ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 16
เนโลคลิสแค่เดินให้เร็วขึ้นเท่านั้นก็สามารถตามร่างเล็กที่วิ่งลิ่วๆ ทัน แขนกลมกลึงถูกกระชากเอาไว้เต็มแรง ร่างของเข็มหอมจึงเซถลาเข้ามาในอ้อมแขนกำยำอย่างง่ายดาย
“ปล่อยฉันนะ ปล่อยสิ”
เขาไม่ปล่อยแถมกอดแน่นขึ้น
“หลังจากที่ตบหน้าฉันจนหัน อย่าริอ่านมาพูดแบบนี้เด็ดขาด”
น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการตำหนิ เข็มหอมจึงอดที่จะช้อนตาขึ้นมองแก้มสากข้างที่ตัวเองฟาดฝ่ามือลงไปสุดแรงไม่ได้ และก็ได้เห็นรอยปื้นแดงบนผิวเรียบตึงชัดเต็มสองตา
รู้สึกผิด… ไม่… หล่อนไม่รู้สึกผิดหรอก เนโลคลิสสมควรถูกตบมากกว่านี้ด้วยซ้ำ เพราะเขาบังอาจมาล่วงเกินหล่อนต่อหน้าคนอื่น
“มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ”
“ไม่น้อยไปหรอกนะ” คนตัวโตกัดฟันพูด มองหล่อนด้วยสายตามืดดำน่าสะพรึงกลัว “ตั้งแต่เกิดมา ฉันไม่เคยถูกทำร้ายร่างกายมาก่อน แม้แต่จากฝีมือของคนในครอบครัวก็ตาม”
นี่หล่อนเป็นคนแรกที่ตบหน้าเนโลคลิสหรือ?
เข็มหอมตกใจไม่น้อย แต่ก็ทำเป็นไม่ใส่ใจ เชิดหน้าสูงอย่างอวดดีเป็นที่สุด
“ฉันควรภูมิใจกับเกียรติอันสูงสุดนี่ใช่ไหมคะ”
“เข็มหอม”
“ทำไมคะ หรือว่าฉันพูดผิดกัน”
ท่าทางของเนโลคลิสคล้ายกับระเบิดเวลาเข้าไปทุกขณะ หล่อนควรจะหยุดต่อปากต่อคำกับเขาซะ เพื่อความอยู่รอดปลอดภัยของตัวเอง แต่… แต่หล่อนก็อยากให้เขาเจ็บแสบบ้างนี่ แม้จะเพียงแค่เล็กน้อยก็ตาม
“คุณคงเคยชินกับการที่ทุกคนก้มหัวให้ แต่ขอบอกก่อนนะคะว่าฉันจะไม่มีทางเป็นแบบนั้นเด็ดขาด” ดวงตากลมโตวาววับขุ่นเคือง “เพราะฉันขยะแขยงคุณที่สุด”
คิ้วเข้มหนาดกเลิกสูงอย่างแปลกประหลาดใจ ก่อนที่ริมฝีปากหยักสวยอบอุ่นจะขยับเขยื้อน
“ถึงเธอจะเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของฉัน แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะตบหน้า หรือทำร้ายร่างกายฉันได้”
“แล้วคุณล่ะ คุณมีสิทธิ์อะไรมากระชากฉันเข้าไปจูบแบบนั้น” หญิงสาวตวาดลั่นอย่างเหลืออด ดวงหน้างามแดงก่ำด้วยความอับอาย “คุณรู้ไหมว่าฉันอาย ฉันอายจนแทบอยากจะมุดหนีลงไปใต้พื้นโลกอยู่แล้ว”
“แค่จูบ”
“สำหรับคุณมันแค่จูบ แต่สำหรับฉัน… ฉันไม่ใช่คนสำส่อนทางเพศแบบคุณ ดังนั้นฉันอาย เข้าใจเอาไว้ด้วย”
“ฉันไม่ใช่คนสำส่อนทางเพศอย่างที่เธอว่า” เขาแก้ตัวเสียงเย็นชา ดวงตาคมกริบจ้องมองเขม็ง “ถอนคำพูดน่ารังเกียจของเธอซะด้วย”
คนถูกออกคำสั่งเชิดหน้าสูงจนคอแทบหัก “เรื่องจริง ทำไมฉันต้องบอกว่ามันไม่จริงด้วยล่ะ”
“เพราะฉันไม่ใช่คนสำส่อนทางเพศยังไงล่ะ”
“เชอะ ไม่ใช่คนสำส่อนทางเพศ แล้วการที่คุณนอนกับผู้หญิงคนนู้นที คนนี้ทีล่ะ มันหมายความว่ายังไง คุณลืมไปแล้วหรือไงว่าคุณน่ะมีฉันเป็นเมียอยู่แล้ว” หล่อนสุดจะควบคุมตัวเองได้อีก “หรือว่าเพราะคุณต้องการผู้หญิงทั้งโลก ยกเว้นเมียอย่างฉันใช่ไหมล่ะ”
“หุบปากซะ น่ารำคาญ”
“ฉันไม่หยุด ในเมื่อสิ่งที่ฉันพูดมันคือความจริง เราจดทะเบียนสมรสกัน แต่คุณกลับไม่เคยปฏิบัติกับฉันในฐานะภรรยาเลย คุณใจร้ายมากรู้ไหมคะ ซาตานยังไม่ร้ายกาจเท่าคุณเลย เนโลคลิส ซาเวลลาส!”
