ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 38
เนโลคลิสกลับเข้ามาภายในห้องนอนอีกครั้งก็แทบจะเลยเที่ยงคืนไปแล้ว เขานั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่หน้าบ้าน จนกระทั่งเริ่มง่วงถึงได้กลับขึ้นมา
และคาดหวังว่าหญิงสาวจะหลับไปแล้ว…
ใช่ นี่คือความหวังสูงสุดของเขาเลยแหละ เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะว่าเขาไม่อยากทรมานภรรยาของตัวเองยังไงล่ะ ถ้าหล่อนยังไม่หลับ เขาก็อาจจะลืมตัวรุกรานหล่อนก็เป็นได้
ชายหนุ่มดันประตูให้ปิดสนิทลงอย่างเบามือที่สุด แสงสว่างจากดวงจันทร์สะท้อนเข้ามาทางหน้าต่าง ทำให้เขามองเห็นร่างเล็กของเข็มหอมที่นอนขดตัวอยู่บนเตียง
ยามหลับใหลแบบนี้ หล่อนช่างไม่ต่างไปจากนางฟ้าตัวน้อยเลยสักนิด แก้มใส ปากอิ่มเต็มแดงระเรื่อ และแม้ดวงตาจะปิดสนิทอยู่แต่เขาก็จดจำความกลมโตและสุกใสของมันได้ไม่เคยลืม
เพราะแบบนี้ใช่ไหม… เขาถึงได้ไม่ยอมหย่า ยืดเยื้อเวลามานานมากกว่า 8 ปี
ไม่หรอก… มันไม่น่าจะใช่ความรัก เขาอาจจะแค่สงสาร เวทนาเด็กสาวอย่างเข็มหอมก็เป็นไปได้
เขาจำได้ว่าตัวเองรู้สึกไม่พอใจจนแทบจะพังโลกทั้งใบเลยทีเดียวยามได้ยินข้อเสนอจากปากของคุณอรณี แต่เพราะไม่อาจจะเห็นเข็มหอมตกอยู่ในเงื้อมือของคนอื่นได้ ทำให้เขาตัดสินใจยอมติดบ่วงนี้แทน
บ่วงสมรสที่จองจำเขามานานกว่า 8 ปี พระเจ้าคงลิขิตมาแล้ว ให้เขาตกต้องเป็นจำเลยของแม่เด็กเข็มหอมไปชั่วชีวิต
หลังมือแกร่งยกขึ้นไล้แก้มนวลแผ่วเบาอย่างเอ็นดู ก่อนจะถามตัวเองดังๆ ในอกว่า เขากลายเป็นผู้ชายอ่อนโยนแบบนี้ได้ยังไงกัน ความเถื่อน ความอหังการ หายไปไหนเสียหมด
ลมหายใจหนักหน่วงถูกพ่นออกมาจากปากอีกครั้ง และตัดสินใจที่จะไม่รบกวนหญิงสาวในค่ำคืนนี้ ใช่ เขาควรจะออกไปนอนอีกห้องเพื่อให้เข็มหอมได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ แม้ว่าตัวเองจะต้องทนนอนทรมานตลอดทั้งค่ำคืนนี้ก็ตาม
เขาลุกขึ้นจากเตียงตั้งใจจะรีบออกไป แต่ก็อดที่จะหันกลับไปมองสาวน้อยที่หลับสนิทอยู่บนเตียงไม่ได้ จึงได้เห็นร่างเล็กที่สั่นเทาและครางละเมอ เขาหรี่ตาแคบมองอย่างแปลกใจ ก้มหน้าลงไปเงี่ยหูฟัง
“พี่เนล… หอมหนาว…”
เนโลคลิสแปลกใจจนต้องทรุดตัวลงนั่งบนขอบเตียงอีกครั้ง และอังหลังมือที่หน้าผากมน ก่อนจะรีบชักออก เพราะมันร้อนจัด
“เมื่อกี้ยังไม่เห็นร้อนขนาดนี้เลย หรือว่าจะเป็นไข้”
“หนาว… หอมหนาว…” ร่างเล็กพยายามซุกตัวเข้าหาอย่างน่าเวทนา
“หอม… หอมครับ” เขาตบแก้มนวลแผ่วเบาเพื่อเรียกสติให้กับสาวน้อย
“หอม…”
“ขา…” คนตัวเล็กขานรับคำกึ่งหลับกึ่งตื่น
“ป้าสำอางให้หอมกินยาหรือเปล่า หลังจากอาบน้ำเสร็จน่ะ”
คนตัวเล็กตอบอู้อี้ฟังไม่ได้ศัพท์ เนโลคลิสจึงเอื้อมไปเปิดโคมไฟที่หัวเตียง และเดินไปที่โต๊ะริมหน้าต่าง ถ้วยพลาสติกใส่ยาวางอยู่ และแน่นอนว่ายังมียาอยู่ในนั้น
