ชีวิตบัดซบเพราะถูกส่งมาต่างโลก เลยสร้างปาร์ตี้สุดโหดไปตบเกรีย - ตอนที่ 216 สาวน้อยธรรมดา?เองก็อยากลองเอาแต่ใจดูบ้างเหมือนกัน (1) (Charlotte and Sasha have a Date)

 

หลังจากที่พาเรเชลกับริต้าไปเยี่ยมหลุมศพคุณพ่อคุณแม่ของพวกเธอ สีหน้าทั้งสองคนก็ดูดีขึ้นมาก …ถ้าเทียบกับก่อนที่จะออกเดทน่ะนะ

คิดว่าความกังวลที่มีอยู่ในใจคงจะหายไปเกือบหมดแล้ว

 

ที่น่าสนใจคือ จากนี้พวกเธอจะทำยังไงต่อ

เพราะเท่าที่เคยคุยกัน เรเชลกับริต้าอยากจะคอยสนับสนุนฉันและครอบครัวไปเรื่อย ๆ แต่ไม่ได้มีสิ่งที่ตัวเองอยากทำเป็นพิเศษ

 

ไม่สิ… การอยากสนับสนุนคนอื่นก็นับเป็นสิ่งที่อยากทำได้เหมือนกันนี่นา

เหมือนกับเราที่อยากเป็นฮีโร่ผู้ผดุงความยุติธรรม… การได้เห็นรอยยิ้มของคนรอบตัวก็สามารถทำให้ตัวเองมีความสุขได้  เพราะงั้นก็คงนับเป็นการทำเพื่อตัวเองได้เหมือนกันนั่นแหละมั้ง

 

ในแง่นั้นก็สบายใจได้ขึ้นมาหน่อย

เพราะแม้พวกเธอจะอยากพัฒนาตัวเองเพื่อเรา แต่คนที่จะได้ประโยชน์ก็คือพวกเธอด้วย

 

และสุดท้าย… เมื่อพวกเธอมีมุมมองที่กว้างขึ้น เรเชลกับริต้าก็จะมองเห็นอุดมคติที่ตัวเองอยากเป็นชัดขึ้น

แล้วเรเชลกับริต้าก็จะรู้สึกภูมิใจในตัวเองอย่างที่พวกเธอปรารถนา ความคิดที่รู้สึกว่าไม่คู่ควรกับเราก็จะลดน้อยลงไปเอง

 

หวังว่าจะเป็นแบบนั้นเลย ไม่สิ… ฉันจะช่วยให้ทั้งสองคนเป็นแบบนั้นเอง!

 

…แต่พอพูดถึงกลุ่มคนที่ชอบมองข้ามความรู้สึกตัวเองแล้วทำเพื่อเรา ก็พลอยนึกถึงชาลอตกับซาช่าขึ้นมาเลย

 

เรียกว่าก็เข้าใจได้… เพราะทั้งสองคนเคยเป็นทาสมาก่อนนี่นา ชุดความคิดที่ว่า ‘ชีวิตเจ้านายต้องมาก่อนชีวิตของตน’ เลยฝังหัวแบบติดแน่นทนนาน

แต่หลังจากคบกัน ความคิดแบบนั้นก็ค่อย ๆ ลดลงไปตามความใกล้ชิด

นี่ยังไม่นับที่ได้รับความทรงจำของฉันเข้าไปอีก ความรู้สึกว่าตัวเองมีสถานะต่ำกว่าเลยลดลงไปเยอะมาก (อื้ม ๆ! น่ายินดี ๆ)

 

ทว่า… จะด้วยโชคชะตาหรืออะไรก็ไม่รู้หรอกนะ

แต่จากความทรงจำในภพชาติที่ผ่านมา ไม่ว่าจะชีวิตไหน ทั้งชาลอตและซาช่าก็ดันมีอันต้องเป็นข้ารับใช้ของฉันไม่ว่าทางใดก็ทางนึงอยู่ตลอดเลย

 

ถึงสุดท้ายจะได้คบกัน และหวานแหววกันสุด ๆ เหมือนตอนนี้เลยก็เถอะ

แต่ปัญหาคือ เพราะผ่านเรื่องแบบนี้มา ชุดความคิดแบบข้ารับใช้เลยยังฝังหัวพวกเธออยู่เหมือนเป็นนิสัยส่วนลึกที่แก้ไม่หาย

 

เพราะไม่อยากให้ทั้งสองคนมีเรื่องต้องเกรงใจนั่นแหละนะ ฉันเลยพยายามลดช่องว่างพวกนี้ลงตลอด

 

ก็… ตอนแรกก็คิดไว้แบบนั้นแหละนะ

          กรครุ่นคิดถึงสิ่งที่จะทำเพื่อชาลอตและซาช่าไปตามวิสัยของเขา บนเตียงนอนยามเช้าที่เขาเพิ่งฟื้นจากนิทรา

 

          แต่บนเตียงนี้ไม่ได้มีแค่เขาคนเดียว… ชาลอตเป็นอีกคนที่นอนร่วม แผ่นหลังเธอติดกับร่างกายฝั่งซ้ายแล้วกอดแขนกรไว้แน่น ร่างกายเล็กบางแต่นุ่มนิ่มละมุลผิวทำเอากรตื่นตัวแต่เช้า

          ชาลอตกอดแขนของกรไว้แน่นแถมยังกดมันกับหน้าอกพอประมาณของตัวเอง ทำเอาความร้อนรุ่มแผ่ซ่านตั้งแต่แขนไปทั่วทั้งตัว ช่างไร้ปราณีกับเด็กหนุ่มกลัดมันเสียเหลือเกิน

 

