ช่วยทีครับ ใจผมรับคุณมาเฟียไม่ไหว - ตอนที่ พิเศษ 3

“มาร์ตินียังไม่มาเลย”

คุณสนใจเรื่องพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไรเหรอครับ

วาซีลีฉีกยิ้มทันทีที่อึนฮันหันขวับมามองเขาด้วยความสงสัย เขาหันมองไปรอบ ๆ ขณะโอบกอดอีกฝ่ายไว้ อึนฮันเองก็หันมองไปรอบ ๆ ในอ้อมแขนของวาซีลีเช่นกัน เขาไม่รู้ว่าวาซีลีมองอะไรอยู่จึงเอ่ยถาม “มองอะไรเหรอครับ” วาซีลีตอบกลับทันที

“กำลังคิดอยู่ว่าถ้าอยากฆ่าทุกคนที่นี่ไม่ให้เหลือซากฉันควรจะวางระเบิดตรงจุดไหนดี น่าจะตรงนั้นนะ”

วาซีลีชี้ไปที่ไหนสักที่แต่อึนฮันไม่ยอมมองตาม หมอนี่ไม่ได้มองเพราะอยากรู้ว่าเวลาเกย์มาเที่ยวคลับกันเป็นยังไงหรอกเรอะ อึนฮันแตกตื่น ไม่รู้ว่าทำไมชายหนุ่มถึงคิดจะฆ่าคนขึ้นมา เห็นแบบนั้นวาซีลีจึงจูบลำคอของอีกฝ่าย

“ก็ไม่ได้บอกว่าจะทำเดี๋ยวนี้สักหน่อย”

แต่ก็หมายความว่าอาจจะทำทีหลังก็ได้นี่ พูดแบบนั้นทำให้โล่งใจได้ตรงไหนกัน!

วาซีลีหัวเราะเบา ๆ เมื่ออึนฮันไม่ยอมตอบอะไรกลับมา ทำไมลมหายใจที่ออกมาเวลาหัวเราะถึงฟังเหมือนเป็นลางร้ายอยู่เรื่อยเลยนะ อึนฮันพยายามปลอบหัวใจที่เต้นรัวเร็วให้สงบลง ตอนนี้คนอื่น ๆ มองเขาอยู่ สายตาพวกนั้นดูแปลกไปราวกับว่าเขาเป็นคนพาพ่อหน้าใหม่ระดับพรีเมียมมาเปิดตัวในฐานะคนรัก ชายคนหนึ่งที่รับเหล้าจากบาร์เทนเดอร์อยู่ข้างอึนฮันเริ่มพูดจาเหน็บแนม

“ดูเหมือนจะได้พ่อเอวดีนั่นมาเพราะถูกหวย ตื่นเต้นน่าดูเลยละสิ”

ในสายตานายคงมองผู้ชายคนนี้เป็นเรื่องเสี่ยงโชคสินะ

อึนฮันส่งยิ้มเหยียดหยามกลับไปโดยไม่พูดอะไร คนหลายคนที่มองพวกเขาอยู่คงจะคิดแบบนี้เหมือนกันหมดแน่ ๆ คิดว่าอึนฮันจับผู้ชายด้วยเซ็กซ์แล้วพามาอวดที่คลับ ถึงเขาจะไม่ได้ใช้เซ็กซ์จับวาซีลี แต่เรื่องที่วาซีลีเก่งคือความจริง และถึงเขาจะไม่ได้ตั้งใจพามาอวด แต่ก็ไม่มีตรงไหนในตัววาซีลีที่เขาอวดไม่ได้เหมือนกัน

พวกนายนี่ช่างไม่รู้อะไรเลย ดีจังนะ

อึนฮันเดาะลิ้น หน้าตาของวาซีลีหล่อเหลาไม่ใช่เล่นและยิ่งตอนนี้เขาเปลือยท่อนบนอยู่ด้วยแล้ว สายตาของคนมากมายย่อมจับจ้องมาที่ร่างกายเขาอย่างชัดเจน ถึงแม้ว่าร่างกายนี้จะโอบกอดอึนฮันอยู่ก็ตาม

“ไปเกาะแมนมาโอเคไหม”

อึนฮันพยักหน้ารับคำถามของวาซีลี

นักฟอกเงินเป็นอาชีพที่ทำงานจากบ้าน แต่บางครั้งก็ต้องเดินทางไปทำงานต่างประเทศเช่นกันเพื่อนำเอกสารธนาคารไปอัปเดตใหม่ อึนฮันใช้ธนาคารที่อยู่ในพื้นที่นอกชายฝั่งทั้งหมด ทำให้ต้องไปต่างประเทศเพื่ออัปเดตเอกสารธนาคารอยู่บ่อยครั้ง อย่างเมื่อไม่กี่วันก่อนเขาก็เพิ่งไปเกาะแมนที่เป็นอาณาเขตของประเทศอังกฤษมา และบริษัทของวาซีลีก็มีสำนักงานใหญ่อยู่ในลอนดอนเช่นเดียวกับบริษัททหารเอกชนส่วนใหญ่ เขาจึงตั้งใจจะไปหาวาซีลีที่ลอนดอน แต่อีกฝ่ายก็ยุ่งมากจนมาเจอกันไม่ได้

“ครับ ก็…”

จะบอกว่าอึนฮันพุ่งจากสนามบินไปธนาคาร แล้วจากธนาคารก็ตรงดิ่งกลับมาสนามบินอีกทีก็ไม่เกินจริงเลยละ อึนฮันลอบมองวาซีลีอย่างกระวนกระวาย ชายผู้มีใบหน้าแสนดีราวพ่อพระถอดเสื้อเปลือยท่อนบนยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่ ด้วยเหตุนี้อึนฮันถึงได้รับแต่สายตาอิจฉาริษยาไม่หยุด แม้จะไม่ลึกซึ้งเท่าสายตาของบรรดาหญิงสาว แต่ก็รุนแรงและทรหดอดทนพอตัว ดูเหมือนคนรักของเขาจะเป็นผู้ชายที่ดูดีที่สุดในค่ำคืนนี้เลย

“คือ…” จู่ ๆ อึนฮันก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาจุกที่คอ เขากระแอมไอ

“ไม่เป็นไรใช่ไหม” วาซีลีเอาคางมาเกยไหล่อึนฮันพลางเอ่ยถามก่อนจะหมุนเก้าอี้อึนฮันให้หันมามองเขาตรง ๆ เขาพยักหน้าตอบว่าไม่เป็นไรแต่อีกฝ่ายก็ยังไม่ยอมละสายตาไปไหน อึนฮันกระแอมอีกครั้งก่อนจะเอ่ยถาม

“ไม่กลับเหรอครับ”

“ทำไมคอยแต่จะชวนกลับอยู่เรื่อย ที่นี่มีผู้ชายคนเก่า ๆ ของนายอยู่หรือไง”

แม้จะไม่ถึงครึ่ง แต่หนึ่งในสามก็ผู้ชายเก่า ๆ ของผมทั้งนั้นละครับ

อึนฮันยิ้มอย่างคลุมเครือ เก็บซ่อนเรื่องราวที่ไม่อาจเล่าออกไปได้ไว้ให้ลึกที่สุด

“เปล่านะ ก็วาซยาไม่ได้เป็นเกย์สักหน่อยนี่นา ที่นี่น่ะ…”

“ทำไมฉันถึงไม่ได้เป็นเกย์ล่ะ”

วาซีลีขมวดคิ้วจนเป็นปมราวกับไม่เข้าใจว่าเขาพูดเรื่องอะไร

อึนฮันมองวาซีลีอย่างสงสัย ถ้าจะพูดง่าย ๆ ก็คือวาซีลีเป็นไบเซ็กชวล แต่อึนฮันคิดว่าอีกฝ่ายค่อนไปทางผู้ชายที่ชอบเพศตรงข้ามมากกว่า เพราะคนที่เคยอยู่เคียงข้างวาซีลีส่วนใหญ่ล้วนเป็นผู้หญิง อีกทั้งการกระทำและคำพูดของวาซีลีก็เป็นลักษณะของคนที่ชอบเพศตรงข้าม เขาไม่เคยแสดงท่าทางเชิญชวนผู้ชายและไม่ค่อยสนใจผู้ชายด้วย วาซีลีจะไม่ถึงกับถอดเสื้อต่อหน้าสาว ๆ แต่ต่อหน้าผู้ชายด้วยกันเขาก็ถอดเสื้อคุยกันได้เหมือนไม่มีอะไรด้วยความรู้สึกที่ว่า ‘ก็ผู้ชายด้วยกัน ไม่เห็นเป็นไรนี่’ แต่ไม่ว่าจะมองอย่างไร วาซีลีก็ไม่ใช่เกย์แน่นอน