“ป้าสำอางลืมจนได้”
ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาหยิบถ้วยยา และเดินไปรินน้ำก่อนจะกลับมาที่เตียงอีกครั้ง
“หอม… กินยาก่อนนะ ไข้จะได้ลง”
“คะ…?” คนตัวเล็กพยายามจะลืมตา แต่ลืมไม่ขึ้น
“กินยาก่อน ตัวร้อนมากเลยรู้ไหมเนี่ย” น้ำเสียงเข้มเต็มไปด้วยความห่วงใย ขณะช้อนใต้ท้ายทอยเล็กขึ้นเพื่อให้หล่อนลุกขึ้นนั่งและกินยา
“ดื่มน้ำด้วยครับ ดื่มเยอะๆ นะ”
เขาหันไปหยิบแก้วน้ำมาจ่อที่กลีบปากอิ่มที่แดงจัดกว่าปกติ คงเพราะพิษไข้ถึงทำให้มันแดงมากขนาดนี้ เนโลคลิสคิดอย่างเป็นห่วง
“แล้วนอนซะนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หายแล้ว”
ร่างของเข็มหอมถูกขยับให้นอนราบลงไปอีกครั้ง มือใหญ่ดึงผ้าห่มมาคลุมกายให้จนมิดถึงลำคอ
“ดีขึ้นไหมหอม”
คนตัวเล็กส่ายหน้าไปมา “หอมหนาวค่ะพี่เนล… หนาวเหมือนกับมีน้ำแข็งมาอยู่ในตัว” คนพูดปากคอสั่น พลางขดตัวยิ่งขึ้น
“เดี๋ยวพี่ไปเอาผ้าห่มมาให้อีกผืนนะ”
เขากำลังจะไป แต่ถูกมือเล็กรั้งแขนเอาไว้
“แค่พี่เนลกอดหอมก็พอค่ะ”
ดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยความอ่อนล้าของเข็มหอมทำให้เขารู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก
เลือดในกายเดือดพล่านอย่างสุดจะควบคุม เขาเกลียดตัวเองนักที่แม้แต่เวลาแบบนี้ก็ยังคิดถึงแต่ตัณหาราคะ
กรามแกร่งขบแน่นจนเป็นสันนูน “กอดพี่จะอุ่นเท่าห่มผ้าหลายๆ ชั้นได้ยังไงกันล่ะ”
“หอม… อยากให้พี่เนลกอดนี่คะ หอมเชื่อว่าหอมจะรู้สึกดีขึ้น”
หล่อนพูดและหลับตาลงช้าๆ
เนโลคลิสพยายามควบคุมเพลิงสวาทที่ปั่นป่วนอยู่ภายในกายเอาไว้สุดกำลัง ตอนนี้… เวลานี้ เขาต้องการหล่อนรุนแรงเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เจ้าหล่อนกำลังป่วยอยู่แท้ๆ
บ้าจริงเชียว! ชายหนุ่มสบถในใจอย่างโมโหตัวเอง
“หอมแน่ใจนะว่าอกพี่จะอุ่นกว่าผ้าอีกผืน”
“ค่ะ หอมมั่นใจค่ะ”
ในที่สุดเขาก็ต้องซ่อนเพลิงราคะที่ก่อตัวอยู่ในกายเอาไว้อย่างสุดความสามารถ และก้าวขึ้นไปสอดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกันกับแม่ภรรยาคนสวย เขาสาบานว่าจะไม่แตะต้องหล่อนในค่ำคืนนี้ จะต้องอดทนต่อความนุ่มนิ่มของร่างอวบอิ่ม จะต้องต่อต้านกลิ่นหอมฟุ้งจากแม่สาวน้อยวัยกำดัดให้ได้ จะต้องทำให้ได้
เหมือนเขาจะทำได้ดี แต่แล้วก็ต้องกัดฟันกรอด เมื่อสาวน้อยขยับเข้ามาใกล้ และซุกหน้าลงกับอกกว้างของเขา เนโลคลิสแสนจะทรมาน แต่ก็ต้องอดทนเอาไว้
“นอนนะคนดี… พี่จะกอดหอมเอาไว้ทั้งคืน”
“พี่เนล…” เข็มหอมครางชื่อของเขาเบาๆ สามสี่ครั้งก็เงียบเสียงไป บอกให้รู้ว่าหล่อนจมลงสู่นิทราหวานแล้ว ในขณะที่เขาไม่อาจจะข่มตาให้หลับลงได้เลย คงต้องนอนปวดร้าวแบบนี้ข้ามคืนเลยทีเดียว
YOU MAY ALSO LIKE
