ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 29
เช้าวันต่อมา เนโลคลิสก็เดินดุ่มๆ ผ่านห้องโถงมุ่งหน้าไปยังห้องอาหารด้วยความรีบร้อน เหตุเพราะเขาตื่นสาย ก็แน่ล่ะสิ จะไม่ให้ตื่นสายได้ยังไงกัน ในเมื่อเขาแทบจะไม่ได้นอนเลยตลอดทั้งคืน
ในหัวเอาแต่คิดถึงเข็มหอมทุกลมหายใจเข้าออก ความจริงถ้าเขาดึงดันจะนอนกอดหล่อนจนถึงเช้าก็ไม่มีใครห้ามได้ แม้แต่เข็มหอมเองก็ตาม แต่เพราะเขาสงสารร่างแน่งน้อย ที่ถูกรุกรานไปถึงสองครั้งติด มันคงจะช้ำคงระบมมากเลยทีเดียว ดังนั้นเขาจึงจำต้องหยุดความกระหายหิวลง ทั้งๆ ที่ยังไม่อิ่มเอมเลยแม้แต่น้อย
บ้าจริง นี่เขากลายเป็นชายหนุ่มผู้อ่อนโยนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
เนโลคลิสตามตัวเอง แต่ก็ไม่มีคำตอบใดดีพอที่จะหยิบยกขึ้นมาแก้ต่างให้กับตนเองได้เลย
ชายหนุ่มจมปลักอยู่กับความสับสนภายในสมองของตัวเอง จนกระทั่งก้าวเข้ามาในห้องอาหาร ดวงตาคมกริบกวาดมองหาเข็มหอมอย่างกระตือรือร้น แต่กลับไม่เห็นแม้แต่เงา
เนโลคลิสหันไปจ้องหน้าป้าสำอางที่ยืนรอพร้อมรับใช้อยู่ริมห้องอย่างแปลกใจ “คุณหนูหอมของป้าไปไหนซะล่ะครับ หรือว่ายังไม่ลงมา”
“คุณหนูหอมลงมารับประทานมื้อเช้าตั้งแต่ยังไม่เจ็ดโมงเช้าเลยค่ะ”
ชายหนุ่มเลิกคิ้วสูง “ทำไมมากินเร็วนักล่ะ”
“คงหิวมั้งคะ”
เนโลคลิสเห็นด้วยกับคำตอบของป้าสำอาง เขาขยับกายไปทรุดลงนั่งบนเก้าอี้ ก่อนจะถามต่อ “แล้วตอนนี้คุณหนูหอมของป้าอยู่ไหนครับ”
“เอ่อ”
อาการอึกอักของป้าสำอางทำให้เนโลคลิสต้องตวัดสายตาไปมองเขม็ง “ทำไมไม่ตอบผมล่ะครับป้าสำอาง”
“คือ… คือว่า… ออกไปข้างนอกค่ะ”
มือหนาวางช้อนลงกับชามแรงๆ จนเกิดเสียงดัง ป้าสำอางและสาวใช้ที่อยู่แถวนั้นต่างพากันสะดุ้งตกใจ “ไปไหนครับ”
“ไป…”
“ไปไหนครับ” เนโลคลิสผุดลุกขึ้นยืน หน้าตาบึ้งตึง
“ไปหาคุณนุ่นที่บ้านน่ะค่ะ”
จบคำตอบของป้าสำอาง เนโลคลิสก็เรียกหากุญแจรถทันที
“คุณเนลจะออกไปไหนเหรอคะ”
ป้าสำอางถามและวิ่งตามเจ้านายหนุ่มที่กำลังฉุนเฉียวไปติดๆ
“ไปรับคุณหนูหอมของป้ากลับบ้านยังไงล่ะครับ”
“เอ่อ เดี๋ยวคุณหนูหอมก็คงกลับมาเองแหละค่ะ ปกติเธอก็ออกไปหาคุณนุ่นบ่อยๆ”
เนโลคลิสหันขวับกลับมามอง
ป้าสำอางก็เลยหน้าซีดเผือด “เชิญ… เชิญคุณเนลตามสบายเลยค่ะ ป้าไม่พูดอะไรแล้ว”
เนโลคลิสก้าวออกไปจากตึกใหญ่ แต่ก็หยุดเดินชั่วขณะ “บ้านของนุ่นอยู่ที่ไหนครับ”
“ป้า… ป้าไม่รู้ค่ะ”
“ป้าสำอาง” เสียงขุ่นจัดของเนโลคลิสทำให้ป้าสำอางจำต้องบอกสถานที่ตั้งบ้านของรมิดาออกมาอย่างไม่มีทางเลือก
เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มขึ้น ก่อนจะค่อยๆ เงียบลงเมื่อซุปเปอร์คาร์ราคาแพงพุ่งทะยานออกไป
