โจวหรานฮวายิ่งเดินยิ่งเร็ว เพราะเธอกลัวว่าถ้าหากช้ากว่านี้จ้าวเสี่ยวกังจะผลักเธอล้มลงข้างถนนแล้วจัดหนักโดยตรง ชานั่นมันไม่ใช่ชาอะไรเลยด้วยซ้ำ มันคือยาปลุกเซ็กส์ที่จ้าวหวู่เคยใช้กับเธอ เพราะจ้าวหวู่เริ่มแก่แล้ว ความสามารถในด้านนั้นไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว จ้าวหวู่ใช้เงินจำนวนมากเพื่อซื้อยาปลุกเซ็กส์ชนิดนี้

เดิมทีของแบบนี้หนึ่งคนดื่มหนึ่งแก้วก็พอแล้ว แต่ว่าเธอกลัวว่าจ้าวเสี่ยวกังไม่ตอบสนอง ให้จ้าวเสี่ยวกังดื่มไปสองแก้วกว่าโดยตรง

เดินไปเรื่อยๆ โจวหรานฮวาก็รู้สึกได้เช่นกันว่าตัวเองเริ่มมีความรู้สึกแล้ว โดยเฉพาะชุดชั้นในสุดเซ็กซี่ที่เธอใส่ ระหว่างเดินเชือกเส้นนั้นยังคงถูที่นั่นอย่างต่อเนื่อง ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเล็กน้อย

และในเวลานี้ จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่ร่างอวบอ้วนของโจวหรานฮวาในขณะที่เธอเดินอย่างสง่างาม มันช่างเป็นความงามที่นึกไม่ถึงเลยจริงๆ เป็นเหมือนกับลูกพิชที่สุกเต็มที่แล้ว กัดเพียงแค่คำเดียวก็มีน้ำฉ่ำๆไหลออกมา

"คุณป้า ยังต้องเดินอีกไกลไหม"

ระหว่างที่จ้าวเสี่ยวกังพูดไปด้วย พร้อมกับก้าวเดินอย่างรวดเร็ว

เมื่อได้ยินเสียงเดินของจ้าวเสี่ยวกังเร็วมากขึ้น ใจของโจวหรานฮวาสั่นเล็กน้อย ถ้าหากจ้าวเสี่ยวกังทำอะไรกับเธอบนถนนจริงๆ อย่างนั้นเธอคงไม่รอดแน่นอน

"ใกล้แล้ว นายช่วยอดทนอีกหน่อย ใกล้จะถึงแล้ว"

ระหว่างที่โจวหรานฮซาพูดไปด้วย พร้อมกับวิ่งช้าๆไปด้วย

จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงเลยว่าโจวหรานฮวาจะวิ่งช้าๆขึ้นมา ทันใดนั้นก็รีบวิ่งตามไปเช่นกัน

"คุณป้า ไม่ต้องใจร้อนก็ได้ ยังมีเวลาทั้งคืน ฉันไม่รีบหรอก"

"อืม นายไม่รีบ แต่ป้ารีบไง นายช่วยอดทนอีกหน่อยนะ"

สำหรับคำพูดของโจวหรานฮวา จ้าวเสี่ยวกังสงสัยและไม่เข้าใจ

"คุณป้า ให้ฉันอดทนอะไรเหรอ?"

ในไม่ช้าจ้าวเสี่ยวกังก็เข้าใจแล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้น โจวหรานฮวาอาจรู้สึกหวาดกลัวกับพฤติกรรมหุนหันพลันแล่นของเขาในเมื่อกี้

ทันใดนั้นจ้าวเสี่ยวกังก็ชะลอความเร็วและเดินตามไกลๆ ปรากฏว่าความเร็วของโจวหรานฮวาก็ช้าลงเช่นกัน

แม้ว่าจะเป็นแบบนี้ แต่ว่าโจวหรานฮวายังคงเดินอย่างรวดเร็วไปทางถ้ำบนภูเขาของบ้านอู๋ต้าเฉียว เดินเร็วมาตลอดทาง ในที่สุดก็มาถึงหน้าถ้ำอู๋ต้าเฉียวแล้ว

และในเวลานี้ อู๋ต้าเฉียวก็รออยู่ที่หน้าถ้ำบนภูเขาแล้วเช่นกัน เมื่อเห็นว่าโจวหรานฮวามีท่าทางหายใจหอบ อดไม่ได้ที่จะสงสัยและพูด :"พี่สาวหรานฮวา นี่คุณเป็นอะไรเหรอ? เจอเข้ากับสิ่งที่ไม่ดีอะไรหรือเปล่า?"