          เท่านั้นไม่พอ… ฝั่งขวาของเขาก็ถูกจองไว้โดยซาช่าอีก เธอกำลังนอนกดร่างกายฝั่งขวาของกรอย่างแนบแน่นให้มือขวาของกรได้โอบร่าง หน้าอกอันใหญ่โตมโหฬารของเธอถึงขั้นเกยบนอกของกร แรงกระตุ้นอันรุนแรงเกือบจะทำให้กรพลั้งมือเล่นซุกซนกับร่างกายอันอวบอิ่มนี้

          แต่ในทางกลับกันซาช่าก็ทำแบบนั้นไปก่อนแล้ว ขาของเธอคร่อมร่างกายท่อนล่างของเขาและพันเกี่ยวอย่างหิวโหยแม้กระทั่งยามหลับไหล การกระทำของซาช่าสะท้อนความต้องการส่วนลึก (ที่อยากจะกินกร) จนบางครั้งก็ทำเขาลืมไปเสียสนิทว่าเธอเป็นเด็กสาวใสซื่อขี้อายแค่ไหน

 

ว่ากันว่าตอนที่เราไม่รู้สึกตัวร่างกายจะตอบสนองไปตามจิตสำนึก

เพราะได้นอนด้วยกันบ่อย ๆ แบบนี้นี่แหละ เลยรู้ว่าความเกรงใจของทั้งสองคนลดลงจนแทบไม่มีแล้ว

 

น่ารักกันซะจริงน้าให้ตายสิ

          กรมองชาลอตกับซาช่าที่กำลังอ้อนเขาด้วยร่างกายแม้ยามหลับ เห็นแล้วรู้สึกเอ็นดูเสียจนหัวใจพองโต (รวมถึงอย่างอื่นด้วย)

 

ว่าไปแล้ว… เมื่อคืนนี้หลังจากเสร็จกิจกรรมตามกิจวัตร ซึ่งปกติแล้วถ้าไม่มีศึกต่อเวลา ทุกคนก็จะแยกกันไปนอนตามห้อง หรือสาว ๆ บางคนบางกลุ่มก็จะจับกลุ่มนอนด้วยกัน

 

แต่เมื่อวานนี้หลังจากที่เราเข้านอนไปแล้ว ชาลอตกับซาช่าก็มายืนทำตาออดอ้อนขอนอนด้วยหน้าประตูห้องเราเฉยเลย

 

“ด้วยความต่างส่วนสูงของเราสองคน ถ้าไม่เตรียมพร้อมไว้อาจจะเป็นปัญหากับการเดทได้ เลยคิดว่าคงจะดีกว่าถ้านายท่านคุ้นชินกับร่างกายของดิฉันไว้น่ะค่ะ”

“คือ… ฉันเองก็กลัวว่านายท่านจะยังไม่ชินกับอุณหภูมิร่างกายของเผ่าดรากูนอย่างฉัน ละ เลยคิดว่าทำให้ชินไว้ก่อนไปเดทน่าจะดีกว่า…”

พวกเธอมองช้อนฉันด้วยแววตาเป็นประกาย แถมยังทำตัวกระมิดกระเมี้ยนหน้าแดงก่ำใส่อีก

 

มองจากดาวอังคารก็รู้ว่าเป็นข้ออ้างอ่ะนะ

ก็แหม เล่นกิจกรรมเข้าจังหวะกันทุกวันแบบนี้จะเอาอะไรมาไม่คุ้นกันอีกล่ะครับที่รัก

 

แต่ถึงเป็นงั้นก็ยอมอยู่ดีอ่ะแหละ ใครจะไม่อยากเล่า!

แล้วยิ่งมากอดเอวช้อนตามองขอร้องใส่อีก

 

“ “ไม่ได้… เหรอคะ?” ”

พวกเธอมาพูดเสียงหวานแบบนั้นใส่อ่ะ!

 

น่าร้ากกกกก! ใครจะปฏิเสธลงล่ะครับอย่างนี้!!!

ไม่ต้องเดทแล้ว พรุ่งนี้มานอนกกกันทั้งวันเลยดีกว่——— อะแฮ่ม! ไม่ได้สิ แบบนั้นก็เกินไป

 

เอาเป็นว่า… นั่นเลยเป็นเหตุผลที่เราสามคนนอนด้วยกัน (เฉย ๆ)

 

ก็นะ… ถึงจะแอบกังวลว่าสาว ๆ คนอื่นจะคิดยังไงก็เถอะ

แต่พอมานึกดู เมื่อวานลิลิธกับคาเรนก็มาขอนอนด้วยเหมือนกันนี่นา คิดว่าสาว ๆ คงเคลียร์กันแล้วนั่นแหละ

เพราะเห็นอย่างนี้ เหล่าสภาเมียด้วยกันน่ะเกรงใจกันมากกว่าที่เกรงใจเราอีก

 

ซึ่งก็ดีล่ะนะ เพราะเดิมทีเราไม่อยากให้ทั้งคู่เกรงใจอยู่แล้ว

เอาจริงก็อยากให้มาขอกันตรง ๆ แบบไม่ต้องอ้างนู่นอ้างนี่เลยก็ได้ เพราะมันรู้สึกเหมือนพวกเธอยังเกรงใจกันอยู่

 

แต่… อยากที่บอก…

ตอนแรกก็คิดไว้ว่าน่าจะเป็นงั้นแหละ

          กรเริ่มสงสัยว่าสิ่งที่ตัวเองคิดอาจไม่จริงเสมอไป จากที่รู้สึกว่ามือซ้ายของเขาดันขยับได้เอง

 

          พอรู้สึกตัวอีกที อุ้งมือที่เคยว่างเปล่าก็ถูกแทนด้วยสัมผัสอันนุ่มนิ่มเข้า แถมขนาดยังพอดีมืออีกต่างหาก

          สัมผัสอันคุ้นเคยทำเขาเผลอบีบนวดมันเข้า เป็นปฏิกิริยาตอบโต้อัตโนมัติแบบเดียวกับที่พอเอาเนื้อเข้าปากจระเข้ มันก็จะงับทันที

 

หนุบหนับ!

