ดั่งรักบันดาล - ตอนที่ 3
“คุณหญิง ท่านประธานจะกลับมาตรงเวลาหกโมง”
หลังจากที่หร่วนซือซือลงจากรถ ตู้เยี่ยก็พูดเพิ่มเติม
หร่วนซือซือพักอยู่ในหมู่บ้านข้าราชการครูเก่า เธอลงมาจากรถคันหรู ชั่วพริบตาเดียวก็ดึงดูดสายตาของคนนับไม่ถ้วน
หร่วนซือซือไม่ทันได้คิดอะไรเยอะ ทำไมตู้เยี่ยถึงรู้ว่าเธอพักอยู่ที่นี่ เพียงเห็นเธอพยักหน้า หลังจากนั้นก็รีบหนีไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว
หร่วนซือซือวิ่งขึ้นมาถึงชั้นหกโดยไม่หยุดพัก ถึงหน้าประตูบ้าน เธอก็เหนื่อยและหอบหายใจแฮกๆ
เธอกำลังเตรียมเคาะประตู แม่ของเธอคุณนายหลิวก็ถือตระกร้าผัก ยืนอยู่ด้านหลังของเธอ
“ซือซือ ทำไมลูกถึงทำแบบนี้ ไม่เหมือนหญิงสาวที่งดงามเลยสักนิด”คุณนายหลิวเปิดประตู ขณะเดียวกันก็พูดอย่างรังเกียจ
หร่วนซือซือแลบลิ้นออกมา ในเวลาที่เปิดประตูแล้ว ก็ชิงเข้าไปข้างในก่อน ถอดรองเท้า รีบพุ่งเข้าไปในห้องรับแขกหยิบน้ำที่เหลือตอนเช้ายกขึ้นมาดื่ม
คุณนายหลิวส่ายหัวด้วยความเกลียดชัง“หร่วนซือซือพฤติกรรมนี้ของลูก ต้องโทษลูกจริงๆที่แม่เลือกชื่อนี้ให้กับลูก ความจริงลูกน่าจะชื่อจางเฟยตัวละครในสามก๊ก!”
คุณนายหลิวพูดพลาง นำตระกร้าผักเข้าไปวางในห้องครัว หลังจากนั่นก็ออกมา พูดประโยคซุบซิบ ได้ยินป้าหลิวที่อยู่ในหมู่บ้านพูดว่า เมื่อกี้มีสาวสวยคนหนึ่งลงมาจากรถคันหรู!ไม่รู้ว่าเป็นลูกสาวบ้านไหน ที่โชคดีขนาดนั้น”
หร่วนซือซือพูดด้วยความไม่มั่นใจ“นั่นคือหนูเอง”
“เหอะ ลูก? จะมีคนรวยที่ไหนมาชอบลูก?”คุณนายหลิวยิ้มอย่างเหยียดหยาม“ไก่เหมาะสมกับไก่ หงส์เหมาะสมมังกร หร่วนซือซือลูกส่องกระจกก็จะรู้ว่าตัวเองเหมาะกับสมกับอะไร”
คุณนายหลิวไร้ความเชื่อมั่น ทำให้หร่วนซือซือหมดคำที่จะพูด
คุณนายหลิวกับศาสตราจารย์หร่วนเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย หร่วนซือซือก็ถือว่าเกิดในตระกูลนักวิชาการ
เกี่ยวกับเรื่องคู่รักที่ให้หร่วนซือซือไปหา ตระกูลหร่วนยึดหมั่นความเหมาะสมกัน เรื่องราวของไก่ป่าจะบินบนกิ่งไม้เพื่อกลายเป็นหงส์พวกนั้น พวกเขาไม่เคยคิด
และก็ไม่ได้อยากจะเกิดขึ้นบนตัวของหร่วนซือซือ ถึงอย่างไรเป็นคุณหญิงตระกูลที่มีเงินและอิทธิพลไม่ใช่จะเป็นได้ง่ายขนาดนั้น
หร่วนซือซือก็รู้ความคิดของพ่อแม่ ถ้าหากเธอบอกคุณนายหลิวว่าตัวเองแต่งงานกับคนที่มีเงินและอิทธิพล และยังเป็นตระกูลที่มีทั้งเงินและอำนาจ ไม่รู้ว่าคุณนายหลิวจะเป็นลมไปก่อนไหม
“ใช่แล้ว วันนี้นัดดูตัวคู่รักเป็นอย่างไรบ้าง?”คุณนายหลิวเดินเข้ามา นั่งลงบนโซฟา ท่าทางเหมือนพิจารณาตัดสินคดีหร่วนซือซือ
ขณะนี้ คุณนายหลิวเกษียณอยู่ที่บ้าน นอกจากวันธรรมดาจะไปเต้นรำที่ลานกิจกรรมสาธารณะ ก็ไปที่โรงพยาบาลเป็นอาสาสมัครเพื่อสังคม
ครั้งนี้คุณนายหลิวให้หร่วนซือซือไปนัดดูตัวคู่รัก ก็เป็นหลานชายของคุณย่าหลี่ที่เธอรู้จักที่ในโรงพยาบาล
“แม่ แม่รู้จักคนนี้จากที่ไหน?”หร่วนซือซือ ที่อยู่ด้านข้างของโซฟาก็เข้ามา
“เป็นหลานชายของคุณย่าหลี่ ได้ยินว่าอายุสามสิบปีแล้ว ยังไม่เคยมีคนรัก ยุ่งเรื่องงานตลอด แม่เคยเห็นในรูปภาพ ดูแล้วสุขุมดี”คุณนายหลิวพูดถึงอวี้อี่มั่ว บนใบหน้าก็มีรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่าพอใจมาก
หร่วนซือซือกัดริมฝีปาก สังเกตการแสดงออกของแม่ เห็นได้ชัดว่าเธอก็ไม่รู้ฐานะของอวี้อี่มั่วแม้แต่น้อย
“แม่กำลังถามลูกอยู่ คนเป็นยังไงบ้าง”เห็นหร่วนซือซือไม่ได้ตั้งใจฟัง คุณนายหลิวก็มองบนส่งไปให้เธอ
หร่วนซือซือกัดริมฝีปากพยักหน้า พูดออกมาอย่างลวกๆ“คน คนก็ไม่เลว”
ในใจกำลังใช้ความคิดอยู่ว่าจะบอกเรื่องที่ไม่ได้ระมัดระวังจดทะเบียนแล้วออกไปไหม
“งั้นก็ดี สามารถลองคบหากันดู สุดท้ายแล้วเวลาสามารถพิสูจน์หัวใจคน”คุณนายหลิวลุกขึ้นยืน เดินไปที่ห้องครัว เตรียมตัวนำผักที่เพิ่งจะซื้อมาไปล้างให้สะอาด
สายตามองเห็นคุณนายหลิวใกล้จะเข้าห้องครัวแล้ว หร่วนซือซือก็พุ่งเข้าไปหา ดึงมุมเสื้อของคุณนายหลิวและถาม“แม่ พ่อล่ะ? คืนนี้จะกลับมากินข้าวที่บ้านไหม?”
“อืม กลับมา มีเรื่องอะไรเหรอ?”คุณนายหลิวถาม
หร่วนซือซือส่ายหน้า หลังจากนั้นก็พยักหน้าอีก ในที่สุดก็พูดเสียงเบาออกมา“คนนั้น คืนนี้เขาจะมากินข้าวกับพวกเรา”
คิดดูแล้วก็ควรจะบอกเรื่องที่อวี้อี่มั่วจะมาที่นี่ก่อน ส่วนเรื่องจดทะเบียนสมรส รอให้ศาสตราจารย์หร่วนกลับมาก่อน แบบนี้เธอจึงจะสามารถมีคนถือหาง
“เขา?”คุณนายหลิวเริ่มแรกก็ไม่เข้าใจ แต่มองเห็นแก้มของลูกสาวแดง ชั่วพริบตาเดียวก็รู้ว่าเขาคือใคร
“ได้สิ!”คุณนายหลิวชำเลืองมองผักสดในตระกร้าผัก เดินไปที่ห้องโถงทางเดินทันที เปลี่ยนรองเท้าพลางพูด“แม่จะไปซื้อปลา กับเนื้อ”
ไม่รอให้หร่วนซือซือตอบสนองกลับ เธอเปิดประตูและปิดลง คุณนายหลิวออกไปแล้ว
หลังจากคุณนายหลิวออกไป ภายในใจของหร่วนซือซือจึงผ่อนคลายลง เธอกลับเข้าไปในห้องของตัวเอง หลังจากที่ปิดประตูลงก็หยิบทะเบียนสมรสที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อออกมาอย่างระมัดระวัง
YOU MAY ALSO LIKE
