ดั่งรักบันดาล - ตอนที่ 58
อวี้อี่มั่วถือบัตรเชิญไว้ในมือ “ไป”
เมื่อเห็นว่าเขาลังเลที่จะพูด หร่วนซือซือก็แทบจะเข้าใจในทันทีว่าเขาจะต้องไปเข้าร่วมงาน แต่ไม่สามารถพาเธอไปร่วมงานด้วยกันได้ ถึงอย่างไรความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่สามารถเปิดเผยต่อสาธารณะได้ในขณะนี้
เธอฝืนยิ้ม และแสร้งทำเป็นรับบัตรเชิญที่เขาส่งให้อย่างไม่สนใจ เธอหัวเราะเบาๆ “ฉันเข้าใจแล้ว”
เธอมองลงไปที่บัตรเชิญ แล้วเงยหน้าขึ้นยิ้มให้เขา “ฉันจะไป แล้วถึงตอนนั้นฉันจะไม่เพิ่มความยุ่งยากให้คุณ”
หลังจากพูดจบ เธอก็เดินขึ้นไปที่ชั้นสอง
เมื่อเห็นท่าทางที่แสร้งทำเป็นผ่อนคลายของเธอ อวี้อี่มั่วก็ขมวดคิ้วแน่นโดยไม่รู้ตัว และรู้สึกประหลาดใจ
หลังจากที่เธอเดินหายขึ้นไปบนชั้นสอง อวี้อี่มั่วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วส่งข้อความหาตู้เยี่ย
“พรุ่งนี้ไปจองชุดราตรีผู้หญิงที่ pw ตามขนาดสัดส่วนของหร่วนซือซือ”
สำหรับหร่วนซือซือแล้ว เขาคนนี้ไม่เหมาะกับตำแหน่งสามี ดังนั้นเขาจึงพยายามชดเชยด้วยวิธีอื่น
เวลาผ่านไปถึงวันเสาร์ในชั่วพริบตา เมื่อหร่วนซือซือตื่นขึ้นมา เธอก็ไม่เห็นคนข้างๆ เธอรีบเช็ดหน้าแล้วเดินลงไปชั้นล่างอย่างรีบร้อน
“ป้าหรง อวี้อี่มั่วล่ะ？”
หลังจากมองไปรอบๆ เธอก็ไม่เห็นเขาเลย
ป้าหรงเช็ดโต๊ะไปพลางตอบไปพลาง “คุณชายออกไปตั้งแต่เช้าตรู่ บอกว่าฉันมีนัดกับใครบางคนในตอนเช้า”
“อ้อ”
หร่วนซือซือตอบกลับด้วยเสียงที่สิ้นหวัง
งานแสดงเครื่องประดับจะเริ่มขึ้นในตอนบ่าย เดิมที่เธอคิดว่าสุดท้ายแล้วอวี้อี่มั่วจะพาเธอไปเข้าร่วมงานด้วย แม้ว่าเมื่อเข้าไปในงานแล้วจะแยกจากกันก็ตาม ไม่คิดว่าเขาจะออกไปตั้งแต่เช้า
เมื่อป้าหรงเห็นสีหน้าท่าทางของเธอก็รีบถามว่า “คุณนาย วันนี่คุณไม่ไปเข้าร่วมงานอะไรนั่นหรอ？”
หร่วนซือซือพูดอย่างอ่อนแรงว่า “งานแสดงเครื่องประดับ”
“งั้นก็รีบทานอาหารเช้า เราจะได้ไปเตรียมตัวกัน”
เมื่อเห็นท่าทางที่ตื่นตัวของป้าหรง หร่วนซือซือก็ยิ้ม “งานเริ่มตอนบ่าย”
และเธอยังไม่มีเสื้อผ้าที่เหมาะสมในการเข้าร่วมงานเลย เธอยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรมากมาย
หลังจากได้รับการโน้มน้าวจากป้าหรง อารมณ์ของหร่วนซือซือก็ดีขึ้น จากนั้นเธอก็ไปทานอาหารเช้า
ตอนเที่ยง จู่ๆตู้เยี่ยก็เดินเข้ามาพร้อมกับถือกล่องแบนขนาดใหญ่ไว้ในมือ กล่องขนาดใหญ่นี้เกือบจะเท่ากันกับตัวเขาและเห็นเพียงสองขาของเขาเท่านั้น
เมื่อหร่วนซือซือที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาเห็นเขาเข้ามาอย่างนี้ก็ตกใจสะดุ้ง “นี่คุณ……”
