จ้าวเสี่ยวกังตกตะลึงกับคำถามอย่างกะทันหันของหวังลี่

แต่เมื่อมองดูดวงตาที่สดคู่นั้นเต็มไปด้วยความคาดหวัง จ้าวเสี่ยวกังยิ้มเล็กน้อยและพูด :"แน่นอนว่าชอบอยู่แล้ว พี่สาวลี่เป็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ มีแค่คนโง่เท่านั้นแหละที่ไม่ชอบ"

เมื่อได้ยินคำตอบของจ้าวเสี่ยวกัง หวังลี่ก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเช่นกัน

"ได้ งั้นพี่สาวไม่กลับบ้านแล้ว จะรอนายอยู่ที่นี่"

คำพูดที่แปลกประหลาดของหวังลี่ ทำให้จ้าวเสี่ยวกังตะลึงอีกครั้ง เขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เมื่อกี้บอกมีเรื่องต้องทำจะกลับบ้านแล้ว ทันใดนั้นก็บอกว่าไม่มีเรื่อง เป็นเพราะว่าเขาพูดหนึ่งประโยคว่าชอบเหรอ?

"พี่สาวลี่ ถ้าหากคุณมีเรื่อง คุณขับสามล้อของฉันกลับก่อนก็ได้นะ ฉันยังต้องอยู่ที่นี่อีกนาน คุณไม่จำเป็นต้องรอฉัน อีกสักพักฉันยังมีธุระอย่างอื่นต้องไปทำต่อ คุณขับสามล้อกลับไปก็ดีเหมือนกัน ถือว่าช่วยฉันเอาไว้ได้มากเลย"

"ทำไหม? รังเกียจพี่สาวเหรอ? คำพูดในก่อนหน้านี้เป็นคำหลอกลวงใช่ไหม?"

เมื่อเห็นหวังลี่ทำหน้าบูดบึ้งเล็กน้อย จ้าวเสี่ยวกังรีบพูดอธิบายขึ้นมา

"พี่สาวลี่ ฉันไม่เคยหลอกคุณเลยนะ ฉันไม่อยากให้คุณเสียเวลาอยู่ที่นี่ นอกจากนี้คุณขับสามล้อกลับไป เป็นเรื่องที่ช่วยเหลือฉันจริงๆ ฉันเตรียมจะซื้อรถไถเดินตามสักคัน แม้ว่าถนนบนภูเขาของพวกเราจะเดินทางไม่สะดวกก็ตาม แต่บังเอิญว่าสามารถขนเห็ดสนได้เยอะด้วยเกวียนเดียว….."

ฟังจ่าวเสี่ยวกังพูดอย่างมีระเบียบ หวังลี่ค้นพบอีกครั้งว่าเด็กดื้อคนนั้นในตอนเด็กตอนนี้กลายเป็นผู้ใหญ่แล้วจริงๆ นอกจากนี้กลายเป็นผู้ใหญ่ที่มั่นคงแล้ว

"ได้ อย่างนั้นพี่สาวขอกลับก่อนนะ อย่าลืมมาเอารถที่บ้านฉันล่ะ นายเป็นคนที่ไล่ให้พี่สาวไปเองนะ ไม่ใช่ว่าพี่สาวไม่อยากอยู่ข้างนายนะ"

หลังจากพูดแบบนี้ หวังลี่ก็หยิบกุญแจจากมือของจ้าวเสี่ยวและขึ้นรถสามล้อไฟฟ้าโดยตรง

จ้าวเสี่ยวกังมักจะรู้สึกว่าคำพูดของหวังลี่ดูเหมือนจะมีความหมายอื่นแอบแฝง เพียงแต่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมากเกินไป ภารกิจเร่งด่วนที่สุดในตอนนี้คือการทำให้ซุปเต่าให้เสร็จ

กลับไปที่ห้องครัวอีกครั้ง หลิวต้าโถวให้คนช่วยเขาเก็บกวาดเต่าให้สะอาดเรียกร้อยหมดแล้ว จัดการได้ดีกว่าในก่อนหน้านี้ที่เขาทำอย่างมาก

ทันใดนั้นจ้าวเสี่ยวกังเริ่มทำขึ้นมา เพียงแต่ซุปเต่าที่ทำออกมานี้มันไม่ใช่อะไรที่เรียกว่ายาเลย มันเป็นแค่ซุปที่เขาทำด้วยวิธีพื้นฐานธรรมดาที่สุดเท่านั้น

ซุปเต่านั้นมียาบำรุงในตัว ไม่จำเป็นต้องเพิ่งอะไรให้มาก ถ้าหากทำได้ดีเผลอๆอาจจะไม่บำรุงอะไรเลยด้วยซ้ำ