“ย๊ะ…”

          เสียงครางเบาแต่หวานจนเลี่ยนหู ทำกรสะดุ้งไปพร้อมเจ้าของเสียง

 

          ยิ่งน่าหวาดเสียวในหลาย ๆ ความหมายเมื่อต้นเสียง… ชาลอตค่อยยันตัวขึ้นนั่งแบะขาข้างกายกร

          เธอจ้องจี่มาทางเขาด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ แต่สีหน้ากลับเรียบเฉยกว่าที่คาด

 

เอ่อ… นี่มันเดจาวูป่าวเนี่ย? ยังกับวันแรกที่นอนด้วยกันไม่มีผิดเลย

ค่าความสัมพันธ์ลดอีกป่ะเนี่ย?

 

…ไม่สิ เป็นไปไม่ได้หรอก ดูสายตาที่เธอหรี่มองมาสิ!

ทำไมหวานเยิ้มอย่างนั้นล่ะครับเนี่ย!!!

          กรเผลอกลืนน้ำลาย สายตาชาลอตส่งความรุนแรงถึงเพียงนั้น

          …แน่นอนว่าไม่ใช่ความโกรธหรือไม่พอใจ ไม่งั้นเธอคงไม่คลานเข้ามาแล้วแนบมือสัมผัสแก้มกร

          ชาลอตเริ่มลูบไล้ใบหน้าของกรลงถึงคอหอย ทำเอาเขาขนลุกชูชันทั้งตัว

 

“เอ่อ…” กรทำปากพะงาบพูดอะไรไม่ออก เพราะถูกสัมผัสจากมืออันอ่อนนุ่มของแฟนสาวดึงความสนใจ

          ชาลอตเห็นแล้วกลับจรดริมฝีปากลงที่แก้มของกร พอถอนออกมาก็กลับไปจ้องกรด้วยรอยยิ้มหวานฉ่ำ

          และสายตาปรารถนา

 

“อรุณสวัสดิ์ค่ะนายท่าน… อยากให้ช่วยแต่เช้าเลยเหรอคะ?”

“ปะ เปล่าซะหน่อย มือมันขยับไปเองอ่ะ” กรพยายามกระซิบเบา ๆ กลัวซาช่าจะตื่นก่อนเวลา จนเขาปากไวเผลอแก้ตัวแม้จะไม่อยากปฏิเสธ

          เพราะแบบนั้นแก้มชาลอตเลยพองลมแง่งอนขึ้นมา

 

อะ อ้าว… เลือกคำตอบผิดเหรอเนี่ย

 

“มือของนายท่านจะไปขยับเองได้ยังไงกันล่ะคะ พูดจาผิดหลักการไม่สมกับเป็นนายท่านเลยนะคะ” ชาลอตเอนตัวลงนอนข้าง ๆ

          คำพูดเธอเหมือนโกรธแต่น้ำเสียงช่างกระเส่า แถมยังจงใจพูดใกล้หูให้กรหวั่นไหวอีกต่างหาก แววตาเองก็หวานฉ่ำจนกลายเป็นรูปหัวใจอีก

          มองยังไง คนที่ ‘อยากให้ช่วย’ ก็ไม่น่าใช่กร

 

          รู้แบบนั้นกรทั้งดีใจและตื่นเต้น

          …แต่ความร้อนรุ่มของชาลอตก็ช่างน่ารักเสียเหลือเกิน จนเขาอยากแกล้งเธอขึ้นมา

          กรเลยคัดลอกรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของชาลอตคืนให้เจ้าตัวที่โยนความผิดมาให้เขา

 

“ก็นั่นน่ะสิ… ไม่ใช่ฝีมือเธอเหรอชาลอตที่จับมือฉันไปทำอย่างนั้นน่ะ” กรยิ้มจี้จุดทำชาลอตเลิกคิ้วไปแวบนึง

          …แล้วก็กลับไปทำตาหวานฉ่ำอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

 

“แต่คนที่บีบก็คือนายท่านอยู่ดีนะคะ”

          ชาลอตเผยยิ้ม ทำกรจนมุมด้วยตัวเอง เพราะสุดท้ายคนที่ตอบรับคำเชิญก็กลับกลายเป็นกรอยู่ดี

 

“แหม นั่นมันก็———”

“รับผิดชอบเลยค่ะ”

          ชาลอตไม่รอให้พูดจบ เธอใช้มือสองข้างล็อคแก้มของกรไม่ให้หนี (แม้เขาจะไม่คิดหนีอยู่แล้ว) แล้วประกบริมฝีปากในบัดดล

          ตอนแรกชาลอตก็ไม่คิดว่าตัวเองจะทำขนาดนี้ แต่พอเห็นว่าชายที่ตนหลงรักต้องการตัวเองในระดับส่วนลึกของจิตใจ เธอก็อดกลั้นความรู้สึกของตัวเองไม่ไหวอีกต่อไป

          ชาลอตแทรกลิ้นแล้วกวัดไกวอย่างต่อเนื่องเหมือนอดอยาก ลิ้นเล็ก ๆ ของเธอพยายามสร้างความรื่นรมย์ให้กับกรเต็มที่ ราวกับต้องการตอบแทนความโหยหาของเขาที่มีต่อเธอ

          ใช้เวลานานกว่า 5 นาทีชาลอตถึงยอมผละออก

 

“แฮ่ก… แฮ่ก…”