“พูดจบหรือยัง”
หญิงสาวหอบหายใจระรัวกับอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเดือดดาล จนหน้าอกอวบอัดสะท้อนขึ้นลงถี่กระชั้น “จบแล้ว และก็ปล่อยฉันด้วย ฉันไม่อยากอยู่ใกล้ผู้ชายอย่างคุณแม้แต่วินาทีเดียว”
“เสียใจด้วยเข็มหอม… เพราะฉันไม่ได้คิดจะปล่อยเธอเลย”
“นี่คุณ…”
คนตัวเล็กเบิกตากว้างตกใจ
“หมาย… หมายความว่ายังไงคะ”
“เราจะไม่หย่ากัน”
“แต่ฉันจะหย่า และต้องการจะหย่าให้เร็วที่สุดด้วย” หล่อนพยายามสะบัดตัว แต่เขาไม่ยอมปล่อย
“จะไม่มีการหย่าเกิดขึ้น เพราะฉันกำลังจะทำให้การแต่งงานของเราสมบูรณ์ในค่ำคืนนี้”
แก้มสาวแดงก่ำจนแทบไหม้เกรียว “คุณ… คุณหมายความว่ายังไงน่ะ พูดอะไรของคุณ…”
สมองไม่รักดีจินตนาการร้อนแรงขึ้นอย่างสุดจะห้ามปราม ภาพร่างกายสองร่างที่กอดรัดกันแน่นบนเตียงระเบิดตูมในหัว บางส่วนของกายสาวร้อนผ่าวชุ่มฉ่ำจนน่าละอาย
“คุณต้อง… ล้อเล่นแน่ๆ โอ๊ย…”
เข็มหอมอุทานตกใจเมื่อร่างอรชรถูกรัดรึงแน่นหนาขึ้น ชนิดที่เรียกได้ว่าแทบจะละลายกลายเป็นเนื้อเดียวกันเลย หล่อนสัมผัสได้ถึงบางส่วนของเขาที่แข็งชันคึกคะนอง
ไม่นะ…
“ปล่อยฉันนะ”
“คืนนี้เราจะนอนเตียงเดียวกัน แต่คงจะไม่ได้นอนจริงๆ จังๆ สักเท่าไหร่หรอก”
“ฉัน… ฉันจะไปนอนกับป้าสำอาง เชิญคุณสนุกไปคนเดียวเถอะ”
“ถ้าทำแบบนั้น ฉันจะไล่ป้าสำอางสุดที่รักของเธอออก”
“นี่อย่านะ”
เนโลคลิสยิ้มร้ายกาจ “ถ้าห่วงป้าสำอางก็อย่าพยศกับฉันอีก ทำตัวเป็นภรรยาที่ดี แล้วทุกอย่างมันจะเรียบร้อยเอง”
“ฝันไปเถอะ”
หล่อนเงยหน้าขึ้นสบประสานสายตา ก่อนจะชะงักงัน เมื่อการมองหน้าเขาแล้วทำให้สมองไม่รักดีหวนนึกย้อนกลับไปยามที่ถูกริมฝีปากหยักสวยประกบบดขยี้ลงมาหา ลิ้นของเขาทำให้หล่อนพ่ายแพ้ ปากและมือของเขาทำให้หล่อนเร่าร้อนราวกับจับไข้ หล่อนควรจะลืมความน่าอัปยศนั่นซะ แต่ยิ่งพยายามลืมความทรงจำร้อนระอุนั้นก็ยิ่งติดแน่นถาวร
“ฉันเกลียดคุณ”
“พูดคำนี้ ตอนที่เรากำลังสนุกกันบนเตียงด้วยก็แล้วกัน เข็มหอม”
ท่าทางของเขาหยิ่งผยองและมั่นใจเหลือเกิน จนหล่อนสั่นเทาไปทั้งตัว และแม้จะพยายามเข้มแข็งแค่ไหน และหนทางชนะกลับไม่มีให้เห็นเลยแม้แต่นิดเดียว
“ฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นแน่นอน”
“แล้วเรามาพิสูจน์กัน”
เขาพูดแค่นั้นก็ก้มลงมาหาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย ปากร้อนจัดสอดส่ายควานหาปากนุ่มเม้มแน่นของหล่อนจนพบเจอ และเมื่อพบแล้วก็บดขยี้บี้คลึงอย่างเอาแต่ใจ ไม่เหลือแม้แต่เสี้ยวเศษความอ่อนโยน เข็มหอมพยายามผลักไส แต่สองมือกลับไม่อาจจะต้านทานอำนาจมนต์ดำจากซาตานร้ายได้ เพราะแค่เขาตวัดเลียกลีบปากด้วยลิ้นแกร่งเท่านั้น สติก็บินหายไปในพริบตา
