ดั่งรักบันดาล - ตอนที่ 38
อวี้อี่มั่วเป็นฝ่ายเริ่มจูบเธอก่อน!
เขาไม่ชอบอวี้กู้เป่ยจริงๆ แต่ไม่ชอบที่เห็นเธอไปอยู่ด้วยกันกับอวี้กู้เป่ยเสียยิ่งกว่าสะอีก ถึงแม้เธอมีตำแหน่งเป็นภรรยาของอยู่ เขาก็ไม่ยินยอมที่จะเห็นเธอไปมีปฏิสัมพันธ์เกี่ยวด้วยกันกับอวี้กู้เป่ยแม้แต่นิดเดียว!
………
“ก๊อกก๊อก!”
“คุณนาย ตื่นแล้วหรือยังคะ”
มีเสียงเรียกของป้าหรงดังขึ้นมาจากทางประตู ตอนนั้นเองที่หร่วนซือซือลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ มองดูห้องที่มีแสงสลัว ไม่อาจทราบได้ว่าตอนนี้เป็นเวลากี่โมงแล้ว
เธอจำได้เพียงแค่ว่าอวี้อี่มั่วอุ้มเธอกลับมาที่ห้อง เรื่องหลังจากนั้น เธอก็จำอะไรไม่ได้แล้ว…….
“คุณนายคะ…..”
หร่วนซือซือลุกขึ้นยืนแล้วจึงตอบกลับไปหนึ่งเสียง สวมใส่เสื้อผ้าแล้วเปิดไฟ พอไฟในห้องสว่างขึ้นก็ไม่พบร่างของชายคนนั้นแล้ว เธอถอนหายใจออกมาในความเงียบสนิทนั้น
ถ้าสมมุติว่าตอนตื่นขึ้นมาแล้วเขายังอยู่ข้างกายเธอขึ้นมาล่ะก็ เกรงว่าคงจะเป็นอะไรที่กระอักกระอ่วนน่าดู
เธอเดินไปที่ประตู “ป้าหรง อวี้อี่มั่วล่ะคะ”
“นายท่านออกไปแล้วค่ะ บอกว่ามีธุระ คืนนี้เองก็ไม่ได้กลับมาบ้านแล้วค่ะ”
คืนนี้ไม่กลับมาแล้ว…….
หร่วนซือซือใบหน้าเคร่งขรึมขึ้น ฉับพลันนั้นก็นึกถึงชื่อชื่อหนึ่งขึ้นมา ชั่วขณะถัดมาเธอสะบัดหัวไปมา พยายามสลัดชื่อนั้นทิ้งออกไปจากหัวให้ได้
ถ้าเรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด ถ้าอย่างนั้นเธอก็เข้าใจอวี้อี่มั่วผิดน่ะสิ ถ้าเขาไม่ยอมบอกล่ะก็ การที่เธอจะไม่ไปคิดให้วุ่นวายใจน่าจะเป็นการดีที่สุดแล้ว
…….
ห้องพักผู้ป่วยระดับพิเศษในโรงพยาบาลชั้นนำระดับแนวหน้า
“อี่มั่ว ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้วจริงๆ นะ นายพาฉันออกไปจากที่นี่เถอะนะ พาฉันออกไปหน่อย……” ผู้หญิงที่อยู่บนเตียงมีใบหน้าซีดเซียว ดูแล้วช่างน่าสงสาร ร่างกายของเธออ่อนแอเปราะบางราวกับกระดาษหนึ่งแผ่น
อวี้อี่มั่วขมวดคิ้วเป็นปมมุ่น มองดูผู้หญิงที่เอามือมาโอบกอดตนด้วยความเจ็บปวดใจ ยกมือขึ้นลูบผมของเธอไปมา “หว่านเอ๋อ รอให้เธอหายดีก่อน แล้วเดี๋ยวจะพาออกไปจากที่นี่นะ”
เย่หว่านเอ๋อได้ยินดังว่า ร่างกายสั่นเทิ้มเล็กๆ เงยหน้าขึ้นมองด้วยดวงตาที่มีน้ำตาไหลออกมาอาบแก้มเป็นสาย เนื่องจากว่าดวงตาชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา นัยน์ตาสีอ่อนของเธอจึงดูใสเป็นประกายแวววาว “ให้ฉันอยู่ที่นี่ต่อแม้อีกวันเดียวก็อยู่ไม่ไหวแล้ว อี่มั่ว นายก็ให้ฉันอยู่ข้างๆ นาย ฉันจะได้อยู่เป็นเพื่อนนายทั้งวันแบบนี้ไม่ดีเหรอ”
อวี้อี่มั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย เอ่ยพูดปลอบอย่างอ่อนโยน “ฉันจะคิดหาวิธีช่วยเธอ รออีกหน่อยนะ”
เพื่อที่จะช่วยเหลือเธอ เขาได้พยายามอย่างเต็มกำลังทุ่มทั้งแรงกายและแรงใจแล้ว
เพียงทว่าตอนนี้นั้น ห้วงเวลานั้นยังมาไม่ถึง
เขาก้มหน้าลง ใช้มือทั้งสองข้างกุมมือของเธอเอาไว้ “หว่านเอ๋อ คนที่ทรมานอยู่นั้นไม่ได้มีเพียงแค่เธอคนเดียวนะ ฉันรับรองเลยว่าเธอจะต้องดีขึ้นมาแน่ ขอเวลาให้ฉันอีกสักหน่อยนะ เชื่อใจฉันไหม หืม?”
