ซาลาเปาตัวน้อย ทะลุมิติมามีระบบทำฟาร์มยุค 70 จนร่ำรวย - บทที่ 51 จ้าวหลินหลินกับสามีโดนรุมประชาทัณฑ์ (รีไรต์)
บทที่ 51 จ้าวหลินหลินกับสามีโดนรุมประชาทัณฑ์ (รีไรต์)
บทที่ 51 จ้าวหลินหลินกับสามีโดนรุมประชาทัณฑ์ (รีไรต์)
หลี่ต้ากังเห็นซูต้าเฉียงกำลังทุบประตู
เขารู้สึกสงสัยมาก “เกิดอะไรขึ้น?”
คนอื่น ๆ ต่างจ้องมองด้วยสายตาสะใจ
“จ้าวหลินหลินขายน้ำมันไม่ดี หลอกเอาเงินพวกเรา สมควรแล้ว!”
“ไม่งั้นซูต้าเฉียงไม่หัวร้อนขนาดนี้หรอก ไม่ได้การ พวกเราตามไปด้วยเถอะ”
“ใช่ ฉันก็กลืนไม่ลงเหมือนกัน ฉันจะให้หล่อนคืนเงินฉันด้วย!”
ในชั่วพริบตา ทุกคนก็ไม่กดข่มโทสะในใจอีกต่อไป
จ้าวหลินหลินย้ำอยู่เสมอว่าตนไม่ได้กำไร แต่เล่นเอาของห่วยแตกขนาดนี้มาขาย หล่อนต้องได้กำไรบ้างแน่นอน
ได้เงินจากการเอาเปรียบแบบนี้ พวกเขาจะไปสุภาพกับหล่อนทำไมอีก
ถึงสามีของหล่อนจะเป็นหัวหน้าทีมก็ไม่มีประโยชน์!
จ้าวหลินหลินหลบอยู่ในบ้านไม่กล้าเปิดประตู
ผู้คนก็มายืนออกันนอกบ้านมากขึ้นเรื่อย ๆ
“ก่อนหน้านี้เย่จื้อผิงมีน้ำใจช่วยเหลือลู่เฟิง แต่กลับถูกรังแกและเยาะเย้ย ตอนนี้กรรมตามสนองพวกเขาแล้ว”
“พวกคนใจดำแบบนี้ ไม่ต้องไว้หน้าพวกเขาหรอก”
“ดูเอาแล้วกันว่าพวกเขาปฏิบัติกับเย่จื้อผิงยังไง มาตอนนี้พวกเขาก็คงไม่ไว้หน้าเราอยู่แล้ว”
“ใช่ ลู่เฟิงจะทำยังไงก็ช่าง แต่วันนี้เราต้องได้เงินคืน”
ผู้หญิงอีกหลายคนเริ่มทยอยมาที่นี่ พวกหล่อนด่าทอกันเอะอะ อยากจะฉีกหน้าจ้าวหลินหลินให้ได้
“จ้าวหลินหลิน รีบเปิดประตูแล้วคืนเงินมาเดี๋ยวนี้”
“คืนเงินที่เก็บออมเลือดตาแทบกระเด็นของพวกเรามา นังแพศยาสารเลว”
“หญิงชั่ว รีบเปิดประตูเดี๋ยวนี้!”
หลินไป๋เหอเดินมาด้วยดวงตาแดงก่ำ พูดอย่างโกรธแค้น “ทุกคนฟังฉันนะ ยัยคนนี้เป็นนังสารเลว ทำร้ายคนอย่างโหดร้าย!”
“ลูกชายฉันกินอาหารที่ผัดจากน้ำมันนี่แล้วอาเจียนท้องเสีย แถมยังมีไข้ขึ้นด้วย!”
“ฉันเพิ่งกลับมาจากอนามัย เขาบอกว่าน้ำมันนี่ทำมาจากน้ำครำในบ่อเกรอะ!”
“ใครที่ยังไม่ได้กิน อย่าเพิ่งกินเชียวนะ”
พูดจบ หล่อนก็ร้องไห้พลางปิดหน้า “น่าสงสารลูกของฉัน บ่นปวดทั้งน้ำตาตลอดเวลา”
หล่อนเจ็บปวดที่ลูกต้องทรมาน และเสียดายที่ถูกหลอกซื้อ
คนรอบข้างต่างรู้สึกสะเทือนใจ
ทันใดนั้น ฝูงชนก็เดือดดาล โทสะของทุกคนพุ่งสูงขึ้นอีกระดับ
นี่ไม่ใช่แค่การย้อมแมวขายแล้ว แต่เป็นการหาเงินบนความตายของคนอื่นชัด ๆ
ลู่เฟิงเพิ่งแบกคานหาบกลับมาจากการทำงาน เห็นคนมากมายอยู่หน้าบ้านก็รู้สึกงุนงง
“เวลานี้ยังมีคนมาซื้อน้ำมันอีกเหรอ?”
