มองดูแผ่นหลังที่สง่างามและเป็นธรรมชาติ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะยิ้มที่มุมปากอย่างมั่นใจ

เป็นไปไม่ได้ที่ซึงซีจะบอกว่าเขาไม่มีความคิดเห็นอะไร แต่เขารู้สถานการณ์ของตัวเองเป็นอย่างดี และเขาก็รู้อีกด้วยว่าถ้าไปคิดเรื่องที่ไร้ประโยชน์พวกนั้นจะสร้างปัญหาให้ตัวเองเสียเปล่า

กลับมาในห้อง จ้าวเสี่ยวกังได้เก็บห้องเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นก็เริ่มทำการศึกษาตำราที่หนิวเกิงซึงให้มา สมุนไพรที่อยู่ในบันทึกทำให้เขาได้เปิดโลกกว้าง ของบางอย่างในหมู่บ้านของพวกเขาไม่มี ซึ่งมันทำให้จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะคิดว่าโลกนี้มันช่างกว้างใหญ่ไพศาล คิดไม่ถึงว่าจะมีสมุนไพรอีกมากมายที่เขาไม่เคยเจอ

หลังจากอ่านไปได้ไม่กี่นาที เริ่มมีคนขายเห็ดสนทยอยการเดินทางมาแล้ว จ้าวเสี่ยวกังจึงทำได้แต่วางตำราลงแล้วออกไปรับซื้อเห็ดก่อน

แต่ไม่นานเขาก็พบกับปัญหาอย่างหนึ่ง นั่นก็คือถึงแม้จะมีคนเก็บเห็ดเพิ่มมากขึ้น แต่ปริมาณที่ได้กลับลดน้อยลง

หลังจากที่เขายุ่งอยู่กับชุดแรกเรียบร้อยไปแล้ว พวกหลี่ชุ่ยฮวาและซุนหรานหรานก็กลับมาจากฟาร์มบนเขาพร้อมกับแบกเห็ดสนมาด้วย

เมื่อเห็นคนทั้งสามปรากฏตัวขึ้น จ้าวเสี่ยวกังรีบบอกให้ทั้งสามคนเข้าไปดื่มน้ำในบ้านและพักผ่อนก่อน

การกระทำของจ้าวเสี่ยวกังโดนเฉินฉางฉู่ที่มาขายเห็ดสนก่อนหน้านี้สังเกตเห็นเข้า

"เสี่ยวกัง นายคงคิดจะตีสนิทกับพวกเธอก่อน หลังจากนั้นค่อยคิดอะไรอย่างอื่นกับพวกเธอใช่หรือเปล่า?"

จ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดของเฉินฉางฉู่ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ในขณะเดียวกันก็มองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าที่ดูน่าเกลียด พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "เฉินฉางฉู่ ฉันเคยบอกกับนายแล้วไม่ใช่เหรอ? ก่อนที่นายจะคืนเห็ดสนก่อนหน้านี้ให้กับฉัน ฉันจะไม่รับซื้อเห็ดสนของนาย นายอยากจะเอาไปขายที่ไหนก็เชิญเลย"

"ทำไม? ฉันเดาความคิดของนายถูกเหรอ เปลี่ยนจากความอายเป็นความโกรธเหรอ? คนเยอะขนาดนี้ทำไมนายให้พวกเธอเข้าไปดื่มน้ำพักผ่อนก่อน และปล่อยพวกเราที่มีทั้งคนแก่และเด็กมาเข้าแถว"

คำพูดของเฉินฉางฉู่ทำให้จ้าวเสี่ยวกังอยากจะยกเท้าขึ้นถีบหน้าเขาให้หงายหลังไปเลย แต่ว่าเดี๋ยวนี้เขาได้เรียนรู้อะไรมากขึ้นแล้ว และรู้ด้วยว่าการใช้กำลังไม่สามารถแก้ปัญหา

"เฉินฉางฉู่ นายมาขายเห็ดหรือว่ามาหาเรื่อง นายรีบไสหัวไปพร้อมกับเห็ดสนของนายเดี๋ยวนี้ ที่นี่ไม่รับของของนาย"

"เหอเหอ นายไม่รับซื้อก็ไม่ได้แปลว่าคนอื่นไม่รับซื้อ ฉันจะบอกความจริงให้ เมื่อวานเห็ดสนของฉันโดนหลี่ชุ่ยฮวารับไว้หมดแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นจ่ายเงินฉันแล้วด้วย"

มองดูรอยยิ้มบนใบหน้าของเฉินฉางฉู่ จ้าวเสี่ยวกังเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว ส่วนคำพูดของเฉินฉางฉู่ก็พอดีกับหลี่ชุ่ยฮวาที่กำลังเดินออกจากประตูเพื่อมาช่วยงานได้ยินเข้าพอดี

