ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 727 ความประทับใจแรกสำคัญมาก / ตอนที่ 728 ฉันคิดแทนเธอ
ตอนที่ 727 ความประทับใจแรกสำคัญมาก
พวกที่มาอ่านเรื่องตลกนี้ก็คอมเม้นต์เอาไว้ข้างใต้กันอย่างบ้าคลั่ง
เฉินเชียนโหรวเองก็โกรธจนแทบเสียสติ
“เอาละ ไม่ต้องโกรธแล้ว! เรื่องนี้ฉันไม่โทษเธอหรอก รอให้เธอคว้ารางวัลกลับมาก่อน เดี๋ยวเรื่องพวกนี้จะต้องถูกกลบหายไปแล้ว เย็นนี้ก็จะไปอยู่บ้านซูเหิงอย่างเป็นทางการอยู่แล้ว ต่อไปเธอก็จะกลายเป็นภรรยาของซูเหิง คุณนายของสกุลซูจริงๆ อีกอย่าง…ตอนนี้เรื่องทุกอย่างกำลังไปได้สวย คิดถึงชีวิตในอนาคตสิ ตอนนี้เธอจะแคร์เรื่องพวกนี้ไปทำไม”
คำพูดของเจียงหรงหรงทำให้ไฟในอกของเฉินเชียนโหรวค่อยๆ มอดดับลง ผู้เป็นย่าพูดถูก เธอมัวแต่โกรธอยู่ในบ้านเช่นนี้ ก็มีแต่จะทำให้ตัวเองจมปลักไปเสียเปล่าๆ
หัวใจเธอผ่อนคลายลง รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าเธออีกหลายส่วน
“คุณย่าพูดถูกค่ะ”
เมื่อเห็นดูท่าทีที่อ่อนหวานน่าเอ็นดูและว่านอนสอนง่ายของเฉินเชียนโหรว ในใจของเจียงหรงหรงก็รู้สึกปลื้มปีติ
“วันนี้ครอบครัวจะส่งเธอไป ญาติสนิทมิตรสหายจากฝั่งสกุลซูเองก็คงจะมาร่วมงานเลี้ยงครอบครัวในคืนนี้ด้วย เธอจะต้องวางตัวให้ดีๆ พบหน้ากันเป็นครั้งแรก ความประทับใจแรกสำคัญที่สุด”
เมื่อคิดไปถึงงานเลี้ยงครอบครัวในคืนนี้ เฉินเชียนโหรวก็อดจะตื่นเต้นขึ้นมาเสียไม่ได้
เมื่อถึงตอนนั้นญาติสนิทมิตรสหายของสกุลซูทุกคนคงจะไปกันหมด นับเป็นการเข้าสกุลซูอย่างเป็นทางการ นับตั้งแต่วันนี้ไป เธอก็เป็นว่าที่นายหญิงของบ้านสกุลซูแล้ว
งานในคืนนี้ จะขาดบุคคลสำคัญที่สุดไปได้ยังไงกันล่ะ
“คุณย่าคะ คืนนี้พี่สาวก็จะไปด้วยใช่ไหมคะ”
เฉินเชียนโหรวถามขึ้นอย่างระมัดระวัง พลางมองไปยังเจียงหรงหรงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยการรอคอย
แค่เจียงหรงหรงได้ยินชื่อนี้ สีหน้าก็ไม่น่ามองขึ้นทันที
“ทำไมไม่ว่าเรื่องอะไรแกก็ลืมพี่แกไม่ได้สักที แกคิดเหรอว่ามันจะไป ต่อให้มันไป ก็ไม่แน่ว่ามันอาจจะก่อเรื่องอะไรขึ้นมาอีกก็ได้…”
“แต่ว่าคุณย่าคะ ถึงยังไงพี่กับหนูเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน สายเลือดเดียวกัน ไม่ใช่ว่าตัดขาดก็จะตัดขาดกันไปได้ง่ายๆ นะคะ…พี่สาวเป็นคนเก่ง ต่อไปหากมีพี่คอยอยู่ข้างๆ หนูที่หลานอวิ้นล่ะก็ หนูคงวางใจลงได้มาก...”
“ให้พี่แก่ช่วย? แกเอาหลานอวิ้นโยนเขากองไฟไปเลยยังเสียกว่า!”
