ซุนย่าหนานพูดเสียงดังอย่างมาก เผชิญหน้ากับคนรอบข้างเธอก็ยิ่งกระตือรือร้นมากยิ่งขึ้น ความรู้สึกของการเหยียบย่ำคนแบบนี้เมื่อก่อนเธอเคยเห็นแค่ในทีวี คิดไม่ถึงเลยว่าชีวิตจริงของเธอจะสามารถสัมผัสมันได้หนึ่งครั้ง

เมื่อมองไปดูใบหน้าที่สงบของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจของเธออดไม่ได้ที่จะคิดว่าจะต้องตกใจจนอึ้งแน่นอน คนอย่างจ้าวเสี่ยวกังแบบนี้ที่ออกมาจากหุบเขาและภูเขาที่ยากจนภายในใจของเธอมั่นใจได้ว่ามีเงินแค่ไม่กี่บาทร้อยเปอร์เซ็น

จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่คนรอบข้างที่ซื้อโทรศัพท์มือถือล้วนแล้วจ้องมองเข้ามา ภายในใจของเขากลับไม่มีความอับอาย กลับกันแต่กำลังคิดว่าจะเสนอเงื่อนไขใดเพื่อทำให้ผู้หญิงที่น่าขยะแขยงคนนี้ต้องทนทุกข์ทรมานจากผลที่ตามมา

หลังจากหวังลี่ได้ยินคำพูดของซุนย่าหนานทั้งโกรธและโมโหทันที เธอคิดไม่ถึงเลยว่าการพาจ้าวเสี่ยวกังมาซื้อโทรศัพท์มือถือในร้านนี้จะถูกดูหมิ่นขนาดนี้

ก่อนหน้านี้เธอมากับเพื่อนร่วมงานด้วยกันไม่เคยเจอกับสถานการณ์แบบนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมาเจอกับผู้หญิงตาต่ำในที่แบบนี้

"เสี่ยวกัง พวกเราไปกันเถอะ มีเงินพวกเราไปซื้อที่ไหนมันก็เหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องซื้อโทรศัพท์ไอโฟนแบบนี้"

หลังจากพูดจบ หวังลี่ดึงมือของจ้าวเสี่ยวกังออกไปข้างนอกโดยตรง แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าในครั้งนี้จ้าวเสี่ยวกังเอาเงินมาเท่าไหร่เพื่อซื้อโทรศัพท์มือถือ แต่ว่าเธอยังคงรู้อยู่ว่าโทรศัพท์มือถือไอโฟนราคามันแพงอยู่บ้างเล็กน้อย ขายหน้าเร็วหน่อยดีกว่าอีกสักพักต้องคุกเข่าลงเห่าเหมือนกับหมา

สัมผัสความนุ่มของมือเรียวของหวังลี่ จ้าวเสี่ยวกังตบไหล่ของหวังลี่เบาๆ

"พี่ลี่ ทำไหมพวกเราต้องไปด้วยล่ะ? นอกจากนี้ที่นี่ไม่ใช่มีแค่เธอขายคนเดียว สิ่งที่สำคัญที่สุดคนอื่นเขายังมองคนตาต่ำอีก คุณคิดดูสิถ้าหากฉันไม่สั่งสอนเขาดีๆสักหน่อย อนาคตโดนเธอกัดจะทำยังไง? อย่างนั้นฉันต้องฉีดวัคซีนป้องกันโรคพิษสุนัขบ้าแล้ว ฉันไม่มีเงินไปฉีดวัคซีนหรอกนะ"

หลังจากจ้าวเสี่ยวกังพูดจบ ยิ้มให้กับซุนย่าหนานและพูด :"ฉันพูดถูกไหม? คนสวย"

เมื่อซุนย่าหนานได้ยินคำพูดนี้ หัวเราะออกมาโดยตรง

"ถือว่านายเป็นคนฉลาดหน่อย แม้แต่วัคซีนยังไม่มีปัญญาซื้อ รีบไสหัวไปให้เร็วหน่อยจะดีกว่ามั้ง อย่ามาขายหน้าอยู่ที่นี่"

หลังจากพูดจบ ซุนย่าหนานตอบสนองได้ในทันที เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ควบคุมไม่ได้ของทุกคนยิ้มออกมา

จ้าวเสี่ยวกังกำลังดุด่าเธออย่างโจ่งแจ้ง

หวังลี่มองดูท่าทางที่ทั้งตกใจและทั้งโกรธของซุนย่าหนาน รู้สึกมีความสุขขึ้นมาทันที

"เสี่ยวกัง ไปกันเถอะ พวกเราไปดูร้านที่อยู่ตรงข้ามดีกว่า"

