ตรวนร้ายซาตานทมิฬ ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 10
เข็มหอมหน้าตาตื่นกับสัมผัสแข็งแกร่งที่ได้รับ หล่อนเผยอปากตกใจ พยายามจะดิ้นรน แต่มือใหญ่ที่กดบั้นท้ายเอาไว้มีพละกำลังเหนือกว่าเพราะไม่ว่าหล่อนจะดิ้นรนยังไง หล่อนก็ทำได้แค่ดิ้นถูไถไปมากับเรือนร่างทรงพลังเท่านั้น
“คนบ้า นี่ปล่อยฉันนะ”
“ไม่”
“บอกให้ปล่อยยังไงล่ะ”
หล่อนช้อนตาขึ้นมองคนตัวโตตาเขียวไม่พอใจเหลือเกินที่บังอาจมาฉวยโอกาสกับตนเอง “ถ้าไม่ปล่อยฉันจะร้องให้คนช่วยเดี๋ยวนี้”
“ให้ใครช่วยครับ”
“ก็… คนที่นี่ยังไงล่ะ”
เนโลคลิสหงายหน้าขึ้นก่อนจะหัวเราะเสียงดังกังวานก้องแผ่นฟ้าจนเข็มหอมหน้าหดเหลือสองนิ้ว
“ลืมไปแล้วหรือว่าผมเป็นคนจ่ายเงินเดือนให้คนที่นี่ รวมถึงดูแลค่าใช้จ่ายทุกบาททุกสตางค์ในบ้าน”
“ฉัน…”
พอเห็นสีหน้าซีดเผือด และเศร้าหมองของเข็มหอม เนโลคลิสก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้ เขายังมีเวลารุกอีกนานนัก “โอเค ฉันจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระ”
คนตัวเล็กยิ้มกว้างอย่างดีใจ “งั้นก็รีบๆ เอามือลามกของคุณออกไปจากก้นของฉันได้แล้ว เอาออกไปเร็วๆ สิ โอ๊ะ… นี่คุณ…” เข็มหอมร้องอุทานเมื่อบั้นท้ายถูกขยำจากฝ่ามือใหญ่อย่างหมั่นเขี้ยวอีกครั้ง
เนโลคลิสอมยิ้ม นัยน์ตาคมกริบยามนี้แพรวพราวจนไม่น่าไว้วางใจอีกแล้ว
“ฉันจะปล่อยเธอก็ต่อเมื่อเธอยอมจูบฉันก่อน”
“จูบ?!”
“อืม”
เนโลคลิสพยักหน้ารับน้อยๆ ใบหน้าหล่อคมคายเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มมหาศาล
“หรือจะทำมากกว่าจูบก็ได้”
“จะบ้าหรือไง ใคร… ใครจะจูบ หรือทำอะไรกับคุณกันล่ะ นี่ปล่อยฉันได้แล้วนะ”
เข็มหอมเผลอตัวดิ้น แต่พอดิ้นหน้าท้องก็ดันสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่แข็งชันราวกับมีชีวิต หล่อนอุทานในลำคอ และหยุดดิ้นลงในทันที
เนโลคลิสหัวเราะร่วน หรี่ตาแคบมองแม่ภรรยาสาวจอมพยศด้วยความพึงพอใจ
“จะจูบฉัน หรือว่าจะให้ฉันจูบเธอ”
“คนบ้า… ฉันไม่…” เข็มหอมส่ายหน้าลำบากใจ
“หรือว่าจูบไม่เป็นล่ะ”
“นี่อย่ามาคิดว่าฉันจะต้องเก็บจูบแรกไว้รอคนอย่างคุณหรอกน่ะ ฉันไม่ทำแบบนั้นแน่ๆ เพราะมันโง่มากๆ”
หล่อนตวาดใส่หน้าเขา แต่ภายในกลับกำลังระทมเพราะรู้อยู่เต็มอกว่าตัวเองเฝ้ารอแต่เขาคนนี้เพียงคนเดียว
“งั้นก็โชว์ความสามารถหน่อยสิครับ”
“ฉันไม่มีอารมณ์”
“แค่จูบไม่จำเป็นต้องใช้อารมณ์หรอก ถ้าทำอย่างอื่นก็ว่าไปอย่าง จริงไหม”
แก้มนวลแดงก่ำขึ้นอีก “คุณนี่มัน… คนลามก ฉันไม่อยากจะคุยกับคนอย่างคุณแล้ว”
“ถ้าไม่อยากคุยต่อ ก็รีบๆ จูบปากฉันสิ เอาสิ…” คนพูดหลับตาและเผยอปากรอ
เข็มหอมอับอายขัดเขิน ความรู้สึกมากมายกำลังถล่มยับอยู่ภายในอก นี่หล่อน… หล่อนจะรอดไหมเนี่ย
“ไม่…”
“โอเค งั้นฉันจะจูบเธอเอง”
“ไม่นะ” เข็มหอมรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน
เนโลคลิสหัวเราะร่วน “เลือกเอาสักอย่างสิแม่คุณ จะจูบฉัน หรือว่าจะให้ฉันจูบเธอ มันไม่ยากสักหน่อย”
“ใช่มันไม่ยาก แต่ว่าทำไมคุณจะต้องมาบังคับให้ฉันจูบคุณด้วยล่ะ ในเมื่อคุณเองก็ไม่ได้ไยดีฉันสักนิด”
“ไม่มีคำตอบ จูบได้แล้ว”
เนโลคลิสหลับตา กระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น
ความคิดของเข็มหอมเต็มไปด้วยความกระวนกระวาย สับสน และประหม่า หล่อนเงยหน้าขึ้นมองริมฝีปากสีแดงสดของเนโลคลิสอย่างเป็นกังวล ปากเขาสวยขนาดนี้ น่าจูบขนาดนี้ ถ้าหล่อนจูบแล้วหยุดไม่ได้ล่ะจะทำยังไง คงจะเสียหน้ามากๆ เลยทีเดียว
“มองได้ที่แล้วหรือยังครับ”
“ฉันเกลียดคุณจริงๆ เลย”
“ถึงเกลียดยังไง ก็ต้องจูบครับ เร็วเข้า”
พอโดนเร่งมากๆ หล่อนก็ไม่มีทางเลือก เข็มหอมที่เตี้ยกว่ามากจำต้องเขย่งปลายเท้าขึ้นสูงสุด สองแขนโอบรอบลำคอแกร่ง โน้มศีรษะทุยสวยให้ต่ำลงมาหา
หล่อนหลับตาเมื่อริมฝีปากหยักสวยของเนโลคลิสใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ก่อนจะกลั้นใจแตะลงไปแผ่วเบาหนึ่งครั้ง และยุติทุกอย่างลง
“เสร็จแล้ว”
“แค่นี้หรือ”
เนโลคลิสเลิกคิ้วประหลาดใจ
“ใช่ การจูบคือการเอาปากแตะกันไม่ใช่เหรอ เมื่อกี้ฉันก็ทำไปแล้วนี่ ทีนี้ปล่อยฉันได้หรือยัง อย่าผิดสัญญาเชียวนะ”
เนโลคลิสส่ายหน้าน้อยๆ นัยน์ตาคมกริบทอประกายเจ้าเล่ห์
“เมื่อกี้มันไม่ใช่จูบเสียหน่อย”
มือใหญ่สอดใต้กลุ่มเส้นผมหนาดกดำ ตรึงศีรษะเล็กสวยได้รูปเอาไว้มั่น
“จูบมันต้องแบบนี้ ฉันจะแสดงให้ดู”
“ไม่… อย่านะ… อื้อ…”
ริมฝีปากของเนโลคลิสไม่ได้กระด้างหรือน่าหวาดกลัวอย่างที่คิดเอาไว้เลยสักนิด เพราะสัมผัสจากเขาแผ่วเบาคล้ายกับขนนกที่ปัดผ่าน บดคลึงปลุกเร้าให้ความรู้สึกบางอย่างภายในเรือนกายสาวค่อยๆ ลุกโชนขึ้นทีละนิด จนหล่อนหลงลืมแม้กระทั่งกาลเวลา สถานที่ หรือแม้แต่จิตวิญญาณของตัวเอง ตอนนี้มีแค่เขา แค่เนโลคลิสคนเดียวเท่านั้นที่หล่อนระลึกถึงได้ และโหยหาอยากจะสัมผัสให้มากยิ่งขึ้น
ปลายนิ้วแกร่งแข็งแรงเลื่อนจากบั้นท้ายอวบขึ้นมากอบกุมที่เอวคอด รวบกระชับแน่นขึ้น จนร่างอรชรอิงแอบแนบชิดใกล้ ทุกอณูเนื้อนุ่มนวลปลุกไฟราคะภายในกายหนุ่มให้ลุกโชนขึ้น ความต้องการลึกล้ำทวีความร้อนแรงขึ้นจนเปลี่ยนจุมพิตที่อ่อนโยนกลายเป็นดุดันและเรียกร้องทรมาน ลิ้นใหญ่บุกรุกผ่านรอยแยกของกลีบปากหวานฉ่ำ จุ่มจ้วงลงไปในความชุ่มชื้นภายในอุ้งปากสาวด้วยความหิวกระหาย สองร่างกอดรัดกันแนบแน่นจนทุกสัดส่วนแทบหลอมละลายเข้าด้วยกัน
เข็มหอมกำลังล่องลอยอยู่ในดินแดนมหัศจรรย์ที่แสนห่างไกล หล่อนรู้สึกได้ถึงสัมผัสของริมฝีปากที่ดุดันขึ้นจนตอนนี้เรียกได้ว่าน้องๆ เถื่อนทมิฬได้อย่างชัดเจน มือเล็กยึดสองบ่ากว้างเอาไว้ หอบสะท้านกับลิ้นร้อนๆ ในอุ้งปากที่ทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ ร่างอ่อนนุ่มระทวยแนบชิดไร้เรี่ยวแรง
นี่หล่อนกำลังถูกครอบงำจากอะไรกันนะ มนต์ดำจากพ่อมดร้าย หรือมนต์เสน่หาของซาตานทมิฬกันแน่
