ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 12
“อีตาบ้า คนใจร้าย คนใจดำ”
เข็มหอมก่นด่าเนโลคลิสมาตลอดทาง และถึงแม้จะเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนแล้วก็ยังไม่หยุดขยับปากต่อว่า
ก็ใครจะไปอารมณ์ดี แล้วยิ้มระรื่นต้อนรับผู้ชายคนนี้กันล่ะ ในเมื่อเขาคือซาตานร้ายชัดๆ
หญิงสาวถอนใจออกมาแรงๆ ดวงหน้านวลเต็มไปด้วยความบูดบึ้งขุ่นเคือง “แทนที่จะขอโทษเราสักคำที่หายหน้าหายตาไปนาน แต่กลับมาออกคำสั่งเผด็จการ แถมยัง…”
เท้าบอบบางชะงักอยู่กลางห้อง ดวงตากลมโตเลื่อนลอย เมื่อนึกถึงสัมผัสอันอบอุ่นจากริมฝีปากของเนโลคลิส
“คนขี้ขโมย”
มือเล็กยกขึ้นแตะริมฝีปากอิ่มอย่างลืมตัว ความรู้สึกจากเขายังคงตราตรึงอยู่บนเรียวปาก หล่อนไม่ได้รังเกียจสัมผัสจากเขาเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้าม… หล่อนกลับโหยหามันจนรวดร้าวไปทั้งช่องท้อง
“ไม่… ไม่… หยุดคิด หอม… หยุดคิดถึงสัมผัสบ้าๆ นั่นซะ”
ดวงหน้างามแดงก่ำราวกับผลตำลึงสุกส่ายสะบัดแรงๆ จนเส้นผมสีดำขลับที่ยาวสยายอยู่กลางแผ่นหลังพัดพลิ้วไปมา
แม้จะพยายามคิดถึงความร้ายกาจของเนโลคลิสมากมายแค่ไหน แต่ความรู้สึกลึกซึ้งที่มีต่อเขากลับไม่ยอมลดน้อยลงเลย นี่หล่อนจะต่อต้านเขาได้อีกนานแค่ไหนกันนะ
เข็มหอมถอนใจเบาๆ อย่างสิ้นหวัง เห็นได้อย่างชัดแจ้งว่า ตัวเองไม่มีทางเอาชนะเนโลคลิสได้ ไม่ว่าจะอยู่นอกสนามหรือในสนามรบก็ตาม มือเล็กยกขึ้นลูบใบหน้าตัวเองแรงๆ เพื่อเรียกสติ
น้ำ… สายน้ำเย็นๆ คงช่วยทำให้สมองของหล่อนปลอดโปร่งขึ้นมาได้บ้าง
เสื้อผ้าที่ยังคงเปียกชื้นอยู่ถูกถอดออกทีละชิ้นด้วยความเคยชิน โดยที่หญิงสาวไม่ทันสังเกตว่าบนเตียงนอนกว้างของตัวเองมีเสื้อผ้าของ เนโลคลิสวางพาดเอาไว้เพื่อรอการสวมใส่
เพียงไม่นานร่างอรชรก็เหลือแต่บราเซียร์และกางเกงชั้นในลูกไม้สีขาวตัวจิ๋ว ที่แน่นอนว่ามันไม่สามารถปกปิดความอวบอิ่มของโนนเนื้อนุ่มที่กำลังงามสะพรั่งของเข็มหอมเอาไว้ได้เลย
ทรวงอกอวบอัดขาวผ่องแทบจะทะลักออกมาจากบราเซียร์ผ้าลูกไม้ ในขณะที่ส่วนล่างก็ล้นออกมาเป็นรูปเป็นร่างด้วยเช่นกัน หญิงสาวเดินไปหยุดที่หน้ากระจกเงาตรงโต๊ะเครื่องแป้ง หยุดมองเรือนร่างของตัวเองที่สะท้อนออกมาจากในนั้นด้วยสายตาที่ทั้งวิตกกังวล
หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงเอวบางร่างน้อยอย่างที่พวกผู้ชายนิยมบริโภคกัน แต่ร่างกายของหล่อนค่อนข้างมีเนื้อมีหนัง หน้าอกของหล่อนโตเกินกว่าเพื่อนๆ ในวัยเดียวกันจนบางครั้งถูกมองด้วยความขบขัน ในขณะที่สะโพกก็ใหญ่เกินไปสำหรับเด็กสาวทั่วไป
หล่อนไม่เคยมั่นใจในรูปร่างของตัวเองเลย เพราะรู้ดีว่าหล่อนไม่ใช่ผู้หญิงในแบบที่ผู้ชายทั้งโลกฝันถึง เพราะอย่างนี้สินะ เนโลคลิสถึงได้ทอดทิ้งหล่อนไปทันทีหลังจากเสร็จงานศพของคุณย่า เพราะเขาไม่ถูกใจในความธรรมดาของหล่อนสินะ
ความหดหู่ทำให้เข็มหอมหน้าตาหมองเศร้าลง และละสายตาจากกระจกแห่งความจริงเบื้องหน้า
“ฉันไม่มีอะไรดีงามเทียบเท่ากับผู้หญิงของคุณเลยสักอย่าง”
กำลังเศร้าอยู่แท้ๆ แต่เสี้ยววินาทีเดียวกลับต้องเผยอปากค้างเติ่ง เมื่อประตูห้องน้ำเปิดกว้างออก หากมันเปิดออกมาเองหล่อนก็คงไม่ตกใจขนาดนี้ แต่นี้… คนที่ดันบานประตูออกมาคือเนโลคลิส
ผู้ชายรูปร่างสมบูรณ์แบบยิ่งกว่านายแบบในนิตยสาร ยืนตระหง่านอยู่ปากประตูห้องน้ำ ทั้งเนื้อทั้งตัวของมีเพียงผ้าขนหนูสีขาวพันรอบสะโพกเอาไว้หมิ่นๆ ผืนเดียวเท่านั้น