          เสียงหอบของชาลอตช่างเย้ายวนชวนให้กรตบะแตก ยังไม่หนักเท่ากับตอนที่เธอพยายามเลียริมฝีปากเก็บกลืนน้ำลายทุกหยดของเขา

          แลสะท้อนความปรารถนาที่อยากจะกลืนกินกรให้หมดทุกหยาดหยด

 

อะไรจะขนาดนั้นครับเนี่ย กระตุ้นกันเกินไปหน่อยแล้วมั้ง

          กรกลืนน้ำลาย เห็นแล้วพยายามควบคุมตัวเองสุดชีวิตเพราะไม่อยากให้ซาช่าตื่น

          วันนี้มีเดทแสนสำคัญ ถ้านอนไม่เต็มอิ่มคงจะสนุกได้ไม่เต็มที่

          …ถึงมันจะสายไปแล้วก็เถอะ

 

“อ๊าง!”

          ซาช่าส่งเสียงจากข้างหูอีกคนทำเอากรสะดุ้งเป็นหนที่สอง ดูท่าศึกกับชาลอตจะรุนแรงกว่าที่คาด

 

แต่เดี๋ยวนะ แค่นั้นไม่น่าทำให้ซาช่าส่งเสียงแปลก ๆ? แบบนั้นได้นี่นา

          กรคิดพิจารณาแล้วลองสังเกตร่างกายฝั่งขวาเพื่อหาคำตอบ …จนกระทั่งรู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป

 

          แขนขวาของกรก่อนหน้านี้ที่เคยวางทิ้งกับเตียงมันกำลังโอบเอวของซาช่า แถมมือยังไปอยู่ตรงหว่างขาของเธอเข้าตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ 

          (ซึ่งอันที่จริงคนที่เอามือกรไปอยู่ตรงนั้นก็คือซาช่านั่นแหละ แต่แน่นอนว่ากรไม่ทันรู้)

          แล้วดูจากสีหน้าเยิ้มฉ่ำของซาช่า… สงครามระหว่างเขากับชาลอตคงกระตุ้นมือขวาของเขาให้ขยับแปลก ๆ แถมยังอยู่ในตำแหน่งแปลก ๆ อีก

 

“แฮ่ก… แฮ่ก…”

          นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ซาช่าเองก็กำลังหายใจหอบทำหน้าฟินไปน้ำลายไหลไป

          ทำซาช่าแสดงสีหน้าแบบนั้นออกมาได้ กรชักจะเริ่มกลัวมือที่ขยับไปเองเป็นปลาหมึกแล้วเหมือนกัน

 

“นายท่าน… ยะ… อยากเหรอคะ?”

“ชาลอตพูดไปแล้วนะนั่น”

เตี๊ยมกันไว้ป่ะเนี่ย?

          กรเผลอตบมุก ได้แค่แอบคิดติดอยู่ในใจแต่ก็ไม่อยากถาม เพราะมันก็เป็นความผิดของเขาทั้งคู่

 

          ทว่าโดยปกติ เหล่าภรรยาของเขาจะมีความสามารถพิเศษในการตามน้ำสถานการณ์ที่เกิดในบ้านได้เป็นอย่างดี

          เช่นว่าพอคิดว่าข้าวเย็นจะทำเมนูอะไร อีกคนก็จะนึกเมนูที่เข้ากันออกในทันที

          หรือเช่นว่ากำลังจะเตรียมเอกสารทำงาน อีกคนก็จะรู้ได้ทันทีว่าเอกสารอะไรที่ยังขาดอยู่

          เหล่าภรรยาของกรเข้ากันจนแทบจะเป็นเนื้อเดียวเช่นนั้น

 

          สาเหตุเริ่มแรกคงมาจากความต้องการที่อยากจะเพิ่มความเข้ากันได้ จะได้อยู่ร่วมกันเป็นภรรยาของกรได้อย่างเป็นสุข

          แต่ผลลัพธ์สุดท้าย… คือมันทำให้พวกเธอเข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ยในทุกเรื่อง ถึงขั้นพอมีคนนึงเปิดอีกคนก็จะตามได้อย่างเป็นธรรมชาติ

 

          เหมือนเมื่อกี้… และตอนนี้…

 

“คือ… ถ้านายท่านต้องการ”

“ดิฉัน… พวกเราช่วยได้นะคะ”

          ซาช่าและชาลอตมองกรด้วยแววตาหวานเยิ้มยิ่งกว่าน้ำผึ้ง มือไม้ของพวกเธอเองก็เริ่มขยับลูบไล้ร่างกายของกรราวกับจะเอาคืนก่อนหน้า

          เห็นชัดอีกครั้งว่าคนที่ ‘อยากให้ช่วย’ ไม่น่าใช่กรคนเดียว

 

นั่นปะไร เดาได้เลยว่าต้องเป็นงี้

แต่ก็นะ… มีแฟนสาวสุดสวยมานอนอยู่ข้าง ๆ แถมต้องการกันขนาดนี้ใครมันจะทนได้กันล่ะเนาะ

 

ก็หม่ำสิคร้าบ รออะไร!