จ้าวเสี่ยวกังบอกให้หลิวต้าโถวไม่ต้องทำอาหารพวกเนื้อ และเนื้อไก่อะไรพวกนี้ หลังจากนั้นเริ่มมีการต้มไฟขึ้นมา

การทำในครั้งนี้ใช้เวลาชั่วโมงกว่า และคนเหล่านั้นที่อยู่ชั้นบนเริ่มรอไม่ไหวแล้ว

ในไม่ช้า หยวนเซียงหลิงส่งคนลงมากระตุ้น

เจิ้งจื่อหรุและคนอื่นๆมองดูผักแต่ละจานโดยที่ไม่มีความอยากอาหาร จุดประสงค์หลักของพวกเขาในวันนี้คือซุปเต่าที่จ้าวเสี่ยวกังทำ

จากนั้นจ้าวเสี่ยวกังเคี่ยวด้วยน้ำซุปอีกประมาณครึ่งชั่วโมง

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังยกน้ำซุปเต่ามาวางบนโต๊ะ ทันใดนั้นเจิ้งจื่อหรุเปิดปากพูดให้จ้าวเสี่ยวกังนั่งลงกนิด้วยกัน

หยวนเซียงหลิงเหลือบมองจ้าวเสี่ยวกังหนึ่งที ก็ยิ้มเช่นกันและให้จ้าวเสี่ยวกังนั่งลง

จ้าวเสี่ยวกังรู้ว่าตัวเองอยู่คนละระดับกับคนที่อยู่ในสถานที่นี้ แม้ว่าจะนั่งลงมาแล้วก็ไม่มีเรื่องอะไรสำคัญสำหรับเขา สิ่งสำคัญที่เขาทำตอนนี้คือการทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้น

"ฮ่าๆๆ พี่ชายทุกคน ประธานหยวน ฉันขอไม่รบกวนพวกคุณกินข้าวแล้ว ทางของฉันยังต้องไปรับซื้อเห็ดสน นอกจากนี้ฉันยังมีเรื่องเยอะแยะต้องไปจัดการ"

แม้ว่าจะไม่รู้ว่าจ้าวเสี่ยวกังต้องไปจัดการเรื่องอะไร แต่หยวนเซียงหลิงก็ยังตกลงอย่างมีความสุขเช่นกัน

เธอไม่ต้องการให้จ้าวเสี่ยวกังติดต่อกับคนอื่นมากเกินไป ถ้าหากจ้าวเสี่ยวกังถูกคนใดคนหนึ่งจากพวกเขาแย่งตัวไป เธอจะต้องสูญเสียงอย่างแน่นอน

"ก็ได้ อย่างนั้นพวกเราจะไม่บังคับนายแล้ว นายตามฉันมาเอาเงินก็พอแล้ว"

วันนี้หยวนเซียงหลิงใส่กระโปรงสั้นรัดรูป รูปลักษณ์สีขาวล้วนทำให้ร่างที่มีเสน่ห์ของเธอดูบริสุทธิ์ขึ้น

เดินตามหยวนเซียงหลิงจากด้านหลัง มองดูท่าทางสง่างามนั้น โดยเฉพาะเอวและสะโพกที่เรียวยาวทำให้จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

ดมกลิ่นน้ำหอมบนร่างกายที่น่าดมของหยวนเซียงหลิง ทำให้ไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังเงยหน้าขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

มองดูขายาวทั้งสองข้างในถุงน่องสีเนื้อ จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่อยากจะไปจับหนึ่งที

เดินไปเรื่อยๆ หยวนเซียงหลิงหยุดอย่างกะทันหัน จ้าวเสี่ยวกังเดินตามหลังอยู่ไม่ไกล ไม่ทันระวังจนเข้าอย่างจาง

ไอ้นั่นก็กระแทกเข้ากระโปรงอย่างกะทันหันเช่นกัน แม้แต่จ้าวเสี่ยวกังยังสัมผัสได้ถึงความนุ่มนวลของกลีบดอกไม้คู่นั้นที่หนีบไปซักพัก

หยวนเซียงหลิงหยุดกะทันหันเพื่อกำลังจะเปิดประตู เธอรู้สึกถึงความร้อนที่แผดเผาเข้ามาโดยตรงระหว่างกลีบทั้งสองของตัวเอง โดยเฉพาะความรู้สึกที่อบอ้าวนั้น ร้อนจนทำให้อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมาเบาๆ

"ประธานหยวน ขอโทษ ขอโทษ ฉันเบรกไม่ทัน คุณไม่ได้รับบาดเจ็บใช่ไหม?"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย พร้อมกับอยากจะนวดให้หยวนเซียงหลิงสักหน่อย แต่ว่าเมื่อเขานึกถึงจุดที่เขาชนโดนเป็นก้นของหยวนเซียงหลิง ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดีไปชั่วขณะ

