ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 33
เข็มหอมหน้าเศร้าหมองเมื่อถูกเนโลคลิสตัดสายทิ้งอย่างไม่ไยดี ใจหนึ่งก็อยากจะแง่งอนบ้าง แต่อีกใจก็สำนึกได้ว่าเพราะตัวเองทำผิดเอง ดังนั้นหล่อนคงต้องยอมรับผิดไปเต็มๆ
“คุณหนูหอมจะออกไปไหนอีกคะ”
“หอมมีธุระค่ะป้า แต่ไปไม่นานหรอกค่ะ”
ป้าสำอางเดินมาแตะแขนกลมกลึง และพูดอย่างเป็นกังวล “เดี๋ยวคุณเนลก็โมโหอีกหรอกค่ะ”
“ยิ่งหอมไม่ออกไป คุณเนลของป้าก็จะยิ่งโมโหมากขึ้นน่ะสิคะ”
“อ้าว ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะคะคุณหนูหอม”
หญิงสาวถอนใจเบาๆ ใบหน้าเศร้าหมอง “ก็หอมก่อเรื่องเอาไว้น่ะสิคะ ตอนนี้คุณเนลของป้าคงเข้าใจหอมผิดไปกันใหญ่แล้ว”
“เรื่องผู้ชายที่แวะมาหาคุณหนูหอมเมื่อตอนสายน่ะเหรอคะ”
เข็มหอมพยักหน้าน้อยๆ “ใช่ค่ะ หอมปากไม่ดีเอง ไปบอกเขาว่าโสด แถมยังเชื้อเชิญว่าถ้าผ่านมาก็แวะมาเยี่ยมที่บ้านได้ เขาก็เลยมาจริงๆ แต่มันจะไม่มีอะไรเลย ถ้าคุณเนลของป้าไม่มาเห็นเข้า”
“เรื่องใหญ่สิคะงานนี้”
“ค่ะ หน้าหงิกเดินออกไปเลย” เข็มหอมพูดขึ้นเสียงเศร้า “เพราะอย่างนี้ไงคะ หอมถึงต้องรีบออกไปหา”
“งั้นรีบไปเลยค่ะ อ้อ ให้ตาน็อตขับรถไปส่งนะคะ”
“ขอบคุณค่ะป้า”
“งั้นรออยู่ตรงนี้นะคะ เดี๋ยวป้าไปบอกตาน็อตให้ค่ะ” ป้าสำอางรีบเดินไปตามคนขับรถให้ทันที
ไม่ช้าเข็มหอมก็ก้าวขึ้นมาบนรถ “คุณหนูหอมให้ผมไปส่งที่ไหนดีครับ”
เข็มหอมรีบตอบจุดหมาย รถคันงามเลยเคลื่อนออกจากหน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ทันที
บรรยากาศในรถค่อนข้างเงียบ เพราะเข็มหอมนั่งนิ่งจมอยู่กับความคิดของตัวเอง ลุงน็อตเหลือบมองเห็นทางกระจกหลังก็อดที่จะชวนคุยไม่ได้
“คุณหนูหอมยังคิดจะหย่ากับคุณเนลอยู่อีกไหมครับ”
คนที่ตกอยู่ใจภวังค์สะดุ้ง
“ว่า… ว่าอะไรนะคะลุงน็อต”
“หลายวันมานี่ผมเห็นคุณหนูหอมกับคุณเนลคุยกันดีแล้ว ผมก็เลยสงสัยว่าคุณหนูหอมยังคงจะหย่าขาดจากคุณเนลอีกไหมครับ”
“ถามหอมคนเดียวไม่ได้หรอกค่ะ คงต้องถามคุณเนลของลุงน็อตด้วย ถ้าเขาอยากจะหย่าหอมก็คงห้ามไม่ได้”
“ฝ่ายคุณเนลคงไม่ต้องการหย่าหรอกครับ ถ้าอยากจะหย่าคงหย่ามานานแล้ว ไม่ทิ้งเวลามาเนิ่นนานแบบนี้หรอก”
เข็มหอมนั่งฟังเงียบๆ หัวใจก็เจ็บร้าวกับความจริงที่ได้ยิน
“บางที… การหย่าร้างมันอาจจะเกิดขึ้นเร็วๆ นี้ก็ได้ค่ะ”
“แต่ผมไม่อยากให้คุณหนูหอมกับคุณเนลเลิกกันเลยครับ เพราะตั้งแต่ผมเกิดมายังไม่เคยเห็นหญิงชายคู่ไหนเหมาะสมกันแบบนี้มาก่อนเลย ถ้ามีเจ้าตัวเล็ก หน้าตาคงจะยิ่งกว่าเทพบุตรเทพธิดาแน่ๆ เชียว”
ลูกหรือ?