 

❖❖❖❖❖

 

ก็ด้วยเหตุนั้น กว่าจะได้ลงไปกินข้าวเช้าแล้วออกเดินทางก็เกือบจะ 8 โมงแน่ะ

ช้าแบบนั้นทุกคนก็เลยเดากันได้ โดนยิ้มกริ่มใส่ใหญ่เลย โดนเฉพาะชาลอตกับซาช่านี่โดนแซวกันยับเลย น่าเอ็นดูดีแท้

 

ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่เมื่อคิดว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของชาลอตและซาช่าที่โดนแซว

ไม่สิ… แฟนของฉันนี่ก็ว่าแต่เขาอิเหนาเป็นเองกันทั้งนั้น เพราะทุกคนก็เคยโดนเรากินแต่เช้าจนโดนแซวกันหมดทุกคนมาแล้ว

แล้วทุกครั้งก็จะบ่นอิดออดว่าจะไม่ยอมให้ทำอีกแล้วเพราะเขิน

 

แต่ก็อย่างที่รู้นั่นแหละ… สุดท้ายแล้วพวกเธอทุกคนก็เป็นฝ่ายเอาเนื้อมาล่อให้กินซะทุกทีอยู่ดี

 

ที่ทนไม่ไหวกันก็คงเพราะติดใจฉันกันแหง ๆ

คิดแล้วก็ทั้งน่าดีใจและน่าภูมิใจชะมัดเลยนะเนี่ย!

 

“ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวน่ะคะนายท่าน”

          กรถูกชาลอตกระตุกมือขวาที่กุมอยู่เบา ๆ ดูท่าเขาจะคิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อเช้านานไปหน่อย

          ซาช่าที่กุมมือซ้ายอีกข้างของกรเองก็เอียงคอสงสัย เธอกะพริบตาปริบ ๆ อยากรู้ความคิดของกรตามเคย

 

“โทษทีนะ แอบนึกถึงเรื่องเมื่อเช้านิดหน่อยน่ะ”

          กรเปรยยิ้มกว้าง ดูสดใสมากกว่าจะนึกแกล้ง สองสาวที่นึกว่าจะโดนแซวเลยอมยิ้มตาม

          เป็นยาแรงที่ทำให้ชาลอตกับซาช่าใจเต้นแรงจนเผลอกุมมือกรแน่นขึ้นไปอีก

 

“…มันน่าอายนะคะ”

“จริงด้วยค่ะ อะฮะฮะ”

          สองสาวเปลี่ยนมากอดแขนกรกลบเกลื่อนสีหน้าเขินอายของตัวเอง ทำกรอมยิ้มเอ็นดูไปอีกครา

 

          ตอนนี้กร ชาลอตและซาช่ากำลังเดินอยู่ในตัวเมืองที่อาคารมีลักษณะคล้ายปะการังบนบก

          กระแสลมร้อนชื้นดูอบอ้าวพัดเข้าใส่ผิวกายจากด้านหน้าเป็นระยะ ความร้อนระอุแผ่ซ่านโดนผิวส่วนที่เปิดเผยจากชุดลำลอง ส่วนสิ่งที่อยู่ปลายสุดสายตาคือหาดทรายสีขาวคุ้นตาอันเป็นจุดหมายปลายทางการเดทของทั้งสาม… ชายหาดของอาณาจักรซีทนัลทานั่นเอง

          และสาเหตุที่กรเลือกสถานที่เดทเป็นทะเลนั้น แทบจะไม่ต้องสืบเลยว่าเป็นเพราะอะไร…

 

ก็เพราะอยากจะเห็นชาลอตกับซาช่าในชุดว่ายน้ำยังไงล่า!

ใครก็ต้องอยากเห็นแฟนสาวแสนสวยของตัวเองในชุดว่ายน้ำรึเปล่า? มันเรื่องธรรมดาไม่ใช่เหรอ!?

 

ถึงตอนแรกจะคิดว่าอยากเห็นคนเดียวเลยไม่อยากมาทะเลก็เถอะ แต่ถ้าขอให้ใส่ให้ดูแต่ดันอยู่แค่ที่บ้านมันก็เอาแต่ได้เกินไปใช่ไหมล่ะ?

เพราะงั้นก็เลยต้องตอบแทนด้วยประสบการณ์ที่สนุกสนานซะหน่อย!

 

…ถึงอันที่จริงชาลอตกับซาช่าจะไม่ปฏิเสธคำขอของเราอยู่แล้วก็เถอะ

แต่การคำนึงเรื่องความรู้สึกของแฟนสาวมันก็สำคัญนี่นา! ไม่สิ! สำคัญที่สุดเลยต่างหาก!

          กรคิดไปก็เหล่มองสองสาวไป

          พอแอบมองใบหน้าด้านข้างของชาลอตเจ้าตัวก็หันมาอมยิ้มให้ แม้จะมองรอบ ๆ แต่หางตาเธอก็สังเกตกรอยู่ตลอดเวลา

          จังหวะหันไปมองซาช่าก็พบว่าเธอมองกรอยู่ตลอด เธอเผลอหลบตาไปแวบนึงด้วยความตกใจแต่แล้วก็หันมายิ้มให้แบบเขิน ๆ อีกอยู่ดี

 

น่ารักจนใจหายจริง ๆ นะสองคนนี้ 

เจอแบบนี้มันก็ต้องอยากทำให้มีความสุขอยู่แล้วน่ะสิ

          เรื่องหลงเสน่ห์เป็นอีกประเด็น แต่ความรู้สึกที่ผุดเพิ่มขึ้นมาในอกกลับเป็นความอบอุ่นและความรู้สึกขอบคุณ ซึ่งกรไม่คิดว่าจะเก็บมันเอาไว้ได้

 

“จะว่าไปนะ… ฉันยังไม่ได้ขอบคุณที่พวกเธออ้อนฉันเลยแฮะ”

“เอ๊ะ? แบบว่า… นั่นพวกเราต้องเป็นคนพูดรึเปล่าคะ?” ซาช่าเอียงคอเหมือนไม่แน่ใจ แถมยังเอี้ยวตัวไปถามชาลอตทางสายตาอีกต่างหาก

“ก็นั่นสิคะซาช่า”

          ไม่ต้องสงสัยเลยว่าชาลอตก็คิดแบบเดียวกัน เพราะมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้น