"เสี่ยวกัง ฉันไม่รู้ว่านายไม่รับเห็ดสนของเขา ถ้าฉันรู้ฉันก็ไม่รับอย่างแน่นอน"

จ้าวเสี่ยวกังมองดูท่าทางที่รู้สึกผิดของหลี่ชุ่ยฮวา เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วพูด "พี่ชุ่ยฮวา พวกเราไม่ต้องสนใจเขา ต่อไปไม่ต้องรับก็พอ เงินแค่นั้นผมไม่ใส่ใจอยู่แล้ว"

หลังจากที่พูดจบ จ้าวเสี่ยวกังสั่งให้หลี่ชุ่ยฮวามาช่วยจดบัญชี ซุนหรานหรานและจ้าวเสี่ยวหลิงมาช่วยยกเห็ด

เฉินฉางฉู่คิดไม่ถึงว่าการท้าทายของเขาในวันนี้มันไม่มีประโยชน์เลยสักนิด ถ้าหากเป็นแบบนี้ เขาก็ไม่สามารถทำงานที่หวังป้าเทียนให้เสร็จ หวังป้าเทียนให้เงินเขามาตั้งห้าพันแล้ว ถ้าหากเขาไม่สามารถทำงานให้เรียบร้อย อย่าว่าแต่เงินห้าพันเลย ถึงแม้จะเพิ่มให้อีกห้าพันเขาก็ต้องจบเห่แน่

"คนต่อไป"

"ลุงหลี่ คิดไม่ถึงว่าวันนี้ของคุณจะเยอะที่สุด มีตั้งสิบห้ากิโล อีกเดี๋ยวฉันค่อยเอาเงินให้คุณ คุณรอก่อนนะ วันนี้คนเยอะมากเลย"

"ลุงจ้าว ทำไมลุงก็ไปเก็บเห็ดสนกับเขาด้วย งานในไร่ไม่ทำต้องแล้วเหรอ?"

จ้าวเสี่ยวกังพูดทักทายกับกลุ่มคนที่มาขายเห็ดสนอย่างมีมารยาทกับทุกคนโดยที่ไม่สนใจเฉินฉางฉู่แม้แต่นิดเดียว และด้วยการกระทำแบบนี้ของจ้าวเสี่ยวกัง ทุกคนก็ยิ่งทำตัวห่างเหินกับเฉินฉางฉู่ตามสัญชาตญาณ เดิมทีชื่อเสียงของเฉินฉางฉู่ในหมู่บ้านก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่อยู่แล้ว

"เหอเหอ เสี่ยวกัง ไม่ใช่ว่าลุงจ้าวจะพูดชมนาย แต่นายนี่มันใช้ได้เลย เป็นคนฉลาดและไหวพริบไว ถ้าหากเป็นเมื่อก่อนเห็ดสนที่อยู่บนภูเขาไม่มีใครเอาอย่างแน่นอน แต่พอมาถึงมือนายมันกลับสามารถทำเงินได้ ลุงจ้าวก็อาศัยความสามารถของนายไปด้วย ช่วงนี้ขอทำเงินก่อนแล้วค่อยไปทำไร่ทำนา"

หลังจากที่พูดจบทุกคนต่างพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของลุงจ้าว

เฉินฉางฉู่ที่เห็นภาพนี้ รู้ได้ในทันทีว่าวันนี้เขาทำอะไรไม่ได้แล้ว ถ้าเกิดเขาเล่นตุกติกอะไรขึ้นมา ไม่ต้องพูดถึงจ้าวเสี่ยวกัง เกรงว่าพวกคนที่อยู่ด้านหลังพวกนี้คงจะต้องฉีกร่างเขาให้เป็นชิ้นอย่างแน่นอน

จ้าวเสี่ยวกังมองดูเฉินฉางฉู่ที่ก่อนเดินจากไปใช้สายตาที่ดุร้ายหันกลับมามอง ภายในใจของเขาอดไม่ได้ที่จะเกิดรางสังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้น

ส่วนจะเป็นเรื่องอะไรเขาก็บอกไม่ถูก

ไม่นาน จ้าวโหย่วเทียนและหลี่กุ้ยเฟินก็กลับมาแล้ว เมื่อมีจ้าวโหย่วเทียนและหลี่กุ้ยเฟินคอยช่วยอีกแรง งานของจ้าวเสี่ยวกังก็เดินเร็วขึ้น

ไม่นาน แถวที่ยาวเหยียดก็ลดเหลือน้อยลงอย่างรวดเร็ว สุดท้ายมองดูรายการที่จดบันทึกแล้วลองคำนวณดู ปรากฏว่าเห็ดสนที่รับซื้อในวันนี้ใช้เงินไปทั้งหมดสี่หมื่น แต่ว่าเรื่องแบบนี้ไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมายของจ้าวเสี่ยวกัง เดิมทีจ้าวเสี่ยวกังคิดว่าอาจจะทำยอดทะลุถึงห้าหมื่นเลยด้วยซ้ำ