ระหว่างที่พูดออกมาแบบนี้ อู๋ต้าเฉียวก็มองไปรอบๆด้วยความกลัวเล็กน้อย เพราะในหมู่บ้านยังมีเรื่องราวเกี่ยวกับผีและเทพเจ้ามากเกินไป ตั้งแต่เด็กอู๋ต้าเฉียวกลัวสิ่งเหล่านี้อย่างมาก แม้ว่าจะไม่เคยเห็น แต่ว่าความกลัวนั้นได้เข้าเส้นกระดูกดำไปแล้ว

โจวหรานฮวาตบหน้าอก มองไปที่ใบหน้ารูปไข่ที่สวยงามของอู๋ต้าเฉียว แม้ว่าอายุจะน้อยกว่าเธอหลายปี แต่ว่าอีกฝ่ายเพียงแค่ดูก็รู้ว้าเป็นผู้หญิงที่ซื่อสัตย์แบบนั้น นึกถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกสักครู่ โจวหรานฮวาไม่รู้จะเอ่ยปากพูดยังไงไปชั่วขณะ

"น้องสาวต้าเฉียว อีกสักพักเธอจะต้องช่วยพี่สาวนะ ไม่อย่างนั้นเป็นไปได้ว่าพี่สาวคงต้องตายอยู่ในถ้ำบนภูเขาของเธอแล้วจริงๆ"

อู๋ต้าเฉียวมองไปที่รูปลักษณ์ที่หวาดกลัวของโจวหรานฮวา ภายในใจอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกลัวเช่นกัน

"มีอะไรเหรอ? ไม่ใช่ว่าคุณเจอเข้ากับสิ่งเหล่านั้นแล้วจริงๆนะ? ฉันก็กลัวเหมือนกันนะ เอาแบบนี้พวกเราเข้าไปหลบในถ้ำก่อนไหม? ได้ยินมาว่าสิ่งเหล่านั้นกลัวแสงไฟ ฉันจะเข้าไปจุดตะเกียงน้ำมันก่อนนะ"

หลังจากพูดจบ อู๋ต้าเฉียวกำลังจะเข้าไปในถ้ำ แต่ว่ากลับถูกโจวหรานฮวาดึงเอาไว้โดยตรง

ใบหน้าของโจวหรานฮวายิ่งอยู่ยิ่งแดงขึ้นเรื่อยๆ ดวงตานั้นยิ่งอยู่ยิ่งมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น

"น้องสาวต้าเฉียว เธอยังจำได้ไหมในครั้งที่แล้วฉันเอายาแบบนั้นให้เธอ? เธอให้สามีของเธอดื่มหรือยัง?"

เมื่อถูกโจวหรานฮวาถามแบบนี้ ใบหน้าของอู๋ต้าเฉียวแดงอย่างมากทันที พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอย่างมาก :"ใช้แล้ว"

เมื่อเห็นท่าทางที่เขินอายของอู๋ต้าเฉียว โจวหรานฮวารู้ว่าอีกฝ่ายต้องใช้มันมากกว่าหนึ่งครั้ง

"ฮ่าๆๆๆ…..เป็นยังไง? ผลลัพธ์มันไม่เลวเลยใช่ไหม?"

