ดั่งรักบันดาล - ตอนที่ 385

เดิมที อวี้อี่มั่วมีข้อสงสัยเกี่ยวกับเธอ ถ้าเขาบอกให้เขารู้ว่า เธอกับซ่งเย้อันไม่ได้แต่งงานกันจะไม่มีทางปกปิดเรื่องของเด็กๆได้

เธอกัดฟันถอนความกล้าเงยหน้าขึ้นสบตากับการจ้องมองของชายคนนั้นและพูดเสียงแข็งว่า "มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย ที่ฉันนอนกับเย้อัน"

ในขณะที่คำพูดโพล่งออกมาการแสดงออกของอวี้อี่มั่วก็ทรุดลงเล็กน้อย

คำพูดที่เธอพูดอย่างไม่เป็นทางการในตอนนี้ทำให้เขาอยากจะเกรียน เมื่อเขานึกถึงฉากที่เธออยู่กับผู้ชายคนอื่นในความคิดของเขา ไฟในใจของเขาก็ยังคงพลุ่งพล่านขึ้นเรื่อย ๆ

เขาเงยหน้าขึ้นมองเซนเซนและซาซาที่กำลังมองพวกเขาอย่างอยากรู้อยากเห็นในรถที่อยู่ไม่ไกล เขายื่นมือออกมาและคว้าข้อมือของหร่วนซือซือโดยไม่ลังเล เปิดประตูแล้วเดินตรงไปดึงเธอเข้ามา

"ปัง!" ประตูปิดลงพร้อมกับเสียง

ตู้เยี่ยซึ่งนั่งอยู่แถวหน้าเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจใครจะรู้ว่ามันบังเอิญไปเจอกับการจ้องมองของอวี้อี่มั่วในกระจกมองหลัง

ผิวของชายคนนั้นมืดลงเล็กน้อยและเขาสั่งโดยไม่ลังเลว่า "ลงจากรถ แล้วมองไปที่เซนเซนและซาซา"

ตู้เยี่ยได้ยินคำพูดนั้นและไม่รอช้าและผลักประตูเพื่อลงจากรถ

ทันทีที่ประตูปิดมัน แยกออกจากโลกภายนอกทันที

หร่วนซือซือรู้สึกประหม่าเงยหน้าขึ้นมองอวี้อี่มั่วและพยายามถอนมือออก "คุณกำลังทำอะไร?"

ฝ่ามือเหล็กของชายคนนั้นเป็นเหมือนล็อคจับข้อมือของเธอแน่น แต่ก็ไม่ยอมคลายออก

ดวงตาสีเข้มถึงไร้ก้นของเขาจ้องมองไปที่เธอใบหน้าของเขาจริงจังและแววตาของเขาจริงจัง“ หร่วนซือซือ คุณวางแผนที่จะโกหกฉันตลอดเวลาจริงๆเหรอ?”

ที่สวนสนุกในวันนั้น เมื่อเขาใช้เวลาคุยกับซาซาเขาถามหร่วนซือซือและซ่งเย้อันว่า พวกเขารู้สึกอย่างไรกัน จากนั้นก็รู้ว่าพวกเขานอนแยกห้องกันทั้งหมด

ในช่วงเวลาที่เขาได้ยินข่าวด้วยเหตุผลบางอย่างความสุขที่อธิบายไม่ได้ก็เกิดขึ้นในหัวใจของอวี้อี่มั่ว

แต่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่าตั้งแต่แรก หร่วนซือซือกำลังโกหกเขา?

เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้หัวใจของอวี้อี่มั่วก็เดือดดาลและมือที่จับ หร่วนซือซืออยู่ก็บีบแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว

"หร่วนซือซือ ฉันจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย มันเป็นเพราะเขาปฏิบัติต่อคุณไม่ดี" อวี้อี่มั่วหยุดและขมวดคิ้ว "หรือคุณไม่ได้เป็นสามีภรรยากันเลย!"