รูปลักษณ์ใหม่อะไร？
ตู้เยี่ยวางกล่องไว้บนโต๊ะ และยิ้มให้หร่วนซือซือ “คุณหญิงนี่เป็นชุดราตรีที่ประธานอวี้เตรียมไว้ให้คุณ？”
หร่วนซือซือประหลาดใจมาก “ชุดราตรี？”
ตู้เยี่ยพยักหน้า “ใช่ครับ เขาให้ผมจองไว้เมื่อวันก่อน เขาเลือกแบบด้วยตัวเอง”
หร่วนซือซือรีบลุกขึ้น ไม่รู้ว่าทำไมในใจเธอถึงรู้สึกตื่นเต้น เธอเดินไปที่โต๊ะแล้วค่อยๆเปิดกล่องออก
ชุดราตรีเข้ารูปสีทอง เมื่อมองจะเห็นเป็นประกายระยิบระยับสวยงาม
หร่วนซือซือตะลึงอยู่นาน ราวกับว่าเธอกำลังฝันอยู่ เธอมองไปที่ตู้เยี่ยและถามอีกรอบ “นี่ให้ฉันหรอ？”
ตู้เยี่ยพยักหน้า
หลังจากที่ได้สัมผัส หร่วนซือซือก็ใจเต้นแรงเหมือนจะกระโดออกมาจากอก
ตั้งแต่เด็กจนโต เธอไม่เคยใส่ชุดที่สวยงามอย่างนี้มาก่อน
เมื่อป้าหรงที่อยู่ข้างๆเห็นก็อดไม่ได้ที่จะอุทาน “เยี่ยมไปเลย คุณนายใส่ชุดนี้แล้วจะต้องสวยเจิดจรัสมากแน่ๆ！คุณชายตาถึงจริงๆ！”
เมื่อหร่วนซือซือได้ยินอย่านั้น แก้มของเธอก็ร้อนผ่าวและตะลึกอยู่สักพัก และถูกป้าหรงยุยงให้เอากลับไปลองที่ห้อง จากนั้นเธอก็ค่อยๆหอบกล่องกลับไปที่ห้องอย่างงุนงง
ในช่วงเวลาที่เธออยู่กับอวี้อี่มั่ว เธอได้เห็นความเย็นชาของเขาและรับรู้ได้ถึงความเอาใจใส่ของเขา แม้ว่าในช่วงหลายวันที่ผ่านมาเขาจะไม่ได้พูดถึงงานแสดงเครื่องประดับสักคำ แต่เขาก็ให้คนไปสั่งชุดราตรีมาให้เธอ แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เธอประทับใจได้ยังไง？
หร่วนซือซือเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความเบิกบานใจ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วรูดซิปขึ้น หลังจากนั้นก็มองตัวเองในกระจกอย่างหลงใหล
เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวเองจะมีวันที่สวยอย่างนี้ ปกติแล้วเธอมักจะใส่เสื้อผ้าสบาย ๆ
เมื่อเธอใส่ชุดแล้วเดินลงมา ป้าหรงที่นั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกก็จ้องมองเธอ และอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชม
ตู้เยี่ยที่อยู่ด้านข้างก็รู้สึกประหลาดใจ ไม่นานเขาก็ตอบสนองและรีบฉวยโอกาสตอนที่หร่วนซือซือไม่ทันได้สังเกต แอบถ่ายรูปส่งไปให้อวี้อี่มั่วดู
“คุณนาย คุณใส่ชุดนี้แล้วสวยมากๆเลย อีกเดี๋ยวฉันจะม้วนผมให้คุณ ถึงตอนนั้นผู้คนจะต้องตะลึง！”
ป้าหรงทำให้หร่วนซือซือหน้าแดง และพูดอย่างเขินอายว่า “ป้าหรง ป้าอย่ามาหยอกล้อฉันเลย”
“หยอกล้อที่ไหนกัน ฉันว่าคุณชายเข้าใจคุณอย่างถ่องแท้ ขนาดสัดส่วนมันช่างพอดี”
หร่วนซือซือได้ยินอย่างนั้น แก้มของเธอก็ร้อนผ่าว