เมื่อได้ยินโจวหรานฮวายังคงถามคำถามนี้ อู่ต้าเฉียนยิ่งมีความเขินอายแทบจะมุดเข้าไปในหน้าอกของตัวเอง

แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น เธอยังคงใช้เสียงที่เบาเหมือนกับยุง :"อืม"

"ฉันเอาของสิ่งนั้นให้จ้าวเสี่ยวกังดื่มไปแล้ว" หลังจากพูดจบ โจวหรานฮวามองไปทางอู๋ต้าเฉียวด้วยความประหม่า เธอนั้นกลัวว่าเดี๋ยวอีกสักพักอู่ต้าเฉียวจะไม่ช่วยเธอจริงๆ เธอรู้สึกว่าของเล่นอันใหญ่นั้นตัวเองคงขี่ได้ไม่นานก็รับไม่ไหวแล้ว

ดวงตาของอู๋ต้าเฉียนเบิกกว้าง มองไปทางโจวหรานฮวาด้วยความตะลึง พูดด้วยความเหลือเชื่อเล็กน้อย :"ของแบบนั้นคุณกล้าให้เขาดื่มได้ยังไง? คุณให้เขาดื่มไปเท่าไหร่?"

ถูกอู๋ต้าเฉียนถามแบบนี้ โจวหรานฮวายิ่งไม่มีความมั่นใจ

"สองแก้ว……สองแก้วกว่านิดหน่อย"

"ปกติแล้วพวกเราดื่มแค่แก้วเดี๋ยวก็ขนาดนั้นแล้ว ทำไหมคุณถึงกล้าให้เขาดื่มขนาดนั้น?" อู๋ต้าเฉียวถูกคำพูดของโจวหรานฮวาทำให้ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรออกมาดี

โจวหรานฮวาก็รู้เช่นกันว่าในครั้งนี้ตัวเองทำเรื่องที่เลวร้ายอย่างมาก ภายในใจของเธอก็มีความกังวลเช่นกัน โชคดีที่จ้าวหวู่ถูกเหล้านั้นทำให้มึนเมาไปแล้ว และจ้าวเสี่ยวกังก็ส่งกลับมา เรื่องทั้งหมดมันจะลงตัวอะไรขนาดนี้

"อั๊ยยะ น้องสาวคนดีของฉัน ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ต้องกังวลเรื่องเหล่านี้แล้ว เดี๋ยวอีกสักพักเธอต้องช่วยเหลือพี่สาวอย่างดีด้วยนะ เธอยังไม่เคยเห็นไอ้นั่นของเด็กคนนั้นใช่ไหม มันช่างใหญ่จริงๆเลยนะ มันเป็นความสุขที่ผู้หญิงอย่างพวกเราต้องการ นอกจากนี้ในเมื่อก่อนตอนที่เธอกับฉันใช้แตงกว่าลูกนั้นด้วยยังไม่ใหญ่เท่าของเด็กคนนั้นเลย"

โจวหรานฮวายิ่งพูดใบหน้าของอู๋ต้าเฉียวยิ่งแดง เธอมีความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดกับโจวหรานฮวาในหมู่บ้านบางจือ แม้ว่าทั้งสองคนใช่พี่น้องกันแท้ๆ แต่ว่าสนิทยิ่งกว่าพี่น้องจริงๆสะอีก ระหว่างทั้งสองคนไม่มีความลับกันเลยด้วยซ้ำ

แม้ว่าไอ้นั่นของสามีของกันและกันใช้งานไม่ได้แล้ว ท้ายที่สุดแล้วทั้งสองคนยังคงเข้าใจได้อย่างชัดเจน

แต่ว่าให้อู๋ต้าเฉียวทำเรื่องที่ต้องการมีอะไรกับจ้าวเสี่ยวกังสักครั้ง ภายในใจของอู๋ต้าเฉียวยังคงไม่ยินยอม ภายในใจของเธอยังคงมีอุปสรรค ต่อให้สามีของตัวเองใช้งานไม่ได้แล้ว แต่ก็ไม่สามารถไปหาผู้ชายคนอื่นได้ ถ้าไม่เช่นนั้น หลายปีที่ผ่านมานี้โจวหรานฮวาออกไปลิ้มลองกับผู้ชายคนอื่นตั้งนานแล้ว

