"ไอ้ตัวเหม็น อย่ารังแกคนให้มันมากเกินไป"

ชายหัวโล้นยังคิดจะลองพูดจาข่มขู่จ้าวเสี่ยวกังดู เผื่อบางทีอาจจะทำให้จ้าวเสี่ยวกังกลัวบ้าง แต่การกระทำของเขามันไม่มีประโยชน์เลยสักนิด จ้าวเสี่ยวกังเหวี่ยงกระบองที่อยู่ในมือตรงเข้าไปหาจุดชีพจรตรงหน้าอกของชายหัวล้านโดยตรง

ถึงแม้จะออกแรงเพียงแค่นิดเดียว แต่มันกลับทำให้ชายหัวล้านเหมือนกับโดนฟ้าผ่า หน้าของเขาแดงก่ำแล้วล้มลงไปกับพื้นทันที แม้แต่การหายใจก็ยังต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

วินาทีนี้ชายหัวโล้นเริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมาบ้างแล้ว เขาเสียใจที่ตัวเองพูดมากเกินไป ในขณะเดียวกันเขาก็รู้สึกว่าเหมือนกับตัวเองกำลังจะตาย

มองดูสีหน้าที่แดงก่ำไปจนถึงรากหูและท่าทางที่หายใจลำบากของชายหัวโล้น จ้าวเสี่ยวกังก็ถึงกับสะดุ้งตกใจเช่นกัน เขารู้ดีว่าอาจจะเป็นเพราะออกแรงมากเกินไป จนไปทำร้ายโดนจุดตายของอีกฝ่ายเข้าแล้ว

เขาก็ไม่กล้าประมาทเช่นกัน เขารีบยื่นมือออกไปประคองชายหัวโล้นขึ้นมาแล้วทำการนวดตรงจุดชีพจรตรงหน้าอกทันที ในขณะเดียวกันก็กดลงไปตามเส้นเลือดของชายหัวโล้นด้วย เพื่อที่จะทำให้เส้นเลือดของชายหัวโล้นคลายออกและเลือดไหลเวียนได้ตามปกติ ถ้าหากปล่อยไว้เป็นเวลานานมากเกินไป บางทีอาจจะส่งผลกระทบถึงชีวิตเลยก็ได้

หลังจากที่กดไปได้ห้านาที ชายหัวโล้นเริ่มกลับมาหายใจได้ตามปกติ จ้าวเสี่ยวกังก็รู้สึกโล่งอกไปด้วย

"ตอนนี้แกยังคิดจะไม่จ่ายเงินอีกหรือเปล่า? ถ้าหากแกยังยืนยันแบบนี้ต่อไปฉันมีวิธีอีกมากมายที่ทำให้แกจากโลกนี้ไปโดยไม่มีเสียง เมื่อกี้เป็นเพียงแค่หนึ่งในวิธีพวกนั้นเท่านั้น"

หลังจากที่ได้ยินคำพูดที่แผ่วเบาของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจของชายหัวโล้นอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน ตอนนี้เขาเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าทำไมหวังป้าเทียนถึงสั่งให้เขามาหาเรื่องคนแบบนี้ เดิมทีเขาแล้วหวังป้าเทียนเป็นคู่แข่งกัน ตอนที่หวังป้าเทียนเชิญเขาไปดื่มเหล้า ภายในใจของเขารู้สึกเหมือนได้รับชัยชนะ แต่ตอนนี้มาคิดดูแล้วดูเหมือนเขาจะโดนหวังป้าเทียนปั่นหัวเข้าแล้ว

"ผมจ่าย ผมจ่าย ผมจะจ่ายให้เดี๋ยวนี้ เพียงแต่ว่าพวกพี่น้องของผมไม่เป็นอะไรใช่หรือเปล่า?"

"พวกเขาไม่เป็นไร อย่างมากก็แค่ไม่สามารถลงมาเดินบนพื้นได้ไม่กี่วัน ผ่านไปสองสามวันเดี๋ยวก็หายดีเอง แต่ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรจำไว้ให้โทรหาฉัน เพราะฉันก็ไม่ได้มั่นใจอะไรขนาดนั้นเหมือนกัน"

หลังจากที่พูดจบ จ้าวเสี่ยวกังหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดเบอร์โทรให้อีกฝ่ายจำเอาไว้

ไม่นานชายหัวโล้นก็แสดงท่าทางเพื่อบ่งบอกว่าจำได้แล้ว หลังจากนั้นเดินเข้าไปหาหลู่ต้าเหว่ยเพื่อขอยืมเครื่องรูดเงินในร้าน เขารูดเงินไปทั้งหมดหนึ่งแสนสี่พันหยวนโดยตรง

ราคานี้อย่าว่าแต่หลู่ต้าเหว่ย แม้แต่จ้าวเสี่ยวกังก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจ

"ไอ้หัวล้าน ขาข้างเดียวของแกมันมีค่าขนาดนี้เลยเหรอ? ฉันดูไม่ออกเลยนะเนี่ย"

"แหะแหะ นี่ไม่ใช่ของผม นี่เป็นราคาที่หวังป้าเทียนใช้ซื้อขาของคุณ ตอนนี้ผมให้คุณไปแล้ว พวกเราถือว่าหายกัน ต่อไปจะไม่ไปยุ่งก้าวก่ายกันอีก ถ้าเกิดมีเรื่องอะไรไปหาผมได้ที่เมืองขว้างโขว"

หลังจากที่จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว ภายในใจของชายหัวโล้นก็ถึงกับมีเลือดไหลออกมาเช่นกัน แต่ช่วยไม่ได้ ใครใช้ให้เขาเป็นคนพ่ายแพ้? สมัยนี้ต้องรู้จักยอมจำนนถึงจะอยู่ได้นาน และเขาก็เป็นคนหนึ่งที่รู้จักยอมจำนนมากเช่นกัน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่สามารถอยู่มาจนถึงทุกวันนี้

มองดูชายหัวโล้นที่กำลังจะไป จ้าวเสี่ยวกังพูดขึ้นอย่างกะทันหัน "แกรอก่อน ในเมื่อเงินนี้เป็นของหวังป้าเทียน งั้นฝากแกไปบอกอะไรเขาหน่อย บอกเขาว่าต่อไปอย่ามายุ่งกับฉันอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้มันจบไม่สวยแน่"

"วางใจได้ ผมจะเอาคำพูดของคุณไปบอกเขาแน่นอน"

หลังจากที่พูดจบ ชายหัวโล้นรีบขึ้นไปในรถตู้ที่จอดอยู่หน้าร้านอาหารพร้อมกับลูกน้องกลุ่ม ส่วนคนที่เหลือก็ขี่มอเตอร์ไซค์ตามออกไปอย่างรวดเร็ว

หลู่ต้าเหว่ยมองดูเงินที่ชายหัวโล้นพึ่งรูดให้กับจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจของเขารู้สึกตกใจมาก ในขณะเดียวกันก็ต้องมองจ้าวเสี่ยวกังใหม่

"พี่หลู่ ผมจะขนเห็ดสนเข้าไปให้คุณก่อน อีกเดี๋ยวเราค่อยมาคิดบัญชีก็แล้วกัน?"

"ได้ ได้ ฝีมือของน้องเสี่ยวกังนี่มันสุดยอดไปเลย เมื่อกี้ฉันรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังดูหนังกำลังภายในเลย นายนี้มันร้ายกาจมาก"

หลู่ต้าเหว่ยพูดพร้อมกับเริ่มช่วยจ้าวเสี่ยวกังขนเห็ดสน มีอยู่สิ่งหนึ่งที่เขามั่นใจได้ในตอนนี้ ในอนาคตจ้าวเสี่ยวกังคนนี้จะต้องเป็นคนที่ประสบความสำเร็จมากอย่างแน่นอน สร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันไว้ตอนนี้ วันหนึ่งจะต้องมีผลประโยชน์ต่อเขาอย่างมากแน่นอน

"พี่หลู่ งานหนักแบบนี้ผมทำคนเดียวก็ได้ อีกเดี๋ยวคุณช่วยผมชั่งน้ำหนักก็พอ"

"ไม่เป็นไร เพราะยังไงตอนนี้ฉันก็ว่าง และอีกอย่างเถ้าแก่ก็ไม่ได้มาตรวจทุกวัน เพราะฉะนั้นที่นี่ฉันก็เป็นเหมือนกับราชา โดยทั่วไปแล้วเรื่องภายในร้านอาหารฉันแทบจะไม่ต้องทำอะไรเลยด้วยซ้ำ ก็แค่นั่งอยู่ในห้องทำงานเป็นเหมือนกับเจ้าหน้าที่ผู้ปกปักรักษาก็แค่นั้นเอง"

นี่เป็นครั้งแรกที่หลู่ต้าเหว่ยพูดมากขนาดนี้ จ้าวเสี่ยวกังฟังแล้วรู้สึกเหมือนกับว่าเขามีอะไรอยากจะพูด แต่เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไง

"แหะแหะ พี่หลู่ มีเวลาเมื่อไหร่ยังไงผมก็ต้องเชิญพี่ดื่มสักแก้ว พอดีเลยหลังจากที่ผมขายเห็ดสนเรียบร้อยแล้วก็ไม่ได้ทำอะไร พวกเราสองคนจะต้องหาเวลาไปหาสถานที่ดื่มให้มันสนุกกันสักหน่อยดีกว่า"

