มองไปยังสวีโมโม่ที่กำลังเดินจากไป ซวงจือรู้สึกโกรธจนขาสั่น "คุณหญิง ควรเรียนให้คุณชายรับทราบดีไหมคะ มีคุณชายอยู่ทั้งคน จะต้องไม่ทำให้คุณหญิงโดนใครมารังแกได้แน่นอน!"

"จะรีบร้อนไปทำไมกัน" จิ้นเย่วกลับไม่รู้สึกรีบร้อนอะไร ยังคงตักข้าวต้มทาน "เจ้าคอยดูเถอะ ข้าจะจัดการเขาอย่างไร!"

ให้ศึกษากฏระเบียบของบ้านทั้งวันยังไม่พอ ยังต้องท่องจำ ใครจะไปจำได้?

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ จิ้นเย่วบิดขี้เกียจพลางพูดว่า "ข้าไปพักผ่อนก่อน อย่าให้ใครมารบกวนข้าล่ะ!"

"คุณหญิง" ซวงจือร้องออกมาด้วยความตกใจสั่นขณะในมือถือกฏระเบียบของบ้าน "นี่มัน…"

"รอให้ข้าตื่นค่อยมาดู" จิ้นเย่วหาวพลางกับถอดรองเท้าเพื่อมุดตัวลงไปในผ้าห่ม "ใครก็ไม่มีสิทธิมากีดขวางกรนอนของข้า"

ซวงจือนัยย์ตาแดง จะทำอย่างไรต่อไปดีล่ะ?!

หน้าประตูจวนฟู่

มีกองทัพทหารจำนวนมาก ฟู่เจิ้งไปและฟู่หยุนเจี๋ยคุณชายสองก้มลงทำความเคารพ "องค์ชายเล็ก ทรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ!"

ซ่งเยี่ยนกระโดดลงจากหลังม้า เพ่งมองมายังประตูเคลือบเงาสีแดงของตำหนักฟู่ พร้อมกับหรี่ตาลงเล็กน้อย

"กราบบังคมเชิญองค์ชายเล็กเสด็จพักรับรองที่จวนฟู่เป็นเวลาสองวัน เพื่อรอให้จัดเตรียมทำความสะอาดตำหนักพักรับรองให้เสร็จเรียบร้อย หลังจากนั้นจะกราบบังคับทูลเชิญเสด็จไปพักยังตำหนักพักรับรอง" เฉินเนี่ยงโค้มคำนับด้วยอาการสั่นเล็กน้อย "โปรดวางใจได้ จวนฟู่ทั้งกว้างใหญ่ ทั้งสะดวกสบาย ต้องได้รับความสุขสบายอย่างมากแน่นอน"

ฟู่เจิ้งไป่ทำท่าโค้งคำนับ "องค์ชายเล็ก เชิญเสด็จพะยะคะ!"

ซ่งเยี่ยนกลับไม่พูดอะไรให้มากความ เพราะอย่างไรเสียก็ไม่คิดจะอยู่ที่เมืองเหิงโจวเป็นเวลานาน สุขสบายหรือไม่ก็ช่างประไร!

เขาก็พอรู้อะไรมาบ้างเกี่ยวกับตระกูลฟู่ในเมืองเหิงโจว ได้ข่าวมาว่าสมัยที่ตระกูลฟู่ยังอยู่ที่เมืองหลวง มีความสัมพันธ์ที่ดีกับจวนเยี่ยนอ๋อง ต่อมาไม่รู้อะไรเป็นเหตุ ตระกูลฟู่จึงได้ย้ายมายังเมืองเหิงโจว

หลังจากนั้นตระกูลฟู่ก็ร่ำรวยขึ้นจนมาถึงทุกวันนี้ ร่ำรวยชนิดที่ซึ่งหาใครเปรียบแทบไม่ได้!

ฟู้เจิ้งไป่ได้สั่งให้คนใช้จัดเตรียมศาลาไว้ก่อนหน้าแล้ว

ศาลารับรองนี้ เดิมทีเป็นศาลาที่ตระกูลฟู่ยังคงไว้ เพื่อเตรียมต้อนรับแขกผู้มียศฐาบรรดาศักดิ์ทั้งหลาย อีกทั้งยังใกล้กับสวนดอกไม้ ทำให้บรรยากาศโดยรอบสวยงามอย่างมาก ภายในศาลาจัดแต่งอย่างหรูหรา และถูกจัดแต่งอย่างวิจิตรบรรจง

"องค์ชายเล็กไม่ทรงโปรดให้มีคนนอกคอยปรนนิบัติ พวกเจ้าออกไปให้หมด!" เฉิงหนานยืนมองคนใช้อยู่ที่หน้าบันได

