เพียงเท่านี้ก็ทำให้เธอตกใจมากพอแล้ว

ครั้งที่แล้วที่อวี้อี่มั่วมาเขาทำบะหมี่ให้เธอกินเธอก็ตกใจมากแล้ว คิดไม่ถึงว่าวันนี้เขาจะมาทำอาหารเช้าให้เธออีก

เหมือนกับว่าจะได้ยินเสียงเคลื่อนไหวด้านหลัง อวี้อี่มั่วเลยหันมามองเล็กน้อย พอเห็นหร่วนซือซือที่กำลังยืนอึ้งอยู่ตรงหน้าประตู เขาก็พูดขึ้นนิ่งๆว่า " อาหารเช้าพร้อมแล้ว เตรียมตัวทานข้าวกัน "

ดัวยความสับสนมึนงง หร่วนซือซือกลับรู้สึกเหมือนว่าเขาคู่กำลังใช้ชีวิตร่วมกันอยู่

ไม่นาน อาหารก็อยู่บนโต๊ะเรียบร้อย ไข่ดาวกับขนมปังปิ้ง และยังมีนมอุ่นๆ ถึงจะเป็นเมนูง่ายๆ แต่ว่าดูเหมือนจะเป็นเมนูที่มีประโยชน์มาก

ทั้งสองคนนั่งตรงข้ามกัน ตอนแรกหร่วนซือซือรู้สึกเขินเล็กน้อย แต่พอเห็นอาหารเช้าตรงหน้า เธอก็โยนความกังวลพวกนั้นทิ้งไป

ไม่มีอะไรสำคัญกว่าการกินอีกแล้ว

พอทานอาหารเช้าเสร็จ หร่วนซือซือรู้สึกพึงพอใจมาก เธอลุกขึ้นเก็บจานบนโต๊ะอาหารเองและเดินเข้าห้องครัวไป จากนั้นก็ลงมือล้างจาน

ทันทีที่เธอเปิดก๊อกน้ำ ก็มีเสียงฝีเท้าเดินตามมาจากด้านหลัง พอหันไปมองอวี้อี่มั่วกำลังเดินมานี่เอง เธอยืนนิ่งโดยในมือเธอถือจานอยู่

อาหารเช้าก็กินไปแล้ว ทำไมเขายังไม่ไปอีกนะ?

อวี้อี่มั่วเดินไปหยุดตรงข้างๆเธอ ไม่รอให้เธอถาม เขาก็ชิงถามขึ้นก่อนเลยว่า " ฉันมีธุระจะคุยกับเธอ "

หร่วนซือซือขมวดคิ้ว " เรื่องอะไร? "

พอเห็นจู่ๆเขาก็จริงขึ้นมา เธอรู้สึกตั้งตัวไม่ทัน

อวี้อี่มั่วพูดเสียงทุ้มว่า " เมื่อวานนี้มีลูกน้องมารายงานฉันว่าช่วงนี้เฉิงลู่กำลังทำบางอย่างลับหลังเราอยู่ เธอมีการติดต่อกับสื่อซุบซิบนินทาบางสำนัก และยังว่าจ้างพนักงานใน Furong Garden อีกด้วย "

หร่วนซือซือไม่เข้าใจเลยถามออกไปว่า " เธอต้องการจะทำอะไรกันแน่? "

" งานเลี้ยงของนายท่านตระกูลไป๋ในครั้งนี้จัดขึ้นที่ Furong Garden และเธอก็ยังรู้รายชื่อบริษัทที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดในครั้งนี้ด้วย "

สบเข้ากับดวงตาที่สุดลึกล้ำของอวี้อี่มั่วคู่นั้น หร่วนซือซือก็เหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง " เป้าหมายของเธอคือฉันงั้นหรอ? "

" ก็อาจจะเป็นไปได้ ทีแรกเธอไม่ได้รับการ์ดเชิญ แต่เธอติดต่อส่วนตัวกับคุณลุงเธอเพื่อขอการ์ดเชิญเข้างานมาครอบครองจนได้ " อวี้อี่มั่วพูดอย่างใจเย็นว่า " อีกทั้งเธอยังตั้งใจสืบอีกด้วยว่าสวี่เฟิงหมิงและเฉินอวี้จะมาร่วมงานเลี้ยงในครั้งนี้รึเปล่า "

ได้ยินแบบนั้น หร่วนซือซือก็ขมวดคิ้ว เธอเงียบไปนานมาก พอนึกถึงเรื่องเมื่อหลายวันก่อนที่เสี่ยวหานบอกว่าเมิ่งจื่อหันและเฉิงลู่เหมือนจะร่วมมือกันทำเรื่องบางอย่าง เธอเองก็เริ่มรู้สึกระแคะระคาย

ครั้งที่แล้วคนที่ส่งรูปภายที่แอบถ่ายให้เฉินอวี้ภรรยาของสวี่เฟิงหมิงก็คือเฉิงลู่ ทำให้เธอต้องอับอายขายขี้หน้า ตอนนี้ข่าวลือและคำซุบซิบนินทาพวกนั้นค่อยๆเงียบหายไปแล้ว และวันนี้ เฉิงลู่กำลังวางแผนจะลงมืออีกครั้ง เธอมั่นใจว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับสวี่เฟิงหมิงแน่แน่!

หร่วนซือซือกัดฟันและมีความเกลียดชังเฉิงลู่อยู่ลึกๆในใจ และเธอก็กำหมัดแน่น จากนั้นก็ถามขึ้นว่า " เธอ……ทำไมไม่กัดไม่ยอมปล่อยสักที! "

ระหว่างเธอกับเฉิงลู่ก็ไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกันร้ายแรงอะไร แต่ครั้งแล้วครั้งเล่าเธอก็กัดเธอไม่ยอมปล่อย

อวี้อี่มั่วมี่อยู่ข้างๆได้ยินแบบนั้น เขาก็เม้มปาก หลังจากเงียบไปนานเขาก็พูดขึ้นเสียงเบาว่า " อย่าคิดว่าทุกคนจะจิตใจดี บางคนเขาทำได้ทุกอย่างเพื่อที่จะใส่ร้ายเธอ "

พอหร่วนซือซือได้ยินแบบนั้น ใจของเธอก็เริ่มหนาวสั่น ก่อนหน้านี้เธอเป็นเพียงพนักงานเล็กๆคนหนึ่ง คิดแค่ว่าต้องทำงานให้เสร็จ ใช้ชีวิตทำงานอย่างคนธรรมดา แต่ช่วงที่ผ่านมานี้ ตำแหน่งหน้าที่การงานของเธอแตกต่างไปจากเดิม และมันทำให้เธอได้เห็นด้านมืดของโลกใบนี้มากขึ้น

หร่วนซือซือกำแม่นไว้แน่น เธอเงียบไปนานมากกว่าจะปรับอารมณ์ให้กลับมาปกติ

ผ่านไปสักพัก เธอเงยหน้าขึ้นมองอวี้อี่มั่ว และถามเขาว่า " แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง? "

จะให้ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นกับแผนกานของเฉิงลู่หรอ? หรือว่าจะให้ตาต่อต่อฟันต่อฟันไปเลยกับเธอไปเลย?

อวี้อี่มั่วขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม "ในเมื่อเฉิงลู่อยากทำให้เธอเสียชื่อ และอยากให้เธอขายขี้หน้า ก็เล่นตามแผนเธอไปก่อน มันพอดิบพอดีกับเรื่องที่เขาจะจัดการสวี่เฟิงหมิงพอดี ถือว่าเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว"

เดิมทีเขาเองก็ยังคิดไม่ออกว่าจะจัดการกับสวี่เฟิงหมิงยังไง แต่พอมีเฉิงลู่โผล่เข้ามา กลับเป็นการแนะแนวทางให้เขาสะอย่างนั้น

หร่วนซือซือสูดหายใจเข้าลึกๆ " แล้วฉันต้องทำยังไง? มีแผนอะไรไหม? "

" อือ " อวี้อี่มั่วทำหน้าจริงจัง และสายตาจ้องมาที่หร่วนซือซือ เหมือนเขาจะลังเลเล็กน้อย ในที่สุด เขาก็พูดออกมาว่า " มันอาจจะเสี่ยงสำหรับเธอหน่อยนะ "

แววตาของหร่วนซือซือคาดหวัง และหร่วนซือซือก็พูดโพล่งออกมาทันทีว่า " ไม่เป็นไร "

ขอแค่บรรลุเป้าหมาย เธอก็ไม่กลัวถ้าจะต้องเสี่ยง!

หลังจากอวี้อี่มั่วกลับไปแล้ว หร่วนซือซือที่นั่งอยู่บนโซฟา เธอก็เอาแต่คิดถึงแผนการที่เขาพูดเมื่อกี้

แผนการมีความเสี่ยงก็จริง แต่ก็เป็นวิธีที่ดีที่จะคืนความบริสุทธิ์ให้เธอได้ และยังสามารถสั่งสอนเฉิงลู่ให้เข็ดหลาบได้ด้วย อีกทั้งไม่แน่นะว่าอาจจะทำให้สวี่เฟิงหมิงและเฉินอวี้หย่ากันสำเร็จก็ได้

ยิ่งหร่วนซือซือคิดเรื่องนี้เธอก็ยิ่งวุ่นวายใจ พอคิดถึงเรื่องงานเลี้ยงวันเกิดที่จะจัดขึ้นในคืนพรุ่งนี้ จู่ๆเธอก็คิดขึ้นได้ว่าเธอยังไม่ได้เตรียมชุดที่เหมาะสมไว้ พอคิดไปคิดมา เธอคงทำได้เพียงขอยืมชุดกับซ่งอวิ้นอันก่อน

พอส่งข้อความนัดหมายกับซ่งอวิ้นอันว่าวันพรุ่งนี้จะเข้าไปเอาชุดที่บ้านเธอ หร่วนซือซือก็รู้สึกโล่งอก

ชั่วพริบตา ก็ถึงเช้าวันรุ่งขึ้น หร่วนซือซือหาอะไรกินลองท้องไปก่อน และเก็บของให้เรียบร้อยเธอก็ตรงไปที่บ้านตระกูลซ่งทันที

ซ่งอวิ้นอันพึ่งกลับประเทศได้ไม่นาน ในอพาร์ทเมนต์เดี่ยวของเธอก็ไม่ได้มีชุดออกงานอะไรมากมาย ด้วยเหตุนี้หร่วนซือซือจึงต้องไปหาเธอที่บ้านตระกูลซ่ง

พอมาถึงหน้าประตูบ้านตระกูลซ่ง สาวใช้ที่มารอต้อนรับเธอล่วงหน้าก็เอ่ยทักทายเธอว่า " ใช่คุณหร่วนไหมคะ? "

หร่วนซือซือพยักหน้า " ใช่ค่ะ อันอันบอกให้ฉันมาที่นี่ "

สาวใช้ได้ยินแบบนั้น ก็รีบเปิดประตูต้อนรับเธอ

ตระกูลซ่งก็เป็นหนึ่งในนักธุรกิจใหญ่ในเมืองเจียงโจว แต่ว่าทรัพย์สินส่วนใหญ่ล้วนอยู่นอกเมืองหลวง และมีทรัพย์สินบางส่วนก็อยู่ต่างประเทศ เธอจะไม่ได้เป็นที่เลื่องลือมาก แต่ตระกูลซ่งก็มีรากฐานที่มั่นคงและมีอำนาจในระดับหนึ่ง

หร่วนซือซือมองไปรอบๆ เธอไม่เห็นซ่งอวิ้นอัน และไม่เห็นคนในครอบครัวตระกูลซ่งเลยแม้แต่คนเดียว เธอเลยอดไม่ได้ที่จะถามสาวใช้ว่า " ขอถามหน่อยนะคะ อันอันอยู่ไหนหรอคะ? "

" คุณหนูอยู่ในห้องนอนชั้นสองค่ะ ท่านบอกว่าถ้าคุณมาถึงแล้วก็ให้ฉันพาคุณขึ้นไปได้เลย "

หร่วนซือซือพยักหน้าและไม่ได้ถามอะไรต่อ เดินตามเธอขึ้นชั้นสองแต่โดยดี

ใครจะไปรู้เดินไปแค่ไม่กี่ก้าว เธอก็ได้ยินสาวใช้พูดขึ้นว่า " คุณชาย "

หร่วนซือซือมองไปตามเสียง ก็เห็นซ่งเย้อันกำลังเดินลงบันไดมา พอเขาเห็นเธอ ก็มีรอยยิ้มที่ส่งผ่านสายตาของเขา

" ซือซือ เธอมาหาอันอันหรอ? "

หร่วนซือซือยิ้มให้เขาและพยักหน้า " ใช่ ฉันมารับชุดจากเธอน่ะ "

ซ่งเย้อันพยักหน้าเล็กน้อย รอยยิ้มที่ส่งผ่านสายตาเขามันลึกซึ้งมากขึ้น " โอเค พวกเธอคุยกันให้สนุกนะ "

หร่วนซือซือพยักหน้า เมื่อนึกถึงเรื่องครั้งที่แล้วที่ซ่งอวิ้นอันตั้งใจมอบสร้อยคอให้เธอ เธอก็รู้สึกอุ่นใจ และพูดขอบคุณเขาว่า " สร้อยคอที่คุณให้ฉันครั้งที่แล้วฉันชอบมาก ขอบคุณนะ "

ซ่งเย้อันหัวเราะ เหมือนกำลังจะพูดอะไร แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงซ่งอวิ้นอันลอยมาจากด้านบน " ซือซือ รอเธอมาครึ่งค่อยวันแล้ว ทำไมยังไม่ขึ้นมาอีก? "

ซ่งอวิ้นอันใส่เสื้อยืนตัวหลวมๆ เธอวิ่งลงบันไดมากอดหร่วนซือวือไว้แน่น พอเห็นซ่งเย้อันที่อยู่ข้างๆ เธอก็ยักคิ้ว และพูดหยอกล้อเขาว่า " ทำไม? พอเจอพี่ฉันก็ลืมฉันเลยหรอ? เห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อน! "

หร่วนซือซือฟังออกว่าซ่งอวิ้นอันพูดเล่น เธอก็หัวเราะและดึงแขนของเธอเบาๆ " อันอัน เธออย่าพูดเป็นเล่นหน่า! "

ซ่งเย้อันที่อยู่ข้างก็ยืนมองทั้งสองคนเงียบๆ เขายิ้มและเดินลงบันไดไปโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ

ซ่งอวิ้นอันดึงหร่วนซือซือให้ขึ้นไปชั้นบน ในขณะที่เธอเดินขึ้นบันไดเธอก็พูดอย่างตื่นเต้นว่า " ฉันจะบอกให้นะ ฉันคิดและจัดชุดหลากหลายสไตล์ไว้ให้เธอแล้ว เธอต้องชอบมันแน่แน่! "

เดินตามเธอไปที่ห้อง หร่วนซือซือมองเตียงที่เต็มไปด้วยเสื้อผ้า และมันก็ทำให้เธอตกใจอย่างมาก " อันอัน เกิดอะไรขึ้นกับห้องเธอ? โดนปล้นรึเปล่าเนี่ย? "

" ใช่ที่ไหนกัน? นี่ก็เพราะเลือกชุดให้เธอนั้นแหละ! "

ในขณะที่ซ่งอวิ้นอันพูด เธอก็หยิบชุดกระโปรงสีแดงขึ้นมา เธอยักคิ้วให้หร่วนซือซือ " ซือซือ เธอคิดว่าชุดนี้เป็นไงบ้าง? "

แค่มองแวบเดียว หร่วนซือซือก็รู้สึกว่ามันแซบเกินไป ชุดเดรสปักเลื่อมสีแดง ทั้งสั้นและเล็ก มันใช่ชุดที่ใส่ไปร่วมงานวันเกิดที่ไหนกัน นี่มันชุดใส่ไปปาร์ตี้ในผับบาร์ชัดชัด!