"อ่าฮ่า ใช่ ดื่มให้มันสนุกไปเลย เดี๋ยวฉันจะเป็นคนเลี้ยงนายเอง ฉันขอบอกไว้ก่อนว่าเงินเดือนของฉันไม่ต่ำกว่าห้าพันหยวนนะ"

หลู่ต้าเหว่ยแสดงให้เห็นถึงสภาพทางการเงินของตัวเอง แต่สำหรับจ้าวเสี่ยวกังในตอนนี้มันไม่ได้ดูมากขนาดนั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อน จ้าวเสี่ยวกังคงจะต้องตกใจมากอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้จ้าวเสี่ยวกังเพียงแค่ยิ้มแล้วพยักหน้า "ได้ ถึงเวลานั้นผมไม่เกรงใจอย่างแน่นอน"

ทั้งสองคนพูดคุยไปด้วยพร้อมกับขนเห็ดสนเข้าไปด้วยอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่ชั่งน้ำหนักดู บวกกับคำนวณราคา ก็เขาพบว่าวันนี้ได้มาเยอะกว่าเมื่อวานหนึ่งหมื่นหยวน

บวกกับเงินที่ใช้หัวโล้นให้มา เพียงแค่ชั่วพริบตาเงินของจ้าวเสี่ยวกังเพิ่มขึ้นถึงหนึ่งแสนเจ็ดหมื่นสี่พันหยวน

เมื่อมีเงินพวกนี้ จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าตัวเองสามารถดำเนินการตามขั้นตอนแรกของแผนได้แล้ว

ขอเพียงแค่ขั้นแรกสำเร็จ เขาเชื่อว่าต่อไปทุกอย่างมันจะง่ายมากขึ้น หมู่บ้านบางจื่อก็จะไม่ใช่หมู่บ้านที่จนที่สุดในเขตนี้อีกต่อไป หมู่บ้านบางจื่อจะกระโดดขึ้นไปเป็นหมู่บ้านอันดับหนึ่งในเขตเพียงแค่ชั่วพริบตาเดียว ยิ่งไปกว่านั้นเป้าหมายของเขาคือทำให้หมู่บ้านบางจื่อกลายเป็นหมู่บ้านที่มีชื่อเสียงไปทั่วทั้งประเทศ เป็นหมู่บ้านที่ทุกคนต้องอิจฉา ถึงแม้เป้าหมายนี้มันจะยังอีกยาวไกล แต่เขารู้ดีว่าขอเพียงแค่มีเส้นทาง สักวันหนึ่งเขาจะต้องทำให้มันเป็นจริงได้อย่างแน่นอน

หลังจากที่หลู่ต้าเหว่ยคำนวณดู เขาเพิ่งจะรู้สึกว่าก่อนหน้านี้ที่ตัวเองบอกว่าได้เงินเดือนไม่ต่ำกว่าห้าพันหยวนไม่ต่างอะไรกับการตบหน้าของตัวเองเลย เขาทำงานแทบเป็นแทบตายทั้งปี ยังไม่สู้กำไรที่จ้าวเสี่ยวกังทำได้ในครั้งนี้เลย

"น้องเสี่ยวกัง เงินนี่นายต้องเก็บเอาไว้ให้ดี ถึงแม้อายุของฉันจะไม่มากกว่านายเท่าไหร่ แต่เรื่องประสบการณ์ฉันก็พอมีอยู่บ้าง ฉันขอแนะนำให้นายอย่าเพิ่งใช้จ่ายเงินพวกนี้ โดยทั่วไปแล้วคนพวกนั้นจะต้องกลับมาอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นถ้าหากพวกเขามาถามเงินกับนายแล้วนายไม่มีขึ้นมา มันต้องเป็นเรื่องอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นฉันก็เพิ่งมาถึงเมืองเซียงหลิว แต่กลับได้ยินเรื่องขาใหญ่ของคนในเมืองนี้แล้ว"

"คราวนี้นายสร้างความไม่พอใจให้กับขาใหญ่ถึงสองคน ทางที่ดีควรระวังตัวหน่อยจะดีกว่า"

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลู่ต้าเหว่ย จ้าวเสี่ยวกังพูดอย่างไม่ใส่ใจเลยสักนิด "พี่หลู่ คุณวางใจได้ เรื่องนี้ผมรู้ดีอยู่แล้วว่าควรจะทำยังไง ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องของผมและหวังป้าเทียนมันไม่ได้ง่ายเหมือนกับที่คุณคิด อีกหน่อยคุณจะได้รู้เอง ผมขอกลับหมู่บ้านก่อนแล้ว ที่บ้านยังมีงานให้ทำ"

"ได้ งั้นนายไปเถอะ ขับรถระวังด้วย"

หลังจากที่จ้าวเสี่ยวกังบอกลาหลู่ต้าเหว่ย เขาขับรถไถของตัวเองตรงไปที่ธนาคารทันที