เมื่อเดินเข้าไปใกล้และเห็นความโกรธของทุกคน เขาก็อยากจะหนี แต่สายไปเสียแล้ว
ซูต้าเฉียงวางถังในมือลง วิ่งเข้าไปคว้าคอเสื้อของลู่เฟิงและกดเขาเข้ากับกำแพง
เขาเป็นชายผิวคล้ำ รูปร่างกำยำสูงใหญ่ ขณะนี้มีสีหน้าโกรธเกรี้ยว
เขาขบกรามพูดว่า “เมียแกไม่เปิดประตูใช่ไหม? งั้นวันนี้ฉันจะระบายอารมณ์กับแกแทน!”
พูดจบ เขาก็ต่อยลู่เฟิงหลายหมัดติด ๆ กันดังพลั่ก ๆๆ ทำเอาลู่เฟิงร้องโอดโอยขอความเมตตาไม่หยุด
“โอ๊ย เกิดอะไรขึ้นกันแน่ บอกมาตรง ๆ สิ…”
“ทำไมต้องมาทำร้ายฉันด้วย? คุยกันดีๆ ไม่ได้แล้วใช่ไหม?”
“บ้านของพวกเราช่วยซื้อน้ำมันให้พวกแก แต่ฉันกลับต้องมาโดนแกอัด!”
พูดถึงเรื่องนี้ ซูต้าเฉียงก็ยิ่งโมโหมากขึ้น เขากดลู่เฟิงลงกับพื้นอีกครั้ง ดวงตาแดงก่ำ “แกพูดว่าซื้อน้ำมันงั้นเหรอ! คิดขูดรีดจากพวกเราใช่ไหม!”
“แกมาลองชิมน้ำมันนี่ดูสิว่ามันมีรสชาติยังไง! กินซะ!”
ลู่เฟิงได้กลิ่นน้ำครำที่โชยมา เขาก็รู้สึกคลื่นเหียนเล็กน้อย “แกเอาถังเกรอะมาใส่น้ำมันเนี่ยนะ สมองแกมีปัญหาหรือไง…”
“แกยังจะโทษคนอื่นอีก? นี่มันไม่ใช่กลิ่นน้ำมันของบ้านพวกแกหรอกเหรอ?”
“ใช่แล้ว ไม่รู้ว่าได้เงินแบบผิดกฎหมายมาเท่าไหร่”
“ถุย! ไอ้คนไม่มียางอาย! ทุบให้ตายซะเลยจะดีกว่า!”
ลู่เฟิงนั่งอยู่บนพื้น ใบหน้าซีดขาว “ผมไม่รู้เรื่องจริง ๆ…”
เขาไม่รู้จริง ๆ จ้าวหลินหลินเป็นคนจัดการเรื่องน้ำมันในครั้งนี้ทั้งหมด
เขาแค่รับผิดชอบนับเงินเท่านั้น
ตอนเช้าเขาไม่อยู่ ไม่คิดว่าพอกลับมาตอนนี้จะโดนซ้อมอย่างหนัก
ไม่ไกลออกไปนัก
เย่จื้อผิงถือไม้เท้าและถุงขนมปัง ตั้งใจจะไปส่งอาหารกลางวันให้ภรรยา ลูกสาว และลูกชาย
ไม่คิดว่าจะเห็นบรรยากาศคึกคักขนาดนี้ที่นี่
เขาไปนั่งที่ระเบียงบ้านของหลี่ต้ากัง
“คึกคักจังเลยนะ?”
หลี่ต้ากังกำลังแทะเมล็ดแตงโม “มาได้จังหวะพอดี ดูสิ ลู่เฟิงโดนซ้อม น่าสงสารมาก”
“โอ้โห ดูเหมือนเงินที่ได้มาอย่างไม่ชอบธรรมนี่จะไม่คุ้มค่ากับการได้มาเลย”
เย่จื้อผิงมองคนที่นอนอยู่บนพื้นและถูกผู้คนชี้หน้าด่า เห็นว่าเป็นลู่เฟิงจริง ๆ
เทียบกับท่าทางไม่แยแสเหมือนหมูตายไม่กลัวน้ำร้อนลวกที่เคยแสดงต่อหน้าเขาก่อนหน้านี้ ตอนนี้ลู่เฟิงดูอเนจอนาถอย่างแท้จริง
ใบหน้าของเย่จื้อผิงดูเย็นชาเล็กน้อย “ทำเรื่องไร้มนุษยธรรมแบบนี้ ก็ไม่แปลกที่จะโดน”
จ้าวหลินหลินอยู่ในห้องเจ็บปวดจนแทบตาย
หูก็ได้ยินเสียงสามีของตัวเองถูกทุบตีจนร้องโอดโอยดังลั่น
ถ้าเรื่องนี้ลุกลามใหญ่โต หล่อนคงทนไม่ไหวแน่…
หล่อนพยายามฝืนตัวเองไปเปิดประตู ตั้งใจจะแสดงท่าทางหยิ่งยโสด่าคนอื่น
แต่ไม่คาดคิดว่าจะถูกซูต้าเฉียงคว้าตัวออกมา
จ้าวหลินหลินยืนไม่มั่นคง ล้มลงกับพื้นทันที
“โอ๊ย…พวกแกกล้าดียังไง!”