คำพูดไม่กี่คำเหมือนหนามทิ่มแทงหัวใจของหร่วนซือซือทันที

สองวินาทีต่อมา เธอแสร้งทำเป็นสงบและตะคอกแกล้งเป็นคนโกงและพูดว่า "อวี้อี่มั่ว การที่สามีภรรยานอนแยกเตียงกัน มันเป็นเรื่องของครอบครัวเรา คุณอาศัยอยู่ริมทะเลหรือไม่มันกว้างมาก ?”

เมื่อเห็นปากของผู้หญิงแข็งไปด้านล่างหัวใจของอวี้อี่มั่วก็โกรธมากขึ้น ริมฝีปากของเขากดเป็นเส้นตรงและเขากวาดไปทั่วผู้หญิงที่ดื้อรั้น ดวงตาที่เป็นประกายดวงตาของเขาเคลื่อนลง จากนั้นก็ส่งผ่านความอวบอิ่มของเธอ ริมฝีปากที่เปียกชื้นกระชับแน่น และแรงกระตุ้นที่เหลือทนก็พุ่งขึ้นจากร่างของเขา

ในวินาทีถัดมาเขายื่นมือออกไปโดยไม่รู้ตัวดึงเธอเข้าหาเขาและก้มศีรษะลงเพื่อปิดริมฝีปากของเธอ

ในขณะนั้นเวลาดูเหมือนจะหยุดนิ่งทันที

รสชาติที่คุ้นเคยความรู้สึกคุ้นเคยรวมถึงความรู้สึกที่ฝังลึกอยู่ในร่างกายในขณะนี้ ดูเหมือนจะยกผนึกขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งและรวดเร็ว

หร่วนซือซือรู้สึกกลัวไปหมดไม่ว่าเธอจะคิดยังไงก็ตาม อวี้อี่มั่วจะทำแบบนี้กับเธอไม่ได้ หลังจากต่อสู้มาเป็นเวลานานมันก็ไร้ผล โดยไม่รู้ตัวร่างกายของเธอเริ่มไหม้โดยไม่สนใจใด ๆ

ความรู้สึกแปลกประหลาดและความคุ้นเคยค่อยๆครอบงำความรู้สึกของเธอและสติของเธอก็เบลอมากขึ้น

เธอไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานแล้ว

ชั่วขณะหนึ่ง อุณหภูมิในรถก็สูงขึ้นเรื่อย ๆ และชายคนนั้นก็บีบใบหน้าของเธออย่างโดดเด่น ดวงตาที่ลึกล้ำของเขากระพริบพร้อมกับแสงที่น่าทึ่ง

แสงแวบขึ้นมาในความคิดของหร่วนซือซือ โดยคิดว่า เซนเซนและซาซา ยังอยู่ในรถดูเหมือนว่าเธอจะเทน้ำเย็นจากด้านบนศีรษะของเธอ

"ปัด!" เขาเริ่มมีสติขึ้นมาทันที

เธอลืมตาขึ้นและผลักชายคนนั้นออกไปอย่างแรง

อวี้อี่มั่วไม่ได้เตรียมตัวเขาถูกใครบางคนผลักอย่างแรงและเขาก็เอนหลังทันที

หร่วนซือซือหายใจเข้าลึก ๆ มองเขาด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย ทันใดนั้นไฟก็พุ่งเข้ามาในหัวใจของเขา

เธอโกรธที่อวี้อี่มั่วไม่มีหลักการที่จะปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้ ในขณะเดียวกันเธอก็โกรธที่เธอไม่รักษาเหตุผลของเธอ

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขายังมีครอบครัวแล้ว เขาจะจูบเธอแบบไม่เป็นทางการได้ยังไง!

หร่วนซือซือรู้สึกเสียใจและรำคาญเธอกัดฟันและมองไปที่แหวนแต่งงานในมือของอวี้อี่มั่ว การแสดงออกของเธอมืดลงเล็กน้อย "อวี้อี่มั่ว คุณทำเหมือนแบบนี้ข้างนอก มันควรแล้วที่จะทำกับเย่หว่านเอ๋อหรอ?!"