“คุณย่าคะ…”
“เอาละๆ ฉันจะให้แม่บ้านไปบอกกับมันสักคำ แต่ดูท่าจะสูญเปล่า…”
“งั้นอีกเดี๋ยวให้หนูจะโทรหาพี่เขาเถอะค่ะ”
เจียงหรงหรงสีหน้าเอือมระอา “แล้วแต่แก”
และในขณะที่เฉินฝานซิงกำลังช่วยสวี่ชิงจือเลือกแบบผ้าคลุมอยู่นั้น จู่ๆ โทรศัพท์ของเฉินฝานซิงก็ดังขึ้น
เมื่อเห็นว่าเป็นหมายเลขแปลกหน้า เฉินฝานซิงก็กดรับอย่างไม่ลังเล
“เหวย ใครคะ” เฉินฝานซิงเปิดนิตยสารชุดแต่งงานบนโต๊ะน้ำชาขึ้นดู น้ำเสียงสบายๆ
“ฝานซิง…”
เสียงคุ้นเคยดังรอดผ่านสายออกมา มือที่เปิดนิตยสารอยู่ของเฉินฝานซิงหยุดชะงัก สีหน้าเองก็เยียบเย็นลงในทันใด
“มีอะไร”
“วันนี้เป็นวันที่สกุลเฉินจะส่งเฉินเชียนโหรวเข้าสกุลซู ฉันอยากรู้ว่าคืนนี้เธอมาที่…สกุลซูได้รึเปล่า”
สีหน้าแววตาของเฉินฝานซิงถูกครอบงำไปด้วยความหนาวเหน็บ เธอทิ้งตัวลงกับโซฟา พลางเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเย็นเยียบ “นายคิดว่าไงล่ะ”
“ฝานซิง ฉันหวังว่าเธอจะมานะ” ซูเหิงไม่พูดพร่ำทำเพลง
เฉินฝานซิงรู้สึกขำกับคำร้องขอของซูเหิง เธอตระหนักขึ้นมาได้ในทันใดว่าบางวันที่แสนธรรมดาหมู่นี้ดูจะน่าเบื่อไปเสียหน่อย ไหล่ของเธอค้ำลงไปกับโซฟา จากนั้นจึงเลิกคิ้วถามเขาอย่างอดกลั้น
“หวังว่าฉันจะไปทำอะไร นายคงไม่ได้มาเชิญฉันแทนเฉินเชียนโหรวหรอกนะ ฉันว่า เธอคงหวังจะให้ฉันไปสุดๆ …เพื่อไปปรากฏตัวในนามของผู้แพ้”
“ไม่ใช่นะ ฝานซิง เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่เคยปรึกษากับเฉินเชียนโหรวเรื่องนี้เลย ก็แค่รู้สึกว่า…”
ตอนที่ 728 ฉันคิดแทนเธอ
“ไม่ใช่นะ ฝานซิง เธอเข้าใจผิดแล้ว ฉันไม่เคยปรึกษากับเฉินเชียนโหรวเรื่องนี้เลย ก็แค่รู้สึกว่า…”
คำพูดของซูเหิงหยุดลงอีกครั้ง เฉินฝานซิงเองเลิกคิ้วขึ้นทว่าไม่เอ่ยคำใด
หากเป็นก่อนหน้านี้ เฉินฝานซิงคงจะรีบรักษาหน้าเขาไว้ตามสัญชาตญาณ แต่ตอนนี้…เขาคือใคร
เมื่อค่อยๆ ตระหนักได้ว่าเฉินฝานซิงไม่ได้ไว้หน้าเขาดั่งเช่นเมื่อก่อนอีกแล้ว ซูเหิงก็นิ่งชะงักลง ก่อนจะเอ่ยขึ้นตรงๆ ว่า
“ที่ฉันอยากให้เธอมา ฉันเป็นคนคิดแทนเธอทั้งหมด…”
เฉินฝานซิงขำเยาะเสียงแผ่ว “อ้อ? คิดแทนฉัน?”