มองดูท่าทางของจ้าวเสี่ยวกังที่ยื่นมือออกมาแล้วดึงมือกลับ หยวนเซียงหลิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเด็กผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้น่าสนใจเลยทีเดียว โดยเฉพาะไอ้นั่นชี้ชูชันอย่างมาก คิดไม่ถึงเลยว่ายังอดกลั้นเอาไว้

เมื่อนึกถึงความรู้สึกในเมื่อกี้ หยวนเซียงหลิงอดไม่ได้ที่จะอยากจะให้เด็กโตคนนี้ชนเข้ามาอีกครั้ง

"ไม่เป็นไร นายก็ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย หลังจากนี้ระวังหน่อยก็พอแล้ว"

หลังจากพูดจบ หยวนเซียงหลิงผลักประตูและเดินเข้าไปโดยตรง หลังจากนั้นก็เอาเงินเจ็ดพันหยวนออกจากรูบนโต๊ะแล้วมอบให้จ้าวเสี่ยวกัง

ช่วงเวลาที่รับเงิน จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าหยวนเซียงหลิงวางมือข้างนั้นทั้งหมดไว้ในฝ่ามือของเขา

สัมผัสได้ถึงมือที่ขาวราวกับหิมะมีความอ่อนโยน จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะนวดเบา ๆ หนึ่งที

ช่วงเวลานี้ทำให้หัวใจของหยวนเซียงหลิงสั่นไหวโดยไม่ได้ตั้งใจ

จ้าวเสี่ยวกังเห็นคอสีชมพูของหยวนเซียงหลิง อดไม่ได้ที่จะปล่อยมือออกเบาๆ แต่เมื่อเวลาที่เขาปล่อยมือออกกลับลืมหยิบเงินมาด้วย เงินกระจัดกระจายตกไปทั่วพื้น

"ต้องอภัยด้วย ประธานหยวน ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันจะเก็บขึ้นมาเดี๋ยวนี้"

หยวนเซียงหลิงยังคงหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกที่จ้าวเสี่ยวกังนวดเบา ๆ ในเมื่อกี้ จ้าวเสี่ยวกังรีบนั่งลงและเก็บเงินอย่างรวดเร็ว

"ฉันช่วยนายเก็บด้วย ต่อจากนี้ไประวังด้วย"

พูดจบ หยวนเซียงหลิงก็นั่งลงอย่างช้าๆเช่นกัน หลังจากนั้นช่วยจ้าวเสี่ยวกังเก็บ

เมื่อเห็นว่าหยวนเซียงหลิงก็นั่งลงมาเช่นกัน จ้าวเสี่ยวกังรีบบอกว่าไม่ต้อง

แต่ว่าเมื่อเวลาที่หยวนเซียงหลิงนั่งยองๆลงมา กระโปรงสั้นถลกขึ้นจนสามารถเห็นกางเกงในลายลูกไม้สีดำสุดเซ็กซี่ที่อยู่ด้านใน อดไม่ได้ที่จะมองตาตรง

แน่นอนหยวนเซียงหลิงก็เห็นสายตาที่ลุกเป็นไฟของจ้าวเสี่ยวกังเช่นกัน ในเวลาเดียวกันก็เห็นจ้าวเสี่ยวกังนั่งยองๆ ของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังชี้โด่วชูชันอยู่ตรงหน้า

"ไอเด็กบ้า มองไปไหนกัน นายเพิ่งอายุแค่นี้ก็หื่นขนาดนี้แล้วเหรอ"

แม้ว่าปากจะพูดแบบนี้ แต่ว่าสายตาที่มีเสน่ห์คู่นั้นกลับทำให้จ้าวเสี่ยวกังมองเห็นได้อย่างชัดเจน

รอยยิ้มที่มุมปากของเธอทำให้จ้าวเสี่ยวกังรู้อย่างชัดเจนว่าหยวนเซียงหลิงไม่ได้โกรธ ทันใดนั้นความกล้าของจ้าวเสี่ยวกังเพิ่มมากขึ้น

"ฮ่าๆๆ ประธานหยวน ฉันไม่เด็กแล้วนะ นอกจากนี้ประธานหยวนก็อายุมากกว่าฉันไม่กี่ปีเอง เหมือนกับพี่สาวของฉัน สาวและสวย เกรงว่าเพียงแค่เป็นผู้ชายคนหนึ่งจะต้องชอบแน่นอน"

ฮ่าๆๆๆ……

"ใช่เหรอ? อย่างนั้นนายชอบฉันเหรอ?"

เมื่อได้ยินเสียงยั่วยวนที่มีเสน่ห์ของหยวนเซียงหลิง จ้าวเสี่ยวกังอดไมได้ที่จะกลืนน้ำลายอย่างแรงหนึ่งที…….