ช่วงเวลาที่เธออยู่กับโจวหรานฮวาด้วยกัน ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวที่โจวหรานฮวาเคยพูดว่าอยากจะเปลี่ยนความรู้สึกของสามีทั้งสองคนสักหน่อย แต่ว่าเธอถูกปฏิเสธทุกครั้ง ตอนนี้โจวหรานฮวากลับมีการทำเรื่องแบบนี้ออกมาจริงๆ อู๋ต้าเฉียนไม่รู้ควรจะทำยังไงดีไปซักพัก

ไม่ช่วย เธอก็กลัวว่าโจวหรานฮวาจะกินไม่หมดจริงๆ แต่ว่าถ้าหากช่วยแล้ว ในอนาคตเธอจะเผชิญกับสามีของตัวเองอย่างไร เผชิญกับลูกสาวของตัวเองอย่างไร

ช่วงเวลาที่อู๋ต้าเฉียวกำลังต่อสู้กับความลังเล จ้าวเสี่ยวกังกลับมีการเดินเข้ามาอย่างช้าๆแล้ว และโจวหรานฮวารีบหลบเข้าไปในถ้ำอย่างรวดเร็วและเริ่มมีการจัดระเบียบสักหน่อย

เมื่อกี้ตอนที่วิ่งไล่ตามโจวหรานฮวาระยะทางสั้นๆ เขารู้สึกว่าเลือดที่เดือดพล่านในร่างกายทำให้เขารู้สึกว่ามันทวีความรุนแรงมากขึ้น โดยเฉพาะเมื่อเห็นรอบๆที่มีความมืดมิดมีหญิงสาวงามคนหนึ่งเดินออกมา

ระหว่างทางมีการส่ายหัวไปด้วย พร้อมกับมาถึงถ้ำบนภูเขาแล้ว

สิ่งแรกที่จ้าวเสี่ยวกังเห็นคือใบหน้ารูปไข่ที่สวยงามของอู๋ต้าเฉียวที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าถ้ำ กาลเวลาที่ผ่านมาไม่เคยทิ้งร่องรอยความสวยงามไว้มากเท่าไหร่เลย โดยเฉพาะเสื้อผ้าของอีกฝ่ายนั้นเรียบง่ายมาก แต่ในสายตาของจ้าวเสี่ยวกังมันช่างสวยงามเหลือเกิน

"ป้าอู๋ทำไหมคุณถึงมารอที่นี่ด้วยตัวเองล่ะ ป้าอู๋คุณสวยขนาดนี้คิดไม่ถึงเลยว่าลุงอู๋จะให้คุณออกมา ลุงอู๋นั้นช่างใจใหญ่จริงๆ ถ้าหากเป็นฉันมีภรรยาที่สวยมากขนาดนี้เหมือนกับป้าอู่ ฉันจะต้องเฝ้าเอาไว้ทุกวัน ไม่ให้ภรรยาที่สวยขนาดนี้หนีไปแน่นอน"

ฟังคำพูดที่หยอกล้อของจ้าวเสี่ยวกัง เดิมทีภายในใจที่มีความประหม่าของอู๋ต้าเฉียวก็ผ่อนคลายลงอย่างมาก ท้ายที่สุดแล้ว ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ไม่ยอมฟังคำพูดที่น่าฟัง โดยเฉพาะผู้หญิงที่มีอายุมากแล้ว

เธอก็เป็นหนึ่งในนั้น ทันใดนั้นหัวเราะและพูด :"นายจะต้องขอบคุณป้าหรานฮวาของนายสักหน่อยแล้ว ถ้าหากไม่ใช่ว่าเธอโทรศัพท์หาฉัน ฉันไม่มีทางออกมาแน่นอน"

เมื่อเห็นอู๋ต้าเฉียวเริ่มมีการหัวเราะออกมา จ้าวเสี่ยวกังรู้สึกว่าโลกรอบตัวเขากำลังเบ่งบาน

ในเวลาเดียวกันปฏิกิริยาของไอ้นั่นก็รุนแรงมากยิ่งขึ้น

ฉัวฉัว……