เมื่อป้าหรงเห็นว่าหน้าแดงหูแดงก็ยิ้ม และไม่ได้หยอกล้อเธออีก
ทั้งสองคุยไปยิ้มไป จากนั้นป้าหรงก็ยืนยันที่จะพาเธอกลับไปทำผมที่ห้อง หร่วนซือซือปฏิเสธไม่ได้ และตามป้าหรงกลับไปที่ห้องนอน
……
ในห้องรับรองพิเศษของโรงแรมนานาชาติเจียงโจว
อวี้อี่มั่วนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร เขากำลังนั่งฟังผู้จัดการที่อยู่ข้างๆบรรยายถึงรายละเอียดของโครงการอย่างใจลอย
“ประธานอวี้สามารถดูรายละเอียดของแผนงาน……”
อวี้อี่มั่วเงยหน้าขึ้นมองเอกสารที่ส่งมาข้างหน้า และพูดอย่างเกียจคร้านว่า “ไม่ต้องดูหรอก คุณแค่บอกผมว่าต้องการทีมงานในการสร้างโครงการนี้นานแค่ไหน แล้วก็ระยะเวลาคืนทุน”
“ครับ……”
ผู้จัดการที่อยู่ตรงข้ามพยักหน้า และเริ่มแนะนำรายละเอียด
หลังจากการพูดคุยกันจบลง อวี้อี่มั่วก็รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย เขาจึงยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ และเห็นวีแชทที่ตู้เยี่ยส่งมา จากนั้นก็คลิกเข้าไป
มันเป็นเพียงรูปถ่ายรูปหนึ่ง เขาเปิดเข้าไปดู
ในรูปหร่วนซือซือใส่ชุดกระโปรงสีทอง เอาบางร่างเล็ก ดวงตาของเธอหดเล็ดลง มุมริมฝีปากของเธอยกขึ้น และดูเขินอาย
หลังจากนั้นอวี้อี่มั่วก็รู้สึกร้อนรุ่มอยู่ข้างใน
เขาหรี่ตาแล้วจ้องมองรูปถ่าย ในมือที่เขาถือโทรศัพท์ไว้มีเหงื่อออกมามาก
เขาไม่คิดว่าหร่วนซือซือจะสวยมากอย่างนี้ สวยจนเขาไม่สามารถละสายตาได้
“ประธานอวี้ ก็จะประมาณนี้ คุณเข้าใจแล้วใช่ไหม？”
เสียงของผู้จัดการที่อยู่ข้างๆเขาดังขึ้น และอวี้อี่มั่วก็ได้สติกลับมา
เขาคว่ำหน้าจอโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ แล้วหยิบไวนืแดงขึ้นว่าจิบ และพูดว่า “อืม ฉันพอจะเข้าใจแล้ว ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็สามารถเซ็นสัญญาได้”
เมื่อผู้จัดการได้ยินเข้าพูดอย่างนั้นก็ถอนหายใจโล่งอก และรีบหยิบแก้วไวน์ขึ้นมายื่นให้เขาด้วยความนอบน้อม
เขาโบกมือและปฏิเสธอย่างมีชั้นเชิง “ตอนบ่ายยังมีงานอีก ไม่สามารถดื่มมากเกินไปได้”
ผู้จัดการยิ้มและไม่ไม่ฝืนใจอีก
แม้ว่าอวี้อี่มั่วจะจิบไปไม่กี่ครั้ง แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงร้อนผ่าวในท้อง และในหัวของเขาก็มีแต่รอยยิ้มนั้นของหร่วนซือซือ ที่ค่อยๆแผ่ขยายออกไปเรื่อยๆ……
เขาคว้าแก้วน้ำขึ้นมาดื่มไปมากกว่าครึ่ง แล้วความร้อนในร่างกายของเขาก็ลดลงมาก เขาเหลือบมองเวลาแล้วพักผ่อนอีกสักพัก จากนั้นก็จะไปเตรียมตัวที่สถานที่จัดงาน
ไม่รู้ว่าเมื่อได้เจอกับหร่วนซือซือที่งาน เธอจะทำให้เขาประหลาดใจหรือไม่？
YOU MAY ALSO LIKE
