เจียงจิ่วโจวมองดูจ้าวเสี่ยวกังที่เดินเข้ามาหาตัวเองทีละก้าว ทุกย่างก้าวสามารถมองเห็นเลือดที่ไหลออกมาจากบนหัวไหล่ของจ้าวเสี่ยวกังอย่างชัดเจน แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นจ้าวเสี่ยวกังก็ยังคงก้าวไปข้างหน้าด้วยฝีเท้าที่หนักแน่น

"พวกแกจะยืนบื้ออยู่ทำไม? รีบไปหยุดมันสิ"

ถึงแม้เจียงจิ่วโจวจะรู้สึกตกใจ แต่ประสบการณ์ที่เขาสั่งสมมาหลายปีจึงทำให้เขาไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวต่อจ้าวเสี่ยวกังที่พร้อมจะแลกด้วยชีวิต

คนอื่นที่ได้ยินคำพูดของเจียงจิ่วโจวสบตากัน หลังจากนั้นเตรียมที่จะพุ่งออกไปอีกครั้ง

จ้าวเสี่ยวกังหันกลับไปมองด้วยสายตาที่เย็นชาแล้วพูด "ใครอยากตายก่อนก็ลองเข้ามา ถึงแม้จะต้องตายฉันก็จะพาพวกแกไปด้วยหนึ่งคน"

หลังจากที่พูดจบ จ้าวเสี่ยวกังฉีกกระชากเสื้อที่ฉีกขาดของตัวเองทิ้งโดยตรง

ทันใดนั้น บาดแผลที่อยู่บนร่างกายของจ้าวเสี่ยวกังปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน บนหน้าอก แผ่นหลัง บนกล้ามเนื้อที่เป็นมัดเต็มไปด้วยบาดแผลที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุด บาดแผลบนหัวไหล่ที่เริ่มสมานกันเริ่มฉีกขาดอีกครั้ง

หลังจากที่เห็นจ้าวเสี่ยวกังได้รับบาดเจ็บขนาดนี้แต่ยังสามารถยืนได้ ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์รู้สึกตกใจมาก ในขณะเดียวกันภายในใจก็เริ่มรู้สึกเกิดความหวาดกลัวขึ้น มีน้อยครั้งที่พวกเขาจะได้เจอกับคนที่ไม่กลัวตายแบบนี้

เฟิงเซียนหรุก็แอบรู้สึกตกใจเช่นกัน จ้าวเสี่ยวกังในตอนนี้เป็นเหมือนกับคิงคองที่กำลังโกรธ ดูดุร้ายกว่าเขาในสมัยก่อนหลายเท่า

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์รู้สึกตกตะลึงกับภาพที่อยู่ตรงหน้า แม้แต่เจียงจิ่วโจวก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึ้ง

"เหอเหอ เป็นคนที่ไม่กลัวตายจริงด้วย ในบัตรนี้มีเงินอยู่หนึ่งแสน ใครสามารถจัดการมันได้ก็จะเป็นของคนคนนั้น"

พูดจบ เจียงจิ่วโจวหยิบบัตรธนาคารใบหนึ่งออกมาจากกระเป๋าตรงหน้าอกแล้ววางลงบนโต๊ะ

หลังจากที่ได้ยินว่าในบัตรมีเงินหนึ่งแสน กลุ่มคนที่อยู่ด้านหลังของจ้าวเสี่ยวกังรู้สึกหวั่นไหวขึ้นมาทันที อย่างไรก็ตามพวกเขาติดตามเจียงจิ่วโจว ทั้งปีอย่างมากก็แค่ได้ผลตอบแทนหนึ่งแสน แต่ขอเพียงแค่จัดการจ้าวเสี่ยวกังก็จะได้เงินถึงหนึ่งแสน นี่มันเป็นเรื่องที่ใช้เวลาเพียงไม่กี่นาทีก็เท่านั้น

แต่เมื่อนึกถึงจ้าวเสี่ยวกังที่ไม่กลัวตาย ภายในใจของทุกคนก็ยังรู้สึกลังเลเล็กน้อย

"พวกเราทุกคนร่วมมือกันจัดการไอ้หมอนี่ ถึงเวลานั้นค่อยมาแบ่งเงินด้วยกัน เป็นยังไง?" ชายคิ้วหนาคนหนึ่งพูดเสนอความคิดของตัวเองออกมา

"ได้ ตามนี้ ลุยพร้อมกัน"

ทันใดนั้นทุกคนต่างเห็นด้วยกับความคิดนี้ทันที เริ่มพุ่งเข้าไปหาจ้าวเสี่ยวกัง

จ้าวเสี่ยวกังเห็นคนทั้งกลุ่มพุ่งเข้ามาหาตัวเอง รูม่านตาหดเล็กลง เดิมทีเขาคิดว่าทำให้อีกฝ่ายตกใจแล้วจะสามารถช่วยหวังลี่ได้ แต่คิดไม่ถึงว่าเจียงจิ่วโจวจะใช้เงินมาทำลายแผนการของเขา

"อา…….."