ฟังออกถึงความแดกดันในน้ำเสียงของเฉินฝานซิง คนในสายจึงเงียบไปครู่หนึ่ง เสียงทุ้มคละเคล้าไปด้วยความอับจนหนทาง
“ฝานซิง เธอต้องเห็นตัวเองเป็นคนสกุลเฉินนะ เธอก็รู้ดีนี่ว่าฉันไม่เคยคิดจะทำร้ายเธอ ต่อไปสกุลเฉินกับสกุลซูก็จะกลายเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว ไหนจะการแข่งขันระดับนานาชาติครั้งนี้อีก…หากตอนนี้เธอกับสกุลเฉินยังเป็นกันอยู่แบบนี้ ต่อไป เกิดเธอทำให้คุณย่าของเธอไม่พอใจขึ้นมา ดูจากนิสัยของท่านแล้วฉันว่า…ท่านคงต้องหาทางทำให้เธอเดือดร้อนอีกแน่…”
แม้ว่าคำพูดของซูเหิงจะพูดด้วยความระมัดระวังและคลุมเครือ ทว่าเธอก็ยังคงฟังออก
ไม่รอให้เธอได้พูดอะไร ซูเหิงก็กล่าวต่อไปอีกครั้ง “ยังไงเธอก็เป็นคนสกุลเฉิน ฝานซิง เธอฉลาด อย่าละเลยข้อผิดพลาดทั้งๆ ที่รู้ดีอยู่แก่ใจเลยนะ หากถึงตอนนั้นคุณย่าอยากจะทำให้เธอลำบากใจขึ้นมาจริงๆ เธอจะให้ฉันช่วยเธอยังไง”
เฉินฝานซิงกระตุกยิ้มมุมปาก “ถึงตอนนั้น คนที่บริหารคือเฉินเชียนโหรวไม่ใช่เหรอ ทำไมนายต้องโยนความผิดที่ยังมาไม่ถึงนี่ไปให้เจียงหรงหรงเป็นแพะรับบาปด้วยล่ะ นายจะช่วยฉันได้ยังไง? นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเรื่องระหว่างฉันกับกับเฉินเชียนโหรว ฉันควรจะต้องจัดการยังไง นี่นายก็คิดมากไปแล้ว นอกจากนายจะมาซ้ำเติม หรือทำให้เรื่องมันแย่ลงกว่าเดิม นายเคยช่วยอะไรฉันได้ด้วยงั้นเหรอ”
ซูเหิงเจ็บจี๊ดตรงกลางใจ น้ำเสียงของเขาอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกผิดและจนตรอก “ฝานซิง ฉัน…”
“นายคิดว่าตอนนี้ หากฉันอยู่กับสกุลเฉินอย่างสงบสุขแล้วมันจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงงั้นเหรอ ทุกอย่างที่นายพูดในวันนี้ มีแต่สร้างความดีความชอบให้กับคนสกุลเฉินทั้งนั้น ส่วนฉันก็เป็นแค่พวกชอบก่อเรื่องไร้เหตุผล ซูเหิง ก่อนหน้านี้ สำหรับบ้านสกุลเฉิน ฉันต่ำต้อยแค่ไหน สภาพที่ฉันเคยยอมอ่อนข้อให้พวกนั้นอย่างคนขี้ขลาด ใช่ว่านายจะไม่เคยเห็น สมองของนายอยู่กับนายมาตั้งหลายปีขนาดนี้ ยังคิดไม่ได้อีกเหรอว่าจริงๆแล้วฉัน ชอบสร้างเรื่องอย่างเอาแต่ใจ หรือสกุลเฉินไม่ชอบฉันกันแน่”
อกของซูเหิงสั่นไหวรุนแรง จริงด้วย เฉินฝานซิงที่เคยอ่อนข้อกว่านี้เขาเคยเห็นมันแล้ว เธอเคยใช้ชีวิตในสกุลเฉินอย่างระมัดระวัง แล้วทำไมตอนนี้ เธอถึงได้ไม่ถูกกับสกุลเฉินราวน้ำกับไฟ
จากนั้นความคิดเช่นนี้ของเขาได้ค่อยๆ จางหายไป
แต่เรื่องที่ฝานซิงไม่ยอมรับเชียนโหรวก็เป็นความจริง
ความเงียบของซูเหิง ทำเอาเฉินฝานซิงต้องยิ้มขึ้นอย่างเยือกเย็น เธอเดาออก เธอเดาออกได้อย่างชัดเจน ว่าตอนนี้ในใจของซูเหิงกำลังคิดอะไร
เขาเชื่อมาตลอดว่า ‘ความทุกข์ใจ’ และ ‘ความเจ็บปวด’ ที่เฉินเชียนโหรวได้รับจากเธอก่อนหน้านี้ล้วนเป็นความจริง
เธอทนเฉินเชียนโหรวไม่ไหว ดังนั้นคนที่สกุลเฉินจึงรับเธอไม่ได้
เธอยังนับว่ามีสมองอยู่บ้าง เรื่องแค่นี้หากยังมองไม่กระจ่าง ก็ถือว่าหลายปีมานี้เป็นการมีชีวิตรอดมาอย่างเปล่าประโยชน์
“เอาแบบนี้เถอะ เรื่องหลังจากนี้ไว้ว่ากันอีกที เรื่องอะไรที่เข้ามาฉันจะตั้งรับให้ได้ทั้งหมด นายจะได้ไม่ต้องรู้สึกลำบากใจ นายเองก็ถือหางคู่หมั้น…ไม่สิ ภรรยาของนายไปก็พอแล้ว”
คำตอบคืออะไร ซูเหิงรู้ดีอยู่แก่ใจ
ได้ยินเพียงแค่เสียงสูดลมหายใจยาวเหยียดของเขาผ่านสายโทรศัพท์ ก่อนจะพูดต่อว่า
“ฉันหวังว่าเธอจะไตร่ตรองดีๆ อีกครั้งนะ”
เฉินฝานซิงตัดสายไปทันที
ไม่นาน สายของเฉินเชียนโหรวก็ดังขึ้นมาอีก
YOU MAY ALSO LIKE
