“ใช่ครับ โรงแรมที่นั่นมีเรื่อง พี่ต้องรีบกลับไปตัดสินใจ

ชายหนุ่มผงกศีรษะรับเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหกฟุตสามนิ้ว พร้อมกับรั้งร่างของหล่อนให้มาหยุดตรงหน้า

เข็มหอมเงยหน้าขึ้นมองเขา แทบซ่อนหยาดน้ำตาแห่งความอาลัยเอาไว้ไม่อยู่

เขาพึ่งมา… พึ่งกลับมาหาหล่อนหลังจากหายไป 8 ปีกว่า แล้วตอนนี้เขาก็จะหนีไปอีกแล้วเหรอ

“ออก… ออกเดินทางวันไหนหรือคะ”

“คืนนี้”

หัวใจของหล่อนแทบจะหลุดออกมาจากขั้ว หล่อนต้องทำยังไงนะ ถึงจะสามารถซ่อนความเสียใจเอาไว้ได้

“เร็วจังนะคะ” หล่อนแสร้งหัวเราะ แต่น้ำเสียงกลับเต็มไปด้วยความขมขื่นทรมาน

เนโลคลิสดึงร่างเล็กเข้ามากอด พลางจูบศีรษะทุยสวยหนักๆ “ไปกับพี่นะ จะได้ไปทำความรู้จักกับครอบครัวของพี่ด้วย”

มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ หากหล่อนไปที่นั่น แล้วพบว่ามันไม่ใช่ที่ที่หล่อนควรจะอยู่

“หอม… หอมคงไปด้วยไม่ได้หรอกค่ะ”

“ทำไมล่ะ”

“ก็… ก็หอมไม่อยากไปนี่คะ”

คนตัวโตหรี่ตาแคบมองสาวน้อยในอ้อมแขน เวลานี้เขาไม่ยอมหรอกที่จะต้องห่างจากเข็มหอมน่ะ

“ถ้าหอมตามใจพี่เรื่องนี้ พี่ก็จะทำตามใจหอมด้วยเช่นกัน”

“พี่เนลหมายถึง…”

“เรื่องคริสติน่ายังไงล่ะครับ”

เข็มหอมเข้าใจความหมายของชายหนุ่มในทันที

“หอมจำเป็นต้องเสียสละตัวเองเพื่อคนอื่นแบบนั้นเหรอคะ มันไม่ใช่นิสัยของหอมสักหน่อย”

“แต่ว่า…”

“ไม่มีแต่ครับ”

สุ่มเสียงเข้มที่เล็ดลอดออกมาจากลำคอแกร่งว่าเผด็จการแล้ว แต่จูบเร่าร้อนที่บดคลึงลงมาบนกลีบปากอิ่มกลับเผด็จการมากกว่าหลายเท่านัก มันทั้งเรียกร้อง ปลุกเร้า และบังคับให้ตอบสนอง

หล่อนจะต่อต้านยังไงได้ ในเมื่อทั้งร่างกายและหัวใจก็หิวโหยในรสชาติหวานฉ่ำนี้จนเจียนคลั่งไม่ต่างกัน

เมื่อเขาบดคลึง ถูไถ และปลุกปั่นจนเลือดสาวร้อนฉ่า หล่อนก็ตอบสนองแรงหวามไหวนั้นอย่างเร่าร้อนทัดเทียมกัน เขาจูบขยี้บดลงมา หล่อนก็เผยอปากจูบตอบ ลิ้นใหญ่ฉ่ำชื้นบุกรุกคุกคามในอุ้งปากสาว ตามรัดเกี่ยวลิ้นเล็กหวานฉ่ำด้วยความหิวโซ

หล่อนดิ้นพล่านอยู่ในอ้อมแขนกำยำ แอ่นหยัดทรวงอกอวบใส่มือใหญ่ที่ขยำลงมา เสื้อผ้าถูกฉีกทึ้งออกจนขาดวิ่นเพราะความใจร้อนของคนทั้งคู่ ปากร้อนจัดก้มลงดูดอมยอดถันสีกุหลาบ จนมันเติบโตแข็งเป็นไตอยู่ในอุ้งปาก เขาขบกัด ตวัดลิ้นเลียระรัวจนสาวน้อยกรีดร้องเสียวกระสัน บั้นท้ายอวบโยกย้ายรอคอย

“อา… พี่เนลขา…”

มือเล็กลูบไล้แผงอกเปลือย สะกิดหัวนมเล็กๆ ที่ซ่อนอยู่ใต้เส้นขนสีเข้มแรงๆ คนตัวโตสะท้านเยือกทรมาน พร้อมกับกัดยอดอกสาวเต็มแรงอย่างลืมตัว

“อ๊า… อื้อ…”

หล่อนแทบสุขสมกับสัมผัสสวาทที่กำลังได้รับ ยกสะโพกถูไถกับนิ้วแกร่งที่กำลังเกลี่ยคลึงกลีบเนื้ออ่อนอย่างลุ่มหลง

“ได้โปรด… พี่เนลขา…”

เขาพึมพำเสียงแหบพร่ากับบ่าเนียน ก่อนจะสอดแทรกนิ้วยาวเข้าไปภายในร่างสาว

“อ๊า…”

สะโพกอวบแอ่นรับทรมาน ดวงหน้างามแดงก่ำไปกับรสรักแสนเร้าร้อนที่เกิดจากปาก และนิ้วแกร่ง

เขาขยับนิ้วเป็นจังหวะ เข้าออกเลียนแบบการสอดใส่ด้วยแก่นกายได้อย่างเชี่ยวชาญ ปากร้อนจัดก็ดูดดึงยอดถันจนมันบวมเป่งแทบแตกตลอดเวลา

“ได้โปรด… พี่เนลขา… เข้ามา…”

ในที่สุดหล่อนก็ต้องวิงวอนร้องหาในสิ่งที่จะทำให้ร่างกายคลายความอึดอัดปวดร้าวลง

หล่อนปรือตาขึ้นมองใบหน้าหล่อจัด มองเห็นความแดงก่ำ และสันกรามที่ขบกัดกันจนนูนเป็นสันตลอดเวลา

“ได้โปรด…” มือเล็กลูบต่ำลงไปที่หน้าท้องแข็งราวกับไม้กระดาน และต่ำลงไปอีกจนพบเจอกับกลุ่มก้อนของเส้นขนหยิกนุ่มมือ บางสิ่งบางผงาดอยู่ท่ามกลางของความรกรุงรัง

“โอว… อย่าจับพี่ หอม…”

เขาปัดมือของหล่อนออกทันทีราวกับมือของหล่อนคือไฟอย่างนั้นแหละ จากนั้นร่างกำยำก็ย่อลงคุกเข่า เรียวขาข้างซ้ายถูกจับยกพาดบนบ่าทรงพลัง

“พี่เนล…”