ความคิดนี้ทำให้เข็มหอมอดที่จะยกมือขึ้นลูบหน้าท้องแบนราบของตัวเองไม่ได้ แล้วก็เผลอยิ้มออกมาอย่างลืมตัว
“ผมอยากให้คุณหนูหอมคิดให้ดีๆ นะครับ”
“ขอบคุณลุงน็อตมากค่ะ” หญิงสาวกล่าวขอบคุณ ก่อนจะนั่งนิ่งเงียบไปตลอดทาง
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
“ลุงน็อตไม่ต้องรอหอมนะคะ เดี๋ยวหอมกลับกับพี่เนลค่ะ”
“ครับคุณหนูหอม”
แล้วเข็มหอมก็รีบก้าวลงจากรถ หยุดเงยหน้าขึ้นมองตึกสูงระฟ้าตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปภายใน พนักงานต่างกรูกันมาต้อนรับหล่อนอย่างนอบน้อมเพราะต่างรู้ดีว่าหล่อนเป็นใคร
“สวัสดีค่ะคุณเข็มหอม”
“สวัสดีค่ะ หอมขอตัวนะคะ” หล่อนกล่าวทักทายกับพนักงาน ก่อนจะเดินตรงไปยังลิฟต์ตัวใหญ่ที่เนโลคลิสเคยพาขึ้นไป
ประตูลิฟต์เปิดออกหล่อนกำลังจะก้าวเข้าไป แต่แขนถูกดึงเอาไว้เสียก่อน
“สวัสดีค่ะ คุณเข็มหอม”
“คริสติน่า” เข็มหอมครางออกมาอย่างแปลกใจ “ไหนคุณเนลบอกว่าเธอถูกพักงานยังไงล่ะ”
สีหน้าของคริสติน่าเต็มไปด้วยแค้น “ค่ะ เพราะฉันไปทำให้คุณไม่พอใจยังไงล่ะคะ”
“ฉัน… ฉันไม่ได้อยากให้มันเป็นแบบนี้นะ” เข็มหอมละอายใจไม่น้อย ที่รู้ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้คริสติน่าถูกพักงาน “ฉันขอโทษนะ”
คริสติน่าระบายยิ้มบางๆ “ฉันไม่มีสิทธิ์ขุ่นเคืองคุณเข็มหอมหรอกค่ะ และที่สำคัญฉันก็พูดไม่ดีจริงๆ”
เข็มหอมดีใจที่คริสติน่าไม่โกรธ เพราะถึงหล่อนจะระแวงผู้หญิงคนนี้กับเนโลคลิสไม่น้อย แต่หล่อนก็ไม่เคยคิดจะทำให้ใครต้องเดือดร้อนเพราะตัวเอง “ฉันจะบอกให้คุณเนลยกเลิกคำสั่งพักงานของเธอ”
“ขอบคุณค่ะ แต่ฉันไม่อยากรบกวนคุณหรอก” คริสติน่าตัดบท ก่อนจะเอ่ยถาม “แล้วนี่คุณมาทำไมคะ”
“ฉันมาหาคุณเนลน่ะ”
คริสติน่าระบายยิ้มร้ายกาจแต่เข็มหอมไม่เห็น “คุณคิดว่าคุณเนล อยู่ที่นี่อย่างนั้นเหรอคะ”
“ก็เขาบอกฉันเองว่าจะมาที่นี่ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ”
“เดี๋ยวค่ะ” คริสติน่ารั้งเอาไว้ พยายามซ่อนยิ้มร้ายเอาไว้
“มีอะไรกับฉันอีกเหรอ”
“ฉันก็แค่อยากจะบอกว่าคุณเนลอยู่บนดาดฟ้าค่ะ”
คิ้วโก่งสวยของเข็มหอมเลิกสูง “เธอรู้ได้ยังไงน่ะ”
“อ๋อ ก็ฉันมาขอพบคุณเนลเพื่อขอกลับมาทำงานใหม่อีกครั้งน่ะค่ะ แต่คุณปฐพีบอกว่าคุณเนลขึ้นไปบนดาดฟ้ายังไม่ลงมาเลย”
“แล้วทำไมเธอไม่ขึ้นไปพบพี่เนลบนดาดฟ้าล่ะ” เข็มหอมอดถามกลับอย่างสงสัยไม่ได้
“บนนั้นเป็นพื้นที่ส่วนตัวของคุณเนล ใครก็เข้าไปไม่ได้หรอกค่ะ นอกจากคนที่รู้รหัสผ่าน ซึ่งก็มีแต่คุณเนลคนเดียวเท่านั้น”
“แต่ฉันรู้… เมื่อวานฉันเห็นพี่เนลกดมันอยู่”
คริสติน่ากัดฟัน เต็มไปด้วยความริษยา “ถ้ารู้คุณก็ขึ้นไปหาคุณเนลสิคะ”
“แล้วเธอล่ะ ไหนว่ามาที่นี่เพราะจะมาพบพี่เนลยังไงล่ะ” เข็มหอมยังแคลงใจเช่นเดิม
“เอาไว้ฉันมาใหม่วันหลังก็ได้ค่ะ เชิญคุณตามสบายเถอะ”
คริสติน่าเดินจากไป
เข็มหอมก็ยังคงยืนมองตามไปจนลับตา แม้จะรู้สึกแปลกๆ กับท่าทางของผู้หญิงคนนี้ แต่เพราะรู้สึกละอายใจที่ทำให้ต้องเดือดร้อน ทำให้เข็มหอมไม่คิดแง่ร้ายกับคริสติน่าอีก
นิ้วเรียวกดลิฟต์ปุ่มให้ลิฟต์เปิดกว้างออก ก่อนจะเดินเข้าไปภายใน มุ่งหน้าสู่ชั้นดาดฟ้าทันที
YOU MAY ALSO LIKE
