ผมตื่นเช้าขึ้นมาปิดนาฬิกาปลุกที่ดังอยู่และลุกไปล้างหน้าล้างตาที่ห้องน้ำ จากนั้นก็ถอดชุดนอนออกเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนักเรียนโรงเรียนฮารุคาเซะ วันนี้เป็นเช้าวันพุธอันสดใสและที่โรงเรียนวันนี้ก็มีสอบเก็บคะแนน ใช่ครับ วันนี้มีสอบเก็บคะแนน…
 

               ผมเช็คของในบ้านของตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะปิดประตูและล็อคให้เรียบร้อย ในเวลาเดียวกันผมก็ได้ยินเสียงปิดประตูดังมาจาดข้างๆ เมื่อผมหันไปก็เห็นเพื่อนบ้านและเพื่อนร่วมชั้นของผมยืนอยู่ตรงนั้น

 

               “อรุณสวัสดิ์ครับ อุเอโนะฮาระซัง”

 

               “อืม สวัสดีตอนเช้า”

 

               อุเอโนะฮาระ อายาโนะ เพื่อนร่วมชั้นของผมและยังอาศัยอยู่ห้องข้างๆของผมด้วย เธอเป็นนักเรียนที่พึ่งจะย้ายเข้ามาใหม่และแน่นอนว่าเป็นคนสวยระดับนึงเลยล่ะนะ

 

               “วันนี้มีสอบเก็บคะแนนสินะครับ”

 

               “ใช่ พยายามเข้าล่ะ”

 

               “แน่นอนครับ!”

 

               ผมตอบกลับไปด้วยเสียงที่ดังกว่าปกติเล็กน้อยและกำมือขึ้นมา เพราะถ้าผมทำคะแนนสอบได้ดีก็เท่ากับว่าผมจะได้ขอค่าขนมกับทางบ้านได้มากขึ้นนั้นเอง

 

               “เอาล่ะๆ ไปโรงเรียนกันได้แล้ว นี่ก็ใกล้จะสายแล้วด้วย”

 

               “นั่นสินะครับ”

 

               และผมก็เดินทางไปโรงเรียนพร้อมกับอุเอโนะฮาระซัง สาเหตุที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าเมื่อวันจันทร์เธอพยายามจะไปโรงเรียนด้วยกันกับผมให้ได้และผมก้ดันเป็นคนปฏิเสธคนไม่เก่งด้วย ผลมันก็เลยออกมาเป็นแบบนี้

 

               “รู้สึกว่าสายตารอบๆมันลดลงไปเยอะเลยนะเนี่ย”

 

               “ก็เพราะว่าสิ่งที่นายบอกไปแล้วเมื่อวานแถมวันนี้ก็มีสอบอีก เรื่องของเราไม่มีอะไรให้คนอื่นมาสนใจขนาดนั้นสักหน่อย”

 

               “ก็จริง”

 

               เมื่อวานผมก็เดินมาโรงเรียนพร้อมกับอุเอโนะฮาระซังนี่แหละ และตอนนั้นก็โดนคนเข้ามาทักว่า ‘ทั้งสองคนเป็นอะไรกันหรอ?’ ด้วย ทีนี้ก็เลยตอบไปว่า ‘ก็แค่บ้านอยู่ใกล้กันและก็มาโรงเรียนทางเดียวกัน’ กลับไป แค่นั้นก็แก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้แล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรต่อจากนั้นก็กลายเป็นโดนมองด้วยสายตาแปลกๆแทน อารมณ์มันก็จะประมาณว่า… ให้กำลังใจ? ไม่รู้สิ ผมไม่ค่อยมีเพื่อนด้วยเลยไม่ค่อยรู้เรื่องทำนองนี้เท่าไหร่
 

               เดินไปได้สักพักพวกผมก็มาถึงด้านหน้าอาคารเรียน ผมเดินเข้าไปที่ล็อคเกอร์และเปลี่ยนรองเท้าเป็นรองเท้าแตะสำหรับเดินในอาคารและแยกกับอุเอโนะฮาระซังตรงไปที่ห้องเรียนของตัวเอง

 

               “ไง มาซาโตะ วันนี้มีสอบสินะ มาพยายามด้วยกันเถอะ”

 

               เมื่อเข้าห้องเรียนมา เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมก็เข้ามาคุยด้วย

 

               “นายนั่นแหละที่ต้องพยายามหน่อย มาซาโอะ เมื่อปีที่แล้วนายยังโดนสอบซ่อมอยู่เลยไม่ใช่หรอ?”

 

               “น่าๆ นั่นมันเรื่องของตอนนั้นตอนนี้ฉันไม่เหมือนเดิมแล้วนา”

 

               “แน่ใจนะ?”

 

               “แน่ใจยิ่งกว่าที่ผ่านมาเลยล่ะ!”

