ห้อง ไม่สิ ขนาดนี้น่าจะเป็นบ้านมากกว่า ทันทีที่ทั้งสองคนเดินเข้ามาข้างในห้อง พนักงานก็ค้อมศีรษะให้อย่างนอบน้อมแล้วปิดประตูจากไป อึนฮันสะดุ้งโหยงหันไปมองประตู คุณพนักงานไม่เห็นเหรอครับว่าผมไม่ชอบ มองไม่ออกจริง ๆ เหรอครับว่าผมถูกเขาลากมา ไม่สิ ควรจะถามผมสักคำไหมว่าผมเต็มใจหรือเปล่า นี่ยังมีความเป็นคนอยู่ไหมเนี่ย! อึนฮันก่นด่า แต่แน่นอนว่าทำได้แค่เพียงในใจ

วาซีลีเดินเข้าหาอึนฮัน นี่ยังอยู่หน้าประตูอยู่เลยนะ จะเอาตั้งแต่ตรงนี้เลยเหรอ อึนฮันตัวเกร็ง คนอย่างคามินสกีจะมีเซ็กซ์แบบไหนนะ คงจะรุนแรงเร้าใจน่าดู ถึงอย่างนั้นก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ว่าจะไม่ทำให้ตรงไหนของเขาสึกหรอไปตลอดชีวิตใช่ไหม ข่าวลือต่าง ๆ เกี่ยวกับฉายา ‘จอมล้างแค้น’ พันกันยุ่งเหยิงอยู่ในหัวอึนฮัน ทั้งเรื่องที่เขาฆ่าคนได้ด้วยคีมเหล็กเพียงคู่เดียว ทั้งควักลูกตา ทั้งเรื่องที่ว่าแหล่งข่าวของเขาตายเพราะถูกฆ่าหั่นศพและอื่น ๆ ขนาดเรดมาเฟียที่ว่าโหดเหี้ยมอำมหิตที่สุดในโลกยังไม่อยากสู้กับคามินสกีซึ่ง ๆ หน้าเลย! อึนฮันช้อนตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวขึ้นมองวาซีลีทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่หายสะอึกดังอึ้ก ๆ ๆ

“นายเป็นเกย์งั้นเหรอ”

วาซีลีกระซิบเจือเสียงหัวเราะ อึนฮันจึงทำหน้าสงสัย อ้าว ไม่ได้โกรธหรอกเหรอ แล้วคนสะอึกมันตลกนักหรือไง ตอนนั้นเองริมฝีปากของวาซีลีก็ขยับเข้ามาใกล้ อึนฮันหลับตาลงและเผยอปากรับ ไม่คิดจะขัดขืนอีกฝ่ายแม้สักนิด ถ้าขัดขืนก็โดนน่ะสิ เขาคิดว่าหากยอมปล่อยตามน้ำไปอีกหน่อย วาซีลีอาจไว้ชีวิตรสกาแฟจากลิ้นวาซีลีทำเอาอึนฮันหลับตาแน่น

“…”

เสียงเฉอะแฉะดังออกมาระหว่างริมฝีปากทั้งสองคู่ บ้านนี้ ไม่สิห้อง เอ๊ย บ้าน สิ่งที่ควรเรียกว่าบ้านสวีตมากกว่าห้องสวีตนี้เงียบสนิทเพราะไม่มีใครอื่นอยู่เลย เสียงจึงยิ่งดังก้องไปทั่ว วาซีลีแนบกายทาบทับลงมาพลางยึดคางอึนฮันที่เอาแต่จะก้มลงไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง มืออีกข้างแทรกผ่านเรือนผม ก่อนจะขยับริมฝีปากให้แนบสนิทได้ลึกซึ้งกว่าเดิม

“…อือ…”

เสียงครวญครางแว่วมาจากลำคอของอึนฮัน

ทำไมถึงได้จูบเก่งอย่างนี้นะ ขนลุกไปทั้งตัวแล้ว วาซีลีรู้ว่าจะจูบอย่างไรให้รู้สึกหวามไหวไปทั่วเรือนร่าง เขาจูบเก่งเสียจนน่าขนลุก วาซีลีหัวเราะในลำคอขณะลิ้นของพวกเขาผลัดกันเคลียคลอหลายครั้ง เสียงหัวเราะส่งผ่านริมฝีปากซึ่งประกบกันอยู่ในทุกครั้งที่เขาหัวเราะ พาให้อึนฮันสั่นสะท้านไปทั่วทั้งร่าง