จ้าวเสี่ยวกังส่งเสียงตะโกนด้วยความโกรธ ถือมีดอีโต้ของตัวเองแน่นแล้ววิ่งเข้าไปหาคนทั้งกลุ่ม ในขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังจะปะทะเข้าหากัน จ้าวเสี่ยวกังทรุดตัวลงอย่างกะทันหัน มีดอีโต้ที่อยู่ในมือฟันผ่านขาของคนกลุ่มนั้น

ฉึกฉึกฉึก……..

เพียงแค่ชั่วพริบตา บนร่างกายของจ้าวเสี่ยวกังมีบาดแผลเพิ่มขึ้นหลายแห่ง ในขณะเดียวกันอีกฝ่ายก็เหลือคนแค่สองคน

มองดูคนทั้งสองที่นอนอยู่บนพื้นซึ่งถูกฟันจนขาขาด จ้าวเสี่ยวกังไม่มีท่าทีที่จะสงสารแม้แต่นิดเดียว ในเมื่อเขาเคยเตือนแล้ว ก็อย่าโทษว่าเขาลงมือโหดเหี้ยม

ทันทีที่มีบาดแผลหลายแห่งเพิ่มขึ้นบนร่างกาย เลือดสีแดงสดไหลเต็มตัวของจ้าวเสี่ยวกังทำให้เขาเหมือนกับเป็นมนุษย์เลือดคนหนึ่ง

"นี่……..พวกแกสองคนอยากจะพนันกับฉันหรือเปล่า พวกเรามาพนันกันว่าพวกแกจะตายก่อนหรือฉันจะตายก่อน?"

ในขณะที่จ้าวเสี่ยวกังกำลังพูด ร่างกายของเขาเริ่มสั่นเล็กน้อย แต่มือข้างที่ถือมีดอีโต้ไว้ในมือยังคงนิ่งไม่ขยับแม้แต่นิดเดียว

หวังลี่ที่ถูกมัดอยู่บนโต๊ะมองเห็นภาพนี้แล้วน้ำตาไหลไม่หยุด แต่เธอไม่สามารถทำอะไรได้ เดิมทีเจียงจิ่วโจวเตรียมตัวมาเพื่อเร่งงานเฟิงเซียนหรุ หลังจากนั้นค่อยบีบบังคับให้เฟิงเซียนหรุส่งมอบธุรกิจที่อยู่ในมือของตัวเองออกมา แต่คิดไม่ถึงว่าจะเจอเข้ากับคนที่บ้าบิ่นอย่างจ้าวเสี่ยวกัง

สำหรับจ้าวเสี่ยวกังเขาก็รู้สึกประทับมากเช่นกัน แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถเอามาใช้ประโยชน์

คนทั้งสองที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของจ้าวเสี่ยวกัง เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังยังคงยืนหยัดได้ ตอนนี้พวกเขาก็เริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว

เมื่อก่อนติดตามเจียงจิ่วโจวมีเรื่องชกต่อยไปทั่ว พวกเขาไม่เคยเจอกับสถานการณ์ที่สู้จนตัวตายแบบนี้ โดยทั่วไปแล้วคนส่วนใหญ่จะยอมจำนวนต่อพวกเขาหมด เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้พวกเขาเพิ่งจะเคยเจอครั้งแรก

"พวกแกสองคนกลับมาได้แล้ว ฉันว่าไม่จำเป็นต้องให้พวกแกจัดการไอ้หมอนี่แล้ว"

ในขณะที่เจียงจิ่วโจวกำลังพูดเขาลุกขึ้นจากที่นั่ง มือทั้งสองข้างของเขาก็ยกออกจากหน้าอกของหวังลี่ไปด้วย

ชายคิ้วหนาที่ได้ยินคำพูดของเจียงจิ่วโจว รู้สึกเย็นวูบในใจขึ้นมาทันที

"ลูกพี่ ให้โอกาสพวกเราอีกสักครั้งเถอะ ถึงต้องแลกด้วยชีวิต พวกเราก็ต้องจัดการไอ้หมอนี่ให้ได้"

ชายคิ้วหนาเข้าใจความหมายของเจียงจิ่วโจวเป็นอย่างดี เมื่อไหร่ที่ตัดสินใจไม่ใช้พวกเขาแล้ว แสดงว่าต่อไปพวกเขาก็ไม่มีโอกาสอีกแล้ว เขาติดตามอยู่ข้างกายของเจียงจิ่วโจว เคยชินกับความรู้สึกที่อยู่เหนือคนอื่นแล้ว ถ้าหากเจียงจิ่วโจวไม่ใช้พวกเขา จุดจบของพวกเขาก็มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ไม่ต่างอะไรจากหนูที่วิ่งพล่านอยู่ในตลาด ถูกคนด่าถูกคนซ้ำเติม เพราะความจริงที่พวกเขาทำเรื่องชั่วมาเยอะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้

