โจวหรานฮวามองจ้าวเสี่ยวกังด้วยสายตาพร่ามัว ความรู้สึกในเมื่อกี้ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขจนอดไม่ได้ที่อยากจะทำต่อ

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ พอใจอย่างมาก ยกของเล่นอันใหญ่นั้นขึ้นมาโดยตรง

โจวหรานฮวาค่อยๆเอียงหัวเข้าไป ระหว่างที่ใช้มือไปด้วย พร้อมกับเริ่มชิมรสของมันขึ้นมา

เดิมทีแววตาที่มีเสน่ห์นั้นหลังจากถูกจ้าวเสี่ยวกังทำไปหนึ่งครั้งกลับกลายเป็นต้องการมากยิ่งขึ้น

จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่ร่างสีขาวบริสุทธิ์นั้น เอวอ้วน และหน้าอกอ่อนนุ่มขนาดใหญ่สองลูกนั้น มันเป็นเรื่องที่เชื่อยากมากว่าจะเป็นหญิงสาววัยอายุสี่สิบที่จะมีหุ่นแบบนี้ได้ ต่อให้วัยในอายุสามสิบกว่าก็เป็นเรื่องยากมากที่จะสามารถรักษาหุ่นแบบนี้ได้

"ฮ่าๆๆ คุณป้าหรานฮวา ฉันได้ยินมาว่าลุงจ้าวต้องการมีอะไรกับคุณป้าต้าเฉียว ความคิดนี้มีมานานหรือยัง คุณพูดได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น?"

เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินคำพูดนี้ดูดอย่างแรงไปสองสามที เหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังอย่างมีเสน่ห์และพูด :"เด็กอย่างนายร้ายนะเอาแต่แอบฟังเรื่องของคนอื่นเขา รู้บ้างหรือเปล่าความอยากรู้มันจะฆ่าแมวนะ?"

"ไม่เป็นไร ฉันไม่ใช่แมวสักหน่อย คุณพูดให้ฟังหน่อยสิ ถ้าหากคุณเล่ให้ฉันฟัง รอมีเวลาฉันจะทำให้คุณได้ลิ้มลองความรู้สึกที่มีความสุขที่แตกต่างออกไป"

เมื่อได้ยินจ้าวเสี่ยวกังพูดแบบนี้ ดวงตาที่สวยงามของโจวหรานฮวาอดไม่ได้ที่จะขยับ

"ฮ่าๆๆ…..ทำไหมเด็กอย่างนายยังมีลูกเล่นอย่างอื่นอีกเหรอ?"

"ฮ่าๆๆ มีแน่นอน คุณป้า คุณพูดให้ฟังหน่อยนะ พูดจบแล้วฉันจะจัดหนักจัดเต็มให้คุณหนึ่งยก หลังจากนั้นฉันยังต้องไปทำงานอีกนะ ดูจากท่าทางของคุณแล้วไม่มีทางทำให้ฉันพึงพอใจได้แน่นอน"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย พร้อมกับปีนขึ้นไปบนเตียงและนอนข้างโจวหรานฮวา

มองดูหน้าตาเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างกาย โจวหรานฮวาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกพึงพอใจ

เธอเป็นผู้หญิงที่มีอายุสี่สิบกว่าแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่ายังสามารถมีเด็กหนุ่มแบบนี้มาชอบได้ ทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้ โจวหรานฮวารู้สึกว่าชาติที่แล้วจะต้องทำบุญแลกมาอย่างแน่นอน

ทันทีที่คิดแบบนี้ โจวหรานฮวามองไปที่จ้าวเสี่ยวกังและชอบมากยิ่งขึ้น ทันใดนั้นคลานไปนอนอยู่บนร่างกายของจ้าวเสี่ยวกัง หลังจากนั้นใช้หน้าอกที่อ่อนนุ่มห่อไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังโดยตรง เริ่มมการทำให้อีกฝ่ายขึ้นมา

จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าโจวหรานฮวาจะมีลูกเล่นแบบนี้ด้วย มีความสุขจนหรี่ตาลงทันที

"เสี่ยวกัง ถ้าหากป้าพูดกับนายแล้วนายห้ามพูดออกไปนะ สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องของตอนหนุ่มสาว ในเวลานั้นทั่วทั้งหมู่บ้างบางจื่อไม่ได้พัฒนาเหมือนตอนนี้"