“โธ่เอ้ย คุณหนูหอม ยั่วโมโหคุณเนลแต่เช้าเลยนะคะ”
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
ที่บ้านของรมิดา เข็มหอมกำลังนั่งระบายความทุกข์ใจให้กับเพื่อนสนิทของตัวเองฟัง
“บางทีมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่แกคิดก็ได้นะยายหอม”
“ทำไมจะไม่ใช่ล่ะ ในเมื่อเขาไม่ได้แสดงท่าทางไยดีอะไรฉันเลย ทั้งๆ ที่…” เข็มหอมหยุดพูดแค่นั้น เพราะอับอายที่จะเอ่ยถึงมัน แต่กระนั้นรมิดาก็พอจะเข้าใจ
“บางทีสามีของแกอาจจะรอคุยกันตอนเช้าก็ได้ เขาอาจจะเหนื่อยไง ก็แกบอกว่าแกถูกกินไปสองครั้งไม่ใช่เหรอ”
เข็มหอมหน้าแดงซ่านทั้งอับอายทั้งสับสนและน้อยใจเป็นที่สุด “เขาตัวโตขนาดนั้นจะเหนื่อยอะไร เขาไม่อยากคุยอะไรกับฉันมากกว่า อย่างน้อยๆ ก็น่าจะนอนกอดฉันบ้าง ปลอบฉันสักหน่อย เพราะมันเป็นครั้งแรกของฉัน แต่เขาไม่ทำอะไรเลย”
“เช้ามา แกก็เลยหนีออกมาแบบนี้เลยว่างั้น…”
“ใช่ แต่เอาจริงๆ นะ เขาไม่สนใจหรอกว่าฉันจะอยู่หรือจะไม่อยู่ ผู้ชายคนนั้นใจดำจะตายไป ไม่อย่างนั้นจะทิ้งฉันไปตั้ง 8 ปีได้ยังไงกันล่ะ”
“สามีแกอาจจะมีเหตุผลก็ได้”
“เหตุผลเพราะไม่ชอบเมียอย่างฉันน่ะสิ”
“ถ้าเขาไม่ชอบแก แล้วเมื่อคืนจะจิ้มแกทำไม”
ภาพที่สองร่างกอดรัดกันแนบแน่นจนแทบแยกออกจากกันไม่ได้ของหล่อนกับเนโลคลิส ทำให้ความร้อนฉ่าเกิดขึ้นที่กลางลำตัวอย่างเฉียบพลัน
“ก็เพราะความใคร่ยังไงล่ะ”
“แกก็พูดไป บางทีถ้าแกก็ลดความอคติลงมาบ้าง แกกับสามีอาจจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่าก็ได้นะ”
อยู่กันไปจนแก่เฒ่าอย่างนั้นเหรอ คงไม่มีทางหรอก เพราะทุกลมหายใจของเนโลคลิส คือการอยู่บนโลกนี้โดยที่ไม่จำต้องต้องมีหล่อน
“ฉันเกลียดเขา”
“เกลียดผัวตัวเองเนี่ยนะ”
เข็มหอมไม่ตอบนั่งน้ำตาริน จนรมิดาต้องรีบปลอบ “นี่แกอย่าคิดมากเลย ฉันว่านะ…”
เสียงกดกริ่งที่หน้าบ้านดังขึ้น รมิดาจึงหยุดพูด และรีบชะเง้อคอออกไปมองนอกหน้าต่าง
“ใครมาก็ไม่รู้ สงสัยไปรษณีย์”
“แกออกไปดูเถอะ ฉันนั่งรอตรงนี้แหละ”
รมิดาลุกขึ้นยืน “งั้นรอแปบนะ เดี๋ยวฉันมา”
“อืม” เข็มหอมพยักหน้ารับเศร้าๆ และก็นั่งก้มหน้างุดมองมือบนตักของตัวเองต่อไปทั้งน้ำตา
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่หล่อนไม่อาจรู้ได้ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีเสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้นใกล้ๆ ตอนแรกหล่อนคิดว่าเป็นรมิดา แต่พอเงยหน้าขึ้นมองเท่านั้นก็รู้ทันทีเลยว่าคิดผิด
“พี่… คุณเนโลคลิส” หล่อนตกใจหน้าตาตื่น รีบผละลุกขึ้นจากโซฟา “แล้ว… แล้วนุ่นล่ะคะ”
“ไม่ต้องถามหาคนอื่น ตอบมาก่อนว่าหนีพี่ออกมาทำไมแต่เช้า”
