หร่วนซือซือมองไปที่อาหารที่นำมาเสิร์ฟมาใหม่ เธอหยิบตะเกียบขึ้นมาและคีบอาหารกินเข้าไปสามคำ เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่โต๊ะที่อวี้อี่มั่วนั่งตรงกลางของงาน แต่กลับพบว่าสวี่เฟิงหมิงที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆเขาได้หายไปแล้ว

เธอเสียวสันหลังวาบ และรู้สึกตื่นตัวและมีสติขึ้นมาทันที เธอหันไปมองโต๊ะข้างๆเธอ ก็สังเกตเห็นว่าเฉิงลู่ก็หายไปเหมือนกัน

ดูเหมือนว่าเฉิงลู่จะเริ่มลงมือแล้วสินะ

ความรู้สึกตึงเครียดปรากฏขึ้นในใจของเธอ หร่วนซือซือกำมือไว้แน่น ฝ่ามือของเธอเต็มไปด้วยเหงื่อ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ ทันทีที่เงยหน้าขึ้นเธอก็สบกับสายตาที่สุดลึกล้ำของอวี้อี่มั่ว

สายตาของเขามองผ่านผู้คนมาทางเธอ ถึงจะมีระยะห่างกันมากพอควร แต่เธอกลับรู้สึกอุ่นใจ

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และเธอก็ควบคุมการหายใจของเธอจนค่อยๆรวบรวมสติให้กลับเป็นปกติได้

อีกด้านหนึ่ง หยางเย่ชวนเพื่อนพี่น้องเธอเดินวนหารอบๆทั่วชั้นสอง แต่ก็ยังไม่เจอแม้แต่เงาของฉินเสียนหลี่ เธอเดินไปที่ทางเดินข้างๆ เธอด่าและบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด " เขาตั้งใจหลบฉันแน่แน่! ฉินเสียนหลี่! รอฉันเจอคุณก่อนเถอะ คุณเจอดีแน่!

ผู้หญิงข้างๆที่เห็นเหตุการณ์ เธอลังเลที่จะพูด สุดท้ายเธอก็พูดออกมาอย่างอ้ำอึ้ง " เย่เย่ มีเรื่องหนึ่งแต่ฉันไม่รู้ว่ามันควรจะพูดไหม……"

สีหน้าของหยางเย่ไม่พอใจ " พูดออกมาสิ! มีอะไรไม่ควรพูดกัน? หรือว่าเธออยากปิดบังฉัน?"

" เมื่อกี้ตอนที่พวกเราพึ่งเข้ามาในงาน ฉันได้ยินธงธงพูดว่า เมื่อกี้เขาเห็นฉินเสียนหลี่ เขาอยู่กับหร่วนซือซือ เขาทั้งสองคุยกันไปหัวเราะกันไปอย่างมีความสุข……"

" อะไรนะ! " ใบหน้าของหยางเย่แดงก่ำด้วยความโกรธ เธอกำหมัดแน่น เธอโกรธจนแทบจะอยากกระทืบพื้นให้เป็นรู " เขากล้าอยู่กับเธออย่างนั้นหรอ! ฉันจะไปหาเขามาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้! "

……

" ฮัดชิ่ว! "

หร่วนซือซือจามออกมา เธอรู้สึกเย็นๆหลังศีรษะเล็กน้อย เธอดึงและจัดเสื้อผ้าของเธอ และรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

หรือว่าเธอจะเป็นหวัด? แค่ช่วงเวลาสั้นๆนี้เธอจามไปแล้วถึงสามครั้ง

ในตอนนี้เอง ก็มีพนักงานใส่ขุดสูทสีดำเดินตรงเข้ามาหาเธอ แล้วโน้มตัวแสดงความเคารพเธอ จากนั้นก็พูดขึ้น " ขออนุญาตนะครับ ใช่คุณหร่วนซือซือไหมครับ? "

หร่วนซือซือหันไปสบตากับเขาแค่แวบเดียว ใจเธอรู้สึกแปลก แต่เธอก็พยักหน้า " ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ? "

" มีคุณผู้ชายท่านหนึ่งกำลังตามหาตัวคุณอยู่ คุณช่วยตามผมมาหน่อยได้ไหมครับ? "

หร่วนซือซือจับโทรศัพท์แน่นขึ้น ยังไม่รู้ว่าควรจะตอบไปยังไงดี โทรศัพท์ในมือเธอก็สั่น เธอเปิดดู เป็นข้อความที่ส่งมาจากอวี้อี่มั่ว " เขาเป็นคนของฉัน ไปกับเขาได้ "

เมื่อเห็นข้อความของเขา หร่วนซือซือก็รู้สึกมั่นใจขึ้นมาก หันกลับมายิ้มให้เขา และลุกขึ้นเดินตามเขาไป

พนักงานคนนี้ก็คือคนที่เฉิงลู่ใช้เงินจ้างหรือซื้อตัวเขามานั่นเอง แต่ภายหลังก็โดนอวี้อี่มั่วซื้อตัวในราคาที่สูงกว่า

