ชีวิตเกษตกรในต่างโลก - ตอนที่ 22 การเตรียมพร้อมสู่ฤดูหนาวกับหญิงสาวที่เปลือยเปล่า?

——

ผมตัดสินใจขยายพื้นที่ไร่เนื่องจากความต้องการอาหารเพิ่มขึ้น 

เพราะหนทางยังอีกยาวไกลจนกว่าการสร้างทางน้ำจะเสร็จสิ้น

ถ้าแค่บริโภคเพียงแค่อย่างเดียว ปริมาณอาหารที่มีอยู่ในปัจจุบันก็เพียงพอแล้ว แต่ก็ต้องคิดไว้หลาย ๆ อย่างเผื่อฤดูหนาวด้วย

อีกทั้ง ถ้าลูก ๆ สุนัขเกิดมา ปริมาณอาหารที่ต้องบริโภคก็จะเพิ่มขึ้นไปอีกนี่นะ

เตรียมเผื่อไว้ก่อนก็ไม่เสียหาย

ผมสร้างไร่ขนาดเท่าเขตอยู่อาศัยของพวกสุนัข ขนาด 4*4 แปลง ทั้งสิ้น 16 แปลงไว้ที่ทิศใต้ของไร่ในปัจจุบัน

แล้วตั้งชื่อให้ว่า เขตไร่ใหม่

งานที่ผมต้องทำคือ อย่างแรกก็ลงมือทำแปลง แล้วใช้จอบขุดคันดินเว้นระยะห่างอย่างสม่ำเสมอ แล้วสุดท้ายก็รดน้ำ

พวกลูก ๆ ซาบุตงจะรับหน้าที่ดูแลเรื่องนกกับแมลงศัตรูพืชให้

เหล่าคู่ของพวกคุโระอิจิกับลูก ๆ ซาบุตงนั้นสนิทกันอย่างรวดเร็ว

ผมตกใจ หลังจากที่เห็นว่าลูก ๆ ซาบุตงหลายตัวขี่หลังอลิสอยู่ 

แต่ดูเหมือนอลิสจะคอยช่วยเหลือพวกลูก ๆ ซาบุตงในเดินทางไปมา

เรื่องที่ว่า ในแวบแรกผมเผลอคิดว่าอลิสกำลังถูกกินอยู่ นั้นถือเป็นความลับแล้วกัน

 

แปลงเกษตรที่เคยใช้มาจนถึงตอนนี้ ก็จะใช้ต่อไปทั้งอย่างนั้น

ทว่า แปลงฝั่งนี้ผมจะใช้สำหรับการทดลองเป็นหลัก

ถ้าหากไม่จินตนาการถึงอะไรอย่างชัดเจนตอนพรวนดิน อะไรจะโตขึ้นมากันนะ

แล้วถ้าโปรยเมล็ดหรือปลูกต้นอ่อนลงไปในจุดที่พรวนไปแล้วล่ะ ผลจะเป็นยังไง

มีเรื่องที่ผมอยากจะทดสอบอยู่อีกพอสมคววร

 

ผมจะไปปลูกพืชที่เคยปลูกในเขตอยู่อาศัยใหม่ของพวกสุนัข

แม้ต้นผลไม้จะยังไม่ออกผล แต่ก็เริ่มผลิดอกกันแล้ว

ถึงแม้ภายในปีนี้จะยังคาดหวังอะไรไม่ได้ ปีหน้าคงจะคาดหวังได้

ได้รับความช่วยเหลือในการเก็บเกี่ยวจากลูกซาบุตงด้วย

แม้พวกลูก ๆ ซาบุตงจะช่วยเก็บเกี่ยวผลผลิตที่ต้องตัดจากต้น หรือพืชหัวที่จำเป็นต้องถอนไม่ได้ แต่ก็ช่วยเก็บเกี่ยวในส่วนของมะเขือเทศ มะเขือม่วง และแตงกวาได้เป็นอย่างดี

แถมยังช่วยขนไปยังบริเวณที่ผมเตรียมกล่องกับถาดไว้อีกด้วย

ผมรู้สึกขอบคุณขนาดที่จงใจมองข้ามเรื่องที่พวกเขาแอบกินในบางครั้งให้ด้วย

พอได้เห็นลูกซาบุตงมาช่วยงานผม พวกคุโระก็เลยอาสามาช่วยบ้าง แต่…

เพราะใช้ได้แค่ปากเลยทำงานได้ไม่ดีนัก แถมยังกลายเป็นกินซะเสียส่วนใหญ่ด้วย

หลังจากนั้น ก็เลิกเก็บ เป็นกินอย่างเดียว

แน่นอนว่าผมโกรธ

ท่าทางสำนึกผิดของพวกคุโระที่ถูกโกรธนั้น น่าสนใจอยู่นิดหน่อย

 

การก่อสร้างทางน้ำยังไม่คืบหน้าเลย

เอาเถอะ ก็เพราะเอาเวลาไปจัดการกับเขตอยู่อาศัยของพวกสุนัขกับเขตไร่ใหม่ อีกสาเหตุก็เพราะยูกิและตัวเมียตัวอื่นใกล้ถึงเวลาออกลูกแล้ว

กลุ่มตัวเมียก็เริ่มงดการออกไปล่า หลังจากท้องเริ่มโตจนเห็นได้ชัด 

กลุ่มตัวผู้เลยพยายามออกไปล่าแทน แต่ความอยากอาหารกลุ่มตัวเมียที่เตรียมออกลูกนั้นค่อนข้างสูง