หลังจากที่เก็บเห็ดสนเรียบร้อยแล้ว จ้าวเสี่ยวกังก็เริ่มจ่ายค่าแรงให้กับสามสาว หลังจากนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาหวังฟาฟา

ถ้าหากเขาเดาไม่ผิด ต่อไปเห็ดสนก็จะมีน้อยลงขึ้นทุกวันแล้ว มีเพียงแต่ต้องขยายโครงการให้ใหญ่ขึ้นเท่านั้นถึงจะสามารถทำงานต่อได้ แต่เมื่อนึกถึงเรื่องการขยายฟาร์ม ชั่วขณะเขาก็ไม่รู้ว่าจะไปหามือดีที่ไหนมาช่วย ตอนนี้ก็มีแต่หวังฟาฟาที่คอยช่วยทุกอย่าง ให้หวังฟาฟาช่วยจัดการเรื่องไก่พื้นเมืองในบ้านและยังจะให้เขาช่วยรับซื้อเห็ดสน

เรื่องของไก่พื้นเมืองจ้าวเสี่ยวกังลองพิจารณาดูแล้ว อีกหน่อยค่อยพัฒนา ตอนนี้ให้หวังต้าฟู่ที่เป็นพ่อของหวังฟาฟาช่วยงานไปก่อน หรือแม้แต่หวังลี่ก็สามารถช่วยงานได้ เพียงแต่เขาไม่แน่ใจว่าหวังลี่จะตัดสินใจไม่ไปทำงานจริงหรือเปล่า

แต่ว่าขอเพียงแค่มีเงินเดือนที่สูง จ้าวเสี่ยวกังมั่นใจว่าจะสามารถเอาตัวเธอมาช่วยงานได้อย่างแน่นอน

หวังฟาฟาก็คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะราบรื่นขนาดนี้ เพียงแค่ไปหมู่บ้านตระกูลซึงรอบเดียว ก็รับซื้อไก่พื้นเมืองมาได้ถึงหนึ่งร้อยตัว ซึ่งมันเกินความคาดหมายของเขาไปมาก

ไก่หนึ่งตัวเขาได้ค่าส่วนต่างสิบหยวน แม้แต่เขาก็สามารถทำเงินได้ถึงหนึ่งพันหยวน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงราคาที่จ้าวเสี่ยวกังให้เขา เขารู้สึกว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป อีกไม่นานเขาก็จะสามารถต้อนรับภรรยาที่เขาสวยได้แล้ว

หัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านตระกูลซึงสวยมาก สวยจนทำให้เขารู้สึกไม่อยากกลับบ้าน วินาทีแรกที่ได้พบกับซึงซี หวังฟาฟาก็เข้าใจได้ในทันทีอะไรคือสิ่งที่เรียกว่าออร่า

หลังจากที่รายงานสถานการณ์กับจ้าวเสี่ยวกัง เขาเตรียมตัวจะกลับบ้านทันที

ถ้าหากยังไม่กลับบ้านฟ้าก็จะมืดแล้ว แต่พอนึกถึงหน้าตาของซึงซี เขากลับเกิดความรู้สึกที่ไม่อยากกลับขึ้นมาอย่างกะทันหัน ถ้าหากเป็นเมื่อก่อน เขาย่อมไม่กล้าคิดอะไรกับซึงซีอยู่แล้ว แต่วันนี้วันแรกก็ทำเงินได้ถึงหนึ่งพันกว่าหยวน ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกว่าอีกไม่นานเขาก็จะสามารถไปขออีกฝ่ายแต่งงานได้แล้ว

ในหมู่บ้านชนบทแบบนี้ขอแค่มีเงิน โดยทั่วไปแล้วผู้ชายไม่มีทางเป็นโสดอย่างแน่นอน

หวังฟาฟาเคยคิดที่จะใช้ชีวิตอย่างเป็นโสด แต่ตอนนี้เขาพบว่าเรื่องการใช้ชีวิตแบบโสดไม่มีวาสนาต่อเขา เพราะเขาสามารถหาเงินได้แล้ว

จ้าวเสี่ยวกังได้ยินเสียงที่ตื่นเต้นของหวังฟาฟา เขาพูดชมไม่กี่คำแล้วกดวางสาย หลังจากนั้นก็เอาเห็ดสนไปส่งให้ซ่งยวี่ชิง

นึกถึงซ่งยวี่ชิงที่ไม่ยอมเดินออกจากบ้าน จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกปวดใจขึ้นมาทันที ที่เป็นแบบนี้ทั้งหมดก็เป็นเพราะคำพูดนินทาของชาวบ้านทั้งนั้น เขาตัดสินใจแล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปจะให้ซ่งยวี่ชิงเดินออกมาอย่างเปิดเผย จะไม่ให้คนอื่นมองเธอว่าเป็นตัวซวยหรือปีศาจจิ้งจอกที่ทำร้ายคน