"พ่อเลี้ยงสัญญาแล้ว อ้าอ้า…..พ่อเลี้ยงสัญญาแล้ว"

หลังจากพูดจบคำพูดนี้ หวังเซียงหรุอดไม่ได้ที่จะกอดเอวเรียวโดยตรงและเริ่มมีการเคลื่อนไหวอย่างแรงหลายที แต่ว่าถึงจะมีการกระทำแบบนั้น แต่ภายในใจกลับไม่มีแรงแล้ว

"พ่อเลี้ยง คุณห้ามกลับคำพูดเลยนะ ไม่อย่างนั้นต่อจากนี้ไปลูกสายจะไม่มาหาคุณอีกแล้ว"

หญิงสาวคลานอยู่บนหน้าอกของหวังเซี่ยงหรุ ระหว่างนั้นมีการใช้หน้าอกถูไปๆมาๆ พร้อมกับมุ่ยปากไปทางหวังเซียงหรุอย่างเสน่หา

หวังเซี่ยงหรุจุดบุหรี่ขึ้นมาหนึ่งมวน มองดูท่าทางของหญิงสาว อดไม่ได้ที่จะหัวเราะฮ่าๆและพูด :"คำพูดที่พ่อเลี้ยงพูดออกมา มันไม่ใช่แค่พูดผ่านๆเท่านั้น เพียงแค่เบื้องบนตรวจสอบเรียกร้อยแล้ว ฉันจะจัดการเรื่องของเธอให้ทันที เป็นยังไง?"

เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเซี่ยงหรุ หญิงสาวอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้นขึ้นมา ทันใดนั้นลุกขึ้นและไปอาบน้ำ

มองดูเอวเรียวสวยมีเสน่ห์ของอีกฝ่าย หวังเซียงหรุหัวเราะฮ่าๆๆ และพูดอย่างลับๆ :"จะเล่นกับฉันมันยังอ่อนเกินไปนะ ค่อยๆรอไปแล้วกัน"

หลังจากสูบบุหรี่เสร็จ หวังเซี่ยงหรุมองดูข้างล่างที่มีการหดตัวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เพียงแต่เมื่อเขามองไปทางรูปร่างที่อาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ กลับรู้สึกควบคุมอารมณ์ไม่อยู่และอดไม่ได้ที่จะบุกเข้าไปในห้องน้ำ

ในไม่ช้าภายในห้องน้ำก็มีเสียงการเคลื่อนไหวของคนดังขึ้นมาอีกครั้ง เพียงแต่ในครั้งนี้หญิงสาวคนนั้นถูกหวังเซี่ยงหรุยกไปวางอยู่บนอ่างอาบน้ำในห้องน้ำ หลังจากนั้นคลานไปอยู่ต่อหน้าใช้ลิ้นทำให้อีกฝ่ายไม่หยุดจนส่งเสียงร้องออกมา

หญิงสาวก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าหวังเซี่ยงหรุจะทำแบบนี้ แต่ว่าเธอกลับถูกหวังเซียงหรุทำจนร่างกายร้อนลุ่มไหหมด แต่ก็ช่วยไม่ได้

หลังจากจ้าวเสี่ยวกังกลับมาถึงบ้านเริ่มเปิดตำราดู ดูไปเรื่อยๆเขาก็ได้ยินเสียงร้องที่น่าหลงใหลของซุนหรานหรานดังมาจากข้างบ้าน

เขาก็อดไม่ได้ที่จะเป็นเหมือนกองไฟที่ชั่วร้ายขึ้นมา

โดยเฉพาะเสียงร้องของซุนหรานหรานนั้นยิ่งอยู่ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ เขายิ่งทนไม่ไหวเล็กน้อย แทบรอไม่ไหวอยากจะบินกำแพงข้ามไปแล้วให้หลิวต้าจ้วงอยู่ด้านข้างแล้วตัวเองก็โจมตีเข้าไป

ฟังไปสิบกว่านาที จ้าวเสี่ยวกังเริ่มทนไม่ไหวแล้ว ทันใดนั้นตัดสินใจไปที่บ้านของหลี่ชุ่ยฮวา

ท้ายที่สุดแล้วหลี่ชุ่ยฮวายังคงเติมเต็มให้เขาเก่งที่สุด จ้าวเสี่ยวหลิงนับจากครั้งที่แล้วได้รับบาดเจ็บ เขาก็รู้สึกเขินอายไม่กล้าไปทำอีกแล้ว

หลังจากเก็บตำรา จ้าวเสี่ยวกังเดินไปทางลานบ้านอย่างเงียบๆ หลังจากนั้นวิ่งไปที่บ้านของหลี่ชุ่ยฮวาโดยตรง

ในครั้งนี้เอวของเขาใส่แขวนเอาไว้สองเล่ม ในกรณีฉุกเฉิน

หลังจากประสบกับความเป็นความตายสองครั้ง จ้าวเสี่ยวกังก็มีความกลัวเช่นกัน เขาไม่อยากเอาชีวิตของตัวเองไปล้อเล่นอีกแล้ว

