ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 44
เสียงเคาะประตูดังขึ้น และนั่นก็ทำให้เข็มหอมที่นั่งเศร้าอยู่ตามลำพังภายในห้องกว้างสะดุ้งและตื่นจากภวังค์อันขมขื่น ดวงหน้างามผิน มองไปที่บานประตู
“ใครคะ”
“ดิฉันเองค่ะ เดลล่า”
หล่อนจำชื่อนี้ได้ จึงรีบก้าวลงจากเตียง และเดินไปดึงประตูให้เปิดกว้างออก เดลล่ายืนยิ้มกว้างให้กับหล่อน
“ดิฉันมาเชิญคุณเข็มหอมไปรับประทานอาหารค่ะ”
“พี่เนลกลับมาแล้วเหรอคะ” เข็มหอมแสดงท่าทางดีใจ แต่สักพักก็ต้องหน้าเศร้าลงเมื่อได้ยินคำตอบจากปากของคู่สนทนา
“ยังเลยค่ะ”
“งั้นหอมขอรอพี่เนลนะคะ”
เดลล่ารั้งแขนเรียวสวยเอาไว้ ก่อนจะพูดด้วยเหตุผล “คุณชายรองน่าจะกลับดึกเลยล่ะค่ะ คุณเข็มหอมคงรอไม่ไหวหรอก ยังไงไปรับประทานอาหารก่อนนะคะ”
“แต่หอมอยากรอพี่เนล…”
“งั้นไปรับประทานรองท้องสักหน่อยก่อนก็ยังดีค่ะ พอคุณชายรองมาค่อยลงมารับประทานอีกครั้งก็ได้ค่ะ”
“แต่ว่า…”
“ไปเถอะค่ะ คุณชายสามกับคุณชายสี่รออยู่ในห้องอาหารแล้วค่ะ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเดลล่า เข็มหอมก็ยิ่งรู้สึกประหม่าเป็นที่สุด พี่น้องของเนโลคลิสจะเป็นมิตรกับหล่อนไหมนะ หญิงสาวเต็มไปด้วยความไม่สบายใจยิ่งนัก
“ค่ะ”
ไม่นานห้องอาหารสุดหรูที่ถูกตกแต่งสวยงามไม่แพ้ห้องอื่นๆ ภายในปราสาทแห่งนี้ก็อยู่ตรงหน้า แข้งขาของเข็มหอมสั่นและแทบจะไม่มีเรี่ยวแรง เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสองหนุ่มที่หล่อลากดินไม่ต่างจากสามีของตัวเอง
“เอ่อ สวัสดีคะ ต้องขออภัยนะคะที่หอมมาช้า”
“ไม่ช้าหรอกครับ ผมกับพี่ลาซก็พึ่งมาถึงเหมือนกัน” มาริออสหันมาทักทายอย่างเป็นมิตร
“เชิญนั่งครับคุณเข็มหอม”
ลาซาลาสกับมาริออสรู้เรื่องของเข็มหอมมากพอสมควรจากการบอกเล่าทางโทรศัพท์ของเนโลคลิส
“ขอบคุณมากค่ะ” เข็มหอมรีบเดินมาทรุดนั่ง ยังคงรู้สึกประหม่าไม่น้อยเลยทีเดียว
“พี่เนลน่าจะกลับดึกครับ เพราะปัญหาการประท้วงของเหล่าคนงานค่อยข้างบานปลายไปมาก”
“เอ่อ แล้วแบบนี้หอมพอจะช่วยอะไรพี่เนลได้บ้างไหมคะ” ในที่สุดก็ถามออกไป
“พี่เนลคงจะยินดีถ้าคุณเข็มหอมอยู่รอที่นี่ และเข้าใจความยากลำบากในตอนนี้ของพี่เนลน่ะครับ”
มาริออสพูดออกมาราวกับรู้ว่าหล่อนกำลังคิดอะไรอยู่เลย เข็มหอมพยายามซ่อนความรู้สึกเอาไว้สุดกำลัง