"ตอนสาวๆป้าไม่ได้อยู่ในหมู่บ้านบางจื่อ ป้าเป็นคนของหมู่ป้าเสิน ลุงจ้าวของนายเป็นปัญญาชนที่ไปชนบท ตามหลักแล้ว ลุงจ้าวของนายถือได้ว่าไม่ใช่คนในหมู่บ้างบางจื่อ ตอนหนุ่มลุงจ้าวของนายเป็นคนที่ฉลาดอย่างมาก พาคนมากมายในหมู่บ้านปลูกข้าวโพด ปลูกมันฝรั่ง ในเวลานั้นล้วนแล้วกินข้าวหม้อใหญ่ ไม่มีเงินเดือนอะไรพวกนี้เลยด้วยซ้ำ ในเวลานั้นคนที่ตามลุงจ้าวของนายเข้ามาในชนบทมีอู๋ยิ่งและยังมีคนอื่นๆอีกหลายคน เพียงแต่คนเหล่านั้นต่างแยกย้ายไปหมู่บ้านอื่นแล้ว"

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดเหล่านี้ อดไมได้ที่จะถามด้วยความเร่งรีบ :"คุณป้า คุณสามารถพูดออกมาโดยตรงได้เลยไหมว่าทำไหมลุงจ้าวถึงอยากมีอะไรกับคุณป้าต้าเฉียวตลอดเวลา"

โจวหรานฮวาเหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังอย่างมีเสน่ห์และพูด :"เด็กอย่างนายจะรีบร้อนทำไหม ป้าค่อยๆเล่าให้นายฟัง คนอื่นอยากฟังฉันยังไม่เล่าให้ฟังเลย ถิงถิงฉันยังไม่เคยเล่าให้ฟังเลย"

"ฮ่าๆๆ อย่างนั้นคุณป้าลุกขึ้นมานั่งก่อนดีกว่า พวกเราพูดไปด้วยพร้อมกับทำไปด้วย คุณเอาแต่ทำแบบนี้ฉันรู้สึกว่าทำให้คุณเหนื่อยมากเลยนะ"

เมื่อเห็นแววตาของจ้าวเสี่ยวกังที่เป็นห่วงตัวเองแบบนั้น บนใบหน้าของโจวหรานฮวาก็มีรอยยิ้มออกมาเช่นกัน

"นายนี่เป็นเด็กน้อยของป้าจริงๆเลยนะ ชาติที่แล้วป้าจะต้องติดหนี้นายแน่เลย ดังนั้นชาติเลยให้นายทำกับป้าแบบนี้"

ระหว่างที่โจวหรานฮวาพูดไปด้วย พร้อมกับใช้ปากกับไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังและดูดอย่างแรงไปหลายที หลังจากนั้นนั่งลงอย่างช้าๆ

"หืมฮึ….."

เสียงครางอันแผ่วเบาดังออกมาจากจมูกของโจวหรานฮวา

ทันทีที่จ้าวเสี่ยวกังถูกความอ่อนโยนอันอบอุ่นนี้ห่อหุ้ม ทำให้มีความสุขจนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

"ฮ่าๆๆ คุณป้าตอนนี้คุณเล่าเรื่องของลุงจ้าวกับคุณป้าต้าเฉียวได้แล้วใช่ไหม ฉันรู้สึกว่านิทานเรื่องนี้ลึกซึ้งมากเลยนะ"

เวลาที่พูดคำพูดนี้ จ้าวเสี่ยวกังแกล้งทำเป็นยกขึ้นๆลงๆ

ทันใดนั้นร่างกายของโจวหรานฮวาถูกกระตุ้นจนสั่นขึ้นมา

"อัยยะ เด็กอย่างนายเนี่ยนะอย่าเพิ่งยกได้ไหม ให้ป้าพูดจบแล้วค่อยทำก็ได้"

"ฮ่าๆๆ คุณป้า คุณเคลื่อนไหวไปด้วยพร้อมกับพูดไปด้วยสิ แบบนั้นพวกเราสองคนต่างมีความสุข"

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ โจวหรานฮวาเหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังและพูด :"เด็กอย่างนายเพลิดเพลินเก่งจริงๆเลยนะ"

แม้ว่าปากของโจวหรานฮวาจะพูดแบบนี้ แต่ร่างกายก็ซื่อตรงจริงๆ และเริ่มขยับตัวไปมาด้วยการบิดเอวของตัวเอง

การเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยนอย่างมาก ทั้งสองคนล้วนแล้วมีความสุขอย่างมาก

"อันที่จริงแล้วในตอนแรกลุงจ้าวของนายต้องการทั้งสองคน ในเวลานั้นลุงจ้าวของนายเป็นหัวหน้าหมู่บ้านของหมู่บ้านบางจื่อแล้ว ในเวลานั้นไม่ได้เรียกหัวหน้าหมู่บ้าน แต่เรียกว่าผู้นำ เพราะลุงจ้าวของนายเป็นผู้นำการผลิตข้าวโพดเยอะที่สุดในหมู่บ้านบาจื่อ เข้าเมืองตอนจัดประชุมได้รับรางวัล และฉันเป็นคนงานต้นแบบของหมู่บ้านเสิน ในเวลาเดียวกันพวกเราสองคนขึ้นไปรับรางวัลพร้อมกัน ในเวลานั้นความรักเป็นเรื่องที่ง่ายมาก จองตาซึ่งกันและกันก็พอแล้ว"