          แต่ชาลอตก็ยังอมยิ้มไปพร้อมกับซาช่า พวกเธอไม่รู้สึกแปลกหากกรรู้สึกอย่างนั้น ก็เพราะกรเป็นคนที่นึกถึงแฟนสาวอยู่ตลอดเวลา

 

          เรื่องที่ชาลอตและซาช่าสงสัยจึงเป็น ‘อะไรทำให้รู้สึกแบบนั้น’ หรือ ‘นึกถึงเรื่องอะไรที่ทำให้คิดแบบนั้น’ มากกว่า

          กรเองก็พอเดาความคิดทั้งสองคนออก จึงได้โอกาสหยิบเรื่องที่สงสัยเมื่อเช้ามาพูดพอดี

 

“ก็… เมื่อวานที่ไปเดทกับริต้าแล้วก็เรเชล เราคุยกันเรื่องที่ทั้งสองกังวลว่าจะไม่คู่ควรกับฉันน่ะ ซึ่งก็คิดอยู่ว่าสาเหตุน่าจะมาจากความเกรงใจ ก็เลยดีใจที่ชาลอตกับซาช่าอ้อนฉันน่ะ”

          กรมองตาชาลอตกับซาช่าสลับกันขณะตอบ

 

“งี้เองสินะคะ” ชาลอตพยักหน้างก ๆ คิดตามจริงจัง เธอไม่ได้รู้สึกโกรธแม้แต่น้อยที่กรพูดถึงผู้หญิงคนอื่นขณะเดทกับเธอ

          ไม่สิ… ปกติแล้วก็คงจะโกรธ แต่เพราะเรเชลกับริต้าเป็นครอบครัวคนสำคัญ เธอเลยไม่ได้รู้สึกอิจฉาหรือไม่พอใจเหมือนกับคนอื่น

          กลับกัน… ชาลอตยังคิดถึงพวกเธออย่างจริงจังเหมือนที่กรเป็นด้วย แม้แต่ซาช่าที่กอดแขนกรไปเดินไปก็ยังจับคางขมวดคิ้ว

 

“เอ่อ… แล้วทั้งสองคนหายกังวลรึยังคะ?”

          นอกจากคิดเผื่อแล้วซาช่ายังเป็นห่วงอีกต่างหาก สีหน้าเธอห่วงใยเรเชลกับริต้าสอดคล้องตามน้ำเสียงกังวลใจ

 

เป็นเด็กดีซะจริงน้าซาช่า

          กรคิดแล้วอยากลูบหัว ติดที่มือสองข้างของเขาโดนกอดไว้อยู่เลยทำไม่ได้ กรเลยพยักหน้ายิ้มให้ซาช่าแทน

 

“อื้ม ถ้าเรื่องนั้นสบายใจได้เลย สองคนนั้นเค้าบอกว่าอยากลองทำอะไรสักอย่างดูน่ะ คิดว่าคงทำให้ภูมิใจในตัวเองขึ้นด้วย ถึงยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรก็เถอะนะ”

“ละ โล่งอกไปที”

“คิดถึงนายท่านเป็นอันดับหนึ่ง ก็สมเป็นทั้งสองคนนั้นดีนะคะ”

          ชาลอตยิ้มสบายใจทั้งกับทั้งสองคน รวมถึงยิ้มให้ซาช่าที่ถอนหายใจโล่งอกด้วย

 

          …แต่คิดตามไปแล้ว ชาลอตก็ยังสงสัยอยู่

 

“แต่ว่า พูดถึงเรื่องเกรงใจ… จะบอกว่าเกี่ยวกับการอ้อนก็ไม่เชิงนะคะ”

“อ้าวเหรอ?” กรเอียงคอสงสัย แล้วซาช่าที่อยู่ข้าง ๆ ก็กอดแขนกรแน่นขึ้นเป็นการเรียก

“เอ่อ นั่นสิคะ… จะว่าไปริต้ากับเรเชลก็อ้อนนายท่านบ่อยกว่าใครเลย แต่… ทั้งสองคนก็ดูจะเกรงใจนายท่านมากกว่าใครด้วยเหมือนกัน”

“ว่าไปก็จริงแฮะ”

 

จะบอกว่าเกี่ยวข้องกัน แต่ไม่ได้เป็นไปในทางเดียวกันเสมอไปสินะ

          พอคิดไปก็เริ่มเห็นอีกด้าน ดูท่าหากต้องการเดาความคิดสาว ๆ ก็ต้องให้สาว ๆ ด้วยกันนี่แหละเป็นที่ปรึกษา

          แต่เรื่องของเรเชลกับริต้านั้นจบไปแล้ว เพราะพวกเธอตัดสินใจได้ครบถ้วนกระบวนความและกรเองก็เห็นด้วยแล้ว

 

          ที่กรให้ความสนใจจึงเป็นชาลอตกับซาช่าที่อยู่เคียงข้างเขาตอนนี้ ซึ่งที่ถามมาตลอดก็เพราะอยากรู้ความคิดของพวกเธอนี่แล

 

“งั้น… ชาลอตกับซาช่าเองก็ยังมีเรื่องที่เกรงใจอยู่น่ะสิ”

          พอกรเอ่ยถาม สองสาวก็ตาค้างไปแวบนึง

          ความรู้สึกปิติที่ถูกใส่ใจเป็นอย่างแรกที่รู้สึก แต่คำถามของกรก็ทำให้ฉุกคิดด้วยว่าตัวเองยังเหลือความเกรงใจให้แก่กรมากน้อยแค่ไหน

          เพราะความเกรงใจมันมีผลโดยตรงกับความใกล้ชิด มันจึงเป็นเรื่องที่ต้องจริงจัง

 

          ทว่า… ซาช่าที่คิดคำตอบออกก่อนกลับส่ายหน้าเบา ๆ ให้กร

 

