เนโลคลิสเงยหน้าขึ้น กวาดตามองดวงหน้าแดงระเรื่อของเข็มหอมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา แต่หญิงสาวกลับอับอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี

“คนฉวยโอกาส”

ฝ่ามือเล็กตวัดลงบนแก้มสากจนใบหน้าหล่อจัดสะบัดไปตามแรงปะทะ เสียงหวีดร้องตกใจของป้าสำอางดังกว่าครั้งที่แล้วเสียอีก

เนโลคลิสค่อยๆ หันกลับมา มือใหญ่ยกขึ้นถูแก้มที่ถูกภรรยาตบพร้อมกับรอยยิ้มเยือกเย็น

“ถ้าจะจูบก็ต้องแลกด้วยการถูกตบทุกครั้งใช่ไหม เข็มหอม”

เข็มหอมอับอายเกินกว่าจะทนอยู่ภายในห้องอาหารได้อีก หล่อนมองเขาตาเขียวขุ่น ก่อนจะรีบวิ่งออกไป

เนโลคลิสแค่นหัวเราะอย่างหงุดหงิด ก่อนจะหันไปมองป้าสำอางตาดุกระด้าง “ป้าคงสั่งสอนคุณหนูหอมของตัวเองมาดีมากนะครับ ถึงได้มีนิสัยก้าวร้าวแบบนี้”

“ป้าก็ไม่ได้สอนอะไรเป็นพิเศษนะคะ แต่ถ้าเป็นป้าถูกดึงมาจูบต่อหน้าธารกำนัลแบบคุณหนูหอม ป้าคงทำมากกว่าตบอีกค่ะ”

“ป้าสำอาง”

“เอ่อ ป้า… ป้าขอโทษที่พูดความจริงค่ะ”

เนโลคลิสกระแทกลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด “แล้วนี่ป้าพอจะรู้ไหมครับว่าเข็มหอมจะไปที่ไหน”

“ป้าไม่ทราบหรอกค่ะ คุณเนลคงต้องตามหาเอง”

สร้อยกับส้มหันมองหน้ากัน ทำหน้าตากะลิ้มกะเหลี่ย “พวกฉันไม่รู้หรอกว่าควรทำหรือเปล่า แต่ที่รู้ก็คือพวกฉันอิจฉาคุณหนูหอมมากๆ เลยแหละป้า”

“นั่นสิป้า คุณเนลหล๊อหล่อ แถมยังเซ็กซี่เป็นบ้า”

“อีนังสองคนนี่ มันน่านัก ดูพูดเข้าสิ” ป้าสำอางถลึงตาใส่

“ก็มันจริงนี่ป้า เห็นหน้าตาคุณเนลแล้ว มันดีต่อใจจริงๆ เลย ได้สักครั้งจะไม่ลืมพระคุณเลย”

“ไปให้พ้นเลยนังพวกนี้ ไป!” ป้าสำอางเงื้อมือจะเขกกบาล สองสาวส้มกับสร้อยเลยวงแตกรีบวิ่งหนีออกไปทันที

“พูดมาได้ นั่นมันผู้ชายของคุณหนูหอมของข้าโว๊ย”

ลุงน็อตส่ายหน้าน้อยๆ และกำลังจะเดินจากไปบ้าง แต่ป้าสำอางหันมาเห็นพอดี

“แล้วแกจะไปไหนล่ะตาน็อต”

“ฉันรำคาญแกบ่นน่ะ ขอตัวก่อนนะ”

แล้วลุงน็อตก็รีบจ้ำอ้าวเดินออกไปอีกคน

“ไม่ได้ดั่งใจสักคนเลย”

ป้าสำอางตะโกนต่อว่าตามหลังเสียงดังลั่นก่อนจะหันมาพูดกับตัวเองด้วยความสงสารเข็มหอม

“โถ คุณหนูหอมของป้า คงจะเสียใจมากสินะคะถึงได้วิ่งหนีออกไปแบบนั้น คุณเนลร้ายกาจเหลือเกิน”