เย่หว่านเอ๋อย่นจมูก เอ่ยอย่างอ้อนวอนด้วยเสียงอันแผ่วเบากับเขาว่า “ถ้าอย่างงั้นต่อไปนี้ต้องมาหากันบ่อยๆ นะ ช่วงนี้นายยุ่งอยู่ตลอดเลย……..”
“ขอสัญญาเลย” อวี้อี่มั่วตอบตกลง ยกมือขึ้นไล้แก้มเธออย่างเอ็นดู “ผ่านไปอีกไม่กี่วันฉันจะพาเธอออกนอกประเทศ ไปตรวจให้ละเอียดมากกว่านี้สักครั้ง เธอต้องสัญญากับฉันนะว่าจะกินข้าวเยอะๆ พักผ่อนเยอะๆ”
เย่หว่านเอ๋อพยักหน้าแล้วจึงกอดเขาแน่น “ขอแค่นายเป็นคนพาไป ฉันจะทำตัวดีๆ ”
รอจนเธอนอนหลับสนิทแล้ว อวี้อี่มั่วถึงได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไปอย่างช้าๆ เดินไปถึงริมหน้าต่าง แล้วจุดบุหรี่ขึ้นหนึ่งมวน
ตู้เยี่ยเดินเข้ามาหา เอ่ยถามอย่างเบาๆ ว่า “ประธานอวี้ครับ ไม่ใช่พูดว่าจะเลิกแล้วเหรอครับ”
อวี้อี่มั่วขมวดคิ้วเล็กน้อย “รอให้การผ่าตัดของหว่านเอ๋อเสร็จก่อน แล้วจะเลิก”
ผู้หญิงที่คู่ควรให้กับการเลิกบุหรี่นั้น ก็มีเพียงแค่เย่หว่านเอ๋อคนเดียวเท่านั้น
หร่วนซือนอนอยู่บนเตียงพลิกตัวไปมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่ว่าอย่างไรก็นอนไม่หลับเสียที
เผลอไปเพียงไม่นานก็จะถึงช่วงเทศกาลวันหยุดแล้ว พอถึงตอนนั้นก็จะต้องให้บรรดาพนักงานเตรียมกล่องของขวัญสมนาคุณให้พร้อม เพียงทว่าตอนนี้ไม่มีโรงงานไหนยอมรับงานเลย ถ้าเธอยังไม่เร่งมือทำให้ทันตามกำหนดการ ก็เกรงว่างานนี้จะถูกทำให้พังพินาศย่อยยับเพราะเธอแล้ว!
กัดฟันกรอดๆอยู่สักพัก เธอก็ลุกขึ้นมาจากเตียง พลิกหน้าเอกสารที่ดูไปแล้วก่อนหน้านี้ สุดท้ายก็ตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องรูปแบบของกล่องของขวัญและตัวผลิตภัณฑ์ได้แล้ว หลังจากนั้นก็เริ่มพิจารณาคัดกรองหาโรงงานที่เหมาะสม
เหตุการณ์ก็ได้ดำเนินมาจนถึงวันนี้ เธอเองก็ไม่มีเวลาเพียงพอที่จะพิจารณาอย่างรอบคอบในทุกๆ ด้านแล้ว สู้เร่งมือรีบเตรียมกล่องของขวัญให้พร้อมเสร็จสรรพ ยังจะดีเสียกว่าตอนที่ถึงเวลาแล้วแต่ไม่มีของไปกับสู้คนอื่นเขา
สุดท้าย สายตาเธอจับจ้องไปที่โรงงานแห่งหนึ่งที่ดูเหมาะสม ราคาและใบเสนอราคาของเธอก็ต่างกันอยู่เพียงเล็กน้อย และตัวผลิตภัณฑ์เองก็เป็นสิ่งที่พวกเขาเชี่ยวชาญอยู่แล้วอีกด้วย
ถ้าเธอไปคุยกับผู้ที่รับผิดชอบของฝั่งนั้นดูล่ะก็ บางทีอาจจะเป็นไปได้ก็ได้ แต่ว่าสิ่งที่เธอเป็นกังวลมากที่สุดในตอนนี้ก็คือ พรุ่งนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ และเธอไม่ทราบถึงตารางกำหนดการที่อีกฝ่ายจะทำเลย
ทันใดนั้น นัยน์ตาเธอเป็นประกาย ในหัวเธอมีความคิดดีๆ แล้ว
ดูท่าแล้วคราวนี้เธอจะต้องไปขอให้เขาช่วยเสียแล้ว ถ้าอย่างนั้นนี่ก็ถือเป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้แล้ว ตอนนี้สิ่งที่สำคัญมากที่สุดก็คือการนอนหลับพักผ่อนให้ดี!