“ฉันคิดว่ายังมีนะคะ แต่เอ่อ จะว่าไงดี… การเกรงใจนายท่านมันไม่น่าใช่เรื่องที่ไม่ดีนะคะ” ซาช่ายิ้มกลับมาให้กร แม้ไม่ปฏิเสธว่าเป็นอย่างที่กรกังวลแต่ก็แสดงออกว่าไม่ใช่ปัญหา

          ถึงคราวชาลอตที่กอดแขนขวากร เธอจิ้มต้นแขนเขาเบา ๆ เรียกให้ฟังความเห็นบ้าง

 

“ดิฉันคิดว่ามีแล้วดีกว่าด้วยซ้ำค่ะ… อย่างตอนที่ดิฉันอารมณ์ไม่ดี ดิฉันก็คงไม่พูดทุกอย่างที่คิด แต่จะพูดแค่ใจความเท่านั้น เพราะกลัวจะเผลอพูดอะไรไม่เข้าท่าทั้งที่ไม่ได้อยากจะพูดแต่แรกนั่นแหละค่ะ”

“…งั้นเหรอ เป็นเรื่องช่วยไม่ได้สินะ”

 

พอมานึกดูมันก็อาจจะจริงล่ะนะ เพราะคนเราไม่ได้ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ 100% ความเกรงใจเลยเป็นตัวเบรกไม่ให้ทำอะไรที่ตัวเองไม่ต้องการในตอนที่ขาดสติเข้า

เพราะถ้าเผลอไปทำร้ายคนที่เรารักในตอนที่ไม่ตั้งใจมันคงจะรู้สึกแย่น่าดูเลย

 

นั่นคือที่จะสื่อสินะ

          กรคิดไปแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเหล่าภรรยาของเขาเองก็มีช่วงเวลาแบบนั้น มีทั้งประเภทที่เก็บความรู้สึกส่วนใหญ่เอาไว้ และประเภทที่ปลดปล่อยมันออกมาทั้งอย่างนั้น

          ซึ่งกรเองก็ยอมรับได้หมด… แม้จะไม่ถึงขนาดเป็นพ่อพระที่ทนเฉยได้ทั้งที่ตัวเองไม่ผิด แต่เขาก็จะรับฟังเหล่าภรรยาทุกครั้งอย่างตั้งใจ แม้ความเห็นอาจไม่ลงรอยกันจนนำไปสู่การทะเลาะ แต่สุดท้ายก็คืนดีกันได้เหมือนกับครั้งของเมอร์ลินเสมอ

          ว่าไปแล้ว… คงเพราะกรเป็นเช่นนั้น สาว ๆ ที่มีความอดกลั้นทางอารมณ์ต่ำอย่างอลิซ เมอร์ลิน ไมน์ รีเบคก้า ซิลเวียและฟีโอน่าถึงได้หลงกรหัวปักหัวปำ

          และไม่ใช่เพราะว่ากรทนนิสัยพวกเธอได้… แต่เพราะกรยอมรับส่วนที่แย่ของพวกเธอ รู้ดีและยังหลงรักส่วนนั้นของพวกเธอต่างหาก นั่นแหละคือจุดสำคัญ

 

          ในทางกลับกัน การไม่พูดออกมาเลยทันทีก็เป็นอีกตัวเลือกนึง แต่นั่นก็จะสร้างระยะห่างมากกว่าการพูดกันในทันทีเช่นกัน

          เพราะมันหมายความว่าอีกฝ่ายไม่สามารถเปิดใจคุยกับเราได้ในตอนที่ต้องการ

          เหล่าภรรยาของกรประเภทที่เก็บอารมณ์เก่งรวมถึงชาลอตและซาช่าจึงเลือกที่จะพูด แต่ก็เลือกที่จะควบคุมตัวเองไม่ให้พูดทุกอย่างที่คิดแทน

 

          ผลสรุปคือ ภรรยาของกรทุกคนเลยไม่มีการปิดบังความรู้สึกแก่เขา เพียงแต่แสดงออกด้วยความเหมาะสมขึ้นกับความอดทนของแต่ละคน

          ซึ่งนั่นดีที่สุดแล้วในความคิดชาลอต ความเกรงใจตรงนั้นคือส่วนที่เธอคิดว่าจำเป็นต้องมี

 

“ดิฉันขอเดาว่านายท่านคงอยากลดระยะห่างของพวกเราลงเลยพยายามปรับเรื่องความเกรงใจ แต่การมีมันจะทำให้พวกเรา… ทำให้ดิฉันรู้สึกดีกว่านะคะ”

“ชะ ใช่แล้วค่ะ! เผลอพูดอะไรไม่ดีไปแล้วเสียใจทีหลังแบบนั้น… มันเจ็บปวดกว่าอีกนะคะ”

          ซาช่าเข้ามาแนบกรเสริมชาลอตอย่างแข็งขัน และสิ่งที่ชาลอตพูดมาก็มีเหตุผล

          แถมชาลอตยังถึงขั้นคาดเดาความคิดเขาได้อีก กรเลยมีแต่ต้องจำยอมตามนั้น

 

“รู้ใจเสมอเลยนะเนี่ยชาลอต ขอบคุณนะ”

          กรยิ้มแป้นใส่ชาลอตไปหนึ่งที รู้สึกขอบคุณชาลอตที่คิดถึงกันขนาดนี้

          แต่ดูเหมือนจะมากไปหน่อย… รอยยิ้มเขาทำเอาชาลอตตัวกระตุกหัวใจแทบวาย ถ้าไม่หันหน้าหนีไปทางอื่นเธอคงจะโดนดาเมจหนักกว่านี้อีก แต่ก็ไม่วายเอาแขนกรมาแนบแก้มตัวเองแทนหมอนข้างอย่างน่ารักน่าชัง

 

          กรไม่ลืมที่จะหันไปทางฝั่งซาช่าบ้าง

 

“แล้วที่ซาช่าพูดก่อนหน้านี้ก็หมายความทำนองเดียวกันใช่ไหม?”