ถึงล่าไปเท่าไหร่ก็ไม่พอสักที 

หนังส่วนใหญ่ถูกส่งไปให้ซาบุตง แม้แต่พื้นส่วนหนึ่งของที่พักของผมก็ยังมีกองอยู่

เลยต้องใช้เวลาส่วนหนึ่งไปกับการชำแหละเหยื่อที่ล่ามาได้

จริง ๆ แล้วพวกคุโระสามารถกินทั้งที่ยังไม่ชำแหละได้ แต่ก็มาขอให้ผมทำให้ เพราะเหมือนจะถูกใจรสชาติของเนื้อที่ผ่านการถ่ายเลือดและชำแหละแล้ว 

พอเห็นพวกตัวเมียที่ท้องโตมาหาผมด้วยหน้าตาอ้อนวอน เลยไม่สามารถปฏิเสธออกไปได้

ผมทำตัวเหมือนคนงาน แล้วคอยชำแหละเหยื่อที่พวกตัวผู้ล่ามา

 

และแล้วเทศกาลแห่งการคลอดลูกก็มาถึง

ตัวแรกคือ เอริส

เธอให้กำเนิดลูก ๆ มา 4 ตัวอย่างปลอดภัย พอโล่งใจได้ชั่วครู่ก็ถึงคราวของอลิส

ต่อจากนั้นก็ คุโระซัง ยูกิ และอิริสพร้อม ๆ กัน เลยวุ่นวายกันพอสมควร

ตลอดเวลาที่ผ่านมา พวกเราจะทานอาหารกันบริเวณรอบ ๆ ที่พักของผม แต่ยูกินั้นออกลูกที่บ้านสุนัขหลังแรก ตัวอื่น ๆ เองก็ออกลูกในบ้านของตัวเอง เลยน่าจะไม่ได้ทานร่วมกันได้ไปอีกสักพัก 

ผมจึงจัดการเตรียมโต๊ะอาหารไว้ทั้งสองที่

พวกคุโระชอบเนื้อย่างมากกว่าเนื้อดิบ

ผิดคาดแฮะ

คิดว่าจะคลั่งไคล้เนื้อดิบกันซะอีก

แต่จะว่าไปแล้ว ในตอนที่เจอกันครั้งแรกก็คลั่งใคล้เนื้อหมูป่ากันนี่น่า

 

อูโน่ดูมีสง่าราศีมากขึ้น ไม่รู้ว่าเพราะลูก ๆ เกิดมาแล้วหรือเปล่า 

คิดว่าน่าจะแค่คิดไปเอง แต่อูโน่สามารถล่าหมูป่าตัวยักษ์มาได้ด้วยตัวคนเดียว

สุดยอดเลย

ล่ามาได้ก็ดีแหละนะ แต่ขนกลับมาไม่ได้เลยต้องมาเรียกผมเนี่ย ชวนให้ยิ้มเล็ก ๆ 

 

ผมไปตกปลาที่แม่น้ำเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศ

นั่นก็เพราะอยากทานปลาขึ้นมายังไงล่ะ

เลยพบกับความจริงอย่างหนึ่งที่ว่า

[อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] ไม่สามารถเปลี่ยนรูปร่างเป็นเบ็ดตกปลาได้

ทำไมกันล่ะ

หรือว่า มีข้อจำกัดอยู่กันนะ?

แบบถ้าไม่ใช่ [อุปกรณ์ประมงสารพัดประโยชน์] ก็จะเปลี่ยนเป็นเบ็ดตกปลาไม่ได้

แม้จะไม่ได้พูดอะไร แต่ผมรู้สึกเหมือน [อุปกรณ์เกษตรสารพัดประโยชน์] จะขอโทษขอโพย เลยส่งเสียงบอกไปว่าไม่ต้องใส่ใจอะไร

เพราะมาจนถึงตอนนี้ผมได้รับการช่วยเหลือจนเกินพอแล้วยังไงล่ะ

ไม่มาบ่นกับเรื่องแค่นี้หรอก

อีกอย่างหนึ่ง ถึงแม้จะเปลี่ยนเป็นเบ็ดตกปลาไม่ได้ ก็ยังสามารถใช้รูปแบบจอบ ไม่ก็พลั่วทำเป็นเครื่องมือจับปลาแทนได้

ไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น

……

นอกเสียจากเรื่องที่จับปลาไม่ได้สักตัวน่ะนะ

สาเหตุของความพ่ายแพ้ก็คือ การที่ปลาค่อนข้างกระตือรือร้นกว่าที่คิด

ดูเหมือนว่าปลาในต่างโลกนั้นจะไม่ยอมแพ้แม้จะอยู่ในที่ที่ไม่มีน้ำ

ปลาที่นี่ดูท่าจะผิดไปจากที่ผมรู้จักเลยรู้สึกสับสนอยู่พอสมควร

แถมยังมี ปลามีเขี้ยวด้วย

แอบน่ากลัวอยู่นะ

 

หลายวันต่อมา ผมปรับปรุงกับดักและจับปลาขนาด 30 เซนติเมตรได้หลายตัว

เลยลองชิมดูทันที ผลคือห่วย

หรือต้องพูดว่า กลิ่นโคลนอบอวล 

ตอนจับปลามาได้ พวกคุโระไม่แสดงท่าทีสนใจเลยสักกะนิด เลยคิดว่าแปลก ๆ อยู่หรอก…..

โถ่เอ้ย น่าเสียดาย

——

หนึ่งตัวอักษรแทนขนาดประมาณ 50 ตารางเมตร

←ประมาณ 5 กิโลเมตรเป็นแม่น้ำ

หมายเหตุ

 畑 = ไร่    犬 = สุนัข   新畑 = ไร่ใหม่

池 = อ่างน้ำ   建設中 = ระหว่างก่อสร้าง

家 = บ้าน   下水路 = ทางน้ำใต้ดิน