วันที่สอง หลังจากที่หร่วนซือซือลืมตาตื่นขึ้นมา ทานข้าวเช้าเสร็จก็รีบหยิบโทรศัพท์โทรออกไปหาตู้เยี่ยทันที หลังจากเสียงสัญญาณโทรศัพท์ดังขึ้นสองที ก็มีคนรับสาย
“ฮัลโหล นายหญิง มีเรื่องอะไรหรือครับ”
“ตู้เยี่ย ฉันอยากให้คุณช่วยหน่อย”
“เพียงท่านเอ่ยออกมาเลยครับ”
หร่วนซือซือสูดหายใจเข้าเต็มปอด พูดด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า “คุณช่วยหาตารางกำหนดการของคนคนหนึ่งให้ฉันหน่อยได้ไหม”
ตู้เยี่ยเป็นผู้ช่วย ด้วยศักยภาพและฝีมือของเขาแล้ว การให้หาตารางกำหนดการนั้นไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรเลย
“ได้ครับ”
ได้ยินเขาตอบรับตกลงแล้ว หร่วนซือซือก็ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก ฉับพลันนั้นเธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้จึงพูดออกมาต่อ “เรื่องนี้ ทางที่ดีอย่าบอกอวี้อี่มั่วจะดีกว่านะคะ ทำได้ไหมคะ”
“ได้ครับ คุณหญิงส่งชื่อมาให้ผมได้เลย เมื่อผมตรวจสอบเจอแล้วจะรีบส่งข้อมูลให้ทันทีครับ”
หร่วนซือซือในใจปิติยินดี เธอวางสายไปอย่างมีความสุข หลังจากนั้นทันทีเธอก็เริ่มเตรียมเอกสารที่จำเป็นต้องใช้สำหรับการนัดเจอในวันนี้
ผ่านไปเพียงไม่นานนัก โทรศัพท์ก็มีเสียงดัง “ติ๊ง” ขึ้นมา เป็นข้อความที่ตู้เยี่ยส่งมาให้ ในข้อความเขียนมาอย่างละเอียดถี่ยิบครบถ้วน ล้วนแล้วแต่เป็นตารางกำหนดการของประธานหม่า
ถ้าวันนี้เธอสามารถคุยกับประธานหม่าให้สำเร็จได้ ทำให้เรื่องกล่องของขวัญสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีแล้ว ก็ถือว่าสามารถแก้ปัญหาเรื่องนี้ไปได้แล้ว!
เมื่อคิดได้ดังนี้ หร่วนซือซือก็ราวกับจุดเชื้อเพลิงให้ตัวเองจนรู้สึกฮึกเหิมขึ้นมา ปรบมือแล้วรีบไปเตรียมตัวต่อ
อีกด้านหนึ่ง ตู้เยี่ยเดินไปยืนอยู่ข้างๆ อวี้อี่มั่ว เอ่ยออกมาอย่างเบาๆ ว่า “ประธานอวี้ มีเรื่องที่จะต้องรายงานให้ท่านทราบครับ เมื่อสักครู่คุณหญิงโทรศัพท์มาหาผม ให้ผมสืบหาตารางกำหนดการณ์วันนี้ทั้งวันของประธานหม่าแห่งบริษัทเทียนเยี่ย”
อวี้อี่มั่วขมวดคิ้วเล็กๆ “ประธานหม่าแห่งบริษัทเทียนเยี่ย?”
ตู้เยี่ยพยักหน้า “ครับ ถ้าผมคาดการณ์ไม่ผิดล่ะก็ คุณหญิงน่าจะทำไปเพื่อสำหรับเรื่องกล่องของขวัญสำหรับเทศกาลวันหยุดที่ใกล้จะเข้ามาถึงในช่วงนี้ครับ”
อวี้อี่มั่วสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา พูดอย่างเรียบๆ ว่า “ประธานหม่าคนนั้น มีชื่อเสียงในด้านเป็นบุรุษกระดูกเหล็กผู้ไม่หวาดหวั่นต่อสิ่งใด คงจะไม่ยอมปล่อยให้เรื่องผ่านไปอย่างราบรื่นหรอก กลัวว่าราคาที่ทางบริษัทเราเสนอไปเขาจะไม่ให้ผ่านน่ะสิ”
“ถ้าอย่างงั้น…….จะให้ผมแอบยื่นมือไปช่วยเหลือนายหญิงสักหน่อยไหมครับ”
“ไม่ต้อง” อวี้อี่มั่วตอบกลับเบาๆ
เขาจำได้ว่าหร่วนซือซือเคยพูดเอาไว้ว่า ครั้งนี้เธออยากลองพยายามดูด้วยตนเอง
ถ้าอย่างนั้นเขาเองก็อยากเห็น ว่าสุดท้ายแล้วเธอจะทำให้สำเร็จได้หรือไม่
YOU MAY ALSO LIKE
