“ครับท่าน”

สักพักคนของท่านชีคก็วิ่งไปเอากระเป๋ารูปทรงสีเหลี่ยมสีดำมา แล้วเปิดเอาเงินจำนวนหนึ่งแสนบาท ยื่นให้กับคู่กรณีที่กำลังมองมาที่ชีคหนุ่มอย่างอึ้งๆ ก่อนจะรับเงินและขับรถออกไป ทิ้งให้นิดาเผชิญหน้าอยู่กับผู้มีพระคุณของเธอตามลำพัง

หญิงสาวหันมายกมือไหว้ขอบคุณเขา แต่ก็ยังรู้สึกไม่ไว้ใจในสถานการณ์ตรงหน้านัก

‘เขาช่วยเธอ เขาต้องการอะไรตอบแทนหรือเปล่า’

“ขอบคุณมากค่ะ แต่ว่านีด้าคงยังไม่มีเงินคืนให้คุณในตอนนี้ได้ทั้งหมด นีด้าขอคืนให้ห้าหมื่นก่อนนะคะ”

แล้วเธอก็ล้วงเอาเงินในกระเป๋ามายื่นให้ตรงหน้าชีคหนุ่ม เขามองดูเธออย่างชั่งใจ ก่อนจะรับเงินมาไว้ แล้วเอาเงินยัดใส่ในกระเป๋าสะพายของเธอตามเดิม

“เป็นอย่างไรบ้าง เจ็บตรงไหนไหม”

“ท่านชีคถามว่า คุณเป็นอย่างไรบ้าง เจ็บตรงไหนไหม”

“ฉันเอ่อ…นีด้าไม่เป็นไรค่ะ แค่จุกนิดหน่อย” แต่ทว่าพอเธอจะขยับขา ถึงได้รู้ว่าขาของตนเองที่ถูกกระแทก มันระบมขึ้นมาเหมือนจะไม่มีแรงเสียอย่างนั้น และขาของเธอกำลังสั่นเพราะความตกใจเมื่อครู่

แล้วตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าเธอจะไม่กล้าขยับขาด้วยซ้ำ

ล่ามแปลภาษาพูดคำพูดของเธอให้ชคหนุ่มฟังแล้ว แต่ชีคหนุ่มก็มองดูเธอแล้วก็ตัดสินใจอุ้มหญิงสาวขึ้นมาในอ้อมแขน ขณะที่สาวน้อยก็ตกใจตาเหลือก

“นี่ท่านจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉันลงนะ” เธอบอกเขาหน้าตาตื่นๆ

“ก็พาเธอกลับบ้าน บ้านเธอไปทางไหนล่ะ”

“ทำไมดื้อจัง”

ทุกบทสนทนาจะมีล่ามแปลให้ตลอด และล่ามชายก็แอบอมยิ้มไปด้วย ลุ้นไปด้วย

ขณะที่ท่านชีคก็ไม่ยอมปล่อยคนตัวเล็กลงจากอ้อมแขนสักที

“ปล่อยฉันลงเถอะ ฉันเดินได้ ขับรถเองได้ค่ะ”

“แน่นะ”

“แน่”

ตุ้บ!

“โอ๊ย”

ชีคหนุ่มวางร่างเล็กลงบนพ้น พอเท้าเธอเหยียบถึงพื้นเขาก็ปล่อยมือทันที ส่งผลให้หญิงสาวล้มลงไปกองกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า เธอจึงหันมามองหน้าชีดหนุ่มด้วยใบหน้ายิ้มแหยๆ

ทั้งเจ็บทั้งอาย

“ก็บอกแล้ว” เขาบอกพลางถอนหายใจยาวออกมา ก่อนจะช้อนอุ้มเธอขึ้นมาไว้ในวงแขนตามเดิม

“ไม่เอา ปล่อยนะ”

แต่ชีคหนุ่มก็ไม่ฟัง ยังอุ้มเธอเข้าไปวางในรถแล้วก็กดเซ็นทรัลล็อกทันทีด้วยฝีมือของคนขับรถ แล้วรถก็วิ่งไปไม่เร็วมากนัก

“นี่ท่านจะพานีด้าไปไหน”

“ไปเซเว่นก่อน ฉันมีบางอย่างที่ต้องซื้อ”