หวังป้าเทียนตบหนึ่งทีจนซ่งยวี่ชิงล้มลงกับพื้น ในขณะเดียวกันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บปวด ท้ายที่สุดแล้วซ่งยวี่ชิงช่างสวยเหลือเกิน สวยกว่าผู้หญิงในสวนหลังบ้านเหล่านั้นอีก เพียงแต่อีกฝ่ายไม่รู้ถึงเหตุการณ์ปัจจุบันที่ทำให้เขารำคาญจริงๆ

ซ่งยวี่ชิงถูกหวังป้าเทียนตบหนึ่งทีกลับไม่มีการหลั่งน้ำตา แต่พูดด้วยความอ่อนแอเล็กน้อย :"แกปล่อยเธอไปเถอะนะ แกปล่อยเธอไปเดี๋ยวฉันจะตามแกไปเอง"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ แววตาของหวังป้าเทียนอดไม่ได้ที่จะเป็นประกาย

ต้องรู้ว่าในก่อนหน้านี้เขาเอาชีวิตของหวังต้าเป่ามาแลกยังทำไม่สำเร็จเลยด้วยซ้ำ แม้ว่าจ้าวต้าเป่าจะถูกเขาฆ่าไปแล้ว แต่ซ่งยวี่ชิงก็ไม่มีการติดตามเขาไป สิ่งนี้ให้เขาลำบากใจอย่างมาก

แต่ว่าคำพูดของในวันนี้กลับทำให้ภายในใจของเขามีการจินตนาการถึงมันทันที

สิ่งที่เขาต้องการคือของคนซ่งยวี่ชิง นอกจากนี้ยังเป็นคนที่สิ้นหวัง ไม่ใช่ผู้หญิงที่ได้มาและต้องการจะวิ่งออกไป

ในก่อนหน้านี้เขาต้องการวางยา คิดจะใช้ความรุนแรง แต่ว่าเขากลับพบว่าแม้ว่าซ่งยวี่ชิงจะอ่อนแอแต่ช่วงเวลาวิกฤตกลับไม่กลัวสิ่งใดเลย สิ่งนี้ทำให้เขาหมดหนทางอย่างมาก

"คำพูดของเธอจริงจังเหรอ?"

มือที่อยู่ด้านล่างของหวังป้าเทียนโบกมือให้กับคนขับรถ ให้เขาปล่อยหลี่ชุ่ยฮวาก่อน

"อืม จริงจัง"

เมื่อหลี่ชุ่ยฮวาได้ยินคำพูดนี้ ไม่พอใจในทันที

"ซ่งยวี่ชิง เธอไปกับเขาแล้ว เธอจะให้จ้าวเสี่ยวักงทำยังไง? ภายในใจของเขานั้นรักเธอสุดหัวใจเลยนะ"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่ชุ่ยฮวา ร่างกายที่บอบบางของซ่งยวี่ชิงตกตะลึง ความตกตะลึงนั้นยังคงทำให้หัวใจของเธอยอมแพ้กับการต่อต้าน

"พี่ชุ่ยฮวา ฉันเป็นพี่สะใภ้ของเขา พวกเราอยู่ด้วยกันไม่มีทางมีผลลัพธ์ที่ดีอย่างแน่นอน ฉันไม่ต้องการให้เขามาลำบากไปด้วย"

เมื่อหลี่ชุ่ยฮวาได้ยินคำพูดของซ่งยวี่ชิง ยิ่งมีความโกรธอย่างมาก

"คนอย่างเสี่ยวกังยังไม่กลัวเลย เธอจะกลัวทำไหม? ในก่อนหน้านี้เสี่ยวกังทำเรื่องต่างๆมากมายเพื่อเธอ เธอลืมหมดแล้วเหรอ? ถ้าหากเขากลัวจะช่วยเธอพูดต่อหน้าคนเยอะขนาดนั้นเหรอ? เธอเป็นตัวซวยหรือเปล่า เป็นสุนัขจิ้งจอกหรือเปล่า ภายในใจตัวเองจะไม่เข้าใจเหรอ?"

หวังป้าเทียนมองดูท่าทางที่มีการสับสนของซ่งยวี่ชิง รู้ว่าคำพูดของหลี่ชุ่ยฮวาได้ผล

"ถ้าหากเธออยากไปกับเธอด้วยกัน คืนนี้ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะพาเธอด้วยกันนะ"

หลังจากพูดจบ หวังป้าเทียนขยิบตาให้กับผู้ชายร่างใหญ่คนขับรถโดยตรง ชายร่างใหญ่เข้าใจทันทีโดยตรง เตรียมจะไปจับหลี่ชุ่ยฮวา แต่ว่าในครั้งนี้หลี่ชุ่ยฮวาเริ่มฉลาดแล้ว มีการหลบหลีกโดยตรง

เมื่อหวังป้าเทียนเห็นฉากนี้ ขมวดคิ้ว พูดกับซ่งยวี่ชิง :"ไปกันเถอะ ฉันจะต้องดูแลเธอให้ดีอย่างแน่นอน ไม่มีทางทำให้เธอลำบากใจ"

เมื่อซ่งยวี่ชิงได้ยินคำพูดนี้ ภายในใจกลับขมขื่นอย่างมาก

นึกถึงจ้าวต้าเป่าที่ตายจากไป นึกถึงเรื่องเหล่านั้นที่จ้าวเสี่ยวกังทำให้เธอ

"แกปล่อยให้ฉันคิดดูก่อนสักพักได้ไหม?"