หลินไป๋เหอเห็นจ้าวหลินหลินแล้วก็ตบหน้าหล่อนทันที “แกมันผู้หญิงต่ำช้า ทำให้ลูกฉันต้องนอนซมให้น้ำเกลือ…”
“ทั้งหมดนี่เป็นเพราะแก!”
“ถ้าลูกฉันเป็นอะไรไป แกต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”
จ้าวหลินหลินทั้งโกรธทั้งร้อนใจ เอามือกุมแก้ม “แกลองแตะตัวฉันอีกสิ? แกเป็นใครกัน กล้ามาตบฉัน?”
หลินไป๋เหอถ่มน้ำลาย “แกสมควรโดนฉันตบแล้ว!”
“รีบคืนเงินให้พวกเราเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นวันนี้ไม่ใช่แค่ฉันที่จะตบแกแล้วนะ!”
คนอื่น ๆ ต่างมองด้วยสายตาเย็นชาและชี้นิ้วด่าทอ
“เกิดเป็นคนไม่ควรทำอะไรแย่ ๆ แบบนี้ ทำให้ลูกคนอื่นป่วย เขายังใจเย็นกับแกขนาดนี้”
“ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับฉันล่ะก็ จ้าวหลินหลิน คงไม่ใช่แค่นี้แน่”
“ใช่แล้ว ทำร้ายลูกคนอื่นเขา เขาไม่ฆ่าให้ตายก็นับว่าดีแล้ว!”
สำหรับผู้หญิงแล้ว ใครก็ตามที่ทำร้ายลูกของพวกหล่อน
นั่นเท่ากับพรากชีวิตพวกหล่อน!
หลินไป๋เหอแทบอยากจะสับจ้าวหลินหลินเป็นพัน ๆ หมื่น ๆ ชิ้น
จ้าวหลินหลินพยายามลุกขึ้นยืนอย่างยากลำบาก “ฉันทำงานให้พวกเธอฟรี ๆ แท้ ๆ แต่พวกเธอกลับรังแกฉันแบบนี้!”
“ลู่เฟิง คุณรีบลุกขึ้นมาสิ คุณเป็นหัวหน้าทีมนะ…”
“คนในครอบครัวของเราเป็นพวกแค้นฝังหุ่น พวกแกทั้งหมดระวังตัวไว้ให้ดี อย่าให้ตกอยู่ในมือพวกเราเชียว”
ลู่เฟิงพูดเสียงอู้อี้ เขาไม่กล้าพูดอะไรแล้ว
ซูต้าเฉียงต่อยเขาอีกสองหมัดหนักๆ เกือบจะส่งเขาขึ้นสวรรค์แล้ว
ถ้าเขายังกล้าแกล้งทำเป็นต่อไปอีก เขากลัวว่าตัวเองจะตายที่นี่จริง ๆ
ซูต้าเฉียงก้าวออกมา ชี้นิ้วไปที่จ้าวหลินหลิน “เธอรีบคืนเงินมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นฉันจะต่อยเธอด้วย!”
ท่าทางของเขาไม่ได้พูดเล่น
จ้าวหลินหลินมองซูต้าเฉียง พลางกลืนน้ำลายลงคอ
หล่อนรู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว และไม่กล้าทำอะไรเลอะเทอะต่อหน้าซูต้าเฉียงอีก
น้ำเสียงของหล่อนอ่อนลงมาก “ตอนนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบาย ขอไปหาหมอก่อนนะ”
“พอฉันกลับมา เราค่อยมาคุยกันได้ไหม?”
“ฉันไม่ได้มีเจตนาจะไม่คุยนะ…”
ลู่เฟิงเพิ่งสังเกตเห็นว่าภรรยาของเขาหน้าซีดเผือด บนหน้าผากยังมีเหงื่อเย็น ๆ
เขายื่นมือไปแตะ พบว่าหล่อนมีไข้ด้วย “ตายจริง เป็นไข้แล้ว รีบไปหาหมอเร็ว!”
จ้าวหลินหลินกุมหน้าอก รู้สึกอยากอาเจียนอีก “ฉันไม่สบายมาทั้งวันแล้ว…”
คนในฝูงชนมีคนหัวเราะเยาะ
“ตอนเช้าเธอบอกเองนี่ว่าน้ำมันไม่มีปัญหา คงเป็นเพราะกินน้ำมันนั่นเข้าไปละมั้ง”
“นี่มันเรียกว่ายกหินขึ้นมาทุบเท้าตัวเองชัด ๆ”
“ตลกจริง ๆ สมน้ำหน้าเลย”
“สมควรแล้ว ขายน้ำมันคุณภาพต่ำก็ควรจะได้รับผลแบบนี้แหละ”
ลู่เฟิงพยุงจ้าวหลินหลินอยู่ สามีภรรยาคู่นี้เคยถูกคนพูดแบบนี้มาก่อนที่ไหนกัน?
แต่ตอนนี้พวกเขาก็ทำได้แค่ไม่กล้าแม้แต่จะผายลมสักนิด
พวกเขาเดินหน้าจ๋อยไปที่อนามัยประจำหมู่บ้าน
YOU MAY ALSO LIKE