"พี่ลี่ ไปร้านตรงข้ามทำไหม? ไปร้านตรงข้ามมันก็หมดความสนุกสิ นอกจากนี้มีคนบางคนกำลังจะตกอยู่ในความลำบาก พวกเราดูทางนี้ก็พอแล้ว"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย พร้อมกับมาอยู่ต่อหน้าตู้โชว์ที่อยู่ตรงข้ามของซุนย่าหนาน ที่นี่ยังมีมือถือตระการตามากมาย ที่สำคัญคือทัศนคติการบริการของพนักงานขายคนอื่นดีมาก ดูเหมือนว่าไม่มีการดูถูกคนแม้แต่นิดเดียว

"ทั้งสองท่าน พวกคุณต้องการซื้อมือถือแบบไหนหรอก ฉันสามารถแนะนำให้ทั้งสองท่านได้นะ คุณภาพของโทรศัพท์มือถือของพวกเรามีการรับประกันหลังการขาย ทั้งสองท่านเลือกได้ตามใจชอบเลย เลือกเสร็จแล้วฉันจะเอาออกมาให้พวกคุณลองใช้งานดู"

หลี่ซูย๋าไม่ชินกับการกระทำของซุนย่าหนานมานานแล้ว เป็นเพียงเพราะว่าเธอมีนิสัยดีและไม่เต็มใจที่จะสร้างปัญหา ดังนั้นเธอจึงยอมทนซุนย่าหนานครั้งแล้วครั้งเล่า

ในตอนแรกเธอรับผิดชอบขายโทรศัพท์มือถือไอโฟน โทรศัพท์ไอโฟนราคาสูง ค่าคอมมิชชั่นสูง นอกจากนี้ยังมีรางวัลการันตีขายดี แต่เนื่องจากซุนย่าหนานค่อนข้างสนิทกับผู้จัดการร้าน ดังนั้นจึงมีการถอดเธอออกจากจุดขายนี้ ผู้จัดการร้านเคยบอกกับเธอว่า เพียงแค่ไปนอนด้วยไม่กี่ครั้ง จุดขายนั้นยังคงเป็นของเธอเหมือนเดิม แต่เธอกลับไม่อยากทรยศศักดิ์ศรีของตัวเองเพราะเงินเดือนอันน้อยนิด

ทันทีที่จ้าวเสี่ยวกังเข้ามาเธอก็ให้ความสนใจแล้ว เพียงแค่ความรู้สึกแรกกลับเป็นความสงสัยเล็กน้อย การแต่งตัวของอีกฝ่ายจะสามารถซื้อโทรศัพท์ได้อย่างไร แต่เมื่อเห็นหน้าอกอันแข็งแกร่งของจ้าวเสี่ยวกัง ใบหน้าที่มีความมุ่งมั่นนั้น จู่ๆก็นึกถึงน้องชายที่บ้านของตัวเอง อายุเท่ากันกับจ้าวเสี่ยวกังไม่ใช่เหรอ?

การปรากฏตัวของจ้าวเสี่ยวกังที่ดื้อรั้นไม่ยอมก้มหัวต่อหน้าซุนย่าหนานทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นอย่างอธิบายไม่ถูก

จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าทัศนคติการบริการของหลี่ซูย๋าจะดีขนาดนี้ โดยเฉพาะดวงตาโตคู่นั้นมองมาทางเขา มักจะรู้สึกถึงความอบอุ่นอย่างหนึ่งที่พูดไม่ออก ใบหน้าแตงโมที่สวยงามล้วนมีรอยยิ้มจางๆ ท่าทางแบบนั้นราวกับว่ามองคนรักของตัวเอง ทำให้จ้าวเสี่ยวกังมีความสงสัยเล็กน้อย ไม่ใช่ว่าหลี่ซูย๋าชอบตัวเองเข้าให้แล้วนะ

"พี่สาวคนสวย คุณเอาเครื่องนี้ออกมาให้ฉันดูหน่อยนะ พร้อมกับสอนฉันด้วยว่ามันใช้ยังไง"

"ฮ่าๆๆ…..น้องชาย ปากนายช่างหวานเหลือเกินนะ นี่คือโทรศัพท์ดอกบัวในประเทศของพวกเรา ทั้งระบบและชิปเซ็ทก็ไม่ได้ต่างจากแบรนด์ไอโฟนมากเท่าไหร่นัก แน่นอนเมื่อเทียบกันแล้วยังคงแตกต่างกันนิดหน่อย แต่ว่าเครื่องนี้ราคาคุ้มค่าอย่างมาก นอกจากนี้ใช้งานได้จริง ข้อเสียอย่างเดียวคือเมื่อคุณเอามันออกไป คนอื่นจะคิดว่าคุณไม่ใช่คนรวย"