มะ…ไม่ได้นะ อึนฮันพยายามห้ามตัวเอง แต่จะว่าไปเขาเองก็ไม่ได้มีความสัมพันธ์แบบชั่วข้ามคืนมาเกือบปีแล้วนี่ ไม่สิ นั่นมันก็แค่ข้ออ้างเท่านั้นละ ก็แค่ แค่…

“อา…”

วาซีลียอมถอยเมื่ออึนฮันร้องครางออกมาอีกครั้ง อึนฮันลืมตาขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้าโดยไม่รู้ตัวเมื่อริมฝีปากของเขาไม่ได้สัมผัสลงมา วาซีลีกำลังยิ้ม เขายิ้มราวกับพวกเขาเป็นคนรักกันก่อนจะกระซิบออกมาเบา ๆ

“หายสะอึกแล้วนี่”

มือที่เคยยึดคางอึนฮันไว้ขยับไปแตะแก้มเขาเบา ๆ ตอนนั้นเองอึนฮัน ถึงได้รู้ตัวว่าเขาไม่ได้จูบวาซีลีเพราะถูกยึดคางไว้ แต่เป็นฝ่ายเงยหน้ารับจูบจากอีกฝ่ายด้วยความเต็มใจต่างหาก วาซีลีหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นอึนฮันเบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อยแล้วจูบริมฝีปากเขา กระซิบว่า

“ไม่ต้องกลัวนะ”

ทว่าเสียงจูบที่ดังมาจากริมฝีปากของชายหนุ่มก้องอยู่ในหูอึนฮันมากกว่าเสียงที่เขาพูดเสียอีก อึนฮันคิดว่าเสียงนี้มันชักจะดังเกินไปแล้ว เขาหลับตาลง จะให้เป็นอย่างนี้ไม่ได้ อีกฝ่ายคือวาซีลี คามินสกีเชียวนะ คือผู้ชายที่น่ากลัวที่สุดในโลกไง ถ้าเขาบังคับก็ว่าไปอย่าง แต่อย่าไปดึงเขาเข้าหาตัวแบบนี้สิ อึนฮันคิดเช่นนั้น เขาคิดจริง ๆ ทว่า…

“อา…”

วาซีลีหัวเราะออกมาพร้อมเสียงคราง เสียงหัวเราะของเขาทุ้มต่ำ อึนฮันโอบแขนรอบคอชายหนุ่มแล้วดึงเขาเข้าหาตัว อึนฮันไม่อาจหยุดตัวเองได้ ราวกับเปลวไฟกำลังโหมไหม้ไส้เทียนภายในกาย นานมากแล้วที่เขาไม่ได้โดนจูบ และนี่แทบจะเป็นครั้งแรกที่โดนจูบราวกับเป็นคนรักของอีกฝ่าย วาซีลีแค่เผยอปากอยู่เฉย ๆ แต่ฝ่ายที่ร้อนรุ่มกลับเป็นอึนฮันเสียเอง เขาตวัดเกี่ยวลิ้นของชายหนุ่มเข้ามา ใช่ว่าอึนฮันจะไม่ทันคิดว่า เฮ้ย ทำแบบนี้ไม่ได้นะ เดี๋ยวได้มาเสียดายทีหลังแน่ แต่สัมผัสอันวาบหวามที่เพิ่งได้ลิ้มรสในรอบหนึ่งปีนี้ก็ช่างแข็งแกร่งเหลือเกิน นอกจากนั้นร่างกายวาซีลียังเป็นแบบที่เขาชอบด้วย เขาแอบมองหุ่นของวาซีลีแล้วคาดหวังให้บนโลกนี้มีคนหุ่นแบบนี้อีกสักคนมาตลอดไม่ใช่หรือไงเมื่ออึนฮันเกี่ยวกระหวัดลิ้นของวาซีลีแล้วเริ่มโลมเลียภายในปาก ชายหนุ่มที่เคยอยู่เฉยก็เปลี่ยนมาตอบรับอย่างร้อนแรงทันที วาซีลีโถมจูบหนักหน่วง ไม่เว้นช่วงให้ได้พักกลืนน้ำลายสักนิด ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้รุนแรงจนเจ็บปวดแต่อย่างใด เป็นเพียงจูบที่ดุเดือดชวนลุ่มหลงเท่านั้น จุมพิตที่บอกว่าฉันต้องการนายได้ชัดเจนกว่าคำพูดยิ่งทำให้อึนฮันยึดวาซีลีไว้แน่น