“เอ่อ หอม… หอมก็เอาใจช่วยพี่เนลอยู่ตลอดเวลาค่ะ”
“ถ้าพี่เนลได้ยินแบบนี้คงจะโล่งใจ” มาริออสพูดขึ้น ขณะหันไปประสานสายตากับลาซาลอส “พี่ลาซก็คิดเหมือนผมใช่ไหมครับ”
“อืม พี่ก็ว่าอย่างนั้นแหละ”
ลาซาลาสผงกศีรษะรับและเงียบไป คุณชายสี่ของซาเวลลาสจึงผูกขาดการสนทนาเพียงคนเดียว
“คุณเข็มหอมเคยมาเที่ยวกรีซก่อนหน้านี้ไหมครับ หรือว่านี่คือครั้งแรกของคุณเลย”
“ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยค่ะ ปกติตอนที่ครอบครัวของหอมยังไม่มีปัญหาเรื่องเงินทอง หอมก็มักจะไปเที่ยวต่างประเทศค่ะ ปีละสองสามครั้ง แต่ไม่เคยมากรีซเลย”
“แล้วทำไมคุณหอมถึงยอมจดทะเบียนสมรสกับพี่เนลง่ายๆ ล่ะครับ เพราะอะไรผมอยากรู้เหตุผลจัง” คำถามจากผู้ชายที่หล่อจัดตรงหน้าทำให้เข็มหอมรู้สึกกระอักกระอ่วนใจไม่น้อย
หล่อนรักเนโลคลิสจึงยอมง่ายดายแบบนั้น แต่ถ้าหล่อนบอกออกไปคงอับอายน่าดูเลยทีเดียว
“หอมจำเป็นต้องทำตามความต้องการของคุณย่าน่ะค่ะ”
มาริออสระบายยิ้มบาง แต่นัยน์ตากระด้างขึ้นมา “ความจำเป็นทำให้คนสองคนต้องมาผูกติดกันเอาไว้สินะครับ”
“ก็… คงใช่ค่ะ เพราะไม่ใช่แค่หอมคนเดียวที่อยู่กับความจำเป็น แต่ที่พี่เนลยอมจดทะเบียนสมรสกับหอมก็เพื่อที่ดินของคุณย่าเหมือนกัน ความจำเป็นผูกมัดเราทั้งคู่เอาไว้ด้วยกัน ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าเมื่อไหร่ความจำเป็นจะคลายออกสักที”
เข็มหอมพูดพร้อมรอยยิ้ม แต่มันเป็นรอยยิ้มที่เศร้าหมองนัก
มาริออสหรี่ตามองคู่สนทนาอย่างพิจารณา “นี่คุณหอมไม่ได้รักพี่ชายของผมเลยหรือครับ”
เมื่อถูกถามตรงๆ แก้มนวลก็แดงก่ำขึ้นมาโดยอัตโนมัติ แต่ก็จำต้องซ่อนความลับเอาไว้ภายใน
“คือหอม… หอม… ไม่ได้คิดอะไรกับพี่เนลเกินไปกว่าความจำเป็นหรอกค่ะ”
“พี่เนลได้ยินคงไม่ชอบใจนัก”
มาริออสชวนหล่อนคุยแค่นั้นก็เงียบไปดื้อๆ จนบรรยากาศบนโต๊ะอาหารชวนอึดอัดเหลือเกิน
เข็มหอมพยายามกล้ำกลืนอาหารลงไปในลำคอ แต่มันยากเย็นนักกว่าจะกลืนได้แต่ละคำ
สมองหล่อนคิดถึงแต่เนโลคลิส อยากให้เขามาอยู่ด้วยกันตรงนี้ อยากให้เขากระชับมือหล่อนไว้และทำให้หล่อนคลายความประหม่าไม่คุ้นเคยแบบนี้ออกไปเสียที แต่เขาก็ไม่อยู่
ความเศร้าหมองกัดกินไปทั่วทั้งหัวใจ หล่อนคิดผิดใช่ไหมที่เดินทางตามเนโลคลิสมาที่นี่
ใช่… คิดผิดจริงๆ นั่นแหละ