“ชะ ใช่เลยค่ะ! อือ… ขอโทษนะคะที่อธิบายไม่ดี” พอถูกพูดถึงซาช่าก็ดันสลับเป็นโหมดหดหู่ซะงั้น จะว่าสมเป็นเธอดีก็ใช่ แต่ก็น่าสงสารไม่เบาเหมือนกัน

“ไม่เป็นไรหรอก อย่าคิดมากสิโถ่”

          กรขยับใบหน้าเข้าไปสัมผัสและไถถูแก้มของซาช่าปลอบโยนเธอ เพราะมือไม่ว่างเลยต้องใช้หัว ซึ่งได้ผลเกินคาด

 

“อะแฮะแฮะ”

          ซาช่ากลับมายิ้มพริ้มสดใสอย่างสบายใจในบัดดล ช่างเป็นยาวิเศษที่สะดวกสบายดีแท้

 

          สาว ๆ ยืนยันหลักการของตัวเองอย่างง่ายดาย ดูท่าพวกเธอจะไม่สับสนในเรื่องการแสดงออกและความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อกรเลยสักนิด

          ว่าไปแล้วมันก็น่าชื่นชมมาก…

          เพราะในมุมของกร เขายังไม่สามารถสลัดเรื่องนี้ออกไปจากหัวได้

 

ก็เข้าใจอยู่แหละน้าว่าความเกรงใจมันช่วยรักษาสายสัมพันธ์ให้ดี

แต่ยังไงก็รู้สึกว่าอยากให้ทั้งสองคนปลดปล่อยทุกอย่างมาที่เรามากกว่านี้จัง

 

เฮ้อ… จะมีวันได้เห็นชาลอตกับซาช่าที่เอาแต่ใจสุดโต่งไหมน้า

          กรคาดหวังไปเรื่อยตามประสา ยังไงเขาก็อยากจะเป็นที่พึ่งให้กับแฟนสาวทุกคนให้เต็มที่สุดเท่าที่เขาทำได้

 

          โดยหารู้ไม่ว่าความจริงมันเป็นตรงข้าม… จากสายตากังวลที่ชาลอตมองเขา

 

ดูเหมือนนายท่านจะคิดมากอีกแล้วสินะคะเนี่ย

ก็รู้สึกขอบคุณที่คิดเผื่อพวกเราอยู่หรอก แต่ดูเหมือนจะเลิกนิสัยกังวลเกินเหตุไม่ได้เลยสินะคะ

          ชาลอตตั้งข้อสังเกตในใจ แอบมองใบหน้าด้านข้างของกรที่ยังกังวลแล้วรู้ได้ทันที

          ซาช่าเองก็ทำแบบเดียวกัน

 

อือ… ก็พอจะรู้อยู่หรอกว่านายท่านขี้กังวลแบบเดียวกับเรา เพราะงั้นถึงได้ไม่อยากให้คุณคิดมาก

แต่ยังไงก็คงไม่ไหวสินะเนี่ย… ก็คุณคิดหาทางทำให้พวกเรามีความสุขมากขึ้นตลอดเลยนี่นา

          ซาช่าคิดแล้วก็กังวลขึ้นมาอีก เพราะรู้ดีว่าอาการกังวลจนปวดท้องเป็นยังไงเธอเลยไม่อยากให้กรเป็นไปด้วย

 

          ทั้งสองคนคิดเหมือนกันว่ากรทำเพื่อพวกเธอมากเกินไป และบางครั้งข้อดีตรงนั้นก็กลายเป็นข้อเสีย แม้กรในตอนนี้จะมีสภาพจิตใจดีขึ้นเต็มที่แต่พื้นฐานของเขาก็ไม่เปลี่ยน

          พวกเธอเลยล้มเลิกความคิดที่จะเปลี่ยนกร เพราะนี่เป็นธรรมชาติของเขาที่ไม่มีใครเปลี่ยนได้ เป็นตัวตนและเจตจำนงของเขา

          แต่… ใช่ว่าพวกเธอจะไม่ยอมทำอะไรเลย

 

จะไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นหรอก!

          ชาลอตและซาช่าคิดแบบเดียวกัน สายตาประสานกันในจังหวะที่กรครุ่นคิดในหัวอย่างแนบเนียนและพยักหน้าให้กันอย่างรู้ใจ

 

ความรู้สึกของคนเรามันมีหลายรูปแบบนะคะนายท่าน

เดี๋ยวจะทำให้เข้าใจเองค่ะว่าพวกดิฉันต้องการอะไร

          ชาลอตตั้งมั่นเช่นนั้น ส่งสายตาแน่วแน่ไปยังซาช่าที่พยักหน้าให้ด้วยแววตาอย่างเดียวกัน

 

ระยะห่างที่คุณกังวลว่ามีน่ะ เดี๋ยวจะทำให้ดูเองค่ะว่ามันไม่มีอยู่อีกแล้ว

จะเอาให้หนักกว่าเมื่อเช้าเลยคอยดู!

          ซาช่าฮึดสู้อยู่ในใจอย่างเร่าร้อน ผสานไฟในใจกับชาลอตด้วยแผนการอันแยบยลในสมองของพวกเธอ

 

          …คงมีแต่กรเท่านั้นที่ไม่รู้ตัว

          ว่าในเดทครั้งนี้ แฟนสาวทั้งสองกำลังจ้องจะเล่นเขาอย่างหนัก

 

❖❖❖❖❖