หลี่ชุ่ยฮวากำลังซักเสื้อผ้าอยู่ที่ลานบ้าน อยู่คนเดียวอดไมได้ที่จะรู้สึกน่าเบื่อและเดินไปที่ลานบ้านแล้วแหงนมองท้องฟ้า

มองดูฉากที่คุ้นเคยที่ลานบ้าน ภายในใจของเธออดไม่ได้ที่นึกถึงครั้งแรกที่เธอยั่วยวนใส่จ้าวเสี่ยวกัง อดไม่ได้ที่จะรู้สึกร้อนบนใบหน้า ถึงตอนนี้แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าทำไหมตัวเองถึงมีความกล้าขนาดนี้

อันที่จริงแล้วภายในใจของเธอรักจางฟู่กุ้ยมาโดยตลอด อาจจะเป็นเพราะว่ากาลเวลาผ่านไปเลยทำให้รักจืดจางลง

เธอรู้ว่าการกลับมาของจางฟู่กุ้ยมีการเสียสละมากแค่ไหน และรู้ว่าจางฟู่กุ้ยเพื่อเธอแล้วยอมสละสิ่งของมากมาย แต่ว่าเธอกลับคิดไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งจางฟู่กุ้ยจะขายเธอทิ้ง

ในจุดนี้เป็นเหตุผลที่ทำให้เธอตายใจ แม้ว่าจางฟู่กุ้ยจะมีการหยดเทียนใส่บนตัวของเธอ ภายในใจของเธอยังคงไม่มีความเครียดแค้นอีกฝ่ายขนาดนั้น ภายในใจยังคงรักอีกฝ่าย สำหรับจ้าวเสี่ยวกังแล้วเธอเพียงแค่ต้องการทางกายภาพเท่านั้น

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าทำแบบนี้มันไม่ถูก แต่ว่าของเล่นอันใหญ่นั้นมันเป็นเหมือนกับการเสพติด ทำให้เธอไม่สามารถปฏิเสธมันได้

หลังจากผ่านเรื่องต่างๆมามากมาย ทำให้เธอพบว่าที่แท้จ้าวเสี่ยวกังเป็นห่วงเธอจริงๆ ต่อไปเป็นเรื่องของการส่งข้าวและอาหารให้จางฟู่กุ้ยก็เป็นการใช้ชื่อของเธอ นึกถึงจ้าวเสี่ยวกังก้าวไปข้างหน้าและขวางมีดของสวี่เอ้อหนิวให้ตัวเอง นับแต่วินาทีนั้นเป็นต้นมา เธอรู้สึกว่าตัวเองชอบจ้าวเสี่ยวกังเข้าแล้ว

สิ่งที่ผู้หญิงทำมาทั้งชีวิต มันก็แค่ต้องการคนที่รักตัวเอง ผู้ชายที่ใส่ใจตัวเองเหรอ? ยิ่งกว่านั้นจ้าวเสี่ยวกังยังสามารถเสี่ยงตายเพื่อตัวเอง

คิดไปเรื่อยๆใบหน้าของหลี่ชุ่ยฮวาอดไม่ได้ที่จะปรากฏรอยยิ้มออกมาด้วยความอบอุ่น

แกร๊กแกร๊ก…….แกร๊กแกร๊ก…….

ทันใดนั้นก็มีเสียงแง้มประตูที่ประตูดังมา สิ่งนี้ทำให้ภายในใจของหลี่ชุ่ยฮวาอดไม่ได้ที่จะประหม่า

"ใคร?"

หวังป้าเทียนจำได้อย่างชัดเจนว่าบ้านของหลี่ชุ่ยฮวาอยู่ที่ไหนตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เขาเห็นหลี่ชุ่ยฮวาในหมู่บ้านบางจื่อ ในครั้งนี้ขับรถมาด้วยความชำนาญ

เมื่อได้ยินเสียงที่น่าฟังของหลี่ชุ่ยฮวานั้น หวังป้าเทียนอดไม่ได้ที่จะคิดถ้าหากเอาหลี่ชุ่ยฮวาวางบนเตียงแล้วเสียงจะน่าฟังกว่าเสียงของซ่งยวี่ชิงหรือเปล่านะ?

ครั้งที่แล้วถ้าหากไม่ใช่ว่าซ่งยวี่ชิงเกือบจะตาย เป็นไปได้อย่างมากว่าเขาอาจจะกระทำอีกฝ่ายไปแล้ว โดยเฉพาะเสียงครางที่หายใจหอบของซ่งยวี่ชิงที่ดังออกมา มันช่างธรรมชาติเหลือเกิน

"อย่าไปสนใจเธอ ดำเนินต่อไป"

หวังป้าเทียนไม่ให้คนที่อยู่ด้านหลังส่งเสียง คืนนี้เขาวางแผนต้องการเอาคนไปโดยตรง แม้ว่าจะมีคนรู้เข้า เขารู้สึกว่าแม่หม้ายที่ไม่มีสามีคงไม่ค่อยมีคนออกมาปกป้องเท่าไหร่นัก

เมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบโต้ แต่เสียงงัดประตูยังคงดำเนินต่อไป หลี่ชุ่ยฮวาเริ่มตื่นตระหนกแล้ว

"ยวี่ชิง น้องสาวยวี่ชิง เธออยู่บ้านไหม?"

ซ่งยวี่ชิงได้ยินเสียงที่ตื่นตระหนกของหลี่ชุ่ยฮวาหลังจากที่เธอกำลังจะเข้านอน ปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณคือการถอยหลังกลับด้วยความตกใจ เพียงแต่เมื่อลองครุ่นคิดดูแล้วเธอยังคงตะโกนถามด้วยความกล้า :"พี่สาวชุ่ยฮวา ฉันอยู่นี่ มีเรื่องอะไรเหรอ?"

หลี่ชุ่ยฮวาไม่รู้ควรจะพูดยังไงดี แต่ว่าเสียงงัดประตูนั้นเห็นได้ชัดว่าเร็วมากกว่าเดิม

"น้องสาวยวี่ชิง เสี่ยวกังอยู่กับเธอหรือเปล่า? ให้เสี่ยวกังมาช่วยฉันซ่อมไฟสักหน่อยนะ"

เมื่อซ่งยวี่ชิงได้ยินคำพูดนี้ รู้ได้ทันทีว่าบ้านของหลี่ชุ่ยฮวาจะต้องเกิดเรื่องอะไรอย่างแน่นอน ทันในดั้นพูด :"พี่สาวชุ่ยฮวา คุณรอเดี๋ยวนะ ฉันจะไปเรียกเขาไป"

หลังจากพูดจบ ซ่งยวี่ชิงเตรียมเปิดประตูไปหาจ้าวเสี่ยวกัง

แต่ว่าทันทีที่เปิดประตู เธอก็ต้องอึ้งอยู่กับที่ เห็นหวังป้าเทียนยืนอยู่หน้ารถโดยตรงและมองดูเธออย่างมุ่งร้าย

แววตาที่มีความเจ้าเล่ห์นั้นทำให้ขาทั้งคู่ของเธออ่อนเล็กน้อย

"ฮ่าๆๆ ซ่งยวี่ชิง คิดไม่ถึงเลยนะว่าเธอจะส่งอ้อยเข้าปากช้างด้วยตัวเอง อย่างนั้นก็อย่าโทษฉันเลยนะ เธอพูดมาสิ จะไปกับฉันด้วยตัวเอง หรือว่าจะให้ฉันบีบบังคับเธอไป"

หลี่ชุ่ยฮวาก็ได้ยินคำพูดของหวังป้าเทียนเช่นกัน ทันใดนั้นก็เปิดประตูออกไปโดยไม่สนใจอะไรอยากจะไปช่วยซ่งยวี่ชิงเช่นกัน

แต่ว่าทันทีที่เปิดประตู ก็ถูกชายร่างใหญ่คนหนึ่งกอดเอาไว้โดยตรงและปิดปาก หลังจากนั้นอุ้มเธอเข้าไปในรถโดยตรง

หลี่ชุ่ยฮวาคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีฉากแบบนี้เกิดขึ้น

"ฮึฮึ……."

หลี่ชุ่ยฮวาจับขอบประตูบ้านของตัวเองเอาไว้แน่นเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายอุ้มขึ้นไปบนรถ

เมื่อซ่งยวี่ชิงเห็นฉากนี้ก็รีบบุกเข้าไปอย่างรวดเร็วเช่นกัน แต่ว่ายังไม่ทันรอให้บุกเข้าไปก็ถูกมือข้างหนึ่งของหวังป้าเทียนดึงกลับมาโดยตรง

"ฮ่าๆๆ เธอยังไม่สามารถดูแลตัวเองได้เลยยังต้องการไปช่วยคนอื่นอีกเหรอ?"

หลังจากพูดจบ หวังป้าเทียนอุ้มซ่งยวี่ชิงขึ้นโดยตรงและต้องการเอาขึ้นไปบนรถ เพียงแต่ยังไม่ทันรอให้เขาเอาขึ้นไปบนรถ ซ่งยวี่ชิงตบไปที่ใบหน้าของเขาหนึ่งทีโดยตรง

เสียงตบในครั้งนี้ตบจนทำให้หวังป้าเทียนอึ้งไปเลย

นี่เป็นครั้งแรกที่หวังป้าเทียนถูกผู้หญิงตบหน้า และยังเป็นผู้หญิงที่สวยอย่างมากด้วย แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น โดยเฉพาะยังอยู่ต่อหน้าลูกน้องของตัวเองอีก นี่มันเป็นสิ่งที่ทำให้เขาเองรู้สึกขายหน้าอย่างมาก

เพียะ……

"นางตัวเหม็น คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะกล้าลงมือกับฉัน"