“อื้อ… อย่า…”
เสียงครางหอบกระชั้นดังแผ่วหลุดออกจากลำคอระหง และมันก็ช่วยให้เนโลคลิสที่พยายามเรียกสติของตัวเองให้กลับคืนมาได้ง่ายดายขึ้น เพราะในที่สุด จุมพิตเดือดก็ยุติลง ท่ามกลางเสียงหอบกระเส่าของทั้งหล่อนและเนโลคลิส
เนโลคลิสปล่อยร่างอรชร และถอยออกห่างเล็กน้อย แต่กระนั้นก็ยังพูดอย่างทระนงออกมา
“ฉันไม่ขอโทษกลับสิ่งที่เกิดขึ้นหรอกนะ”
เข็มหอมที่ยืนตัวสั่นเทา จนแทบจะยืนทรงตัวด้วยสองขาไม่ไหวสะท้านไปทั้งหัวใจ เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหล่อนแพ้อย่างง่ายดาย
“เพราะจูบมันคือเรื่องปกติที่สามีภรรยาจะกระทำต่อกัน”
คนตัวเล็กสั่นระริกไปทั้งตัวค่อยๆ ช้อนดวงตาขึ้นสบประสานกับเจ้าของจุมพิตทมิฬ มองอย่างตัดพ้อ
“แต่เรา… ไม่ใช่สามีภรรยากัน”
ร่างกายของเนโลคลิสเกร็งเขม็งกับคำพูดไร้เยื่อใยของคู่สนทนา เกร็งรับด้วยความกรุ่นโกรธ
“ถ้าการทะเบียนสมรสไม่สามารถยืนยันสถานะสามีภรรยาได้ แล้วอะไรล่ะที่จะแสดงสถานะนี้ได้ หรือว่าเรื่องบนเตียง”
คนฟังหน้าตาแดงก่ำ รู้สึกประหม่าขัดเขินจนแทบอยากจะฆ่าตัวตาย
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
“แล้วเธอหมายความว่าอะไร อะไรคือความหมายในคำพูดประโยคเมื่อกี้ของเธอ”
เข็มหอมลนลานจะถอยหลังหนี แต่แขนถูกกระชากเอาไว้ก่อน
“นี่ปล่อยนะ”
“ตอบมา”
“อย่ามาเผด็จการที่นี่ เพราะฉันไม่ใช่ทาสของคุณ”
เนโลคลิสใช้พละกำลังที่มีมากกว่ารั้งหล่อนให้เข้าไปแนบชิดอีกครั้ง และมองหล่อนด้วยสายตาไร้ความรู้สึก
“เธอไม่ใช่ทาส แต่เธอคือเมีย”
“ไม่”
“เอาล่ะ ฉันไม่อยากจะโต้เตียงกับเด็กที่โตแต่ตัวอย่างเธอแล้วล่ะ”
เนโลคลิสปล่อยแขนกลมกลึงจนเป็นอิสระ เข็มหอมขยับหนีไปข้างหลังทันที มองอย่างระแวง
“ฉันบินข้ามโลกมาตั้งไกล ขอตัวไปพักผ่อนก่อน ถึงเวลาอาหารแล้วตามด้วยก็แล้วกัน”
เข็มหอมไม่ตอบ ขณะยืนมองคนตัวโตที่พึ่งปล้นจูบแรกของตัวเองไปสายตาขุ่นเคือง
เนโลคลิสเดินไปสักพักก็หยุดเดิน หมุนตัวกลับมามองด้วยสายตาวิบวับประเมินความหมายไม่ได้
“แล้วอย่าคิดวางยาพิษฉันล่ะ เพราะถ้าฉันตาย ที่นี่ก็จะไม่มีเงินหล่อเลี้ยงอีก รวมไปถึงเงินของเธอที่ฉันกำลังดูแลให้อยู่ด้วย”
“ยะ ฉันไม่ตัดบ่อเงินบ่อทองของตัวเองหรอก”
เนโลคลิสโค้งศีรษะให้น้อยๆ เป็นเชิงหยอกเย้า ก่อนจะเดินจากไปจนลับสายตา
เข็มหอมระบายลมหายใจออกมาแผ่วเบา ร่างอรชรเซไปจนชนกระถางต้นไม้อย่างอ่อนแรง
“นี่… เรา… เราจูบกับเนโลคลิสจริงๆ เหรอ”
นิ้วเรียวยาวสะอาดยกขึ้นแตะที่กลีบปากอิ่มช้ำเล็กน้อยของตัวเองอย่างเหลือเชื่อ
มันเกิดขึ้นได้ยังไงกัน ในเมื่อ… เนโลคลิสไม่เคยไยดีหล่อนมาก่อน เขาทิ้งเราไปตั้ง 8 ปี และกลับมาปล้นจูบแบบนี้เนี่ยนะ
“คนบ้า!”
แม้จะตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงที่อัดแน่นไปด้วยความคลั่งแค้น แต่ลึกๆ แล้วหล่อนดีใจ
ใช่… ดีใจจนแทบจะเก็บอาการเอาไว้ไม่มิดเลยทีเดียว
YOU MAY ALSO LIKE
