เสียงของผ้าที่มีการฉีกขาดดังก้องกังวานอยู่ในค่ำคืนที่เงียบสงัดอย่างมาก

อู๋ต้าเฉียวมองไปทางเสียงที่ดังมา ตะโกนออกไปอย่างประหลาดใจโดยตรง

"ว๊าย….."

รีบปิดตาทั้งคู่อย่างรวดเร็วและไม่อยากมอง แต่ว่ากลับยังคงอดไม่ได้ที่จะแอบมองผ่านช่องนิ้วมือไปยังของเล่นอันใหญ่ที่น่ากลัวของจ้าวเสี่ยวกัง

เมื่อเห็นสิ่งของเล่นอันใหญ่นั้นเปล่งรัศมีอันเจิดจ้าภายใต้แสงไฟที่ทางเข้าถ้ำ ในที่สุดอู๋ต้าเฉียวก็เข้าใจคำพูดของโจวหรานฮวาแล้ว และในที่สุดก็รู้ว่าข่าวลือในหมู่บ้านมันไม่ใช่ข้อมูลเท็จ

ไอ้นั่นของจ้าวเสี่ยวกังใหญ่อย่างมากจริงๆ ใหญ่จนเธอแทบจะไม่อยากเชื่อว่าของเล่นอันใหญ่นั้นจะอยู่บนตัวคน

จ้าวเสี่ยวกังก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าปฏิกิริยาของเขาในวันนี้จะรุนแรงขนาดนี้ แต่เขารู้สึกเหมือนไฟในช่องท้องส่วนล่างของเขากำลังลุกไหม้อยู่ตลอดเวลา เผาจนทำให้เขารู้สึกมึนเล็กน้อยแล้ว ไม่ว่าจะมองอะไรล้วนแล้วรู้สึกสวยงามไปหมด

เมื่อโจวหรานฮวาได้ยินเสียงกริ๊ดร้องของอู๋ต้าเฉียว เดิมทีเธอเก็บกวาดข้าวของภายในถ้ำแล้วและอยากจะรออย่างเงียบๆ ซักพักก่อนจะออกมา รีบวิ่งออกมาด้วยความกังวล เธอกลัวว่าจ้าวเสี่ยวกังจะทนไม่ไหวจนมีอะไรกับอู๋ต้าเฉียวก่อน ต้องรู้ว่าเธอก็ดื่มยาปลุกเซ็กส์แบบนั้นไปหนึ่งแก้วเช่นกัน นอกจากนี้ตอนนี้เธอก็ร้อนและทนไม่ไหวแล้ว ในเวลาเดียวกันก็กระหายอย่างมากเช่นกัน ต้องการให้เด็กหนุ่มอย่างจ้าวเสี่ยวกังแบบนี้มาแก้กระหายให้เธออย่างมาก

ทันทีที่เธอวิ่งออกมาจากถ้ำ ก็เห็นจ้าวเสี่ยวกังมองดูไอ้นั่นของตัวเองด้วยความเขินอายเล็กน้อย จากนั้นมองไปทางอู๋ต้าเฉียวที่กุมหน้า แต่ว่าระหว่างนิ้วมือนั้นยังมีรอยแยกขนาดใหญ่ รู้ว่าภายในใจของอู๋ต้าเฉียวก็คิดเช่นกัน เธอกับอู๋ต้าเฉียวอยู่ด้วยกันไม่ใช่แค่วันสองวันสักหน่อย เธอรู้จักตัวละครที่มีความต้องการของอู๋ต้าเฉียวเป็นอย่างดี

เพียงแค่เธอคิดไม่ถึงเลยว่าของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังจะสามารถชีโด่วจนทำลายกางเกงตัวใหญ่ได้ นั่นมันต้องใช้แรงขนาดไหน ความแข็งแกร่งแค่ไหนถึงจะสามารถทำแบบนั้นได้

เมื่อเห็นจ้าวหรานฮวาที่อยู่ในถ้ำวิ่งออกมา จ้าวเสี่ยวกังเพื่อต้องการแก้ไขความเขินอาย หัวเราะและพูด :"คุณป้าหรานฮวา คุณไปไหนมา ฉันหาคุณตั้งนานก็หาไม่เจอ"

ระหว่างที่พูด พร้อมกับจ้าวเสี่ยวกังต้องการเก็บของเล่นอันใหญ่เข้าที่ เพียงแต่ไม่ว่าเขาจะซ่อนของเล่นอันใหญ่นั้นยังไง ก็พุ่งออกมาจากรูได้อย่างง่ายดาย

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังอยู่ที่นั่นด้วยความเขินอายและกังวลเล็กน้อย อู๋ต้าเฉียวนั้นไม่มีความเขินอายเลย

โจวหรานฮวารู้สึกขบขันโดยตรงกับการกระทำของจ้าวเสี่ยวกัง

"ฮ่าๆๆๆ…..ป้าก็แค่อยากจะมาเช็คล่วงหน้าให้นายก่อนไง? มาเช็คว่าภายในถ้ำบนภูเขาแห่งนี้เหมาะให้นายเอาเห็ดสนมาเก็บหรือเปล่า"

จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าสติยิ่งอยู่ยิ่งไม่นิ่งแล้ว แต่ว่าเขายังคงมองเห็นภาพที่น่าดึงดูดใจของถุงน่องตาข่ายสีดำที่สวมอยู่บนขาอวบอ้วนคู่นั้นได้อย่างชัดเจน

"ฮ่าๆๆ คุณป้า อย่างนั้นเหมาะสมหรือเปล่า ถ้าหากไม่เหมาะสมฉันจะกลับมาหาที่อื่นดู"

เดิมทีจ้าวเสี่ยวกังคิดว่าอู๋ต้าเฉียวจะจากไป คิดไม่ถึงเลยว่าอู๋ต้าเฉียวยังคงไม่ไปไหน เขารู้ว่าคืนนี้ไม่มีเรื่องดีๆอะไรอีกแล้ว ทันใดนั้นตัดสินใจว่าจะกลับไปหาจ้าวเสี่ยวหลิงหรือว่าหลี่ชุ่ยฮวาจัดการสักหน่อย เพราะว่าเขารู้สึกว่าอึดอัดจนแทบระเบิดแล้ว

เมื่อเห็นจ้าวเสี่ยวกังหันตัวเตรียมจะจากไป โจวหรานฮวาก็มีความกังวลเล็กน้อยเช่นกัน ไม่สนใจสายตาของอู๋ต้าเฉียวโดยตรง เดินไปอยู่ต่อหน้าจ้าวเสี่ยวกังอย่างรวดเร็วโดยตรงและคว้ามือเอาไว้

"นายใจร้อนอะไร เข้าไปดูก่อนไหม ดูแล้วนายจะได้รู้ว่าเหมาะสมหรือเปล่า?"

ระหว่างพูด พร้อมกับมือข้างหนึ่งของโจวหรานฮวากอดแขนของจ้าวเสี่ยวกังไว้แน่นแล้วดึงเข้าไปในถ้ำ

ในเวลาเดียวกัน หน้าอกคู่ที่อ่อนนุ่มของโจวหรานฮวาถูกับแขนที่แข็งแรงของจ้าวเสี่ยวกัง ถูได้เพียงไม่กี่ที รอยยิ้มของจ้าวเสี่ยวกังเพิ่มขึ้นอย่างมาก

ในไม่ช้า จ้าวเสี่ยวกังถูกโจวหรานฮวาพาเข้าไปภายในถ้ำ

ทันทีที่เข้าไปภายในถ้ำ จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกได้ถึงความเย็นภายในพัดออกมา ภายในถ้ำแตกต่างจากที่พักพิงทางอากาศของเขาอย่างสิ้นเชิง ถ้ำแห่งนี้ขูดออกมาจากโคลนสีเหลือง ถ้ำที่สว่างไสวด้วยตะเกียงน้ำมันก๊าดบนผนังโดยรอบนั้นสว่างกว่า

"เสี่ยวกัง นายเข้าไปดูด้วยตัวเองก่อนนะ ฉันออกไปแป๊ปหนึ่งเดี๋ยวก็ค่อยเข้ามา"

หลังจากพูดจบ โจวหรานฮวาเดินออกไปอย่างรวดเร็วและพูดกับอู๋ต้าเฉียว :"น้องสาวที่แสนดีของฉัน คืนนี้เธอห้ามไปไหนเด็ดขาดนะ เธอไปแล้วพี่สาวอาจจะตายอยู่ในถ้ำนี้จริงๆก็ได้นะ เธอช่วยหาที่หลบสักหน่อย รอให้เวลาที่ฉันเรียกเธอ เธอรีบออกมาช่วยฉันได้เลยนะ ของเล่นอันใหญ่นั้นเธอก็เห็นแล้ว ทำให้เธอมีความสุขอย่างมากแน่นอน"

หลังจากอู๋ต้าเฉียวฟังแล้วยังไม่ทันได้ปฏิเสธ โจวหรานฮวาก็หันหัวเดินเข้าไปในถ้ำแล้ว

เมื่อเห็นบนน่องของโจวหรานฮวาใส่ถุงน่องตะข่าย รองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งที่ขัดได้เงาอย่างมาก อู๋ต้าเฉียวรู้ว่าสิ่งที่โจวหรานฮวาคิดมาโดยตลอดอาจจะเป็นจริงในคืนนี้ก็ได้ เพียงแต่เธอกลับถูกโจวหรานฮวาดึงลงไปในน้ำแล้ว

ลองนึกดูแล้วอู๋ต้าเฉียวก็ถอนหายใจ หลังจากนั้นปิดไฟนอกถ้ำหนึ่งดวงลง ปิดประตูไม้โดยตรงและนั่งลงอยู่ตรงประตูอย่างเงียบๆและตั้งหน้าตั้งตารอ