มองดูสีหน้าที่ตื่นตระหนกของชายคิ้วหนา เจียงจิ่วโจวพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ตกใจกลัวจนขวัญหายไปหมดแล้ว คนอย่างแกยังจะทำอะไรได้อีก? รอบกายของฉันไม่ต้องการคนไร้ประโยชน์แกก็น่าจะรู้ดี"

ชายคิ้วหนาที่ได้ยินคำพูดประโยคนี้ เขาหันไปสบตากับคนที่อยู่ด้านข้าง หลังจากนั้นทั้งสองคนยกมีดขึ้นแล้วพุ่งเข้าไปหาจ้าวเสี่ยวกัง

จ้าวเสี่ยวกังในตอนนี้เริ่มจะหมดแรงแล้ว เมื่อเห็นคนทั้งสองเหวี่ยงมีดเข้ามาหาตัวเองพร้อมกัน ภายในใจของเขารู้สึกช่วยไม่ได้ ในวินาทีนั้นเขานึกถึงซ่งยวี่ชิง เขานึกถึงพี่ใหญ่ เขานึกถึงแค้นที่ยังไม่ได้ชำระ

"ฆ่า"

ส่งเสียงคำรามทุ่มต่ำ จ้าวเสี่ยวกังฝืนร่างกายที่อ่อนแรงของตัวเอง เขากัดลิ้นของตัวเอง ความเจ็บปวดที่รุนแรงทำให้เขาตื่นตัวขึ้นมาก

ตังตัง…….

เสียงกระทบของโลหะดังขึ้น จ้าวเสี่ยวกังยิ่งสู้ก็ยิ่งดูดุร้าย ส่วนอีกฝ่ายยิ่งสู้ก็ยิ่งดูอ่อนแรงลง

พวกเขาคิดไม่ถึงว่าจ้าวเสี่ยวกังมีเลือดไหลออกจากร่างกายมากขนาดนี้แล้วยังมีแรงสู้อีก

ฉึกฉึก………

บนร่างกายของจ้าวเสี่ยวกังมีบาดแผลเพิ่มขึ้นอีกหลายแห่ง แต่บนหน้าอกของอีกฝ่ายก็โดนจ้าวเสี่ยวกังฟันใส่จนได้รับบาดเจ็บทั้งสองคนเช่นกัน

"พอได้แล้ว ทุกคนหยุดเดี๋ยวนี้ เจียงจิ่วโจว คู่ต่อสู้ของคุณคือผม ลงมือกับเด็กคนหนึ่งหนักแบบนี้ คุณไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ?"

เฟิงเซียนหรุมองออกว่าจ้าวเสี่ยวกังเริ่มจะไม่ไหวแล้ว อีกไม่กี่นาทีเขาอาจจะโดนคนทั้งสองฆ่าตายก็ได้

หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเฟิงเซียนหรุ เจียงจิ่วโจวโบกมือให้กับชายคิ้วหนา หลังจากนั้นทั้งสองคนเดินกลับไปที่ด้านหลังของเจียงจิ่วโจวพร้อมกับหอบหายใจ

ปัง……..

ทันทีที่คนทั้งสองเดินกลับไป ร่างกายของจ้าวเสี่ยวกังล้มลงไปที่พื้นโดยตรง

ถึงแม้เขาจะพยายามดิ้นรนลุกขึ้น แต่เขารู้สึกว่าบนร่างกายเหมือนกับมีภูเขาลูกใหญ่มากดทับเอาไว้ เป็นแรงกดทับที่เหมือนกับว่าเขาต้องแบกรับไปทั้งชีวิต

เฟิงเซียนหรุรีบก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ประคองจ้าวเสี่ยวกังลุกขึ้นแล้วตบหน้าของเขา

"เสี่ยวกัง อย่าหลับ อย่าหลับ"

"เหอเหอ เฟิงเซียนหรุ นี่มันเวลาไหนแล้วคุณยังเป็นห่วงความเป็นอยู่ของไอ้หมอนี่อีก ดูเหมือนนิสัยที่ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ของคุณยังแก้ไม่หาย เมื่อหลายปีก่อนถ้าหากไม่ได้เป็นเพราะคุณเห็นแก่ความสัมพันธ์ ร้านอาหารในตลาดของเมืองจวินไชคงจะกลายเป็นของคุณไปแล้ว แต่ดูคุณสิ ตอนนี้มีแค่ซุปเปอร์มาเก็ตกับตลาดค้าส่งแห่งหนึ่งเท่านั้น ผมรู้สึกสมเพชคุณมาก"