ชีวิตวัยรุ่นแสนยุ่งวุ่นวายของมาซาโตะ! - ตอนที่ 13 ได้เพื่อนใหม่
“ แหมๆ อุเอโนะฮาระซังจะไปทำอาหารเย็นให้ถึงในบ้านของเขาเลยหรอ~ ”
“ ก็ต้องไม่ใช่อยู่แล้วสิฮายาชิซัง ”
“ แล้วเธอจะไปทำอาหารให้เขาได้ยังไงกันล่ะ? ”
“ เพราะบ้านของเราอยู่ข้างๆกันน่ะ ”
“ ข้างๆกันหรอ? ”
“ พึ่งรู้เลยนะเนี่ย… ”
นี่เธอเล่นเปิดเผยให้เขากันไปแบบนี้เลยหรอ!?
ฮายาชิซังกับมาซาโอะพูดขึ้นมา และเจ้ามาซาโอะก็มองมาทางผม
“ ก็นายไม่เคยถามนี่นา แล้วฉันก็ไม่ได้บอกด้วย… ”
ก็มาซาโอะมันไม่เคยถามจริงๆนี่นาแล้วผมจะไปบอกข้อมูลแบบนั้นทำไม มันดูไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไหร่
“ จะไม่เป็นไรหรอบอกไปเลยแบบนั้นน่ะ? ”
“ ก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ยังไงเดี๋ยวก็ต้องรู้ในสักวันอยู่ดี? แค่ไม่เอาบอกต่อก็ไม่มีใครรู้แล้ว ”
เอางี้เลยหรอ… ถึงมันจะจริงก็เถอะ
“ แล้วที่เรียกให้มมานั่งตรงนี้เพราะมีเรื่องอะไรงั้นหรอ? ”
“ เปล่า ก็แค่อยากจะให้นายรู้จักเธอน่ะ ”
และอุเอโนะฮาระซังก็หนไปด้สนข้างที่มีฮายาชิซังนั่งอยู่
“ เธอชื่อ ฮายาชิ ฮารุกะ น่ะ เป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งแต่ชั้นประถมจนถึงชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ”
“ ขอฝากเนื้อฝากตัวอีกครั้งน้า~~ ”
“ อืม ทางนี้ก็เช่นกัน! ”
“ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ”
“ จ้า~~ ”
หลังจากแนะนำตัวกันเสร็จพวกผมก็กินข้าวเที่ยงพร้อมกับคุยเรื่องสัพเพเหระกันไปเรื่อยๆจนกระทั่งเสียงกระดิ่งหมดเวลาพักกลางวันดังขึ้น
“ เวลาผ่านไปเร็วจังเลยแหะ ”
“ นั่นสินะ ”
“ งั้นไว้เจอกันทีหลังนะ มัตสึบาระซัง ”
“ อะ อืม… ”
ผมแยกกับอุเอโนะฮาระซังและก็ฮายาชิแล้วเดินกลับห้องเรียนของตัวเองไปพร้อมกับมาซาโอะ
“ ฉันพนันเลยว่าก่อนจบการศึกษานายต้องเปลี่ยนไปแน่นอน ”
“ ทำไมนายถึงมั่นใจแบบนั้นล่ะ? ”
ผมไม่เข้าใจว่าทำไมมาซาโอะถึงได้มั่นใจว่าผมจะเปลี่ยนไปขนาดนั้น
“ เมื่อถึงเวลาเดี๋ยวนายก็จะรู้เอง~ ”
“ พูดแบบนี้อีกแล้ว… ”
“ เอาน่าๆ ฉันจะเอาใจช่วยนะ ”
ทำไมทุกคนถึงเอาแต่พูดเรื่องแบบนี้กันนะ
พอคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยรู้ตัวอีกทีพวกผมก็เดินมาถึงห้องเรียนก่อนที่คุณครูจะเข้ามาสอนได้ไม่นาน
คาบบ่ายก็เป็นไปตามปกติ ไม่มีอะไรผิดปกติ หลังเลิกเรียนผมกับมาซาโอะก็กำลังเตรียมของและกลับบ้านของตัวเองกัน เพราะวันนี้ไม่มีซ้อมล่ะนะ
ผมแยกกับมาซาโอะที่ประตูโรงเรียนก่อนจะเดินไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อหาอาหารแช่แข็งไม่ก็พวกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาเตรียมไว้เป็นอาหารเย็น
“ นี่นายน่ะ หยุดเลยนะ ”
เสียงที่พักนี้ผมได้ยินบ่อยๆดังมาจากข้างหลัง
“ ฉันก็บอกไปแล้วนิว่าจะทำอาหารให้กินเองน่ะ ”
“ แต่ผมไม่อยากรบกวนอุเอโนะฮาระซังนี่นา ”
“ ฉันไม่คิดว่ามันเป็นการรบกวนหรอกนะ เพราะมันเป็นประโยชน์สำหรับทั้งฉันแล้วก็นายด้วย ”
“ งั้นหรอ… ”
“ ใช่ เพราะฉะนั้นก็รับไว้แต่โดยดีซะเถอะนะ ”
“ เข้าใจแล้วจะรับไว้ก็ได้ ”
“ งั้นก็ไปซื้อของเป็นเพื่อนหน่อยนะ ”
“ เดี๋ยวผมช่วยออกเงินด้วยก็แล้วกัน ”