หลังจากพูดจบ หลี่ซูย๋าเริ่มสอนการใช้งานให้กับจ้าวเสี่ยวกังขึ้นมา

จ้าวเสี่ยวกังมองดูและค่อยๆเข้าใกล้หลี่ซูย๋า ใบหน้าแตงโมนั้นยิ่งมองยิ่งสวยขึ้นเรื่อยๆ คอที่ขาวราวกับหิมะ กระดูกไหปลาร้าลึกทำให้จ้าวเสี่ยวกังจิตฟุ้งซ่านเล็กน้อย โดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงเวลาที่หลี่ซูย๋าพูดออกมายังมีกลิ่นหอมอ่อนๆตามมาด้วย กลิ่นมิ้นต์หอมๆนั้นยิ่งทำให้จ้าวเสี่ยวกังทนไม่ไหวจนอยากจะเข้าใกล้อีกนิด

หวังลี่ที่อยู่ด้านข้างกลับทนดูต่อไปไม่ไหวแล้ว โน้มตัวเข้าไปอย่างช้าๆโดยตรงและบิดต้นขาของจ้าวเสี่ยวกังอย่างดุเดือดหนึ่งที

จ้าวเสี่ยวกังเจ็บปวดจนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาทันที แน่นอนหลี่ซูย๋าเข้าใจการแสดงออกของจ้าวเสี่ยวกัง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูด :"ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆของคุณคือแฟนสาวของคุณเหรอ? สวยจริงๆเลยนะ น้องชายคุณช่างมีบุญวาสนาเหลือเกิน"

"ฮ่าๆๆ นี่คือ……."

ยังไม่ทันรอให้จ้าวเสี่ยวกังพูดจบ หวังลี่แอบบิดจ้าวเสี่ยวกังอีกครั้ง ในครั้งนี้ทำให้จ้าวเสี่ยวกังหุบปากไม่พูดโดยตรง

สำหรับการเคลื่อนไหวเล็กๆของทั้งสองคน หลี่ซูย๋าเพียงแค่ปิดปากและยิ้มเบาๆ คิดไม่ถึงเลยว่าคนตัวใหญ่อย่างจ้าวเสี่ยวกังแบบนี้จะกลัวคนตัวเล็กกะทัดรัดอย่างหวังลี่แบบนี้

ที่ไม่ไกล ซุนย่าหนานมองดูทั้งสามคนพูดคุยกันอย่างสนุกสนานอยู่ที่นั่น เมื่อนึกถึงเมื่อกี้ตัวเองถูกจ้าวเสี่ยวกังแอบด่า ภายในใจก็อดไม่ได้ที่จะโกรธขึ้นมา

"นี่…..ซื้อไม่ไหวก็ซื้อไม่ไหวสิ คิดไม่ถึงเลยว่ายังต้องการฝึกประสบการณ์อย่างลับๆอีก ช่างหน้าด้านเหลือเกินจริงๆนะ"

สำหรับคำพูดนี้ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้นมา

เดิมทีเขาต้องการปล่อยอีกฝ่ายไป ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ไม่รู้สึกสนุกเลยที่ต้องมารังแกผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ว่าเขาพบกว่าผู้หญิงบางคนคุณไว้หน้าเธอ อีกฝ่ายกลับได้คืบจะเอาศอก ซุนย่าหนานที่อยู่ตรงหน้าก็เป็นแบบนี้เช่นกัน

คิดไม่ถึงเลยว่าจะเดินออกมาจากภายในเคาน์เตอร์ แล้วมาเยาะเย้ยต่อหน้าเขาโดยตรง

หลี่ซูย๋าก็มีความโกรธเล็กน้อยเช่นกัน ท้ายที่สุดแล้วเธอขายโทรศัพท์มือถือในประเทศและราคาของโทรศัพท์มือถือไอโฟนของอีกฝ่ายแตกต่างกันมาก ตอนนี้อีกฝ่ายกำลังมาเพื่อริเริ่มหาเรื่อง สิ่งนี้ทำให้เธอทนไม่ไหวเล็กน้อย

"ซุนย่าหนาน ตอนนี้พวกเขาคือลูกค้าของฉันแล้ว ฉันไม่ต้องการให้ลูกค้าของฉันได้รับการปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรมใดๆ พวกเขาสองคนต้องการซื้อโทรศัพท์จากคุณ แต่ฉันก็ไม่ได้พูดอะไรเลยนะ คุณทำแบบนี้มันเกินไปหน่อยหรือเปล่า?"

เมื่อมองไปที่ใบหน้าแตงโมที่สวยงามของหลี่ซูย๋า ภายในใจของซุนย่าหนานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิจฉาเล็กน้อย

ต้องรู้ว่าทุกครั้งที่เธอมีอะไรกับผู้จัดการด้วยกันแล้วถึงจุดสุดยอด ผู้จัดการมักจะอดไม่ได้ที่จะครางชื่อของหลี่ซูย๋าออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ และเธอก็ต้องให้ความร่วมมือบอกว่าตัวเองเป็นหลี่ซูย่า ลองนึกดูแล้วเธอรู้สึกเสียใจอย่างมาก