ช้าก่อนคุณป๋อ! ครั้งนี้ขอเป็นรักสุดท้าย - ตอนที่ 713 ขอคุยกับประธานเฉิน / ตอนที่ 714 ออกไปให้หมด
ตอนที่ 713 ขอคุยกับประธานเฉิน
นาทีที่เสียงโทรศัพท์ได้ดังขึ้น ป๋อจิ่งชวนที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานก็ช้อนสายตาขึ้นมองไปยังทิศทางของโต๊ะน้ำชา ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นมาแล้วเดินไปยังโซฟา เขาหยิบโทรศัพท์ของเฉินฝานซิงขึ้นมา แล้วกวาดสายตามองไปยังเบอร์แปลกหน้าบนหน้าจอ
นิ้วยาวปัดลงไป แล้วนำโทรศัพท์มาแนบหูเอาไว้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย!
“อืม”
“ประธานเฉิน…เอ่อ…ไม่ทราบว่าคุณคือใครครับ”
เดิมทีเซียวหมิงเจี๋ยคิดจะเปิดประเด็นเลย ทว่าต่อมากลับเพิ่งจะตระหนักได้ว่านั่นไม่ใช่เสียงของเฉินฝานซิง
“มีธุระอะไร”
ป๋อจิ่งชวนกลับไม่ได้ตอบคำถามของเขา ทว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ ก็พอจะทำให้เซียวหมิงเจี๋ยเดาออกว่าเขาคือใคร
“คุณป๋อครับ คือ…คือผมขอคุยกับประธานเฉิน…”
“ธุระอะไร” ป๋อจิ่งชวนย่นคิ้ว ถามขึ้นอย่างข่มอารมณ์ ในน้ำเสียงก็ยังแฝงไปด้วยความเยือกเย็นอย่างสุดขั้ว
“เอ่อ…คือแบบนี้คับคุณป๋อ วันนี้…”
เซียวหมิงเจี๋ยเล่าเรื่องที่กู้เจ๋อเหยียนเบี้ยวนัดทีมช่างภาพในวันนี้ อีกทั้งเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างกู้เจ๋อเหยียนและเฉินเชียนโหรวให้เขาฟัง และเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นบนเวยป๋อให้เขาฟังอีกที ก่อนที่สุดท้ายจะพูดขึ้นว่า “ผมอยากได้รูปที่กู้เจ๋อเหยียนอยู่ในร้านกาแฟตอนนั้น ที่อยู่ในโทรศัพท์ของประธานเฉินครับ”
“อืม”
ป๋อจิ่งชวนฟังจบก็ตอบรับเรียบๆ ไปครั้งหนึ่ง แล้ววางสายไป
ขณะที่เซียวหมิงเจี๋ยยังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาใดๆ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น รูปภาพถูกส่งมาในรูปแบบของข้อความ
เมื่อส่งรูปเสร็จ ป๋อจิ่งชวนก็วางโทรศัพท์กลับลงที่เดิม ก่อนจะหยิบเอกสารที่เฉินฝานซิงต้องจัดการขึ้นมาดู จากนั้นจึงเลิกคิ้วขึ้นเบาๆ
ตอนที่เฉินฝานซิงตื่นขึ้นก็เป็นเวลาบ่ายสองครึ่งเข้าไปแล้ว
เฉินฝานซิงตะลึงไปเล็กน้อยกับของตกแต่งห้องตรงหน้า ก่อนจะรับรู้ได้อย่างรวดเร็วว่าตอนนี้ตนเองอยู่ที่ไหน
เมื่อเธอเพ่งมองนาฬิกาข้อมือก็ต้องตกตะลึงเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะนอนไปจนเกือบจะถึงสามโมงอยู่แล้ว
เมื่อนึกไปถึงเอกสารที่ตัวเองยังจัดการไม่เสร็จ เฉินฝานซิงก็ต้องกัดฟันอย่างหงุดหงิดใจ เธอรีบกระโดดลงจากเตียง เดินวนรอบเตียงไปหนึ่งครั้ง ทว่าก็กลับไม่พบรองเท้าของตัวเอง
เธอจึงเดินเท้าเปล่าไปถามเอากับป๋อจิ่งชวนตรงๆ เสียเลย
ประตูห้องพักถูกเปิดออก “ป๋อจิ่งชวน รองเท้าของฉัน…”
ศีรษะของเธอแหงนขึ้นมา หนังตาช้อนขึ้น เสียงของเฉินฝานซิงพลันหยุดชะงักไปกลางอากาศ
ผู้ชายในชุดเสื้อสูทรองเท้าหนังห้าหกคนกำลังยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของป๋อจิ่งชวน อายุไม่ได้ไล่เลี่ยกัน ทว่าอายุเฉลี่ยก็ดูค่อนข้างสูงอยู่