เดิมที เฉิงลู่วางแผนว่าจะให้คนมอมเหล้าสวี่เฟิงหมิงให้เมาแล้วพาตัวเขามาที่ห้องพักผ่อนส่วนตัวบนชั้นสาม และให้พนักงานคนนี้ไปล่อเธอให้ขึ้นมาบนชั้นสาม จากนั้นก็ทุบหัวเธอให้สลบและพาตัวเธอไปยังห้องนั้น หลังจากนั้นก็ส่งสื่อที่เธอใช้เงินซื้อเอาไว้มาถ่ายรูปและทำข่าว เพียงเท่านี้ ก็สามารถทำให้เธอและสวี่เฟิงหมิงดูมีความสัมพันธ์เชิงลึกกันได้แล้ว ครั้งนี้ เธอก็จะแพ้อย่างราบคาบ ต่อให้เธอกระโดดลงไปในแม่น้ำเหลืองก็ไม่มีวันล้างสะอาดและไม่มีวันพิสูจน์ได้ว่าเธอบริสุทธิ์

แต่ว่า ตอนนี้พนักงานคนนั้นโดนอวี้อี่มั่วซื้อตัวมาอีกที ทุกอย่างกลับเป็นไปในทางตรงกันข้ามกัน เฉิงลู่ก็ต้องชดใช้กับสิ่งโหดร้ายและเลวทรามที่เธอทำลงไป!

หร่วนซือซือหัวใจเต้นเร็ว เธอกังวลมาก แต่การแสดงออกของเธอยังคงนิ่ง และเดินตามพนักงานขึ้นไปบนชั้นสาม

ในที่ไม่ไกล หยางเย่ที่กำลังตามหาหร่วนซือซือก็เห็นรูปร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นตรงหน้าประตูลิฟต์ สายตาของเธอจับจ้องไปและรีบเดินเข้าไปทันที

พอถึงชั้นสาม หร่วนซือซือเดินตามหลังพนักงาน เธอเดินตามทางเดินมาเป็นเวลานาน แต่ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของเฉิงลู่

เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ถ้าตามแผนที่ตกลงกันไว้ ก่อนจะถึงห้องส่วนตัวนั้น เฉิงลู่ต้องปรากฏตัวสิ แต่ตอนนี้เดินมานานมากแล้ว ก็ยังไม่เห็นเธอเลย

ทันใดนั้น ก็มีเสียงแหลมๆของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากด้านหลังของหร่วนซือซือ " หยุดนะ! "

เธอหยุดชะงักและหันหลังไปดูทันที

ไม่คาดคิดว่าคนที่ปรากฏตัวไม่ใช่เฉิงลู่แต่กลับเป็นหยางเย่!

หยางเย่เดินเข้ามาหาเธอด้วยท่าทีที่โมโหสุดสุด ท่าทีช่างเหมือนจะเดินเข้ามาหาเรื่องเธอ " หร่วนซือซือ ยัยผู้หญิงเลว เธอมันไร้ยางอาย มายั่วสามีฉันได้ยังไง! "

หร่วนซือซือขมวดคิ้ว มองดูผู้หญิงที่กำลังเดินเข้ามาหาตัวเอง เธอถอยหลังอย่างไม่รู้ตัว

พอพนักงานข้างๆเห็นเข้า เขาก็รีบยืนบังไว้ " คุณผู้หญิงท่านนี้ มีอะไรก็คุยกันดีดีครับ "

" คุยบ้าอะไร! แกหลีกไป! " หยางเย่ส่งสายตาพอฆาตให้เขา และจ้องไปที่หร่วนซือซือแล้วตะโกนขึ้นว่า " หร่วนซือซือ! เธออย่ามาแสแสร้ง! ฉินเสียนหลี่อยู่ไหน เธอเอาเขาไม่ซ่อนไว้ที่ไหน! "

หร่วนซือซือกำมือแน่น และเธอก็รู้สึกโกรธมาก เธอก็แค่คุยกับฉินเสียนหลี่ไม่กี่คำ ก็โดนหยางเย่หาว่ายั่วสามีเธอ เป็นแบบนี้จะคุยกันด้วยเหตุผลได้ยังไง!

ในเวลาเดียวกัน ตรงข้ามห้องพักผ่อนส่วนตัวที่สวี่เฟิงหมิง เฉิงลู่แอบซ่อนตัวอยู่หลังประตู เธอมองผ่านตาแมวตรงประตูและเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง เธอโกรธขนหัวแทบระเบิด!

ตามแผนของเธอ ถ้ามาถึงหน้าประตู พนักงานจะต้องทุบหัวหร่วนซือซือให้สลบไปและเอาตัวเธอเข้าไปที่ห้องพักผ่อนส่วนตัวของสวี่เฟิงหมิง แต่ใครจะไปรู้ว่าช่วงเวลาที่สำคัญขนาดนี้ จู่ๆก็มีผู้หญิงจากไหนไม่รู้โผล่มา ดูแล้วเหมือนเธอจะมาขัดขวางแผนของเธอ และทำลายเรื่องดีดีของเธอ!