สำหรับของเล่นอันใหญ่ของจ้าวเสี่ยวกังเธอก็ตะลึงอย่างมากเช่นกัน แต่ว่าเมื่อภายในใจนึกถึงคำพูดเหล่านั้นของโจวหรานฮวา อดไม่ได้ที่จะตั้งหน้าตั้งตารอเล็กน้อย ความรู้สึกที่มีความสุขแบบนั้น เธอแต่งงานมานานขนาดนี้ยังไม่เคยมีมาก่อนเลย ส่วนใหญ่ก็แค่เพิ่งจะมีความรู้สึกเท่านั้น

อู๋ต้าเฉียวมองดูดวงจันทร์ที่ส่องแสงบนท้องฟ้า อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าอู๋กังและชางเอ่อกำลังใกล้กันและอยู่ด้วนกันบนดวงจันทร์

โดยเฉพาะลายบนดวงจันทร์ ยิ่งดูยิ่งเหมือน

โจวหรานฮวามองดูอู๋ต้าเฉียวช่วยปิดประตู แอบดีใจอย่างมาก อู๋ต้าเฉียวช่างเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลย

จ้าวเสี่ยวกังเดินเข้าไปข้างใน ยิ่งเดินเข้าไปข้างในยิ่งหนาวเย็น แต่เมื่อเวลาที่เขาเดินไปถึงสถานที่เก็บขิงอดไม่ได้ที่จะอึ้งไปชั่วขณะ เพราะมีเตียงไม้ไผ่อยู่ไม่ไกลจากที่เก็บขิง บนเตรียงยังมีผ้าห่มสีขาวแบบใหม่อยู่ไว้หนึ่งผืน เขาใช้มือลองสัมผัสดูสักหน่อย ไม่มีความชื้นเลยแม้แต่นิดเดียว

เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงใบหน้าที่สวยงามของอู๋ต้าเฉียว รอยยิ้มที่อบอุ่น คิดไปเรื่อยๆจนทำให้ร่างกายของเขายิ่งอยู่ยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ

โจวหรานฮวาเห็นจ้าวเสี่ยวกังรู้สึกอยู่ที่นั่นและพยายามนอนลง ทันใดนั้นรีบวิ่งเข้าไปทางจ้าวเสี่ยวกังอย่างรวดเร็ว แต่เนื่องจากมีความเร็วที่เร็วอย่างมาก แสงภายในถ้ำไม่ได้สว่างขนาดนั้น เหยียบโดนก้อนหินก้อนหนึ่งทันที ขาของเธอที่ใส่รองเท้าส้นสูงบิดโดยตรง

"โอ๊ย….."

เมื่อได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของโจวหรานฮวา จ้าวเสี่ยวกังลุกขึ้นและเดินไปหาโจวหรานฮวาอย่างรวดเร็ว เห็นโจวหรานฮวานั่งยองๆ อยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด จ้าวเสี่ยวกังย่อตัวลงอย่างรวดเร็วและมองไปที่ส้นสูงที่หัก ก็รู้ได้ทันทีว่ามันเกิดอะไรขึ้น

"คุณป้า คุณอย่าเพิ่งขยับ ฉันจะช่วยคุณ คุณห้ามขยับเด็ดขาดนะ"

หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังอุ้มโจวหรานฮวาขึ้นมาโดยตรง

สัมผัสรูปลักษณ์ที่โดดเด่นของจ้าวเสี่ยวกัง กลิ่นอายบนร่างกาย และใบหน้าที่แข็งกร้าวนั้น โจวหรานฮวามุดหัวของเธอไว้ในอ้อมแขนของจ้าวเสี่ยวกังอย่างเขินอายราวกับเด็กผู้หญิง

เดิมทีจ้าวเสี่ยวกังก็มีความเลือดร้อนพุ่งพล่านเล็กน้อยอยู่แล้ว แต่เมื่อเขาอุ้มโจวหรานฮวาขึ้นมาก็ไม่อยากจะปล่อยลงเลย

เพราะว่าร่างกายที่อวบอิ่ม มือที่สัมผัสความอ่อนนุ่ม และยังมีกลิ่นหอมบนร่างกายของโจวหรานฮวา ทั้งหมดกระตุ้นประสาทของเขาทีละอย่าง

โจวหรานฮวายังคงรู้สึกเสียดายที่ต้องออกจากอ้อมแขนของจ้าวเสี่ยวกัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอรู้สึกได้ชัดเจนว่าสิ่งของของจ้าวเสี่ยวกังสามารถทิ่มโดนเอวของเธอได้ นอกจากนี้แรงนั้นมันก็ไม่ธรรมดาเลย

เดินมาถึงข้างเตียง จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่ความงามของฤดูใบไม้ผลิในดวงตาที่สวยงามของโจวหรานฮวา

เขาอดไม่ได้ที่จะพูดชมความงามเล็กน้อย :"คุณป้า คุณสวยจริงๆ สวยจนทำให้ฉันทนไม่ไหวอยากจะมองทะลุหัวใจ อยากจะจูบคุณสักหนึ่งที"