เมื่อเวลาที่หวังป้าเทียนเอื้อมมือเข้าไปในปลอกคอเสื้อของผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ จู่ๆก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นด้วยความเร่งรีบ

หวังป้าเทียนขมวดคิ้วและส่งสายตาให้กับบอดี้การ์ดที่อยู่ตรงลานบ้านหลายคน

ทันทีที่เปิดประตู มีคนๆหนึ่งล้มเข้ามาในลานบ้านโดยตรง

ในไม่ช้า หวังป้าเทียนก็ไม่สนใจสาวสวยสองคนที่อยู่ด้านข้างของตัวเองแล้ว ออกไปตรงประตูและเห็นชายคนนั้นล้มลงที่ลานบ้าน

"หืม? เกิดอะไรขึ้น? แกไม่ใช่ว่าไม่เคยพลาดมาก่อนเหรอ?"

"แค่กแค่ก…….เจอตอซังที่ดื้อรั้นแล้ว น่าจะเป็นคนที่อยู่ในยุทธภพ ฉันสามารถรอดกลับมาได้ก็ไม่เลวแล้ว"

คนๆนี้ก็คือคนที่ต้องการยิงปืนใส่จ้าวเสี่ยวกัง เพียงแต่ระหว่างการดำเนินการถูกมีดบินขัดจังหวะเลยทำให้ต้องรีบวิ่งหนี เพียงแต่สิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงเลยก็คืออีกฝ่ายต้องการดึงมีดบินกลับไปและจะเอาชีวิตของเขาไปด้วย

ถ้าหากว่าไม่ใช่ว่าเขาตอบสนองได้ทันเวลา วันนี้เกรงว่าคงไม่มีโอกาสกลับมาได้เลยด้วยซ้ำ

เมื่อได้ยินคำพูดของชายหนุ่มคนนั้น หวังป้าเทียนอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นขึ้นมา

"ความหมายของแกคือข้างกายของเด็กคนนั้นมีคนในยุทธภพปกป้องงั้นเหรอ?"

"อืม ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายไม่มีทางออกมาได้พอดีขนาดนั้นหรอก"

เมื่อหวังป้าเทียนได้ยินคำพูดนี้ ทันใดนั้นก็ให้คนไปพันผ้าพันแผลให้อีกฝ่ายก่อน หลังจากนั้นอยู่ในความเงียบ

เขาคิดไม่ถึงเลยด้วยซ้ำว่าจ้าวเสี่ยวกังจะมีคนคอยปกป้อง ไอ้เวรคนนั้นคิดไม่ถึงเลยว่ายังมีความสัมพันธ์กับคนในยุทธภพด้วย ทันใดนั้นทำให้เขาไม่ค่อยกล้าลงมือต่อไป

สำหรับเรื่องของคนในยุทธภพ เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจมากเท่าไหร่นัก แต่ที่สามารถเข้าใจได้คือส่วนใหญ่จะเป็นแค่คนที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้น นอกจากนี้กฎเกณฑ์ของยุทธภพและคนในยุทธภพก็ทำให้คนรู้สึกกลัวอย่างมากเช่นกัน เลือดเย็นอย่างมาก

"พวกแกเฝ้าลานบ้านของฉันเอาไว้ให้ดีล่ะ ดูแลพวกเธอให้ดี ฉันขอออกไปทำธุระก่อน"

หลังจากมอบหมายงานเสร็จ หวังป้าเทียนพาคนสองคนออกไปข้างนอกโดยตรง

หวังป้าเทียนตรงไปยังมณฑลโดยตรง แม้ว่าจะเป็นตอนกลางคืน แต่ว่ามีคนในยุทธภพปรากฏตัว เขากลับต้องมีความระมัดระวังอย่างมาก

ทุกครั้งที่เจอเข้ากับเรื่องใหญ่ หวังป้าเทียนมักจะไปปรึกษาหารือกับหวังเซี่ยงหรุ นี่ก็เป็นเหตุผลหลักว่าทำไมเขาไม่เคยมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเขามาหลายปีแล้ว

ระหว่างทาง หวังป้าเทียนก็โทรศัพท์หาหวังเซียงหรุ

"อ้า……พ่อเลี้ยง คุณเร็วๆหน่อยได้ไหม คนอื่นเขารอไม่ไหวแล้วนะ"

หวังเซียงหรุคลานอยู่ตรงนั้นของหญิงสาวและเลียวนไปวนมาด้วยลิ้นของเขา การออกแรงอย่างมากทำให้ดอกไม้ของอีกฝ่ายสั่นเป็นครั้งคราวและตัวสั่นสะท้าน

"ฮ่าๆๆ ลูกสาวที่เชื่อฟังของฉัน เธอควรจะใช้ปากทำให้พ่อเลี้ยงสักหน่อยก่อนไหม? ไม่อย่างนั้นมันจะไม่มีความสุขนะ"

"พ่อเลี้ยง คุณร้ายมากเลยนะ ถ้าหากคุณแตกออกมาก่อนจะทำยังไง อย่างนั้นลูกสาวจะต้องทรมานอย่างมากเลยนะ"

แม้ว่าปากจะพูดแบบนี้ แต่ว่าหญิงสาวกลับลุกขึ้นมานั่งแล้ว หวังจากนั้นผลักหวังเซียงหรุล้มลงบนเตียงโดยตรง เริ่มเปิดปากเชอร์รี่ตัวน้อยแล้วอมเข้าไปในครั้งเดียว

"ซู….."

สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่มีความสุขนั้น โดยเฉพาะรู้สึกได้ถึงลิ้นของอีกฝ่ายมีการเคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง หวังเซียงหรุเกือบจะแตกออกมาแล้วจริงๆ

ตูดตูดตูด……

ช่วงเวลาที่เขากำลังมีความสุข ได้รับสายของลูกชายของตัวเองที่โทรเข้ามา

เมื่อเห็นว่าเป็นหวังป้าเทียน หวังเซียงหรุขมวดคิ้วและอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วแน่นมากยิ่งขึ้น

ปกติดึกขนาดนี้แล้ว หวังเป้าเทียนโทรศัพท์มาจะต้องมีเรื่องอย่างแน่นอน ไม่อย่างนั้นหวังป้าเทียนไม่มีทางมารบกวนเขา

"ฮัลโล มีเรื่องอะไร?"

"ซู……."

ช่วงเวลาที่หวังเซียงหรุกำลังตั้งคำถาม หญิงสาวที่อยู่ข้างล่างคนนั้นคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีการออกแรงโดยตรง ทำให้จนทำให้เขารู้สึกว่าแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

เมื่อหวังป้าเทียนได้ยินเสียงของพ่อตัวเอง อดไม่ได้ที่จะสงสัยและพูด :"พ่อ คุณเป็นอะไรเหรอ?"

"ไม่มีอะไร นายรีบพูดมาว่ามีเรื่องอะไร"

เมื่อได้ยินเสียงของหวังเซี่ยงหรุเริ่มไม่ค่อยพอใจ หวังป้าเทียนไม่กล้าพูดเลอะเทอะและพูดคุยโดยตรงเกี่ยวกับการเกิดขึ้นของคนในยุทธภพ

หวังป้าเทียนก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าอยู่ในสถานที่ๆไกลแบบนี้ยังมีคนในยุทธภพปรากฏตัว

คนอื่นไม่รู้เรื่องของคนในยุทธภพเขานั้นเข้าใจได้อย่างชัดเจน คนที่ถูกเรียกว่าคนในยุทธภพไม่ใช่พวกมาเฟีย และไม่ใช่ทั้งพวกเขาถูกเรียกว่าไป๋เต่าที่มีทั้งความเป็นธรรมและความชั่วร้าย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือคนในยุทธภพเหล่านั้นมีตัวตนที่ถูกต้องตามกฎหมาย สิ่งที่ได้รับอนุญาตจากเบื้องบนคือไม่สามารถแสดงตัวตนและเปิดเผยตัวตนออกมาเท่านั้น

"เรื่องของจ้าวเสี่ยวกังปล่อยไปก่อน ในเมื่อข้างตัวของเขามีคนในยุทธภพ อย่างนั้นก็แสดงว่าคนเบื้องบนน่าจะสนใจเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน ในเวลานี้พวกเราอย่าเพิ่งลงมือดีกว่า ช่วงนี้นายก็อย่าไปสร้างปัญหาให้มาก ไม่อย่างนั้นฉันก็ปกป้องนายไม่ได้"

"พ่อ ฉันใกล้จะถึงเมืองหลวงแล้ว ฉันเข้าไปหาคุณโดยตรงดีกว่า"

เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเซียงหรุนี้ หวังป้าเทียนรู้สึกว่าควรมีการปรึกษาหารือต่อหน้ากันดีกว่า

ระหว่างที่หวังเซียงหรุนวดหน้าอกของหญิงสาวที่คลานอยู่ตรงหน้าอกของตัวเองไปด้วย พร้อมกับพูดกับหวังป้าเทียนด้วยความรำคาญเล็กน้อย :"ไม่ต้องมาแล้ว ดึกขนาดนี้แล้วจะมาทำไหม กลับไปจัดการธุระส่วนตัวของนายให้ดีดีกว่า อย่าให้คนอื่นมาจับโดนหางของนายก็พอแล้ว ทางของฉันยังมีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย"

หลังจากพูดจบ หวังเซี่ยงหรุรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นและเปียกอยู่ด้านล่าง ที่แท้หญิงสาวคนนั้นจับของตัวเองแล้วนั่งลงไป

"อ้า…..พ่อเลี้ยง มีความสุขมากเลย"

เมื่อได้ยินเสียงนี้ หวังป้าเทียนก็รู้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"ฮ่าๆๆ พ่อ อย่างนั้นฉันก็ไม่ไปแล้วนะ คุณไปยุ่งของคุณเลย"

หลังจากพูดจบหวังป้าเทียนก็ตัดสาย หลังจากนั้นให้คนขับรถขับออกไปโดยตรง

เพียงแต่ระหว่างทางเขาล้วนแล้วเอาแต่คิดถึงเสียงของผู้หญิงที่อยู่สายของหวังเซียงหรุ คิดไม่ถึงเลยว่าจะน่าหลงใหลขนาดนี้ ช่างเป็นหญิงสาวที่สุดยอดจริงๆ

คิดไปเรื่อยๆ เขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงซ่งยวี่ชิงและหลี่ชุ่ยฮวาที่อยู่ในหมู่บ้านบางจื่อขึ้นมา ครั้งแรกที่เขาพบเจอหลี่ชุ่ยฮาวรู้สึกอัศจรรย์อย่างมาก โดยเฉพาะครั้งที่อยู่ที่อยู่ในโรงพยาบาลหน้าอกที่อวบอิ่มคู่นั้นทำให้เขารู้สึกตกตะลึงอย่างมาก เป็นที่สุดของความเป็นที่สุดแน่นอน

นอกจากนี้เขายังรู้สึกว่าหวังเซียงหรุถามเกี่ยวกับภรรยาของจางฟู่กุ้ยหลายรอบมากในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา เมื่อหวังป้าเทียนคิดแบบนี้ ก็รู้ได้ทันทีว่าหวังเซียงหรุกำลังมีความคิดอะไร

ทันใดนั้นเขาตัดสินใจไปเอาหลี่ชุ่ยฮวามาอยู่ในมือแล้วทำไม่ดีไม่ร้ายแล้วค่อยว่ากัน คิดถึงตอนที่จางฟู่กุ้ยไม่อยู่บ้านตอนกลางคืน ใบหน้าของหวังป้าเทียนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

"ไป ไปที่หมู่บ้านบางจื่อก่อน ฉันขอไปทำผู้หญิงคนหนึ่งแล้วค่อยกลับไป"

ช่วงเวลาที่หวังป้าเทียนไม่รู้ การตัดสินใจของเขานี้ช่วยชีวิตของเขาเอาไว้ ในเวลานีสถานที่ที่เขาอยู่ถูกชายหนุ่มที่มีใบหน้าหยกคนนั้นค้นหาไปหนึ่งรอบแล้ว

หวังเซียงหรุได้ยินลูกชายของตัวเองวางสาย รู้แล้วว่าถูกหวังป้าเทียนสังเกตเห็นแล้ว

เพียงแต่เรื่องแบบนี้เขาทำไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแล้ว แน่นอนว่าหวังป้าเทียนก็รู้เช่นกัน ดังนั้นเขาก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก

"ฮ่าๆๆ ลูกสาวที่น่ารักของฉัน เธอเป็นเหมือนกับเลือดเนื้อในหัวใจของพ่อเลี้ยงเลย"

หลังจากพูดจบ หวังเซียงหรุรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวด้านล่างมีการเพิ่มความเร็วมากยิ่งขึ้น

"พ่อเลี้ยง อย่างนั้นคืนนี้คุณจะต้องแสดงผลงานออกมาให้ดีนะ ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะต้องเสียใจอย่างมากเลยนะ"

ในเวลานี้หวังเซี่ยงหรุพยายามควบคุมอย่างหนัก แต่ว่าความรู้สึกที่มีความสุขนี้ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

"ซู…….อ้า ไม่ไหวแล้ว หยุดก่อน หยุดก่อน อ้า"

เมื่อได้ยินคำพูดของหวังเซียงหรุ หญิงสาวส่งเสียงร้องดังลั่นออกมาโดยตรง

"อ้า…….พ่อเลี้ยง เรื่องที่คุณสัญญากับลูกสาวยังทำไม่เสร็จเลยนะ อ้า"