เฉิงลู่เปิดหูฟังบลูทูธ และสั่งพนักงานคนนั้นว่า " รีบเอาตัวผู้หญิงที่สมควรตายคนนี้ออกไป ให้หร่วนซือซืออยู่ตามลำพัง ฉันจะจัดการกับเธอเอง! "

เดิมทีพนักงานต้องเป็นคนตีหัวหร่วนซือซือให้สลบและเอาตัวเธอให้เข้าไปยังห้องพักส่วนตัว แต่ว่าตอนนี้จู่ๆก็มีผู้หญิงคนนี้โผล่มา เธอเลยจำเป็นต้องลงมือเอง

พอพนักงานได้ยินเขาลังเลอยู่พักหนึ่ง มองดูสถานการณ์ตรงหน้าก็ทำได้เพียงทำตามที่เฉิงลู่บอก ไม่อย่างนั้นถ้าเฉิงลู่สงสัยขึ้นมา ทุกอย่างที่ทำมาก็จบ

พนักงานหันไปมองหร่วนซือซือแล้วพูดว่า " คุณหร่วน ท่านรอผมที่นี่ก่อนนะครับ ผมจะรีบกลับมา "

ในขณะที่เขาพูด เขาก็ดึงตัวหยางเย่ที่กำลังตีโพยตีพายอยู่ให้ออกจากตรงนี้

หร่วนซือซือยืนนิ่งอยู่ที่เดิม มองดูพวกเขาที่ค่อยๆหายไปจากตรงนั้น เธอก็เริ่มสบายใจขึ้นมาเล็กน้อย

ทำไมเฉิงลู่ยังไม่ปรากฏตัวอีกนะ?

เธอขบกรมตัวเอง และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมจะโทรหาอวี้อี่มั่ว แต่เธอพึ่งจะกดไปที่สายโทรออก ก็มีเสียงเปิดประตูดังมาจากข้างหลังเธอ เธอยังไม่ทันจะหันหลังไปมอง ก็มีเสียงดัง " ปั๊บ " มีบางอย่างกระแทกที่ด้านหลังศีรษะของเธออย่างไร้ความปรานี

ทันใดนั้น เธอก็หน้ามืดตามัวและวิงเวียนศีรษะ ยืนแทบไม่ไหว

เธอรู้สึกตัวอ่อน และล้มลงไปกองกับพื้น

มือทั้งสองข้างของเฉิงลู่ถือไม้เบสบอลไว้ และมือของเธอก็สั่นเล็กน้อย เมื่อเห็นหร่วนซือซือล้มลงไปนอนกับพื้น เธอก็แสยะยิ้มออกมาอย่างสะใจ

" หร่วนซือซือ ในที่สุดเธอก็ตกมาอยู่ในน้ำมือฉันจนได้! "

เธอพูดพร้อมกับยกเท้าแตะลงมาที่หลังเธออย่างไม่ใยดี

มีแรงกระทบลงที่หลังของหร่วนซือซือ ทำให้เธอมีสติขึ้นมาเล็กน้อย เธอลืมตาอย่างสะลึมสะลือ ภาพตรงหน้ามืดมัวมากๆ เธอพยายามกระพริบตาอย่างแรง ในที่สุดเธอก็เห็นหน้าผู้หญิงตรงหน้าอย่างชัดเจน

เฉิงลู่จ้องมาที่เธอนิ่ง ใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มอันน่ากลัวปรากฏอยู่ ทำให้คนที่เห็นถึงกลับต้องตกใจและหวาดกลัว

ไม้เบสบอลที่ตีลงมาบนหัวหร่วนซือซือเมื่อกี้ เธอแทบจะสลบไป เธอพยายามที่จะลุกขึ้นจากพื้น

แต่ใครจะไปรู้ว่าเฉิงลู่จะไม่ให้โอกาสเธอได้ลุกเลย เธอคว้าแขนของหร่วนซือซือไว้ และหยิบคีย์การ์ดใบหนึ่งออกมา และลากเธอมุ่งหน้าเข้าไปยังห้องนั้น

" หร่วนซือซือ เธอพอใจมากไม่ใช่หรอ? หลังจากวันนี้ ฉันจะทำให้เธอเป็นคนที่ดังเลื่องลือที่สุดในเมืองเจียงโจว! "

ฉันรอวันนี้มานานมาก

เมื่อเห็นว่าตัวเองกำลังจะถูกลากเข้าประตูห้องไป หร่วนซือซือก็ตบตัวเอง พยายาม

ดึงสติตัวเอง และบังคับตัวเองให้ควบคุมัวเองให้ได้

เธอจะให้เฉิงลู่ทำสำเร็จไม่ได้เด็ดขาด!

หร่วนซือซือกัดที่ริมฝีปากล่างของตัวเอง พอออกแรงก็มีเลือดออกเต็มปาก เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ และยื่นมือออกไปคว้าข้อขาของเฉิงลู่ไว้

เฉิงลู่สวมรองเท้าสู้นสูงแปดเซนติเมตร พอโดนเธอออกแรงจับไว้ เธอเลยยืนไม่ค่อยมั่นคง พอตัวเธอเริ่มเขย่าและประคองตัวเองไม่ได้ สุดท้ายเธอก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง