จิ้นเยว่กัดฟันเอาไว้ และถูกฟู่จิ่วชิงดึงเข้าไปในห้อง

ทันใดนั้น ก็มีดวงตาหลายๆคู่จ้องนางเอาไว้ บ้างก็เร่าร้อน บ้างก็เย็นชา แต่ล้วนดูเหมือนเป็นแบบที่เยาะเย้ยถากถาง

ฟู่จิ่วชิงก้มหน้ามองนาง เห็นขนตาของนาง สั่นสะท้านโดยไม่ได้ตั้งใจ

"ยังไงก็เพิ่งแต่งงาน เข้ามายังต้องจับมือกันด้วย ทำให้คนอื่นอิจฉาจริงๆเลยค่ะ!"คนที่พูดนั้นเป็นฮูหยินรองหลิ่วซื่อ

คำพูดนี้ทำให้ซุนซื่อรู้สึกเจ็บใจ แม้ว่านางเป็นเมียหลวง แต่มีเพียงลูกสองคนเท่านั้น แถมลูกคนโตยังตกน้ำตาย เหลือแต่ลูกคนที่สี่เนื่องจากเป็นไข่หวัดใหญ่ตอนเด็ก ทำให้กลายเป็นคนโง่

ดังนั้นตอนนั้นเป็นต้นมา ฟู่เจิ้งไป่ก็น้อยมากที่จะพักในเรือนของนาง

ซุนซื่อเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา สายตาตกอยู่บนใบหน้าของจิ้นเยว่ แถมยังจ้องมาอย่างรังเกียจ

ฟู่จิ่วชิงดึงนางให้คุกข่าวลงพร้อมกัน ยกแก้วน้ำชาสูงข้ามหัว และเรียกด้วยความเคารพ"ท่านพ่อ!'

ตอนที่เขาหันไปหยิบน้ำชาแก้วที่สอง ก็ได้ปล่อยเสียงที่เบามากออกมา"ทำตาม!"

คำพูดนี้พูดให้นางฟัง แต่ไม่ได้เงยหน้ามองนางเลย

เมื่อเห็นสายตาที่เยาะเย้ยถากถางในรอบข้าง จิ้นเยว่มีแต่ต้องทำตาม ถึงขั้นนี้แล้ว อย่าเสียหน้าของพ่อ

"ท่านพ่อ!"จิ้นเยว่มีความระมัดระวัง

ฟู่เจิ้งไป๋ก้มหน้ามองนาง ยังไงก็เป็นผู้นำของครอบครัว ค่อนข้างจะมีลักษณะอันน่าเกรงขาม ดีที่ฟู่เจิ้งไป๋ไม่ได้พูดอะไร กินชาลงแล้วก็ให้คนใช้ยื่นอั่งเปาให้

จิ้นเยว่รับอั่งเปาเอาไว้ แล้วก็ถวายชาให้ซุนซื่ออีก"ฮูหยิน!"

ซุนซื่อรับไปด้วยสีหน้าที่มืดดำ

แต่ไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด จู่ๆแก้วน้ำก็เอียงไปข้างๆ

"ระวัง!"จิ้นเยว่ยื่นมือขึ้นไปรับด้วยสัญชาตญาณ

แต่กลับมีมือที่เย็นปกคลุมอยู่ฝ่ามือของนางอย่างรวดเร็ว ชาที่ร้อนล้วนเทลงบนนั้น

ซุนซื่อข้างๆเจตนากรีดออกมา"โธ่เอ๊ย นี่เป็นชาที่เพิ่งชงเสร็จ……รีบ รีบไปหาหมอมา คุณชายห้าถูกน้ำร้อนลวก!"

แก้วน้ำชาทุบลงพื้น จิ้นเยว่มองไปดูฟู่จิ่วชิงที่อยู่ข้างๆอย่างเหลือเชื่อ หลังมือของเขาไปโดนน้ำชาที่ร้อน แต่เขายังคงไม่เปลี่ยนสีหน้า ยังคงเป็นลักษณะที่สงบมาก

"เกิดอะไรขึ้น?"ฟู่เจิ้งไป๋ลุกขึ้นด้วยสีหน้าที่มืดดำ

ฟู่จิ่วชิงรีบดึงจิ้นเยว่ลุกขึ้นมา คำนับใส่ท่านพ่อด้วยความเคารพ"ทำให้ท่านพ่อกับฮูหยินต้องวุ่นวายเป็นความผิดของลูกขอรับ เยว่าเอ๋อเพิ่งเข้าเรือนมา มีกฎบางอย่างยังไม่ค่อยเข้าใจขอรับ ถ้าท่านพ่อจะลงโทษ ก็ลงโทษลูกเถอะครับ"

อาจจะเป็นเพราะพูดอย่างรีบไปหน่อย จู่ๆเขาก็จับมือของนางเอาไว้ และอดไม่ได้ที่จะไอออกมาอย่างแรง หน้าที่ซีดอยู่ กลับมีสีเลือดเกิดขึ้นมาหน่อยเพราะการไอที่รุนแรงของเขา

คำพูดที่จะลงโทษของฟู่เจิ้งไป๋ยังไม่ทันได้พูดออกมา ก็กลืนลงไปอีก หันไปมองซุนซื่อ"สั่งคนที่เชื่อถือได้ ไปสั่งสอนซะ อีกไม่กี่วันก็เป็นประเพณีไหว้พระจันทร์แล้ว ท่านเจ้าเมืองได้สั่งคนมาแจ้งแล้ว ถึงเวลานั้นอย่าเสียหน้าของตระกูลฟู่เราเถอะ"

ซุนซื่อตอบด้วยความจริงจัง"ค่ะ"

ความหมายของคำพูดนายท่าน ก็คือโทษนางในฐานะที่เป็นฮูหยิน ไม่ได้ดูแลเรือนให้ดีไม่ใช่หรือ

สะใภ้ใหม่เพิ่งเข้าบ้าน แม้กระทั่งมารยาทการถวายน้ำชายังทำไม่ดีอีก!

รอให้คนในห้องไปกันหมด ฟู่จิ่วชิงถึงจับมือของจิ้นเยว่และเดินออกมา

"มือของเจ้า……"จิ้นเยว่ขมวดคิ้ว

เดิมทีฟู่จิ่วชิงก็เป็นคนที่มีผิวกายค่อนข้างขาว หลังมือเป็นสีเลือดแดงหมด และยังมีสองที่บวมขึ้นมาด้วย แต่เขาเหมือนไม่มีความรู้สึกอะไร แค่ได้ดึงจิ้นเยว่กลับไปในเรือนของตัวเอง

"เอ๊ะ มือของเจ้าได้รับบาดเจ็บ"จิ้นเยว่กรีดออกมา

จู่ๆเขาก็หยุดฝีเท้าลง มองนางด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย สายตาเปล่งความเย็นชาออกมา"ข้าเป็นสามีของเจ้า!"

จิ้นเยว่อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นขึ้นมา สายตาแบบนี้ ช่างเย็นชาหรือเกิน……