“ อืม ”
หลังจากพวกผมซื้อของที่จำเป็นเสร็จและกำลังเดินกลับอพาร์ทเม้นท์ด้วนกันอยู่ผมก็เกิดสงสัยขึ้นมาอีกครั้ง
“ ทำไมต้องมามำหาอาหารให้ผมกินด้วยล่ะ ”
“ เพราะมันเป็นประโยชน์ทั้งฉันแล้วก็นายไง ฉันบอกไปตั้งหลายครั้งแล้วไม่ใช่หรอ? ”
“ ผมรู้ แต่ที่ผมสงสัยคือทำไมต้องทำเป็นอาหารด้วย เป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอ ”
“ เพราะว่ามันเป็นอาหารยังไงล่ะถึงได้ดี เป็นอย่างอื่นก็พอได้อยู่หรอกแต่มันได้ผลไม่เท่าอาหารน่ะ ”
“ หรอ ”
พอถึงอพาร์ทเม้นท์แล้วผมก็ทำเหมือนเมื่อวาน ทบทวนบทเรียนไม่ก็หาอะไรอย่างอื่นทำ
“ หรือว่าเราควรที่จะฝึกทำอาหารไว้กินเองบ้างดีนะ? ”
ส่วนนึงก็เพราะผมรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ที่มีคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัวมาทำอาหารให้ผมกินฟรีๆล่ะนะ
“ คิดว่าเราคงต้องจ่ายเงินค่าอาหารให้บ้างดีกว่า ”
ช่วยจ่ายค่าวัตถุดิบในการทำแล้วก็ค่าแรงด้วย อืม เอาแบบนี้ดีกว่า
“ ไว้เดี๋ยวคุยกับอุเอโนะฮาระซังตอนเอาอาหารมาให้แล้วกัน ”
หลังจากนั่งรอไปอีกสักพักเสียงกริ่งจากประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น
“ คงจะมาแล้วล่ะ ”
เมื่อผมเดินไปเปิดประตูก็เจอกับอุเอโนะฮาระซังในชุดไปรเวทที่กำลังถือกล่องพลาสติกใสอยู่
“ ดูน่าอร่อยดีนะครับ ”
“ ขอบใจที่ชม ”
“ แล้วก็เรื่องที่จะทำอาหารให้ผมกินทุกวันน่ะจริงหรอ? ”
“ จริงสิ ”
“ ถ้างั้นผมก็ควรที่จะจ่ายค่าวัตถุดิบกับค่าแรงให้สินะครับ ”
“ ไม่ต้องก็ได้นะ? ยังไงฉันก็เต็มใจทำให้ด้วย ”
“ แต่ผมรู้สึกไม่ดีที่ทำให้ผมฟรีๆนี่นา ”
“ งั้นจะเอายังไงล่ะ ”
“ เดี๋ยวผมจะช่วยออกเงินค่าวัตถุดิบให้ครึ่งนึงทุกครั้งกับค่าแรงเป็นรายเดือนแล้วกันครับ ”
“ เอาอย่างนั้นก็ได้ ถ้ามันทำให้นายพอใจล่ะนะ ”
“ ขอบคุณมากครับ ”
“ ฉันต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายขอบคุณ ”
แล้วผมก็รับกล่องข้าวมาและกลับเข้าไปกินในห้องของตัวเอง
“ วันนี้เป็นข้าวผัดไข่สินะ ”
ข้าวสีขาวกับไข่คนสีเหลืองที่คลุกเคล้ากันกลิ่นหอมของเครื่องปรุงและตกแต่งหน้าตาด้วยผักสีเขียวสดแถมด้วยแครอทที่ตัดอย่างละเท่าๆกันสามชิ้น
“ ยังทำออกมาดูดีเหมือนเมื่อวานเลย ”
ดูน่ากินจังเลยแหะ ผมพนมมือขึ้นมาพร้อมพูดว่า ‘จะกินแล้วนะครับ’
หลังจากกินเสร็จผมก็เก็บกวาดโต๊ะและนั่งทำการบ้านของวันนี้แล้วทบทวนบทเรียนเล็กน้อยจากนั้นก็หาอะไรทำเพื่อผ่อนคลายและคิดเกี่ยวกับเรื่องในวันนี้
‘ วันนี้ได้เพื่อนเพิ่มมาอีกคนนึงแล้วสินะ ’
ถึงผมจะไม่ค่อยชอบการอยู่กับคนเยอะๆแต่ถ้าเป็นคนที่ไว้ใจได้ก็คงไม่เป็นอะไรหรอก
“ เอาล่ะ ไปนอนดีกว่าเรา เริ่มดึกแล้วด้วย ”
ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องไปโรงเรียนล่ะนะ
***************************
พรุ่งนี้วันเกิดคุณน้องสาวครับ ขอโทษนะครับพอดีกลับมาพึ่งเห็นว่าไม่ได้กดเซฟแแบบร่างไว้แล้วกดอัพไปก่อน ตอนต่อไปจะลงวันศุกร์นี้นะครับ ส่วนผมก็ขอไปนอนก่อนล่ะ
ฝากเพจด้วยนะครับ : Facebook
สามารถสนับสนุนพวกผมได้ที่
: ธนาคารกสิกรไทย : 169-1-56504-8
: ทรูมันนี่วอลเล็ท : 085-564-7921
YOU MAY ALSO LIKE