พี่…
เขาแทนตัวเองว่า “พี่” อย่างสนิทสนทกับหล่อน เข็มหอมกัดฟันและเชิดหน้าสูง
“แล้วคุณจะมาสนใจอะไรฉันล่ะคะ”
เนโลคลิสเดินก้าวเข้ามาหยุดอยู่ใกล้ขึ้นอีก และเมื่อเห็นว่าหญิงสาวจะขยับหนีจึงรวบเอวบางเอาไว้
“ปล่อยนะ”
“งอนอะไรอีก เมื่อคืนเราปรับความเข้าใจกันแล้วไม่ใช่หรือ”
“ใครปรับความเข้าใจกับคุณไม่ทราบ”
“ก็หอมไง”
หญิงสาวย่นจมูกใส่อย่างโมโห “ไม่ใช่”
“จะไม่ใช่ได้ยังไง ก็ตอนที่หอมครางอยู่ใต้ตัวของพี่ หอมก็เป็นเด็กดีแล้วนี่น่า ทำไมตอนนี้ถึงได้งอนขึ้นมาอีกล่ะ” เขาพูดช้าๆ พร้อมกับโน้มหน้าต่ำลงมาใกล้ทีละนิด จนลมหายใจอบอุ่นเป่ารดแก้มนวล เข็มหอมสะท้านไปทั้งตัว พยายามเอียงหน้าหนีจนคอแทบหัก แต่เขาก็ยังไม่หยุดรุกราน ท้ายที่สุดก็ดูดเนื้อนุ่มที่คอของหล่อนแรงๆ จนหล่อนร้องออกมาอย่างตกใจ
“คนบ้า”
“กลับบ้าน เรามีเรื่องต้องคุยกัน” มือใหญ่ที่รวบเอวคอดเลื่อนมาจับที่ข้อมือแทน
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”
“แทนตัวเองว่าหอมเถอะ น่ารักดี”
“ฉันไม่มีทางน่ารักในสายตาคุณหรอก นี่ปล่อยนะ บอกให้ปล่อย”
“ไม่ปล่อยครับ”
“งั้นฉันตะโกนให้ยายนุ่นมาช่วย”
“ก็เอาสิ พี่จะได้จูบโชว์น้องนุ่นเสียเลย”
คนตัวเล็กแก้มแดงก่ำ “คนบ้า… นี่อย่าเชียวนะ”
เนโลคลิสหัวเราะหึหึในลำคอ พลางกระซิบเบาๆ ที่ข้างใบหูเล็กเสียงแปร่งพร่า “ถ้าไม่กลับพี่จะปล้ำที่นี่นะครับ”
“อย่าเชียวนะ” เข็มหอมร้องห้ามเสียงสูงลิบ รู้สึกได้ถึงความหิวกระหายของเนโลคลิสอย่างชัดเจน
“กลับหรือไม่กลับ”
พูดไม่พูดเปล่า ยังเอาหน้าหล่อลากดินเข้ามาใกล้จนหล่อนใจคอไม่ดีอีกต่างหาก เข็มหอมระทวยอ่อนแรงจนมือต้องยึดบ่ากว้างเอาไว้เพื่อพยุงตัวเอง
“คนเผด็จการ”
“ใช่ พี่เผด็จการ กลับได้หรือยัง”
“กลับก็ได้ค่ะ” หล่อนตอบเสียงขุ่น และรีบถอยหลังหนีเมื่อเขาปล่อยแขน แต่คงเร็วเกินไปแข้งขาเลยอ่อนแรง ร่างจึงโงนเงนจะร่วงลงกับพื้นโชคดีที่เนโลคลิสมีปฏิกิริยาไว เขาถึงคว้าเอาไว้ได้ทัน
“ระวังหน่อยสิครับ”
“ขอบ… ขอบคุณค่ะ”
หล่อนเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะขยับตัวหนีเพื่อเตือนให้เขาปล่อยมือจากเอวบาง แต่เขาไม่ยอมปล่อย แถมยังกางฝ่ามือกดบริเวณเหนือบั้นท้ายของหล่อนหนักขึ้น จนร่างสาวแนบชิดกับความกำยำทรงพลังแนบแน่น
“นี่…”
เขาอมยิ้ม ก้มต่ำลงมา
เข็มหอมหัวใจเต้นแรง เบิกตากว้าง
“จะ… จะทำอะไรคะ”
“ถ้าไม่ดื้อก็จะไม่ทำหรอก”
“หอม… หอมไม่ดื้อแล้วค่ะ”
YOU MAY ALSO LIKE
![[นิยายแปล] Otonari no Tenshi-sama ni Itsu no Ma ni ka Dame Ningen ni Sareteita Ken (WN)](https://www.xn--72c5afc3e6a4acd3tpa.com/wp-content/uploads/2021/08/9930_cover-1-75x106.jpg)