ในตอนนี้ทุกคนจ้องมองมายังเธอด้วยสายตาที่แตกต่างกันไป อึ้ง สงสัย ตกใจ อึดอัด อีกทั้งยังมีความไม่เห็นด้วย และดูแคลนอยู่บ้างเล็กน้อย
เฉินฝานซิงยังคงไว้ผมสั้น เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งบนตัวนั้นมีรอยยับอยู่เล็กน้อย ตรงคอเสื้อกระดุมเปิดอยู่สองเม็ด ในขณะที่กำลังเผชิญหน้าอยู่กับบรรยากาศวังเวงและชวนอึดอัดเช่นนี้ สาบเสื้อที่บิดเบี้ยวก็ดันลื่นหลุดลงจากไหล่ข้างขวาของเธอ
เสื้อเชิ้ตสีขาวบนตัวของเธอเป็นของป๋อจิ่งชวน ข้างในนั้นยังคงว่างเปล่า ก่อนหน้านี้ในห้องแต่งหน้า สเตย์รัดหน้าอกถูกป๋อจิ่งชวนฉีกทิ้งไปตรงไหนแล้วก็ไม่อาจทราบได้ แม้ว่าคุณภาพของเสื้อเชิ้ตตัวนั้นจะไม่ทำให้หน้าอกของเธอดูโป๊ได้ ทว่าไหล่เนียนละเอียดที่โผล่ออกมาและร้อยแยกของเสื้อเชิ้ต ก็ยังคงทำให้อดคิดไปไกลไม่ได้
โดยเฉพาะความยุ่งเหยิงบนร่างกายของเธอ อีกทั้งรอยตำหนิสีแดงประปรายบนผิวของเธอที่โผล่ออกมา ทำให้ไม่ต้องคิดมากก็พอจะรู้ว่าร่างกายของเธอผ่านอะไรมาบ้าง
ทุกคนต่างทำอะไรไม่ถูก เมื่อได้มาเห็นกับตาว่าท่านประธานผู้ละทางโลกของพวกเขา จะซุกคนงามไว้ในห้องได้ อีกอย่าง ‘คนงาม’ คนนั้นก็ยังเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาและงดงามคนหนึ่ง
และในทันใดนั้นเองป๋อจิ่งชวนก็ลุกพรวดขึ้น ก้าวฉับๆ ไปหยุดลงตรงหน้าของเฉินฝานซิง แล้วจึงดึงสาบเสื้อของเธอขึ้นมา
ตอนที่ 714 ออกไปให้หมด
ในทันใดนั้นเอง ป๋อจิ่งชวนก็ลุกพรวดขึ้นก้าวฉับๆ ไปหยุดลงตรงหน้าเฉินฝานซิง จากนั้นจึงดึงคอเสื้อของเธอขึ้นมา
ก่อนจะโน้มกายลงไปช้อนร่างเธอขึ้นมาท่ามกลางสายตาสงสัยของทุกคน ทั้งยังอุ้มเธอผ่านหน้าทุกคนไปวางไว้บนโซฟา จากนั้นก็หารองเท้าของเธอมาแล้วคุกเข่าลงสวมรองเท้าให้เธอทีละข้าง จากนั้นจึงผูกเชือกรองเท้าให้กับเธอ
เฉินฝานซิงคิดจะดึงเท้าของตัวเองกลับมาในทันที ทว่ากลับเห็นว่าป๋อจิ่งชวนจับเอาไว้แน่นอย่างเงียบๆ
อาจจะเป็นเพราะเธอเพิ่งจะตื่นนอน หรือเป็นเพราะภาพเธอตาฝาด หรืออาจเป็นเพราะเขาที่อยู่ในบริษัทกับเขาที่อยู่ตรงหน้าเธอไม่ค่อยเหมือนกันนัก
ภายใต้นัยน์ตาและคิ้วอันลึกล้ำและเรียบเฉยนั้นยังแฝงไปด้วยความเคร่งขรึม ความมั่นคงและหลักแหลมจากร่างกายนั้นฉาบไปด้วยความเฉียบแหลมที่ยากจะหยั่งถึง ดั่งขุนเขาไกลสุดตาที่ถูกซ่อนเร้นไว้ด้วยม่านหมอกหนาอยู่เช้าค่ำ
ราวว่ากับเขาในเวลาแบบนี้ ทำให้ความสูงส่งที่แล่นผ่านอยู่ทั่วร่างกายของเขา สร้างระยะห่างของทั้งสองขึ้นในชั่วอึดใจ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการที่เขาคุกเข่าลงผูกเชือกรองเท้าให้ผู้หญิง
แม้แต่ผู้บริหารระดับสูงที่ยืนอยู่ไม่ไกลกันนั้นก็ปกปิดความตกตะลึงพรึงเพริดของตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ สติรับรู้ของพวกเขาถูกทำลายลง การกระทำที่ไม่ไว้เกียรติตัวเองเช่นนี้ของป๋อจิ่งชวน ทำเอาพวกเขารับไม่ได้อยู่เล็กน้อย