หลังจากพูดเสร็จ เธอก็ผลักประตูรถให้เปิดออก และออกจากรถด้วยความโกรธ

เธอปิดประตูรถและก้าวไปที่รถของเธอ เมื่อเธอเห็น ตู้เยี่ยยืนอยู่ข้างรถความโกรธของเธอก็รุนแรงขึ้นและเธอกลอกตาอย่างดุเดือด เธอเข้าไปในรถและสตาร์ทรถเพื่อออกไป

ตยถอยู่ในจุดที่กำลังดมกลิ่นไอเสีย ขมวดคิ้วงงงวยกับดวงตาที่ว่างเปล่าของหร่วนซือซือในตอนนี้

ดูเหมือนเขาจะไม่อยากยุ่งกับเธอ?

ตู้เยี่ยหายใจเข้าลึก ๆ ดูรถขับไปได้ระยะทางหนึ่งแล้วก้าวไปที่รถตรงนั้นดึงประตูเพื่อเข้าไปในรถ

ตู้เยี่ยเงยหน้าขึ้นและเห็นการแสดงออกที่เย็นชาของชายคนนั้นในกระจกมองหลังเขาหยุดและถามว่า "คุณอวี้ เกิดอะไรขึ้น?… "

ดวงตาของอวี้อี่มั่วเย็นชาและเขาไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่ได้รับคำสั่งอย่างเย็นชา "กลับไปที่ บริษัท "

โดยไม่คาดคิดว่าภายนอกรถเขาสัมผัสฝุ่นที่จมูกของเขาและตอนนี้เขาเข้าไปในรถและสัมผัสฝุ่นที่จมูกของเขาอีกครั้ง

ตู้เยี่ยส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ สตาร์ทรถแล้วเหยียบคันเร่ง

รถคันดังกล่าวขับเข้าสู่ถนนสายหลักและถัดไปไม่ไกลเป็นรถที่ขับเคลื่อนโดยหร่วนซือซือ

หร่วนซือซือนั่งอยู่ในรถด้วยสีหน้าเศร้าหมองและน่ากลัวเล็กน้อย เซนเซนและซาซา นั่งอยู่ที่เบาะหลังอย่างเชื่อฟัง ไม่กล้าแม้แต่จะแสดงออก

หลังจากนั้นไม่นาน เซนเซนก็รวบรวมความกล้า “ แม่เป็นอะไรรึเปล่า? ลุงสุดหล่อกลั่นแกล้งแม่เหรอ?”

หร่วนซือซือได้ยินคำพูดนั้นหายใจเข้าลึก ๆ ระงับความโกรธในใจของเขาช้าลงและพูดว่า "ไม่มีอะไร อย่าคิดมาก"

เซนเซนดูไม่มีความสุขเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้ หยุดและพูดว่า "แม่ เซนเซนจะปกป้องคุณในอนาคตเองและจะไม่ปล่อยให้เขารบกวนคุณ!"

เมื่อฟังน้ำเสียงที่น่าเชื่อถือของเด็กตัวเล็กๆ หร่วนซือซือก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและความทุกข์ที่ปิดกั้นในใจของเธอก็หายไปมาก

เมื่อเรามาถึงซาฟารีปาร์คก็ได้เวลาพอดี หร่วนซือซือดึงเซนเซนและซาซาออกจากรถ เข้าไปในพื้นที่ถ่ายทำในสวนสาธารณะ ส่งให้พี่ฉีและตรงไปยังหัวหน้าผู้กำกับ

"ผู้กำกับ ฉันได้คิดเกี่ยวกับภาพยนตร์ตัวอย่างแล้วฉันจะนำเซนเซนและซาซา มาร่วมมือกับงานของคุณ อย่างไรก็ตามหากภาพยนตร์ตัวอย่างถูกยิงย้อนกลับไปห้าครั้ง นั่นหมายความว่าความสามารถเราไม่เพียงพอต่อความตอบสนองความต้องการของคุณ ฉันจะขอให้คุณเปลี่ยนตัวเท่านั้น "

ด้วยเหตุนี้เธอจึงเป็นหนี้บุญคุณผู้กำกับด้วยความเคารพ

ภาพถ่ายสามชุดถูกถ่ายย้อนกลับไป เธอสามารถเปลี่ยนได้มากที่สุดสองครั้ง เธอจะไม่มีวันปล่อยให้อวี้อี่มั่วต้อฝครองอำนาจอีกต่อไป!