หล่อนหมดเรี่ยวแรงที่จะต้านทาน ยอมให้คนตัวโตเปิดปากอิ่มและบุกรุกเข้าไปรัดเกี่ยวลิ้นหวานตามอำเภอใจ
เขาจูบหล่อนอีกแล้ว มันกี่ครั้งแล้วนะในวันนี้ หญิงสาวพยายามนึกแต่ก็นึกไม่ออก สมองถูกความหิวกระหายของเนโลคลิสกลืนกินจนมืดมิด ยิ่งเขาขยับปากบดหนักหน่วงเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งอ่อนล้าทรมานมากเท่านั้น
“อา…”
นั่นเสียงครางของผู้หญิงคนไหน ทำไมถึงได้แผ่วเบา และไร้เรี่ยวแรงแบบนั้น
ใช่… นั่นมันเสียงของหล่อนเอง เสียงครางที่ดังออกมาจากกลีบปากที่ยังถูกบดคลึงตลอดเวลา แต่เนโลคลิสไม่ได้ทำแค่นั้น เพราะมือใหญ่สอดเข้ามาใต้เสื้อตัวสวย และกอบกุมทรวงอกอวบใหญ่ของหล่อนเอาไว้เต็มมือ เขาบีบแรงๆ จนหล่อนกรีดร้อง
“อา… อย่า…”
เขาไม่ได้หยุดการกระทำเลย ตรงกันข้ามกับยิ่งขยำเต้าสวยของหล่อนด้วยความเหิมเกริมจนหล่อนสะท้านเยือกไปทั้งตัว
ปากร้อนจัดเลื่อนลงมาจูบที่เนื้อนุ่มซอกคอ กดแนบลงหนักหน่วง แต่เหมือนกับว่ายังไม่สาแก่ใจเขามั้ง เขาจึงดูดแรงๆ ตามติดมาอีกระลอก หล่อนสั่นเทาราวกับถูกเขย่าแรงๆ
“อา… อย่า… อย่าค่ะ…”
เนโลคลิสก็ยังไม่หยุดการกระทำชวนหวามไหวลงไม่ว่าหล่อนจะต่อต้านมากแค่ไหน เพราะสักพักสองแขนของหล่อนที่พยายามผลักไสก็ถูกรวบขึ้นไปรวมกับอยู่เหนือศีรษะเต้างามที่ถูกกอบกุมอยู่จึงแอ่นหยัดรับการบีบเค้นอย่างเปิดเผย
“อย่านะคะ… ปล่อย…”
“ไม่” น้ำเสียงห้าวคำรามตอบแค่นั้น ก็ใช้นิ้วแกร่งดันขอบบราเซียร์ให้สูงขึ้นไปด้านบน เต้าสวยเต่งตึงจึงถูกฝ่ามือหนาอบอุ่นสัมผัสอย่างแนบชิด เป็นครั้งแรกที่เนโลคลิสคำรามออกมาอย่างลืมตัว
“โอว…”
ความนุ่มหยุ่นของเต้าอวบยิ่งทำให้กายหนุ่มปั่นป่วนหิวกระหาย ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะลืมตัวและรุกรานผู้หญิงในที่สาธารณะเช่นนี้ แต่กับเข็มหอม เขากลับไม่สามารถหักห้ามตัวเองได้ ความหิวกระหายมันแทบจะทะลักออกมาจากลำคอเลยทีเดียว
นี่เขาเป็นบ้าอะไรไปนะ ทำไมถึงกล้า… กล้าที่จะมายืนจูบ ยืนขยี้ปากผู้หญิงในที่กลางแจ้งแบบนี้ แถมยังขยำขยี้ก้อนเนื้ออวบใต้อาภรณ์ราวกับพวกคนป่าไร้อารยธรรมแบบนี้อีก
เนโลคลิสพยายามเตือนตัวเอง ร้องบอกตัวเองให้หยุดซะ สิ่งที่เกิดขึ้นมันไม่ถูกต้อง ถึงแม้เข็มหอมจะเป็นภรรยาของเขา แต่หล่อนก็ไม่ควรถูกล่วงเกินในที่ที่อาจจะมีใครบางคนเดินผ่านมาเห็นเช่นนี้
“บ้าชิบ”