เมื่อหวังป้าเทียนได้ยินคำพูดนี้ จับตัวซ่งยวี่ชิงโดยตรงและดันเข้าไปในรถ

"ฉันสีหน้าที่ดีกับเธอหน่อย เธอยังอยากจะได้คืบจะเอาศอกอีกเหรอ รีบตามฉันเข้าไปเดี๋ยวนี้"

ซ่งยวี่ชิงส่ายหัวและพยายามดันกลับ ตั้งแต่วินาทีที่ได้ยินคำพูดของหลี่ชุ่ยฮวา ภายในใจของเธอหวั่นไหว นึกถึงคำพูดเหล่านั้นของจ้าวเสี่ยวกัง คิดถึงสิ่งที่ตัวเองทำกับจ้าวเสี่ยวกังที่ฟาร์มบนภูเขาเหล่านั้น เธออดไม่ได้ที่จะมีความแน่วแน่ขึ้นมา

"ฉันไม่ไป ฉันไม่รักแก ฉันมีคนที่ฉันรักแล้ว แกตายใจเถอะนะ"

ระหว่างที่พูดไปด้วย ซ่งยวี่ชิงพยายามต่อต้านไปด้วย

เพียะ……

หวังป้าเทียนตบหน้าของซ่งยวี่ชิงด้วยเสียงตบที่ดังอย่างมาก ในครั้งนี้ดูเหมือนว่าเขาไม่มีการออมมือเลย ทันใดนั้นใบหน้าของซ่งยี่ชิงมีรอยฝ่ามือขึ้นมา

และในฉากนี้กลับทำให้จ้าวเสี่ยวกังมองเห็นพอดี

"แกไอ้คนระยำ หวังป้าเทียนแกรีบปล่อยพี่สะใภ้ของฉันเดี๋ยวนี้"

ระหว่างทางจ้าวเสี่ยวกังยังมีการคิดว่าอีกสักพักจะทำยังไงกับหลี่ชุ่ยฮวาดี ท้ายที่สุดแล้วบนร่างกายของเขายังมีบาดแผล แต่ว่าเมื่อมองเห็นซ่งยวี่ชิงถูกตบในฉากนี้ จ้าวเสี่ยวกังโกรธอย่างสมบูรณ์

จิตใจของการอยากจะฆ่าคนก็มาแล้ว

หวังป้าเทียนก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าดึกขนาดนี้แล้วยังสามารถมาเจอจ้าวเสี่ยวกังได้ สิ่งแรกที่เขาทำคือมองดูรอบๆของจ้าวเสี่ยวกัง เขากลัวว่าด้านข้างของจ้าวเสี่ยวกังจะมีคนอื่นมาด้วย ท้ายที่สุดแล้วมีตำนานมากมายเกี่ยวกับคนในยุทธภพ กระทั่งเขายังเข้าใจเพียงแค่ยอดภูเขาน้ำแข็งอันน้อยนิดเท่านั้น

จ้าวเสี่ยวกังไม่สนใจความเจ็บปวดที่ขาเลยด้วยซ้ำ กัดฟันแล้วดึงขวานออกวิ่งเข้าไป

แต่ว่ายังไม่ทันถึงหน้าของหวังป้าเทียนเขาก็ต้องหยุดทันที

เพราะกริชในมือของหวังป้าเทียนถูกวางลงบนคอของซ่งยวี่ชิงโดยตรง

"ไอ้เด็กเวร เล่นกับฉัน แกมันยังอ่อนเกินไป วางขวานลงสะ ไม่อย่างนั้นวันนี้ฉันจะฆ่าพี่สะใภ้ของแกทิ้งสะ"

ซ่งยวี่ชิงคิดไม่ถึงเลยว่าตัวเองจะกลายเป็นข้อต่อรองของอีกฝ่ายเพื่อข่มขู่จ้าวเสี่ยวกัง

"เสี่ยวกัง นายอย่าเชื่อเขา นายรีบไปสะ รีบไปสะ"

เมื่อหวังป้าเทียนได้ยินคำพูดนี้ ภายในใจอดไม่ได้ที่จะโกรธขึ้นมา กริชที่อยู่บนมืออดไม่ได้ที่จะออกแรงมากยิ่งขึ้น มีรอยเลือดปรากฏขึ้นที่คอของซ่งยวี่ชิงทันที มีเลือดไหลออกมาซิบๆ

