ช่วยทีครับ ใจผมรับคุณมาเฟียไม่ไหว - ตอนที่ 18

ทั้งที่เมื่อสิบปีก่อนทำลายชีวิตของเขาจนป่นปี้ไม่เหลือชิ้นดี แต่ยังมีหน้ามาบอกให้เขาเลิกสนใจเรื่องในอดีตแล้วมาเริ่มเกมกันอีกสักตาได้อย่างน่าโมโห หลังจากดื่มกาแฟแล้ว ไม่ว่าหมอนี่จะพล่ามอะไรอีก เขาจะไม่หันกลับไปมองเด็ดขาด อึนฮันตัดสินใจแล้ว และหากเจ้าบ้านี่ยังตามไปถึงบ้านเขาอีก ต่อให้ต้องขอร้องคริส เขาก็ต้องลากไอ้หมอนี่ออกไปให้ได้

อึนฮันคิดพลางหันไปมองหน้าร้านต่าง ๆ ทว่าโชคกลับไม่ช่วยเลย ที่ฝั่งตรงข้ามของถนนมีใครคนหนึ่งดูโดดเด่นสะดุดตา เป็นชายหนุ่มตัวสูงคนหนึ่ง ชายหนุ่มที่ดูดีแม้จะสวมเพียงแค่เสื้อยืดกับกางเกงยีนกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ เส้นผมดำขลับและใบหน้าแสนดีตรึงสายตาอึนฮันไว้ เขารีบคว้าแขนซ็องฮันตั้งท่าจะลากออกไปทันทีด้วยความตกใจ

“เฮ้ย อะไรเนี่ย ทำไมจู่ ๆ เป็นแบบนี้ล่ะ”

จะอะไรก็เถอะ รีบเดินเร็วเข้าสิวะไอ้นี่ ถ้าโดนเห็นเข้าละก็จบเห่แน่ อึนฮันพยายามหนีออกไปจากตรงนี้โดยที่ในใจก็หวังว่าอีกฝ่ายจะไม่ทันเห็นเขา แต่แล้วเงาผู้ชายที่สะท้อนในกระจกกลับชี้นิ้วมาทางนี้ และเขาก็รู้สึกเหมือนกำลังสบตากับชายคนนั้นผ่านกระจกเลยทีเดียว อีกฝ่ายกำลังเตือนว่าหากเขาหนี นั่นหมายถึงเตรียมตัวตายด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียว ไม่สิ เขาไม่มีทางเตือนแบบนั้นแน่ แต่สำหรับอึนฮันแล้วก็ยังดูเหมือนอย่างนั้นอยู่ดี ในที่สุดอึนฮันก็ปล่อยซ็องฮันแล้วถอนใจพลางก้มหน้าลง

วันนี้คือวันแห่งประวัติศาสตร์ที่โขดหินและภูเขาน้ำแข็งซึ่งขวางทางชีวิตเขาได้มาเจอกัน นับเป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่อึนฮันคิดว่าในชาติที่แล้วเขาน่าจะเคยขายชาติมาก่อน

++++++++++++++++++++++++++

วาซีลี คามินสกีจะลงมาที่ไมแอมีแค่เฉพาะเรื่องงานเท่านั้น แต่สิ่งที่ทำให้เขาออกไปจากไมแอมีไม่ได้ก็เป็นเรื่องงานเช่นกัน นีโคไลโทรมารายงานว่าตำรวจทางน้ำกำลังจับตามองอยู่ ทางที่ดียังไม่ควรกลับไป แถมยังแนะนำให้เขาพักค้างคืนที่โรงแรมด้วย นี่เป็นครั้งแรกที่คามินสกีซึ่งทำงานเสร็จแล้วแต่ยังออกจากไมแอมีไม่ได้คิดขึ้นมาว่า ‘ในไมแอมีมันไม่มีใครติดหนี้ฉันเลยหรือไงนะ’ วาซีลีนึกอยากให้มีคนแบบนั้นเพื่อช่วยให้เขาหายเบื่อในยามที่มีเวลาเหลือเฟือแบบนี้ แต่แล้วเขาก็นึกถึงใบหน้าของชายคนหนึ่งขึ้นมา ชายคนนั้นก็ติดหนี้เขาอยู่เช่นเดียวกัน นั่นคือหนี้ชีวิต บุคคลเพียงหนึ่งเดียวซึ่งคนที่เก่งแต่เรื่องฆ่า ไม่เก่งเรื่องช่วยอย่างวาซีลีเคยช่วยชีวิตไว้