ชายหนุ่มผละออกห่างทันทีเมื่อสามารถทำได้ มือใหญ่ยกขึ้นเสยเส้นผมแรงๆ เพื่อดับความใคร่ที่อัดแน่นล้นปรี่อยู่ภายใน ใบหน้าหล่อจัดแดงก่ำ เนื้อตัวทุกส่วนเกร็งเขม็ง และที่ตรงนั้นก็คึกผงาดจนปวดร้าว
“กลับไปที่กินข้าวด้วยกัน เดี๋ยวนี้”
ดูพ่อคุณเถอะ นี่เขา… เขาสามารถควบคุมตัวเองได้ดีแบบนี้ได้ยังไงกัน สีหน้าหล่อเข้มเรียบเฉย ราวกับเมื่อกี้เขากับหล่อนไม่ได้แนบชิดสนิทสนมกันมาก่อน
เข็มหอมตัดพ้ออยู่ในใจ กลีบปากอิ่มเม้มแน่นเป็นเส้นตรง
“เชิญคุณคนเดียวเถอะ ฉันกินไม่ลง”
“ถ้าไม่กินก็ขึ้นห้องนอนเลย ฉันต้องการนอนกับเธอ”
คำพูดตรงไปตรงมาของเนโลคลิสทำให้หญิงสาวเบิกตากว้างลูกตาแทบถลนเลยทีเดียว
“คุณกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับฉัน”
“ถ้าไม่กินข้าว ก็ขึ้นห้องเลย ชอบแบบไหนเลือกเอาก็แล้วกัน”
“ฉันไม่เลือก คุณมันคนเผด็จการ”
“นั่นแหละฉัน แต่จะบอกอะไรให้นะ ความเผด็จการของฉันยังมีอีกมากที่ยังไม่ได้แสดงให้ดู แต่รับรองว่าเธอจะได้เห็นทุกซอกทุกมุมของความเผด็จการของฉัน ในไม่ช้านี้”
แก้มนวลแดงก่ำ เพราะคิดเลยเถิดไปไกล
“ว่าไงล่ะ จะกินข้าว หรืออยากจะถูกกิน”
เข็มหอมกำมือแน่น เจ็บใจเป็นที่สุด ทำไมนะ ทำไมหล่อนจะต้องแพ้ให้กับซาตานร้ายอย่างเนโลคลิสด้วย
“หรือว่าจะให้ฉันเลือกให้” เนโลคลิสขยับเดินเข้ามาหา เข็มหอมถอยหลังหนีตกใจ เพราะร่างกายยังร้อนผ่าวกับสัมผัสหิวกระหายไม่คลาย
“ฉัน… ฉันจะกินข้าว”
คนตัวโตระบายยิ้มพึงพอใจ “งั้นก็กลับไปที่ห้องอาหาร แล้วเราสองคนจะกินข้าวกันอย่างมีความสุข”
“ฉันไม่มีทางมีความสุขหรอก”
เนโลคลิสไหวไหล่กว้าง ก้าวเพียงครั้งเดียวก็สามารถคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ได้
“นี่ปล่อยนะ”
“เดินไปด้วยกัน”
“ไม่”
“งั้นฉันก็จะอุ้มไป ว่าไง”
เป็นอีกครั้งที่หล่อนแพ้ เข็มหอมกัดปากแน่น มองเขาอย่างเจ็บแค้นเป็นที่สุด
“ซาตาน”
คนตัวโตระบายยิ้มบางๆ ขณะกุมมือข้อมือเล็กเอาไว้หลวมๆ รั้งให้เดินเคียงคู่กัน กลับเข้าไปภายในบ้านอีกครั้ง
เข็มหอมอดไม่ได้ที่จะลอบมองเสี้ยวหน้าของเนโลคลิส ก่อนจะพบว่าตัวเองมีความสุขไม่น้อยกับสิ่งที่เขากำลังทำอยู่
ไม่… ไม่นะ อย่าหลงกลผู้ชายคนนี้เด็ดขาด เขาแค่… แค่ต้องการหลอกล่อให้หล่อนตายใจ จากนั้นก็จะทำร้ายหล่อนเหมือนกับเมื่อ 8 ปีก่อนอีกครั้ง
มีแค่หล่อนคนเดียวเท่านั้นแหละที่มีความสุข ส่วนเนโลคลิสไม่มีทางรู้สึกแบบเดียวกับหล่อนแน่นอน เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะว่าเขาไม่ได้รักหล่อนยังไงล่ะ
เข็มหอมเจ็บปวดไปทั้งใจ ละสายตาจากใบหน้าหล่อคมคาย ลงมองพื้นแทน หยาดน้ำตาเอ่อคลอสองหน่วยตาจนแทบจะมองหนทางข้างหน้าไม่เห็น
YOU MAY ALSO LIKE