เมื่อเห็นฉากนี้ จ้าวเสี่ยวกังรีบโยนขวานไปด้านข้างทันที

"หวังป้าเทียน นายปล่อยพี่สะใภ้ของฉันสะ ฉันโยนขวานทิ้งไปแล้ว"

หวังป้าเทียนพูดกับคนขับรถ :"แกไปเอาขวานมาสิ"

ในไม่ช้า คนขับรถคนนั้นไม่สนใจการจับหลี่ชุ่ยฮวาโดยตรง หยิบขวานของจ้าวเสี่ยวกังแล้วเดินเข้ามา

จ้าวเสี่ยวกังที่ไม่มีอาวุธแล้ว ทำให้หวังป้าเทียนรู้สึกโล่งอก

"ไอ้เด็กเวร เดิมทีวันนี้ไม่ต้องการจัดการแก แต่ว่าตอนนี้แกกลับส่งมาถึงที่แล้ว น้องชายของฉันแกทำร้ายเขาไปสองครั้งแล้ว ตามอารมณ์เก่าของฉัน ชีวิตน้อย ๆ ของแกคงหายไปนานแล้ว เพียงแต่วันนี้จะให้แกเลือก แกอยากจะได้มือสองข้างหรือว่าอยากได้ขาสองข้าง"

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ภายในใจอดไม่ได้ที่จะโกรธ แต่เมื่อเห็นว่าซ่งยวี่ชิงอยู่ในมือของอีกฝ่าย อาจตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ เขาอดไม่ได้ที่จะไม่รู้ว่าควรจะเลือกยังไงดี

เมื่อซ่งยวี่ชิงเห็นท่าทางที่ลำบากใจของจ้าวเสี่ยวกัง ภายในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอกหักเล็กน้อย คิดถึงสิ่งที่จ้าวเสี่ยวกังทำเพื่อตัวเองเหล่านั้น ตอนนี้เพื่อเธอแล้วขากลับได้รับบาดเจ็บสาหัส ซ่งยวี่ชิงตัดสินใจทันที เธอไม่ต้องการเป็นตัวถ่วงของจ้าวเสี่ยวกังอีกต่อไป

"เสี่ยวกัง ทั้งหมดเป็นเพราะพี่สะใภ้ไม่ดีเอง พี่สะใภ้ต้องขอโทษนายด้วย ต่อจากนี้ไปพี่สะใภ้จะไม่เป็นภาระของนายอีกต่อไป"

หลังจากพูดจบ ซ่งยวี่ชิงวิ่งไปข้างหน้าโดยไม่คำนึงถึงความคมของกริช

หวังป้าเทียนก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าซ่งยวี่ชิงจะฆ่าตัวตาย ภายในใจของเขาไม่ต้องการฆ่าซ่งยวี่ชิง เพียงแค่ต้องการแสร้งทำเป็นเท่านั้น เมื่อเห็นฉากนี้ ทันใดนั้นรีบดึงกริชออกมาอย่างรวดเร็ว

แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ คอของซ่งยวี่ชิงยังคงมีรอยกรีดเล็กน้อย

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดของซ่งยวี่ชิงรู้ได้ทันทีว่าไม่ดีแน่ เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของซ่งยวี่ชิง ภายในใจของเขาเหมือนกับว่างเปล่าในทันที

"หวังป้าเทียน วันนี้ฉันจะฆ่าแก"

หลังจากจ้าวเสี่ยวกังพูดจบ หยิบขวานอีกเล่มหนึ่งที่อยู่บนร่างกายของเขาออกมาโดยตรง ฟันตรงไปทางหวังป้าเทียนโดยตรง

หวังป้าเทียนก็ถูกฉากที่บ้าคลั่งของจ้าวเสี่ยวกังทำให้ตกใจเช่นกัน ให้คนขับรถมาขวางเอาไว้โดยตรง

แม้ว่าคนขับรถจะสู้เก่งมาก แต่ว่ากลับไม่กล้าสู้กับจ้าวเสี่ยวกังอย่างสุดชีวิต วิธีการฟันของจ้าวเสี่ยวกังล้วนแล้วเป็นการโจมตีจุดตาย ในไม่ช้าคนขับก็ถูกจ้าวเสี่ยวกังโจมตีจนถอยอย่างต่อเนื่อง

แต่หวังป้าเทียนกลับขึ้นรถอย่างลับๆ และรีบสตาร์ทรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นฉากนี้ คนขับรถยิ่งหมดหนทางสู้ รีบวิ่งตามหวังป้าเทียนกลับไปโดยตรง

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังเห็นว่าคนหนีไปแล้ว รีบวิ่งไปหาซ่งยวี่ชิงทันทีและมองดูบาดแผลที่คอของซ่งยวี่ชิงด้วยความกังวล

"พี่สะใภ้ คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"