 

               มาซาโอะทำหน้าตามั่นใจและลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดออกมาด้วยเสียงที่ดังไม่มาก แต่ก็พอจะเรียกสายตาของคนในห้องเรียนได้บ้าง 

 

               “งั้นก็ขอให้โชคดีแล้วกัน”

 

               เจ้ามาซาโอะนี่ก็นะ ดูจากขอบตาแบบนั้น เมื่อคืนคงจะเล่นเกมมาจนดึกเลยสิท่า ไว้หลังจากนี้จะเตรียมวิธีแก้ข้อสอบให้มันไปก็แล้วกัน

 

               “เอาล่ะ กลับที่นั่งของตัวเองได้แล้ว จากนี้อาจารย์คุมสอบจะเข้ามาแล้วนะ”

 

               “โอ้!”

 

               หลังจากที่มาซาโอะกลับไปนั่งที่ของตัวเองไม่นานมากนักอาจารย์คุมสอบก็เดินเข้ามาในห้องและเริ่มอธิบายเกี่ยวกับเนื้อหาข้อสอบและเริ่มแจกข้อสอบ โดยการสอบเก็บคะแนนวันนี้จะแบ่งออกเป็นสี่วิชา วิชาละหนึ่งชั่วโมงสามสิบนาที เวลาพักระหว่างวิชาอีกห้านาที พักเที่ยงหนึ่งชั่วโมงเหมือนเดิมและก็ไม่มีกิจกรรมชมรม
 

               วิชาแรกเป็นวิชาคณิตศาสตร์ ซึ่งผมก็สามารถผ่านมันไปได้อย่างราบรื่น แต่ดูเหมือนว่ามาซาโอะจะไม่ใช่แบบนั้นนะ

 

               “นี่~ มาซาโอะ~ ช่วยฉันด้วย… ฉันว่ารอบนี้ฉันคงต้องไปสอบซ่อมอีกแล้ว…”

 

               “ก็เพราะว่านายติดเกมมากเกนไปนั่นแหละ”

 

               “โถ่~ งั้นนายก็น่าจะผ่านไปได้สบายๆเลยสินะ”

 

               “ก็เพราะว่าฉันทบทวนมาเยอะยังไงล่ะ”

 

               เมื่อเวลาพักหมดก็สอบวิชาต่อไปต่อ วิชาภาษาญี่ปุ่น ข้อสอบก็ออกไม่ยากมากเพราะอาจารย์บอกแนวข้อสอบมาแล้วแถมยังเป็นภาษาญี่ปุ่นปัจจุบันอีกปีที่แล้วก็ไม่เคยมีใครสอบตกด้วยน่าจะไม่เป็นอะไรมาก เมื่อถึงเวลาพักเที่ยงผมกับมาซาโอะก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารกันตามปกติ
 

               ซึ่งก็ได้ไปนั่งโต๊ะเดียวกันกับอุเอโนะฮาระซังและก็ฮายาชิซังเหมือนเดิม

 

               “สอบเก็บคะแนนเป็นยังไงกันบ้างครับ?”

 

               “ก็ไม่เท่าไหร่นะ ไม่ยากมากแค่มาเรียนทุกวันก็ทำได้แล้ว”

 

               “สำหรับฉันมันก็ไม่ค่อยยากเท่าไหร่นะ”

 

               “พวกเธอมันคนทรยศ…”

 

               ดูเหมือนว่าอุเอโนะฮาระซังกับฮายาชิซังจะทำได้สบายๆเลยสินะ ก็คิดเอาไว้อยู่แล้วล่ะนะ จากนั้นพวกผมก็พูดคุยกันอีกสักพักนึงก่อนจะกลับห้องเรียนของตัวเอง
 

               ต่อมาเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ ส่วนใหญ่เป็นเนื้อหาที่ถ้าแค่ท่องก็ไม่มีปัญหาอะไร หลังจากนั้นก็จะเป็นวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาที่ถ้าทบทวนเป็นประจำก็สามารถทำได้แบบสบายๆไม่มีปัญหามากเท่าไหร่
 

               เมื่อหมดเวลาสอบอาจารย์คุมสอบก็ประกาศให้หยุดมือแล้วก็เดินเก็บกระดาษคำตอบ ส่วนเวลาประกาศผลสอบนั้นจะประกาศวันจันทร์ของสัปดาห์หน้าที่หน้าทางเข้าอาคารเรียน
 

               ผมเก็บของและตรงไปที่ประตูโรงเรียน ที่นั่นผมเห็นอุเอโนะฮาระซังกำลังยืนรออยู่

 

               “ห้องนายปล่อยช้าหรอ?”

 

               “อืม พอดีเขาชอบพูดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ”

 

               “หรอ? งั้นก็กลับกันเถอะ”

 

***************************

 

แหมมม พอดีว่าช่วงนี้ยุ่งๆ(ติดโปรเจค ติดโครงงาน ติดเข้าค่าย ทัศนศึกษา ฯลฯ) ก็เลยจะขอดองตอนไว้หน่อยล่ะนะ เพื่อการอัพตอนใหม่อย่างตรงเวลา เพราะฉะนั้น ตอนต่อไปออกวันอังคารตอนเที่ยงนะครับ! 
 

ฝากเพจน้อยๆของผมด้วยนะครับ : Facebook
 

สามารถสนับสนุนพวกผมได้ที่ 

: ธนาคารกสิกรไทย : 169-1-56504-8

: ทรูมันนี่วอลเล็ท : 085-564-7921