"เป็นเพราะในครั้งนั้นขึ้นไปกล่าวสุนทรพจน์ ทำให้ฉันและลุงจ้าวของนายรู้จักกัน หลังจากจบเรื่องแล้วเขาก็ไปหาฉันที่หมู่บ้านเสิน แม้ว่าในตอนเริ่มแรกพวกเราสองคนไม่ได้มีอะไรกัน แต่ว่าเมื่อมีการแพร่ข่าวลือมากขึ้น จากไม่มีอะไรก็กลายเป็นมีอะไรแล้ว ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ฉันกับลุงจ้าวของนายอยู่ด้วยกัน"

"เพียงแต่ในคืนนี้ที่พวกเราแต่งงานกัน ฉันเพิ่งรู้ว่า มีผู้หญิงคนหนึ่งที่มีชื่อว่าอู๋ต้าเฉียว เป็นคู่รักที่ลุงจ้าวของนายใฝ่ฝันมาโดยตลอด ในคืนนั้นลุงจ้าวของนายดื่มจนเมา ระหว่างที่ทำอะไรกับฉันอยู่ก็เรียกชื่อของอู๋ต้าเฉียวออกมา หลังจากนั้นทำให้ฉันรู้ว่าที่แท้ก่อนที่ลุงจ้าวของนายจะมาชอบฉัน ก่อนหน้านี้มีการแอบชอบอู๋ต้าเฉียวอยู่แล้ว เพียงแต่ในตอนนั้นอู๋ยิ่งก็ชอบอู๋ต้าเฉียวเช่นกัน และอู๋ยิ่งและลุงจ้าวของนายต่างก็เป็นคู่แข่งที่แข็งแกร่งเพื่อแย่งตำแหน่งหัวหน้าผู้นำ"

"ลุงจ้าวของนายเพื่อให้ได้รับตำแหน่งผู้นำหมู่บ้านจึงเลือกยอมแพ้อู๋ต้าเฉียว และอู๋ต้าก็พูดจาตรงไปตรงมาเชื่อถือได้เช่นกัน ในชาตินี้จะไม่มีการแย่งตำแหน่งผู้นำหมู่บ้านกับลุงจ้าวของนาย"

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ ถามด้วยความมึนงงเล็กน้อย :"คุณป้า ไม่ใช่สิ ดูเหมือนว่าในวันนั้นในถ้ำบนภูเขาอู๋ยิ่งก็มีความคิดมากมายกับคุณเหมือนกันนะ นอกจากนี้เขายังบอกอีกว่ามีความคิดอยากมีอะไรกับคุณมาหลายปีแล้ว"

"ฮ่าๆๆ เขาเป็นแค่คนหื่นกามคนหนึ่งเท่านั้น ในตอนนั้นลุงจ้าวของนายแต่งงานกับฉัน มีชื่อเสียงในหลายหมู่บ้านใกล้เคียง คุณป้าของนายตอนสาวๆเป็นสาวงามอันดับหนึ่งเลยนะ ไม่ได้ด้อยไปกว่าพี่สะใภ้ของนายเท่าไหร่ อู๋ยิ่งคนนั้นเอาแต่คิดมาโดยตลอดว่าที่ฉันแต่งงานกับลุงจ้าวของนายเพราะว่ามีความโลภในตำแหน่งผู้นำ นอกจากนี้ฉันแต่งงานกับลุงจ้าวของนายแล้ว ไอ้คนนั้นยังมีการแสดงความรักต่อฉันอีก หลังจากนั้นถูกฉันปฏิเสธหลายรอบอย่างต่อเนื่อง เขาจึงไปแต่งงานกับอู๋ต้าเฉียว"

เมื่อจ้าวเสี่ยวกังได้ยินคำพูดนี้ ยิ่งอยู่ยิ่งสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ สงสัยอย่างมากว่าเรื่องราวระหว่างพวกเขาทั้งสี่ในตอนนั้นเป็นอย่างไร

เขามักจะรู้สึกว่านิทานของโจวหรานฮวามันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

"ฮ่าๆๆ คุณป้า อย่างนั้นที่ลุงจ้าวบอกว่าตอ้งการให้คุณกับคุณป้าต้าเฉียวทำด้วยกัน คุณกับคุณป้าต้าเฉียวมีความสัมพันธ์ดีขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่เคยพูดถึงบ้างเหรอ?"