ยุนอึนฮัน

พอคิดถึงชื่อนั้น วาซีลีก็ยิ้มออกมา บรรดาลูกน้องของเขามักจะเรียกอึนฮันว่า ‘เลดี้’ ทว่าหน้าตาของยุนอึนฮันไม่ใช่แบบที่จะทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นผู้หญิงได้เลยสักนิด ใบหน้าของเขาดูเรียบร้อย สะอาดสะอ้านแต่ก็เย็นชา ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของคนเชื้อสายเอเชีย รูปร่างสูงพอสมควร แขนขาก็ยาวพอดีกัน เป็นรูปร่างหน้าตาที่น่าสนใจมากทีเดียว นอกจากนั้นยังเป็นคนนิสัยดีมากเท่า ๆ กับหน้าตา แม้จะมีข้อบกพร่องตรงที่ขี้กลัวอยู่บ้าง แต่ไม่ว่าจะกลัวขนาดไหนก็ไม่ถึงกับขลาดเขลา อึนฮันเป็นผู้ชายที่พูดสิ่งที่ควรพูดออกมาหมด เมื่อวาซีลีเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจว่าเหตุใด ‘เลดี้’ ถึงได้กลายเป็นชื่อเล่นของชายหนุ่มคนนั้น นีโคไลก็ตอบกลับมาด้วยสีหน้าร้ายกาจ

“อ๋อ ยุนน่ะไม่มีปัญหาหรอก ปัญหาอยู่ที่คุณต่างหาก”

ฉันน่ะเหรอ เมื่อเห็นวาซีลีสงสัย นีโคไลก็พูดอย่างมีเลศนัย

“ก็คุณน่ะชอบทำเหมือนยุนเป็นผู้หญิงเลยนี่นา ไปทำตัวก้อร่อก้อติกจีบเขาเป็นตาแก่ขี้เมาอยู่ได้”

ฉันไปทำแบบนั้นเมื่อไหร่กัน วาซีลีดูประหลาดใจ แต่นีโคไลกลับหัวเราะคิกคักเป็นตาแก่ก่อนจะเดินหายไปทั้งอย่างนั้น เรื่องทั้งหมดเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเช้านี้ วาซีลียืนกอดอกนิ่งคิดอยู่ริมถนนสักพัก เขาจีบยุนอยู่เหรอ ไม่ได้ใกล้เคียงเลยด้วยซ้ำ แต่ถึงกระนั้นเขาก็สนใจยุนมากจริง ๆ อีกฝ่ายเป็นคนที่น่าประหลาดใจ ยิ่งได้มองก็ยิ่งละสายตาไม่ได้

ตอนแรกวาซีลีเองก็ไม่ได้ชอบยุน ไม่สิ เขาคิดว่ายุนขี้ขลาดตาขาวเกินไปด้วยซ้ำ เพราะอีกฝ่ายเอาแต่ตัวสั่นเป็นลูกนกตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้พบกัน เมื่อเห็นยุนพูดอะไรไม่ออกทั้งยังไม่กล้าสบตา ชายหนุ่มก็นึกสงสัยว่าเขาจะฝากเงินไว้กับคนคนนี้ได้จริง ๆ หรือ ทว่ายุนกลับเป็นนักฟอกเงินที่มีความสามารถ หากพิจารณาแค่ความสามารถอย่างเดียว ถือว่าเทียบได้กับเคย์ ลินเบิร์กเลยทีเดียว ไม่สิ เมื่อเทียบกับเคย์แล้ว ยุนฟอกเงินได้ละเอียดและรอบคอบมากกว่าเสียอีก ที่ไมแอมีมีนักฟอกเงินมากมายหลายคน แต่ส่วนใหญ่พวกเขามักจะใช้พื้นที่นอกประเทศใกล้ ๆ อย่างบาฮามาสหรือหมู่เกาะเคย์แมนในการฟอกเงินเป็นหลัก ทว่ายุนกลับใช้สถานที่หลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นหมู่เกาะแชนเนลหรือเกาะแมน ไปจนถึงลอนดอน และแม้แต่กรุงเทพมหานครเพื่อขยับโยกย้ายเงินไปตรงนั้นตรงนี้ หลังจากโยกย้ายเงินให้หมุนเวียนไปตามบริษัทปลอม ๆ กับธนาคารตัวแทนอยู่หลายรอบ เงินนั้นก็จะกลายเป็นเงินไม่รู้ที่มา ความจริงเพียงเท่านั้นก็พอแล้ว แต่ยุนยังมีเทคนิคการกระจายเงินที่น่าอัศจรรย์อีกด้วย