“เนโลคลิส…”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างแทบถลน ปีศาจร้ายได้ขโมยสูบลมหายใจออกไปจากปอดของหล่อนจนเกลี้ยง ทำให้หล่อนแทบจะหยุดหายใจ หล่อนควรจะละสายตาจากนิมิตอันงามล้ำของเนโลคลิส แต่… แต่หล่อนกลับทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม
มอง… มอง… จ้องมองราวกับไม่เคยเห็นเรือนร่างผู้ชายเกือบเปลือยมาก่อน
เส้นผมสีเข้มถูกลูบเสยไปด้านหลัง มันยังคงเปียกชุ่ม ในขณะที่ผิวกายสีแทนเรียบตึงก็ยังฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำ หญิงสาวปากคอสั่น ลำคอแห้งผากแทบกลายเป็นผุยผง เมื่อสายตาไม่รักดีลดต่ำลงมองที่หน้าอกกว้าง ขนสีเดียวกับเส้นผมรกรุงรักเปียกชื้น และมันก็ทอดยาวเป็นเส้นเป็นทางลงไปตามหน้าท้องที่หล่อนมั่นใจว่าแข็งปั๋งยิ่งกว่าไม้กระดาน ก่อนจะหายเข้าไปในขอบผ้าขนหนูสีขาว
โอ้ พระเจ้า… หล่อนรู้ดีว่ามันสิ้นสุดอยู่ตรงไหน มันไปรวมกลุ่มก้อนกันอยู่ในที่ใด
ร่างเล็กเซแทบจะล้ม ลมหายใจสะดุดตลอดเวลา นี่… นี่หล่อนเป็นอะไรไป ทำไมถึง… ร้อนฉ่า ร้อนจัดไปทั่วทั้งร่างกายแบบนี้ โดยเฉพาะที่ช่องท้อง เลยลงไปยังซอกขา มัน… มันทั้งร้อนทั้งเปียก
“คุณ… เข้า… มาได้… ยังไง… คะ” เสียงหวานตะกุกตะกักแหบพร่าจนน่าสงสาร จนคนที่ยืนเงียบงันมองจ้องมาอดเวทนาไม่ได้
“ลืมไปแล้วหรือ… ฉันน่ะเป็นสามีของเธอ”
ดวงตาทั้งสองคู่สบประสานกัน ปฏิกิริยาบ้าคลั่งดึงดูดให้เนโลคลิสไม่อาจจะละสายตาจากเรือนร่างสาวเกือบเปลือยได้แม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว ความตึงเครียดระเบิดตูมกลางอากาศ ความทรมานบ้าคลั่งที่ก่อตัวกันอยู่ในช่องท้องกำลังทำให้เขาอึดอัดเจียนตาย
เขาไม่เคยพบเจอเรือนร่างของผู้หญิงคนไหนงดงามเท่าเข็มหอมมาก่อน เจ้าหล่อนไม่ใช่สาวบอบบาง แต่อวบอิ่มและแน่นอนว่าต้องเต็มไม้เต็มมือหรือล้นมือเลยทีเดียว
คนตัวโตที่ชะงักค้างอยู่ราวกับถูกจับเหวี่ยงอยู่กลางอากาศไล่สายตามองไปทั่วทั้งร่างสาว ตั้งแต่ทรวงอกอวบอิ่มที่แทบจะทะลักออกมา จากบราเซียร์สีขาวนั่น ลำคอของเนโลคลิสแห้งผากขณะไล่สายตาต่ำลงมาที่เอวคอดเล็ก
ไม่น่าเชื่อว่าเอวของเข็มหอมจะเล็กคอดได้ขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ส่วนอื่นใหญ่โตเต่งตึง
เนโลคลิสครางในลำคอเสียงแหบพร่า เมื่อสายตาซุกซนมองต่ำไปที่ซอกขา บางสิ่งบางอย่างที่แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างของหญิงชายโหนกนูนออกมาทิ่มสายตา
โอ้… พระเจ้า…
เท้าใหญ่ก้าวเดินเข้าไปหาด้วยท่าทางมั่นคง และเพียงแค่สามก้าวก็สามารถคว้าร่างอวบอิ่มเข้ามากอดรัดแนบอกได้อย่างที่ตั้งใจ เนโลคลิสแทบเป็นบ้าเมื่อได้แนบชิดกับก้อนเนื้อนุ่ม
“เข็มหอม”
“อย่า…” คนตัวเล็กที่ตกอยู่ในมนต์สะกดเช่นกันพยายามห้ามปราม แต่มือเล็กที่ยกขึ้นผลักไสอ่อนแรงเหลือเกิน
“อย่า… อย่าแตะต้อง… ฉันนะ…”
แต่เขาหาได้สนใจคำทัดทานของหล่อนไม่ เมื่อในไม่ช้าอ้อมแขนที่รัดรึงก็กอดรัดแน่นขึ้นจนทุกอณูเนื้อสาวแทบจะละลายหลอมรวมกับความแข็งแกร่งกำยำ
ดวงตาคมกริบสีน้ำเงินเข้มยามนี้ร้อนแรงราวกับสีของกองเพลิง เข็มหอมพยายามรวบรวมสติ แต่กระนั้นก็ไม่อาจจะผลักไสเขาออกไปได้ แค่วินาทีเดียวนิ้วแกร่งก็สอดแทรกเข้ามาภายในกลุ่มผมนุ่ม เขากระตุกเพียงแผ่วเบา ใบหน้านวลก็แหงนเงยขึ้น
“อย่า… อย่า…”
YOU MAY ALSO LIKE