“ออกไปให้หมด”
เสียงเรียบที่ไม่ละทิ้งความเคร่งขรึมดังขึ้น ผู้บริหารระดับสูงเหล่านั้นชักสายตากลับแล้วรีบออกจากห้องทำงานไปในทันที
เฉินฝานซิงไม่เอ่ยสิ่งใดออกมาพักหนึ่ง แต่กลับจ้องมองป๋อจิ่งชวนเงียบๆ อย่างเหม่อลอย
จากนั้นไม่นาน ป๋อจิ่งชวนก็เงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นความสงสัยและความตกตะลึงในแววตาคู่นั้น คิ้วเคร่งขรึมก็ค่อยๆ อ่อนลง พลางกระตุกมุมปากขึ้นน้อยๆ
“คิดอะไรอยู่” เสียงในลำคออ่อนโยนพอๆ กับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
หัวใจเธอผ่อนคลายลงเล็กน้อย นี่แหละป๋อจิ่งชวนที่เธอรู้จัก
“ฉันหลับไปตั้งแต่ตอนไหนเหรอคะ”
“เอกสารของคุณยังอ่านไม่จบสักฉบับเลยครับ ประธานเฉินของเรา” ป๋อจิ่งชวนยื่นมือออกไปทาบลงบนหน้าผากของเธอ แล้วหยัดกายลุกขึ้น
เฉินฝานซิงเลิกคิ้วขึ้น เอียงคอมองหาเอกสารของตัวเอง ทว่ากลับพบว่าบนโต๊ะน้ำชานั้นว่างเปล่าไร้สิ่งใด
“เอกสารของฉันล่ะ”
“อยู่ที่ผมโน่น”
ป๋อจิ่งชวนเบี่ยงตัวหันไปยังโต๊ะทำงาน พลางตอบคำถามเธอไปอย่างเรียบๆ ประโยคหนึ่ง
“หืม?”
เฉินฝานซิงลุกยืนขึ้น หันเดินไปยังโต๊ะทำงานของป๋อจิ่งชวน
กระทั่งเมื่อเธอเดินไปเจอกับเอกสารของตัวเองตรงมุมหนึ่งของโต๊ะ กลับพบว่าเอกสารทั้งหมดถูกเปิดอ่านไปหมดแล้ว
เมื่อเปิดอ่านอย่างล่ะเอียดอีกครั้ง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ทุกๆ หัวข้อสำคัญ แม้กระทั่งจุดบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ เขาก็ยังวงออกมาได้
“ว้าว สุดยอดขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ขนาดข้ามสายธุรกิจกันก็ยังจัดการได้เพอร์เฟคต์ขนาดนี้”
ป๋อจิ่งชวนหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ อมยิ้มน้อยๆ ไม่พูดจา
“ต่อไปหากฉันจะแอบอู้งานละก็ จะยกเอกสารให้คุณไปเลย”
เฉินฝานซิงเอนตัวเข้าหาโต๊ะของเขา ราวกับเธอกำลังจะได้ยกภูเขาออกจากอก
“ฝันหวานไปแล้ว”
“ปฏิเสธกันแบบไร้เยื่อใยเลยเหรอ”
“อื้ม จัดการเอกสารเพิ่มอีกฉบับ ก็เสียเวลาที่จะได้อยู่กับคุณไปอีกน่ะสิ คุณว่าไหมล่ะ”
เฉินฝานซิงเม้มปากยิ้ม
ทั้งๆ ที่คำพูดนี้ เป็นการปฏิเสธกันอย่างเลือดเย็นแท้ๆ ทว่าก็ยังทำเอาคนฟังมีความสุขได้ ใจร้ายจริงๆ
“ไปนั่งตรงโซฟาก่อน เดี๋ยวผมหายยุ่งแล้วเราค่อยไปฉลองวันเกิดให้อินรุ่นเจวี๋ยกัน”
“อื้ม”
–
ขณะนั่งอยู่บนโซฟา เฉินฝานซิงก็ปัดมือถือรอไปด้วยความเบื่อหน่าย
ทว่าทันใดนั้น ความร้อนระอุบนโซเชียลก็กลับทำเอาเธอไม่ทันได้ตั้งตัว
[โพสต์ที่ถูกลบกะทันหัน กู้เจ๋อเหยียน]
[แฟนคลับ 666 กู้เจ๋อเหยียน]
[กู้เจ๋อเหยียนถูกแย่งงาน]
[กู้เจ๋อเหยียนเล่นตัว]
[บุคคลสำคัญกู้ผู้ยิ่งใหญ่ คู่ชิปเฉินเชียนโหรว]
[เรื่องระหว่างกู้เจ๋อเหยียน เฉินเชียนโหรว และเฉินฝานซิง ไม่พูดไม่ได้]
YOU MAY ALSO LIKE
![[นิยายวาย] ทะลุระบบข้ามภพมาหารัก](https://www.xn--72c5afc3e6a4acd3tpa.com/wp-content/uploads/2021/05/932371342-member-scaled-1-75x106.jpg)
