะดวกใจที่จะบริการผมหรือ”

“ไม่… ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่ะ ดิฉันแค่… จะให้เจ้าหน้าที่มาจัดการให้…”

“แต่ผมต้องการคุณ”

คำพูดของเขาดังอยู่เหนือศีรษะ และมันก็มีอำนาจทำให้หล่อนคล้อยตามได้อย่างง่ายดาย

“ค่ะ ได้ค่ะ”

ประตูห้องพักสุดหรูเปิดกว้างออก พร้อมกับเขาที่ผายมือเชิญหล่อนเข้าไปข้างใน

เข็มหอมพยายามรวบรวมสติของตัวเองให้มั่นคงที่สุด สองเท้ารีบก้าวตรงไปยังห้องน้ำ แต่แล้วก็ต้องร้องอุทานออกมา

“ว๊าย…”

มือใหญ่รวบเอวคอดของหล่อนเข้ามากอดรัดแน่น พร้อมดันร่างของหล่อนจนไปชิดกับผนังห้อง

“คุณ… คุณจะทำอะไรคะ”

“ผมต้องการคุณ”

หล่อนรู้สึกคลายกับถูกจับโยนลงไปในเหวลึกที่แสนมืดมิดไร้ทางออก

“คุณ… คุณพูดบ้าอะไรคะ”

“นอนกับผม แล้วผมจะซื้อหุ้นของโรงแรมนี้ด้วยราคาที่สูงขึ้นอีกสองเท่า”

“ไม่ค่ะ”