ฟู้เจิ้งไป่สะบัด เป็นการบอกให้ทุกคนรีบออกจากศาลา

"ไม่มีคำสั่งขององค์ชายเล็ก ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิเข้ามายังศาลาแม้แต่ก้าวเดียว ผู้ใดฝ่าฝืนคำสั่ง ปาดคอ!" เฉิงหนานกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งทุ้ม แต่เพื่อเห็นแก่หน้าของฟู่เจิ้งไป่ "นี่คือกฏระเบียบที่ตั้งไว้เมื่ออยู่ที่จวนขององค์ชายเล็ก ได้โปรดอย่าได้ใส่ใจอะไรเลย" เฉิงหนานกล่าวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มขึ้น

"ข้าน้อยรับทราบ!" ฟู่เจิ้งไป่ก้มโค้งคำนับพร้อมกับถอยออกมาจากศาลา

เมื่อประตูปิดลง ทหารขององค์ชายเล็กต่างพากันแยกย้าย

ต่างก็มีท่าทางที่ดุดัน แทบจะไม่ให้ใครเข้าไปใกล้ได้

"ท่านพ่อ?" ฟู่หยุนเจี๋ยขมวดคิ้ว "ที่นี่คือจวนฟู่หรือจวนท่านอ๋องกันแน่?"

"หุบปาก!" ฟู้เจิ้งไป่มีสีหน้าครุ่นคิด เหมือนมีบางสิ่งอยู่ในใจ

เฉิงเนี่ยงผายมือ "ขนาดเจ้าของจวนสั่งถูกไล่ออกมา กฏระเบียบขององค์ชายเล็กนี่ใช้กับทุกคนเท่าเทียมกันจริง ๆ! นายท่านฟู่ ขอพูดอะไรด้วยหน่อยสิ"

"ให้คนดูแลองค์ชายเล็กให้ดี หากกระทำการใดไม่เข้าท่า ระวังศีรษะของเจ้าให้ดี" ฟู่เจิ้งไป่พูดเสร็จก็หันหลังเดินจากไปทันที

ฟู่หยุนเจี๋ยเม้นปากพรึมพรำ งานนี้ไม่ธรรมดา!

เดินออกมายังที่เงียบและไร้ผู้คน เฉิงหนานปรากฏตัวขึ้น "ครั้งนี้รบกวนท่านแล้ว นายท่านฟู่! ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันที่ตำหนักพักรับรองเกิดเหตุเพลลิงไหม้ แม้วันนี้จะซ่อมแซมดีแล้ว แต่ก็ยังมีบางส่วนไม่เข้าที่ดี และองค์ชายเล็กก็เสด็จมาไม่ทันตั้งตัว ข้าเลยจัดเตรียมทุกอย่างไม่ทันการ รบกวนนายท่านอีกสองวัน ข้าจะเร่งรีบให้คนเร่งรีบจัดการให้เสร็จตามเวลา"

ฟู่เจิ้งไป่ถอนหายใจเบา ๆ "องค์ชายเล็กเป็นถึงผู้สูงศักดิ์ ข้าเพียงแค่เกรงว่าจะปรนนิบัติได้ไม่ดี ถึงตอนนั้น…"

"ท่านอุตส่าห์จัดเตรียมห้องพักแขก เพื่อจัดให้ผู้ติดตามได้อยู่รับใช้อย่างใกล้ชิด หากมีเรื่องด่วนอะไร พวกเขาสามารถจัดการได้ทันถ่วงที โดยพยายามไม่ให้เป็นภาระของตระกูลฟู่ ท่านโปรดวางใจไปจัดการงานวันเทศกาลไหว้พระจันทร์เถิด!" เฉินเนี่ยงเกรงว่าฟู่เจิ้งไป่จะกลับคำ น้ำเสียงของเขากังวลเล็กน้อย

ฟู่เจิ้งไป่ขมวดคิ้ว แต่ท้ายสุดก็พยักหน้าตอบรับ

องค์ชายเล็กมาพำนักที่จวนตระกูลฟู่ เปรียบเสมือนเอาดาบห้อยอยู่บนศีรษะของทุกคนในจวน

หากดาบนี้ตกลงมา คงตายกันหมดอย่างไม่ต้องสงสัย!

ภายในห้อง

ซ่งเยี่ยนวางกล่องภาพลงบนโต๊ะอย่างทะนุถนอม และค่อย ๆ ใช้ปลายนิ้วลูบพื้นผิวของกล่องอย่างนุ่มนวล หรี่ตาลงอย่างอ่อนโยน

เฉิงหนานบังเอิญเดินมาเห็นเข้าพอดี ก่อนจะก้าวเข้าไปใกล้ซ่งเยี่ยนเพื่อคำความเคารพ "ท่านอ๋อง คนข้างนอกไปกันหมดแล้ว"

"สายลับบอกว่า มีการสะกดรอยตาม"